Ανησυχώ για τον Υπουργό μου της Παιδείας

Ανησυχώ πραγματικά. Μπορεί να μην κοιμηθώ απόψε. Είναι καλά ο Υπουργός; Μήπως έχει πέσει θύμα εθνικιστικών ομάδων που του έκαναν πλύση εγκεφάλου. Μήπως κάνει πολύ παρέα με την Ενδο~Μήδεια; Ένα μήνυμά του χωρίς ούτε μια αναφορά στη ΔΔΟ (χαλόου στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία καλέ), στις προσπάθειες του προέδρου, χωρίς ούτε μια αναφορά στην ΕΟΚΑ Β' και το προδοτικό πραξικόπημα.

Και τι είναι όλα αυτά που λέει για την ελευθερία που δε χαρίζεται;

Και για αγώνα ενάντια στην Κατοχή;

Α πα πα πα πα.

Βέβαια δεν απουσιάζουν και ορισμένα διττά λόγια.

Προσέξετε τη διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες Κύπριους τους απογοητευμένους από τους Άγγλους και τους Κύπριους που θέλουν να διαφεντεύουν τη μοίρα τους και να αποφασίσουν το μέλλον τους. Είναι άλλοι οι πρώτοι από τους δεύτερους; Ποιοι αγωνιστήκαν το 1955;

Και ούτε λόγος για το αίτημα του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου το 1955 που ήταν "Ένωσις" με την Ελλάδα. (Απαναία μου έφυεν μου, είπα την απαγορευμένην λέξη πάλαι εν να με κατηγορήσουν ότι ήμουν στην ΕΟΚΑ Β')

Και κάτι στο αίτημα των επαναστατών του 1821 για οικοδόμηση ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους δεν μου ακούεται καλά. Την τελευταία φορά που εκοίταξα την ιστορία έλεγε ότι το αίτημα των επαναστατών ήταν "Ελευθερία ή Θάνατος" και όχι "Ανεξάρτητο και Κυρίαρχο κράτος ή θάνατος"

Τέλοσπάντων ο Υπουργός εν μας τα λαλεί καλά. Ξεκαθάρισε τη θέση σου Υπουργέ.

Η Ελευθερία χαρίζεται ή δε χαρίζεται;

Ποια η σχέση του μηνύματός σου με την Ενδο~Μήδεια;

Ακολουθεί το μήνυμα του Υπουργού. Οι επισημάνσεις δικές μου.

Σόλων Αντάρτης
---------------------

Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου για τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου

Τιμούμε σήμερα και γιορτάζουμε δύο μεγάλες εθνικές επετείους. Δύο επετείους που αποτέλεσαν σημαντικό σταθμό και επηρέασαν καθοριστικά την ιστορική πορεία τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Τιμούμε την 25η Μαρτίου 1821 και την 1η Απριλίου του 1955. Τις δυο αυτές ιστορικές στιγμές οι λαοί της Ελλάδας και της Κύπρου όρθωσαν το ανάστημά τους και ξεκίνησαν έναν τιτάνιο αγώνα διεκδικώντας λευτεριά, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.

Σε μια εποχή που σ’ ολόκληρη την Ευρώπη τα απελευθερωτικά κινήματα πνίγονταν από την καταπιεστική πολιτική της Ιερής Συμμαχίας ο ελληνικός λαός, ύστερα από τέσσερις αιώνες οθωμανικής σκλαβιάς, ξεκινούσε την επανάστασή του, εκείνο το Μάρτη του 1821. Μοναδικός στόχος ήταν η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, η απελευθέρωση και η οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου ελληνικού κράτους. Με πρωτοπόρους τους κλέφτες και τους αρματολούς, τη "μαγιά της λευτεριάς" κατά τον Ι. Μακρυγιάννη, σύσσωμος ο ελληνισμός ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης και το μήνυμα του ξεσηκωμού συνεπήρε όλους τους σκλαβωμένους Έλληνες.

Απ’ άκρη σ’ άκρη, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα απλώθηκε η φλόγα της επανάστασης. Στην Τριπολιτσά, στην Αλαμάνα, στο Χάνι της Γραβιάς, στο Μεσολόγγι γράφτηκαν ηρωικές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Απλοί και ανώνυμοι Έλληνες έδωσαν μαθήματα αγωνιστικότητας και θυσίας. Ήρωες όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Παπαφλέσσας, η Μπουμπουλίνα αναμετρήθηκαν με την Οθωμανική αυτοκρατορία κι απέδειξαν πως η λευτεριά κερδίζεται με θυσίες και αίμα και δε χαρίζεται από κανένα.

Στην Κύπρο, την 1η Απριλίου 1955 ξεκίνησε ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ ενάντια στους Βρετανούς αποικιοκράτες, ο οποίος κράτησε μέχρι το 1959. Οι Άγγλοι μετά την έλευσή τους στο νησί το 1878 διέψευσαν γρήγορα τις προσδοκίες των Ελλήνων της Κύπρου και αρνούνταν επίμονα να
αναγνωρίσουν το δικαίωμα των Κυπρίων να διαφεντέψουν τη μοίρα τους και να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Η άρνηση αυτή των Άγγλων οδήγησε στην ένοπλη εξέγερση. Για τέσσερα χρόνια οι Άγγλοι, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο προσπαθούσαν να καταπνίξουν τον αγώνα και να καταστείλουν τον ηρωικό ξεσηκωμό των παλικαριών της Κύπρου.

Οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι φυλακίσεις και οι απαγχονισμοί που οι Άγγλοι κατακτητές εφάρμοσαν δεν έκαμψαν το φρόνημα των αγωνιστών και δεν ανέκοψαν την πορεία προς την ελευθερία. Ήρωες όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Στυλιανός Λένας, ο Μάρκος Δράκος και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης άνοιξαν με τη θυσία τους καινούριους δρόμους κι έγιναν για τις επερχόμενες γενεές πρότυπα αγωνιστικότητας και αυτοθυσίας.

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, σπουδαστές και σπουδάστριες

Τιμώντας σήμερα τις δύο αυτές σημαντικές εθνικές επετείους υποκλινόμαστε μπροστά στις θυσίες των ηρώων. Αντλούμε θάρρος από τους αγωνιστές του 1821 και από τη λεβεντιά και την αυταπάρνηση των
παλικαριών του αγώνα του 1955-59. Έχοντας πάντα στη σκέψη μας το αγωνιστικό πνεύμα και το όραμα της λευτεριάς, καλούμαστε κι εμείς
σήμερα να συνεχίσουμε τον αντικατοχικό μας αγώνα. Με ενότητα και ομοψυχία και με μοναδικό στόχο την απαλλαγή από την τούρκικη κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους, πρέπει να συνεχίσουμε τον
αγώνα για την επανένωση της πατρίδας μας. Μονιασμένοι και δυνατοί πρέπει να επιμείνουμε μέχρι το τέλος προσβλέποντας σε μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του κυπριακού προβλήματος, μια λύση που θα αποκαθιστά τα δικαιώματα ολόκληρου του κυπριακού λαού με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου, τις αξίες και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με πρότυπα ζωής την αγωνιστικότητα, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία των ηρώων του 1821 και του 1955-59, εσείς, η νέα γενιά της πατρίδας μας, μπείτε μπροστά στο δύσκολο αγώνα για τη δικαίωση της Κύπρου και του λαού μας.

Ανδρέας Δημητρίου
Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Μάρτιος 2010