Μια Συνομιλία για το Κίνημα ενάντια στα άνομα Μέτρα, τον περιορισμό των Ελευθεριών μας, την κατοχή και τις απειλές από Τουρκία

 

🟪 Μετά από την διεθνή Διαμαρτυρία της 29ης Αυγούστου, και πριν από τα επόμενα βήματα
🟪 Υπάρχει ελπίς με όλο αυτό το χάος;

 

🔷 Φίλος και Συναγωνιστής:
Θα μπορούσαμε να έχουμε μιαν ενημέρωση/αναφορά από Σολωνα ή/και Πέτρο για την διαδήλωση του Σαββάτου στο Προεδρικό; Πολύ θα το εκτιμούσα εγώ τουλάχιστον.
Ευχαριστώ.


🔷 Πέτρος:
Για την διαδήλωση Σαββάτου... είναι πολλά τα θέματα αλλά αυτό που προέχει τώρα, 10 μέρες πριν την επόμενη, είναι να "διορθωθούν" οι θέσεις που πρεσβεύει η εκδήλωση. Κυρίως υπάρχει ανάγκη να εμπλουτιστούν με θέσεις από το "δύσκολο δίδυμο" του Πατριωτικού Διεθνισμού. Δυστυχώς πολλοί από τους "ΜΗ-διοργανωτές διοργανωτές" πρόσκεινται σ' ένα ξεροκέφαλο ορθοδοξο-εθνικιστικό χώρο και θα ήταν πανεύκολο να τοποθετηθούν για την κατοχή αλλά ΠΟΛΥ δύσκολο να δουν θετικά τους ΤΚύπριους και οποιαδήποτε άλλη διεθνιστική σκοπιά. Αλλά η φύση του ίδιου του αγώνα τους δελεάζει και εξαναγκάζει να βλέπουν και άλλους αγωνιζόμενους λαούς ως συμμάχους, οπότε υπάρχει προοπτική μέσω αυτού του βιώματος να τεθούν και πιο υγιείς διεθνιστικές προσεγγίσεις. Είναι όμως ανηφορικός ο δρόμος.


🔷 Φίλος και Συναγωνιστής:
Γειά σου Πέτρο,
Νομίζω ότι ο Σίσυφος δέν θα ζήλευε όσον αφορά την ανηφορικότητα του δρόμου 😉
Προσωπικά δέν πείθουμαι ότι αυτοί οι τύποι έχουν τα φόντα να δεχτούν κάτι ουσιαστικά προοδευτικό. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι και αυτοί ανήκουν σε τάξεις του λαού που θα έπρεπε να μπορούσαμε να τους προσελκύσουμε με τις θέσεις και το παράδειγμά μας. Με αυτό εννοώ κάτι ανάλογο με το εξής: οι πλείστοι οπαδοί του ΕΛΑΜ ανήκουν στην εργατική τάξη. Οπότε φυσιολογικά, θα έπρεπε να μπορούν τα "αριστερά" κόμματα να έχουν απήχηση προς αυτούς και θα μπορούσε κάποιος με το κατάλληλο "ψηστήρι" να τους αλλάξει τα μυαλά. Χώρια από το γεγονός ότι η αριστερά στην Κύπρο είναι μάλλον αριστεροζ και άρα ...κλπ. κλπ.
ΟΜΩΣ:
1) στο ζήτημα του "ψηστηριού", πότε και υπό ποίες συνθήκες θα έπρεπε να γίνει; και θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα; Δέν θα δώσω απάντηση γιατί είναι μια υποθετική περίπτωση.
2) για τους υποτιθέμενους αντι-παγκόσμιας τάξης πραγμάτων: δέν αναμένω ότι θα συνετιστούν. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Προτιμώ να αφιερώσω το χρόνο μου στην διεκπεραίωση άλλων μας πολιτικών εργασιών. Ή ακόμα και στην ομάδα για δεντροφύτευση. Εκεί συναντά κανείς υγειώς σκεπτόμενους ανθρώπους κι ας είναι "απολίτικοι".

Αλλά, τέλος πάντων, "άς ανθίσουν εκατό λουλούδια" που θα έλεγεν κι ο Μάο ...δέν είναι ανάγκη να μου αρέσουν όλα ...


