Το άρθρο του Κώστα Μαυρίδη που προτίθεται να δημοσιεύσει αύριο την Κυριακή, 16 Ιαν 2011, η εφημερίδα «Σημερινή».
* * *
Μια «Συμμαχία» για τις Κατεχόμενες Περιουσίες
Μια «συμμαχία» σπρώχνει –στα φανερά ή συγκαλυμμένα- Ε/κ ιδιοκτήτες στην Τουρκο-Επιτροπή στα κατεχόμενα. Πολιτικοί δηλώνουν ότι «είναι θέμα πως νιώθει ο καθένας». Διορισμένα μέλη στις τεχνικές ομάδες στις διαπραγματεύσεις συμβουλεύουν Ε/κ να πουλήσουν. Γνωστοί δικηγόροι δηλώνουν στους ιδιοκτήτες ότι τάχα, «όποιος αποτείνεται στην Τ/Επιτροπή, δεν χάνει τίποτα» και συνεχίζουν πως, «όποιος δεν πάει στην Επιτροπή ως τον Δεκ 2011, θα χάσει για πάντα το δικαίωμά του». Δεν διευκρινίζουν «ποιο δικαίωμα θα χάσει», υπονοώντας πως αν δεν πάει στην Τ/Επιτροπή θα χάσει δήθεν την περιουσία του. Έτσι σπρώχνουν εκβιαστικά τον κόσμο στην Τ/Επιτροπή, όπως επιδιώκει και η Τουρκία. Φυσικά, στην «συμμαχία» που θέλει τους Ε/κ να πάμε στην Τ/Επιτροπή πρωτοστατεί η Τουρκία!
Ειδικά τα προερχόμενα από Ε/κ δικηγόρους αποτελούν πειθαναγκασμό που στηρίζεται στην παραπλάνηση και δυνατόν να διαπράττουν αδίκημα. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει υποχρέωση να πάει ένας στην Τ/Επιτροπή ή για προσφυγή στο ΕΔΑΔ. Ωστόσο, προσφυγές στο ΕΔΑΔ για αποζημιώσεις σήμερα, προφανώς θα παραπεμφθούν πίσω για εξάντληση όλων των ένδικων μέσων (την Τ/Επιτροπή και μετά πιο πάνω!). Οι κίνδυνοι λοιπόν στην Τ/Επιτροπή είναι τεράστιοι και απροσδιόριστοι και δεν αποτελούν ένα απλό διαδικαστικό στάδιο όπως επιτήδεια εμφανίζεται. Στην πραγματικότητα, ο αιτούμενος αποδέχεται εθελούσια μια διαδικασία του ψευδοκράτους με σοβαρότερο ενδεχόμενο στο τέλος (λόγω κόστους, χρονοβόρας διαδικασίας 10 χρόνων κ.ά.) να αποδεχτεί ως αποζημίωση ένα εξευτελιστικό πόσο -ακόμη και για όσους θέλουν απλά να πωλήσουν χάριν του χρήματος- με οριστική απώλεια της περιουσίας.
Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τι θα γίνει μετά τον Δεκέμβρη του 2011. Όμως, το χειρότερο σενάριο σε περίπτωση που ένας δεν προσφύγει στην Τ/Επιτροπή είναι να χάσει την ευκαιρία για αποζημιώσεις από το ΕΔΑΔ. Αλλά, το χειρότερο σενάριο στην περίπτωση που οι Ε/κ ιδιοκτήτες καταφύγουν στην Τ/Επιτροπή είναι το οριστικό και συνολικό «θάψιμο» των περιουσιών μας με βάση τις τουρκικές επιδιώξεις.
