Ποιά Δικαιοσύνη;

Εκπροσώπησα τη Δευτέρα την ομάδα μας στην πολυαναμενόμενη απόφαση του Ανώτατου Δικαστήριου για την υπόθεση του ξυλοδαρμού τον δύο φοιτητών Γιάννη Νικολάου και Μάρκου Παπαγεωργίου στις 20 Δεκεμβρίου 2006 από αστυνομικούς.

Η απόφαση να επαναληφθεί η δικαστική διαδικασία για τους 8 από τους 10 κατηγορούμενους έδωσε αμέσως την ευκαιρία σε διάφορους να τοποθετηθούν δημόσια για το "υψηλό ποιόν" της Δικαιοσύνης στην Κύπρο.

Εις εξ αυτών ο πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου δήλωσε:

«Σήμερα», είπε ο κ. Ιωαννίδης, «άκουσα με πολλή ευχαρίστηση ότι αυτοί που ύβριζαν τη Δικαιοσύνη εδώ και μήνες, είπαν ότι σέβονται την κυπριακή Δικαιοσύνη, παραδεχόμενοι πόσο ψηλά στέκεται».
«Η Δικαιοσύνη δεν είναι ούτε για να πετάμε μπανάνες και πέτρες ούτε και να υβρίζει ο ένας τον άλλον, αλλά να λέμε νομικά επιχειρήματα»

από:
http://www.sigmalive.com/simerini/news/252707

Δυστυχώς η αλήθεια πόρρω απέχει από την πραγματικότητα.

Παρακολουθώντας τη διαδικασία στην αίθουσα 1 του Ανωτάτου ήρθα σε επαφή με την αδυσώπητη πραγματικότητα που πολλοί από εμάς που δραστηριοποιούμαστε στο χώρο της εναλλακτικής κοινότητας έχουμε βιώσει πολλές φορές μέσα από τους δικαστικούς αγώνες που έχουν διεξαχθεί τα τελευταία δέκα χρόνια για την προστασία της κοινότητας από την αυθαιρεσία του Κράτους και της Εξουσίας.

Το σύστημα Δικαιοσύνης στον τόπο μας νοσεί σοβαρά.

Και αν οι δικαστές του Ανωτάτου διέσωσαν κάποια αίσθηση Δικαιοσύνης στα μάτια του κοινωνικού συνόλου αυτό δεν ισχύει ούτε για το ίδιο το σύστημα ούτε για τον πρόεδρο του Ανωτάτου Πέτρο Αρτέμη.

http://www.supremecourt.gov.cy/Judicial/SC.nsf/DMLSCjudges_gr/73B5045BE5EDBE1FC22572FB0042B762?OpenDocument

Παρακολουθώντας της ανάγνωση της δικής του ξεχωριστής απόφασης ενάντια στην αποδοχή της έφεσης του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας αντιλήφθηκα ξανά πως η Δικαιοσύνη ψυχορραγεί στον τόπο μας.

Η απόφασή του προέδρου του Ανωτάτου εναντία στην έφεση είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νομικίστικης προσέγγισης μακρυά από την ουσία κάθε έννοιας Δικαίου. Ο κύριος Αρτέμης διυλίζοντας τον κώνωπα κατάπιε την καμήλα. Βρίσκοντας διάφορα εδάφια του νόμου και αναλύοντάς τα απέρριψε την έφεση ωσάν να μη σημαίνει τίποτε για τον ίδιο, τους θεσμούς που εκπροσωπεί και την ίδια τη Δικαιοσύνη ότι δύο συμπολίτες μας χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν και ταπεινώθηκαν από "όργανα της τάξης". Αυτά είναι αμελητέα γεγονότα, facts για τον κύριο Αρτέμη.

Στην ανάγνωσή του εξηγούσε στην αγγλική γλώσσα διάφορους από τους όρους τους οποίους διάβαζε στα ελληνικά δείχνοντας σε όλους μας πως η Δικαιοσύνη μας είναι ακόμη 50 χρόνια μετά την απελευθέρωση πλήρως υποταγμένη στην Αυτοκρατορία.