🔷 Πέτρος:
Φίλε και συναγωνιστή, όσα γράφεις είναι 100% αληθινά, και με καιν οδυνηρά όλα τα διλήμματα που παράγονται από την επίγνωση των όσων γράφεις.

Η μόνη μου έγνοια - και ελπίζω να μην ακούγεται σαν μια φτηνή δικαιολογία - είναι πως από τη στιγμή που κινούνται άνθρωποι μες τους δρόμους, έχουν παγκύπρια αυτόνομη συνεννόηση και δράση και που (προς το παρόν) μοιάζουν να έχουν αφ' ενός αντι-συστημικό προσανατολισμό και αφ' ετέρου να είναι αχαλιναγώγητοι... αυτό με θέτει σε συναγερμό γιατί μόνο τρεις πιθανές εκβάσεις μπορεί να παραγάγει αυτή η εικόνα:
ο- να μετατραπεί σε νεο-φασιστικό ρεύμα (ήδη δυστυχώς έχει κάποιες αρρωστημένες τάσεις),
ή,
ο- να συγκρατηθεί και ίσως εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο με πιο γνήσιες (και πολλαπλές) πολιτικές αποχρώσεις του λαϊκού κινήματος (υπάρχουν ήδη πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι που συμμετέχουν), έτσι ώστε να αναζωογονήσει την έμφυτη τάση για Αντίσταση που έχει ο λαός (η οποία τώρα υπνώττει) για ΟΛΑ, ήτοι, το εθνικό θέμα, την άμυνα, την οικονομία, το ενεργειακό, τα ελλείμματα δημοκρατίας, τη διαφθορά, τους σαθρούς θεσμούς, τον παθολογικό κομματισμό, ΚΑΙ ίσως (ελπίζω) όλα αυτά να περιέχουν και μια διεθνιστική, σοσιαλιστική, ανατρεπτική "δέσμη" ή συσπείρωση,
ή,
ο- να οδηγηθεί στο ίδιο αδιέξοδο όπου οδηγήθηκαν όλες οι προηγούμενες προσπάθειες λαϊκής κινητοποίησης (Μνημόνιο, κούρεμα, διαφθορά, Συνεργατισμός) και ο λαός να χάσει πάλιν το ηθικό του και να μην κινητοποιείται.  

Προς το παρόν το εγγύς μέλλον φαίνεται άγνωστο.


🔷 Φίλος και Συναγωνιστής:
Έγραψες "υπάρχουν ήδη πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι που συμμετέχουν". Έχω δεί σε φωτογραφίες τον γνωστό μας Άλφα. Συμμετέχει ή περαστικός ήταν; Θα τον ρωτούσα τον ίδιο αλλά δέν απαντά το τηλέφωνό του. Ίσως να ξέρεις και ποιά άποψη έχει ...

Αντιλαμβάνομαι τους προβληματισμούς και τα κίνητρά σου. Να ενισχυθούν οι φασίστες; Υπαρκτός κίνδυνος, ιδιαίτερα δεδομένης της σοσιαλδημοκρατίζουσας - ευρωπαϊκού στυλ - αριστεράζ μας. Ναί εδώ είναι ένα δίλημμα, ...ποιάν πρωτεραιότητα να δώσουμε στο "ψηστήρι" που είπα πιό πάνω.

Τολμώ Κασσανδρικήν πρόβλεψη: στο ουχί μακρυνόν μέλλον θα σχηματιστεί η τρίτη εικόνα που περίγραψες.