Σε όσους προβάλλουν ότι τον Δεκ 2011 θα κριθεί το δικαίωμα της περιουσίας, επαναλαμβάνεται ότι ούτε το ΕΔΑΔ αμφισβήτησε το δικαίωμα ιδιοκτησίας, ούτε το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Ειδικά το ΔΕΚ επιβεβαίωσε τελεσίδικα την ιδιοκτησία στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας με την υποχρέωση όλων των κρατών της ΕΕ να εκτελούν τις αποφάσεις Κυπριακών Δικαστηρίων. Στην πραγματικότητα, το δικαίωμα ιδιοκτησίας διαβρώθηκε από όσους προσέφυγαν στην Τ/Επιτροπή και από την Ε/κ ηγεσία που υπέβαλε προτάσεις καταστροφικές για το θέμα. Και αυτό αποτελεί μια άλλη σημαντική παράμετρο που ωθεί τους Ε/κ να υποκύψουν στην Τ/Επιτροπή. Άλλωστε, το πάγωμα της δικαστικής απόφασης εναντίον των Όραμς ήταν πολιτική απόφαση. Οι προτάσεις της Ε/κ πλευράς στο περιουσιακό που καθιστούσαν ανέφικτη την αποκατάσταση Ε/κ περιουσιών στο Τ/κ κρατίδιο ήταν πολιτική απόφαση. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τα μηνύματα από τέτοιες κινήσεις. Στην πράξη, δημιουργείται μια κατάσταση που οδηγεί τους ιδιοκτήτες μέσα από την απόγνωση να καταλήξουν στον δούρειο ίππο που αποτελεί η Τ/Επιτροπή.
Μερικές ερωτήσεις για προβληματισμό:
(α) Γιατί η Τουρκία επιδιώκει να πάνε οι Ε/κ ιδιοκτήτες στην Επιτροπή των κατεχομένων πριν τον Δεκέμβριο για να τους προσφέρει αποζημιώσεις, εάν μετά θα μπορεί να αποκτήσει τις Ε/κ περιουσίες μας χωρίς κόστος;
(β) Γιατί ο Ερντογάν προέτρεψε τις τουρκικές τράπεζες να διαθέσουν κεφάλαια για εξαγορά Ε/κ περιουσιών, την στιγμή που υποτίθεται μετά τον Δεκ 2011 θα τα πάρουν όλα «μούχτιν»;
Ιδού μια ορθολογιστική απάντηση. Η Τουρκία μέσω της Τ/Επιτροπής στα κατεχόμενα την οποία χειρίζεται το ψευδοκράτος, καθιερώνει μια διαδικασία που οι Ε/κ ιδιοκτήτες αποδέχονται ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ και που συμφέρει στην Τουρκία με όλες τις καταστροφικές συνέπειες και κινδύνους για τους ιδιοκτήτες. Υπάρχει ελπίδα μέσα από την δική μας ομαδική δράση και για αυτό θα επανέλθουμε.
Κώστας Μαυρίδης - Ακαδημαϊκός, mavrides@ucy.ac
Ουσία και Περιουσία"Αν όμως..."
Επιπρόσθετες Ανησυχίες και Τοποθετήσεις
Ορθά τα θέτει ο κος Κώστας Μαυρίδης. Μαζί με τους συλλογισμούς που θέτει γιά την επί του παρόντος κατάσταση, τίθενται και άλλα θέματα ακόμα πιό πολύπλοκα των οποίων οι επιπλοκές στο περιουσιακό θέμα εκτυλίσσονται σε βάθος χρόνου και σε πολλαπλά επίπεδα του αγώνα.
Αν και όταν απελευθερωθεί η κατεχόμενη Κύπρος, σε ποιούς θα καταλήξουν οι περιουσίες που τώρα είναι αμφισβητήσιμες; Και ποιά η σημασία του ερωτήματος γιά το τι είδους απελευθέρωση επιζητούμε;
Ποιές ιδιοκτησίες είναι αμφισβητήσιμες
Εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες. Είναι:
ο- Οι Απλές Περιουσίες συνηθισμένων ανθρώπων του λαού που γιά διάφορους λόγους έμπλεξαν σε αγοραπωλησίες κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και έχασαν τις περιουσίες των, ή απέκτησαν νέες.
Και,
ο- Οι Κοινωνικοί Πόροι (τα μέσα συλλογικής παραγωγής και φυσικοί πόροι) των οποίων η ιδιοκτησία με τους υπάρχοντες αστικούς νόμους τώρα ανήκουν (στα "τέσσερα Κάππα", ήτοι) στο Κεφάλαιο, Κράτος, Κατεστημένη Εκκλησία και Κόμματα. Τις τοπικές δυνάμεις δηλαδή που αποτελούν την Κεφαλαιϊκή Ολιγαρχία.