Ζούμεν ακόμη σε αποικία!

Αρκετοί δικαστές μας προεξάρχοντως του προέδρου του Ανωτάτου φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά την υποταγή στη Μ.Βρεττανία και το αυτοκρατορικό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης. Τα γεγονότα, facts και η μαρτυρία, evidence - με αυτό τον τρόπο εξηγούνταν οι όροι στην ανάγνωσή του!- δεν ήταν προφανώς αρκετά για να δικαιολογείται η έφεση! Φαίνεται ότι για τον ίδιο η Ελληνική γλώσσα είναι ανεπαρκής για να περιγράψει όσα θέλει και έτσι πρέπει δίπλα από την ελληνική λέξη να παρατίθεται και ο αγγλικός όρος.Τι να πει το πλάσμαν πλέον; Για πόσον καιρό ακόμη το δικαστικό σώμα θα επιλέγει την ταύτιση με την αποικιοκρατία;

Δυστυχώς η πρωτόδικη απόφαση του Κακουργιοδικείου, η στάση του κύριου Αρτέμη αλλά και οι αιτιολογίες του άλλου δικαστή του Ανωτάτου Στέλιου Ναθαναήλ ενάντια στην παρουσίαση του επίμαχου βίντεο ερήμην του παραγωγού του δείχνουν σαφέστατα πόσο σαθρό είναι το οικοδόμημα της Δικαιοσύνης.

Ο κύριος Ναθαναήλ εστιάστηκε στο ότι ο παραγωγός με την απουσία του από τη δίκη στέρησε στην υπεράσπιση τη δυνατότητα της αντεξέτασης, "θεμελιακό δικαίωμα στη δικαιοσύνη".

Το δικαίωμα βέβαια του πολίτη να ζει με ασφάλεια χωρίς απειλή για τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα είναι πολύ πιο σημαντικό από το δικαίωμα της υπεράσπισης στην αντεξέταση ενός μάρτυρα που δικαίως φοβάται για την ίδια του τη ζωή! Ποιος θα διασφάλιζε στον παραγωγό της ταινίας την ασφάλειά του; Η αστυνομία που αρνείτο να αναγνωρίσει τα ίδια τα μέλη της που ξυλοκόπησαν άγρια τους δύο φοιτητές;

Εκείνα το δικαίωματα που πάνε; Στον οχετό της Κυπριακής Δικαιοσύνης;

Σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας οι λαοί του κόσμου αναγνώρισαν ότι το δικαστικό σύστημα είναι ανεπαρκές. Διαχώρησαν όπως και στον πολιτισμό μας το νόμο στο γραπτό και το αγραφον. Και πορεύτηκαν αναγνωρίζοντας πως όταν το Δίκαιον παραβιάζεται ο λαός Αντιγονείως παίρνει το νόμο στα χέρια του. Νομοτελιακά και αρχέτυπα αυτό γινόταν και θα γίνεται εσαεί.

Προφανώς εκεί θέλουν να οδηγήσουν τη δικαιοσύνη αρκετοί από τους δικαστές και τους δικηγορους μας.

Η άσκηση των καθηκόντων τους ερήμην του λαού τους έχει οδηγήσει σε ψηλά επίπεδα αλαζονείας. Ζώντας και εργαζόμενοι σε ένα σύστημα απόδοσης δικαιοσυνης το οποίο από τη μια ορθά είναι ανεξάρτητο από την άλλη δεν έχει κανένα σχεδόν μέσο άσκησης ελέγχου χάνουν την αίσθηση του μέτρου. Αυτό είναι φυσικό σε ένα σύστημα που ένας άνθρωπος θεωρείται ισόθεος και ο λόγος του καθορίζει το δίκαιον.

Η άσκηση της δικαστικής εξουσίας από πρόσωπα δίκην Θεού βέβαια δεν είναι Δικαιοσύνη ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας.