🔷 Πέτρος:
Ναι, ο Άλφα ήταν εκεί μαζί μας, και μάλιστα όχι περαστικός αλλά από την αρχή ως το τέλος. Ήταν πολύ έντονος με τις θέσεις του, και θυμωμένος με τις δικτατορικές τάσεις των Αρχών. Εκφράστηκε όμως πιο θυμωμένος με κάποιες "θεΐζουσες" τάσεις και προκαταλήψεις που εμφανίστηκαν στην εκδήλωση. Δεν ήταν πολλές - σίγουρα λιγότερες απ' ό,τι ανέμενα - αλλά υπήρχαν. Μεταξύ άλλων είδα ένα πανό που έγραφε "Εν τούτο νίκα" (αλλά τα δύο άτομα που το κρατούσαν φαίνονταν πολύ νέες, μοντέρνες κοπέλες, και καθόλου θεούσες), υπήρχε στην εκδήλωση και ένας παπάς, (αλλά ήταν εντελώς μόνος του, κανείς δεν του μιλούσε), και κάποιες (ελάχιστες θα έλεγα) αναφορές "στην πίστη στον θεό" από 1-2 ομιλητές (η μια στα ρώσσικα). Θα αποτολμούσα να έλεγα πως υπήρχε περισσότερη παρουσία εκείνης της πίστης και θρησκείας που περιγράφει το 5G ως προσωποποίηση του Κακού, παρά χριστιανικές αναφορές.

Όσο για την αξιολόγηση που κάμνεις, ναι, ακριβώς έτσι είναι: "Να ενισχυθούν οι φασίστες; Υπαρκτός κίνδυνος, ιδιαίτερα δεδομένης της σοσιαλδημοκρατίζουσας - ευρωπαϊκού στυλ - αριστεράζ μας."  
 
Θα πρόσθετα και κάτι άλλο. Νομίζω πως βιώνουμε το ανεπίσημο τέλος της πολιτικής όπως την γνωρίζαμε με τους όρους "δεξιάς" και "αριστεράς" που είχαν ένα κάποιο νόημα. Οι έννοιες και οι πολιτικές παράμετροι που καθορίζουν την πραγματικότητα συνεχίζουν να ισχύουν, βέβαια (οι πραγματικότητες Κεφαλαίου και Κράτους• παραγωγής-εργασίας-αγοράς• ιδιοκτησίας, ανισότητας• καθώς και Ιμπεριαλισμός, διεθνές παρακράτος, κατοχή, κοκ.). Αλλά...
ο- αφ' ενός έχουν καταρρεύσει εντελώς οι "αναλύσεις" ή "κοσμοθεωρήσεις" και τα σκατοσυνθήματα της αριστεράς και δεξιάς για αυτές τις παραμέτρους που καθορίζουν την πραγματικότητα (ακόμα και τα κάποτε έγκυρα συνθήματα έχουν χάσει την αξιοπιστία τους πλέον),
ο- αφ' ετέρου έχουν αναδυθεί καθοριστικές κοινωνικές πραγματικότητες με πλήρη διασπορά στην κοινωνία (διαδίκτυο, επικοινωνίες, τηλέφωνα, κατ' οίκον εργασία, πυρετώδεις εφαρμογές τεχνολογίας), μαζί με συμβάντα (κορωνοκρίση, μαζική επιβολή περιορισμού σε ολόκληρη την ανθρωπότητα μέσω μιας ανεπίσημης διακρατικής δικτατόρευσης, τάση για εμφύλιο πόλεμο στις ΗΠΑ, ωρίμανση της ανάδυσης Κίνας και Ρωσσίας ως γνήσια ανεξάρτητες υπερδυνάμεις), που ούτε η αριστερά ούτε η δεξιά κατανοούν, δεν έχουν ούτε "ανάλυση", ούτε καν σκατοσυνθήματα, ούτε και ικανότητα πλέον για να ελιχθούν στον νέο κόσμο που καθορίζεται από αυτά.