Τα ερωτήματα γιά τις περιουσίες και την παρούσα ή την μελλοντική τους ιδιοκτησία αφορούν το αν στοχεύουμε σε Σοσιαλισμό ή σε συνέχιση της εξουσίας του Κεφαλαίου και συνεπώς διαχρονικά σε πολέμους, εκμετάλλευση και Βαρβαρισμό.
Απλές Περιουσίες
Ξεκινούμε με απλή αναφορά στους Φυσικούς Νόμους και το Εθιμικό Δίκαιο με βάση τα οποία σε όλες τις χώρες της Γής και σε όλους τους λαούς, πολιτισμούς και καθεστώτα, μιά αγοραπωλησία (ή οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία) θεωρείται άκυρη και παράνομη αν και όταν:
1. Συμβάλλει στην παραβίαση των νόμων (πχ. η αγοραπωλησία κλοπιμαίων, μιά συμφωνία γιά μίσθωση εκβιασμών, φονιάδων, κλπ).
Ή
2. Γίνεται υπό καθεστώς πραγματικής βίας ή απειλής βίας, ή σε καθεστώς όπου οι έννομες δυνάμεις του Κράτους δεν έχουν τη δυνατότητα επιβολής του νόμου (όπως είναι οι κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου).
Με άλλα λόγια, μιά αγοραπωλησία είναι νόμιμη μόνο εάν "συμβάλλομαι ελεύθερα" σε εμπορική συνδυαλλαγή υπό καθεστώς νομιμόμητας και ασφάλειας.
Πως είναι δυνατόν μιά αγοραπωλησία που τελείται υπό καθεστώς γενοκτονίας, διωγμού, εθνοκάθαρσης, επιβολής παράνομου καθεστώτος διά της δύναμης των όπλων, επιβολής παράνομου επικοισμού, όλα δηλαδή που συνιστούν την Κατοχή της Κύπρου, να είναι νόμιμη; Η έννοια του "συμβάλλομαι ελεύθερα" σε εμπορική συνδυαλλαγή υπό καθεστώς νομιμόμητας και ασφάλειας είναι παντελώς απούσα εδώ.
Όλες οι εμπορικές πράξεις και συμφωνίες υπό το καθεστώς της Κατοχής είναι όχι μόνον "αμφισβητήσιμες" αλλά άκυρες και παράνομες. Ποιό Κράτος, Κυβέρνηση η Δικαστήριο έχει το θράσος να επικυρώσει μιά αγοραπωλησία που τελείται υπό το καθεστώς ένοπλου εκβιασμού;
Άρα το θέμα του περιουσιακού όπως τίθεται από τη σημερινή Κυβέρνηση και τα Κόμματα, αν δεν ξεκινά από το Άκυρον της οποιασδήποτε εμπορικής πράξης που γίνεται υπό την απειλή των όπλων, ουσιαστικά συνιστά απάτη και παραπλάνηση του λαού, μιά συμπραξία με τον εχθρό, μιά εξαπάτηση τιτάνιων διαστάσεων που συμβάλλει στην ολοκλήρωση της επικυριαρχίας της Κατοχής όχι μόνον επί του εδάφους και επί συμβολαίων ή τίτλων ιδιοκτησίας, αλλά και μες τα ίδια τα μυαλά μας, τις καρδιές μας. Που άρχισαν να ξεχνούν πως τώρα τού'ν την εποχή πρασινίζουν οι βουνοπλαγιές στην Κυρήνεια, ξεφυτρώνουν κυκλάμινα στον Πενταδάκτυλο, κατεβαίνουν τα νερά προς τον καταρράκτη και μες τα υδραγωγεία προς τον Καραβά.
Κοινοκτημοσύνη των Μέσων Παραγωγής και Φυσικών Πόρων, ή επιστροφή στην Ολιγαρχία Κεφάλαιου, Κράτους, Κομμάτων και Κατεστημένης Εκκλησίας;
Σε ποιού την ιδιοκτησία θα καταλήξουν οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες όπως εργοστάσια, μεταλλεία, μεγάλα αγροκτήματα, ξενοδοχεία, κλπ; Θα επιστραφούν στον εργαζόμενο λαό που τα έκτισε και τα λειτούργησε, και να τεθούν σε λαϊκή κοινοκτημοσύνη υπό συλλογική διαχείρηση σε καθεστώς άμεσης δημοκρατίας, ή θα τα ξανακλέψει το ιδιωτικό Κεφάλαιο από την κοινότητα;
Το "δικαίωμα στην περιουσία"αφορά σίγουρα όλους τους πρόσφυγες και όλους τους απλούς ανθρώπους, μικροιδιοκτήτες γής, κτιρίων και μικρών επιχειρήσεων. Δηλαδή καλύπτει παντελώς και επαρκώς την προσωπική περιουσία, όσα χρειάζονται οι άνθρωποι και οι οικογένειες γιά να ζούν άνετα και με ασφάλεια. Αγκαλιάζουμε εκείνο το δικαίωμα και υπεραμυνόμαστε υπέρ του ενάντια σε κάθε προσπάθεια απάλειψης του.