Δε νοείται εκτέλεση καθηκόντων για την προάσπιση των νόμων μακρυά από τις κατευθυντήριες γραμμές του δήμου. Ούτε και είναι αποδεκτή η κρίση ενός και μόνον προσώπου -του Δικαστή Θεού- για ζητήματα που αφορούν την Ελευθερία, το Δίκαιον, τη Ζωή και το Θάνατο.

Στην αρχαία Αθήνα δραστηριοποιούνταν 6000 δικαστές οι οποίοι και δίκαζαν 300 μέρες το χρόνο ενώ και το λειτούργημα του δικαστή επιχορηγείτο με κρατικά έξοδα ώστε ουδείς να αποκλείεται από την άσκηση των δικαστικών καθηκόντων. Δεν παύει να είναι έτη φωτός μπροστά -αντροπή μας μετά από 2000 χρόνια- από το σύστημα του βρεττανικού Δικαίου που ακόμη ακολουθούμε στο νησί με το Δικαστή-παντοκράτορα.

Το δικαστικό σύστημα της Βρεττανικής αυτοκρατορίας το οποίο και ο τόπος μας έχει κληρονομήσει αποτελεί από μόνο του κατάργηση κάθε αίσθησης Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας. Γι αυτό ακριβώς και για εκτονταετίες απετέλεσε και αποτελεί την αιχμή του δόρατος της αισχρής ιμπεριαλιστικής πολιτικής της αποικιοκρατίας. Γι αυτό και αποτελεί εδώ και 50 χρόνια την αιχμή του δόρατος της εδώ άρχουσας τάξης.

Καθόλου τυχαία η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών νομοθετών μας είναι δικηγόροι οι οποίοι συνεχίζουν να ασκούν τα δικηγορικά τους καθήκοντα. Και οι οποίοι δε βλέπουν καμία σύγκρουση ανάμεσα στα καθήκοντά τους! Γιάννης πίνει Γιάννης κερνά και η Δικαιοσύνη κείται αιμόφυρτη.

Είναι επιτέλους καιρός το απαράδεκτο δικαστικό σύστημα να αντικατασταθεί με κάτι καινούριο που να διασφαλίζει την παρουσία και την εμπλοκή του λαού άμεσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αν αυτό δεν γίνει τότε ο λαός δικαίως θα καταφεύγει πάντοτε στις πράξεις εκείνες που πηγάζουν μέσα από τη δική του αρχετυπική γνώση και αίσθηση Δικαιοσύνης.

Είναι οι αυθόρμητες και ενστικτώδεις αντιδράσεις του λαού μας ενάντια στην κατάφωρη αδικία του δικαστικού μας συστήματος που το ανάγκασαν να ανακρούσει πρύμναν στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Κρίμα που ο λαός απουσίαζε τη Δευτέρα από την αίθουσα του δικαστηρίου για να γιορτάσει τη νίκη του.


Η παρουσία του Λαού στο δικαστήριο και η διεκδίκηση εκ μέρους του της εκπροσώπησής του στην απόδοση Δικαιοσύνης είναι απαραίτητη προυπόθεση Ελευθερίας, Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.

Σόλων Αντάρτης

--------------------


Επιπρόσθετες πηγές:

Θα ξαναστηθούν στο εδώλιο οκτώ αστυνομικοί:
http://www.sigmalive.com/simerini/news/252707

"Αλλ' ενώ εις τας ιδιωτικάς μας σχέσεις αποφεύγομεν να φαινώμεθα δυσάρεστοι, εις τον δημόσιόν μας βίον αποφεύγομεν την παρανομίαν, από ευλάβειαν προ πάντων προς τας επιταγάς των εκάστοτε αρχόντων και των νόμων, εκείνων ιδίως εξ αυτών, όσοι έχουν τεθή είτε προς υπεράσπισιν των αδικούμενων, είτε μολονότι άγραφοι, φέρουν αναμφισβήτητον όνειδος εις τους παραβάτας των."

Περικλέους Επιτάφιος Λόγος Θουκιδίδου [2.37.3]
μετάφραση Ελευθέριου Βενιζέλου
από:
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=182