Αναδύεται λοιπόν επί παγκοσμίω ένα νέο αυτόνομο λαϊκό Κίνημα ενάντια στην καταδικτατόρευση και στην Διεθνή Νέα Τάξη (ή και Νέα Τάξη Πραγμάτων) που συνδυάζει (ευτυχώς, και δυστυχώς) τις αντιστασιακές φιλοδοξίες και τις πανανθρώπινες αξίες του πανευρωπαϊκού λαϊκού Κινήματος των Πλατειών /ή και Αγανακτισμένων που γεννήθηκε γύρω από την εποχή των Μνημονίων (και κυρίως στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ή Μεσογειακής Ευρώπης)• του Κινήματος της Αραβικής Άνοιξης (που δυστυχώς ενώ εξέφραζε την ωραιότητα των δημοκρατικών πόθων του Αραβικού και Ισλαμικού κόσμου, υπέστει πανέξυπνη κατάληψη από τις σκοτεινές δυνάμεις του διεθνούς παρακράτους με αποτέλεσμα μια νέα δικτατορία στην Αίγυπτο, καταστροφή της Λιβύης, Συρίας και Υεμένης, εφεύρεση και άνοδο του Ισλαμικού Κράτους)• την χάριν του Κινήματος Καταλήψεων στις ΗΠΑ• τις αρχές του ομοσπονδιακού Κοινοτισμού που μας χάρισε το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα• την ανατρεπτικότητα του Κινήματος ΑντιΠαγκοσμιοποίησης της δεκαετίας 2000 και ταυτόχρονα με την ανοητότα-ΤΟ-τα-το-τα-το-τα-τη υιοθέτηση κινηματικών πρακτικών που εισήγηγαν προβοκάτορες μες το Κίνημα (αδικαιολόγητους εμπρησμούς, ένοπλη και άμυαλη βία, κοκ.) σε στιγμές κορύφωσης των μαζικών κινητοποιήσεων με αποτέλεσμα την συρρίκνωση τους και παραίτηση του λαού• αξιοποίηση των ανεξάρτητων μέσων πληροφόρησης και μέσων δικτύωσης για ενημέρωση και διοργάνωση, αλλά ταυτόχρονα με απουσία έγκυρων κέντρων και πηγών ΚΑΙ με έντονη διάχυση παραπληροφόρησης και "σκοτεινής" (συγκεκαλυμμένης) καθεστωτικής προπαγάνδας που αποπροσανατολίζει το Κίνημα και το καθιστά υποχείριο καθεστωτικών δυνάμεων (πχ. η καλλιεργημένη εμμονή με μασόνους, Εβραίους, Μουσουλμάνους, Ιλλουμινάτι, ερπετοειδείς εξωγήινους, κλπ. και μαζί τους η προπαγάνδα που περιστρέφεται γύρω από "κωδικούς" και "συνθηματικές" παραφιλολογίες που εκπηγάζουν από τον εμφύλιο στις ΗΠΑ και αφορούν παιδοβιασμούς από γνωστές προσωπικότητες, τελετουργίες όπου υποτίθεται πίνουν το αίμα των παιδιών που σφάζουν για να "φτιαχτούν" με την ουσία αδρενόχρωμα, κοκ). Ένας σημαντικός παράγοντας που απουσιάζει από όλες τις πιο πάνω εικόνες (κατά τόπους σε ποικίλους βαθμούς) είναι η συμμετοχή των οργανωμένων συνόλων των εργαζομένων (με μόνη εξαίρεση θα έλεγα, την Ελλάδα, κατά την περίοδο 2010-2015, όπου το Κίνημα έφτασε μέχρι και σε Γενικές Απεργίες.)