Αλλά η αντίληψη περί δικαιώματος στην "περιουσία" επεκτείνεται και στο δικαίωμα Ιδιωτικής ή Κρατικής ιδιοκτησίας γιά τα μέσα συλλογικής παραγωγής ή τους φυσικούς πόρους; Δεν ανήκουν σε όλους μας μαζί συλλογικά; Δεν ανήκουν σε αυτούς που τα κτίζουν και τα λειτουργούν με τον μόχθο τους όλες τούτες οι πηγές πλούτου, καθώς και οι καρποί τους; Δεν είναι αυτή η βάση της αντίληψης και πρακτικής πάνω στην οποία κτίζεται ο Σοσιαλισμός;
Η πηγή όλης της οικονομικής αξίας και υπεραξίας (που παράγει το Κεφάλαιο και το Κέρδος) είναι η συλλογική ανθρώπινη εργασία, την οποία σε "φυσιολογικούς καιρούς" με βάση τους αστικούς νόμους καρπώνεται η τάξη των Κεφαλαιούχων υπό την προκάλυψη του δικαιώματος στην "ιδιωτική περιουσία". Αλλά έτσι θέλουμε να είναι τα πράματα σε μιά απελευθερωμένη Κύπρο;
Όλα βέβαια εξαρτούνται από το ποιές δυνάμεις θα πραγματώσουν την απελευθέρωση και την κατάληψη των εδαφών που απελευθερώνονται. Αν είναι οι δυνάμεις του τωρασινού Κράτους, ελεγχόμενες από τα Κόμματα του κατεστημένου και της Κεφαλαιούχας τάξης, τότε ναί, σίγουρα: θα επιστρέψουν την απελευθερωμένη Κύπρο στο Κεφάλαιο, στο αυταρχικό Κράτος, στα Κόμματα του κατεστημένου, και στην επικυριαρχία της Κατεστημένης Εκκλησίας (που κατέχει ίσως και το μεγαλύτερο μέρος του Κεφαλαίου στην Κύπρο, που το μάζεψε με υπό τις "ευλογημένες" συνθήκες της Τουρκοκρατίας των Οθωμανών, της Αγγλοκρατίας, και της σημερινής Κατοχής).
Αν όμως οι δυνάμεις που θα απελευθερώσουν τα κατεχόμενα ή που θα κάμουν επανακατάληψη των εδαφών ενώ αποχωρεί ο κατοχικός στρατός είναι αυτο-οργανωμένες ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις, μιά σύμπτυξη λαϊκού στρατού με αυτόνομες συνδικαλιστικές οργανώσεις και κοινωνικές οργανώσεις, τότε με την επέλαση τους γίνεται εγγυημένη αφ' ενός η επιστροφή των προσωπικών περιουσιών στον κόσμο, αλλά και ανοίγουν μεγάλες πιθανότητες να εδραιωθεί μιά Κοινοκτημοσύνη των κοινωνικών πόρων και να πραγματωθεί μιά μετάβαση στον Σοσιαλισμό.
Χωρίς όμως καλλιεργημένη μέσα από τον αγώνα πολιτική συνείδηση και αυτο-οργάνωση, χωρίς εμπλοκή του λαού σε συνδικαλιστικές και αντικατοχικές δραστηριότητες, τα οποία λειτουργούν σαν μαζικό Κινηματικό Σχολείο (μιά νέα "Μεγάλη του Γένους Σχολή"), όλα τούτα θα παραμείνουν αρλούμπες, μπούρδες και πολιτικο-επιστημονική φαντασία.
Αν όμως...
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εργασίες:
http://filiki.etaireia.org/ergasies.html
Posts
No comments:
Post a Comment