{🟪 "Παρενθετικά": Οι διεθνείς εκδοχές της ΠΕΟ-ΣΕΚ (που απορρέουν από τις διεθνείς εκδοχές του ΔΗΣΑΚΕΛ) φρόντισαν ώστε οι συνδικαΛΗΣΤΙΚΕΣ οργανώσεις να κρατήσουν τους εργαζόμενους μακριά από τα Κινήματα μες τις πρόσφατες δεκαετίες. Έτσι, ο χαρακτήρας του συνόλου όλων αυτών των κλάδων του Παγκόσμιου Απελευθερωτικού Κινήματος κατέχει περισσότερο τον χαρακτήρα που περιγράφει ο Αντόνιο Νέγκρι {Antonio "Toni" Negri) στις πρόσφατες του εργασίες, όπου η κοινωνική δύναμις που τώρα κινητοποιείται είναι "Το Πλήθος", παρά "οι εργαζόμενοι" ή "ο λαός". Μες τα πρόσφατα 150 χρόνια "οι εργαζόμενοι", και "ο λαός", ήταν οι δύο έννοιες που το Κίνημα αξιοποιούσε μες τις αναλύσεις του για να αναλύσει και αξιολογήσει τον εαυτό του, καθώς και για να δώσει κατεύθυνση στις πράξεις του. Σήμερα, αναδύονται ενστικτωδώς (και με υγιή και με αρρωστημένα ένστικτα), αλλά και μισοσυνειδητά-μισοασυνείδητα, κάποτε με καρδιά κάποτε άκαρδα, κάποτε νούσιμα κάποτε ανεγκέφαλα... οι αντιστασιακές πράξεις του Πλήθους - που αποτελεί μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, πολύπλευρη, πολύχρωμη, πολυπολιτιστική, πολυσεξουαλική, ταυτόχρονα κοινοτική, δημοτική, εθνική και διεθνιστική, με όλες τις αντιφάσεις που αυτό συνεπάγεται, του οποίου Πλήθους η αντίληψη δυστυχώς (προς το παρόν) καθορίζεται από την πολιτική αμορφωσιά (είναι γνωστό πως η Παιδεία έχει καταρρακωθεί και μες την πρόσφατη δεκαετία δυστυχώς ο πληθυσμός μας έχει παλαβώσει). Αλλά καθορίζεται και από αυτό που πολύ ορθά έχει αναγνωρίσει ο Γιώργος Καραμπελιάς, το ότι με την καταστροφή της εγχώριας παραγωγής και βιομηχανίας που μας έχει επιβάλει η Αλήτ-Ελίτ καταστράφηκε και η τάξη εργαζομένων στις βιομηχανίες (η τάξη των προλετάριων) η οποία πάντα αποτελούσε την ραχοκοκκαλιά του Κινήματος εργαζομένων. Τώρα, αντί το Κίνημα να επηρεάζεται αποφασιστικά από μια τάξη εργαζομένων που οι κοινές τους εμπειρίες είναι συνεργασία στην παραγωγή και αγωνιστική ενότητα εναντίον του Κεφαλαίου, έχουμε ένα Κίνημα που επηρεάζεται αποφασιστικά από την ενοποιητική κοινή εμπειρία που έχει το Πλήθος μέσω εμπορευμάτων (στην Αγορά, όχι στην Παραγωγή), και από τα βιώματα εκάστου ατόμου ως Θεατής των ΜΜΕ. Αυτές είναι οι σημερινές παράμετροι που καθορίζουν το Πλήθος.}


Στην Κύπρο η τοπική έκφραση αυτής του διεθνούς Κινήματος έχει και τα θετικά του και τα αρνητικά του... τα οποία αρνητικά με ανησυχούν. Η ανερχόμενη δυναμική των χριστιανοτάλιμπαν ανοίγει την (μεμακρυσμένη, αλλά πιθανή) προοπτική για φαινόμενα όπως την δίκαιη λαϊκή εξέγερση στην Ουκρανία την οποία όμως οι καθεστωτικές δυνάμεις της Δύσης μετέτρεψαν σε φασιστική κατάληψη εξουσίας. Έχει τους "αντίπελλους" του στην εξουσία. Η εξουσιαστές στην Κύπρο - πολιτικά το ΔΗΣΑΚΕΛ, οικονομικά οι τράπεζες-ξενοδόχοι, ιδεολογικά τα καθεστωτικά ΜΜΕ - κατέχουν το Κράτος, και έχουν ΗΔΗ αποδείξει από πολλά χρόνια πριν το ότι θα είναι πάντα πρόθυμοι να κάμουν με τα χίλια ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ τους διαμηνύσει (επίσημα ή ανεπίσημα) το διεθνές παρακράτος. Η ολιγαρχία της Κύπρου, πάντα ανυπόμονη να δείξει στους Άρχοντες του Πλανήτη πως είναι ικανή και πρόθυμη να υλοποιήσει ΟΠΟΙΟ σχέδιο και αν προτείνει το διεθνές παρακράτος, αγκαλιάζει και μας επιβάλλει κάθε τρέλα: ρατσιστική Διζωνική τύπου Απάρταϊντ• συστηματική καταστροφή της Άμυνας μας• παύση στο Ενεργειακό πρόγραμμα• Κρατική κλοπή {"κούρεμα"} των καταθέσεων προς διάσωση των τραπεζών αντί του λαού• εκδίωξη Ρώσσων και Κινέζων επενδυτών• αποδοχή της κατοχής και συμβιβασμό με τον εισβολέα εχθρό. Έχει κατατρομοκρατήσει τον κόσμο με φαντασιακά "κρούσματα" ενώ έχουμε μόνο πέντε ασθενείς με τον κορωνοίό, και επιβάλλει δικτατορικές απαγορεύσεις με περιορισμό των Συνταγματικών μας ελευθεριών και δικαιωμάτων χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση - και μάλιστα πολύ πιο αυστηρούς περιορισμούς από σχεδόν οπουδήποτε αλλού στη Δύση. Μόνο με την έντονη λαϊκή αντίδραση ήταν που μόλις και καταφέραμε να γλυτώσουμε από τον κίνδυνο υποχρεωτικού εμβολίου σε όλο τον πληθυσμό, και επιβολής της μάσκας στα παιδιά του δημοτικού σχολείου - τα οποία δικτατορικά και ανεγκέφελα μέτρα ας μην ξεχνούμε πρόλαβαν και ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ οι άρχοντες με το "έτσι θέλω" πριν εξαναγκαστούν από τον λαό να τα ρουφήσουν πίσω.

Όλες οι ενδείξεις μαρτυρούν ότι οι Άρχοντες μας θα συνεχίσουν το αυταρχικό βιολί με στόχο την συρρίκνωση της Δημοκρατίας και διάβρωση των ελευθεριών μας, κατά παράβαση και της ίδιας της Επιστήμης την οποία επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (και με ψευδο-επιστήμονες αστέρες που θα δίνουν την σφραγίδα έγκρισης για οποιαδήποτε πολιτική διαχείρισης της Δημόσιας Υγείας διαμηνύσει πως θέλει το διεθνές παρακράτος). Και ο ενσυνείδητος άνθρωπος από τη μια λέει "μα η θαλάσσια εισβολή από Τουρκίας ήδη έφτασε στις ακτές μας και εμείς ασχολούμαστε με τις μάσκες;" Αλλά ομιλεί και το άλλο του μέρος που λέει πως ΔΕΝ είναι η Τουρκία που διάβρωσε τις λίγες ελευθερίες που μας απέμειναν στην "ελεύθερη" Κύπρο, είναι οι τοπικοί ολιγάρχες σε συνεργασία με το διεθνές παρακράτος. Είναι όμως δυνατόν ένας λαός που αποδέχεται καταδικτατόρευση μες το ίδιο του το σπίτι "για το καλό μας", να έχει φιλοδοξίες ή παραισθήσεις πως μπορεί να αγωνιστεί για την προστασία του έθνους και της επικράτειας από την Τουρκική απειλή; Και ομιλεί και το τρίτο του μέρος, ίσως εκείνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό... Και λέει:

Υπάρχουν στην εξουσία οι φανερά πλέον ανήθικοι, διεφθαρμένοι και αππωμένοι με αλαζονική άγνοια. Υπάρχει ένα αυτόνομο κίνημα "αντίπελλων" μες τους δρόμους. Και ταυτόχρονα η ανάγκη για ενότητα του λαού ενώπιον της Τουρκικής απειλής, και η ανάγκη για αυτο-οργάνωση μας για να διασφαλίσουμε την επιβίωση του πληθυσμού (και ίσως την μελλοντική μας Απελευθέρωση). Υπάρχει ελπίς για να σπάσει το παρόν αδιέξοδο; Αυτή την στιγμή υπάρχει περισσότερη ελπίδα από ότι πέρσι και πρόπερσι, γιατί τότε ΔΕΝ υπήρχαν οι "αντίπελλοι": υπήρχε μόνο η ηγεμονία και επικράτηση της προδοτικής ολιγαρχίας. Το ζητούμενο όμως - η μεγαλύτερη μας ανάγκη τώρα, σήμερα - είναι το αυτόνομο Κίνημα να αναπροσανατολιστεί και να ευθυγραμμιστεί:
ο- με τις ευρύτερες ανάγκες του λαού μας (ιδίως στα θέματα κατοχής και Απελευθέρωσης),
και,
ο- με τις πανανθρώπινες αξίες της παγκόσμιας Επανάστασης μέσα από τις οποίες να μπορέσει να δεί ως συμμάχους μας τους αντιστασιακούς ΤΚύπριους και Τούρκους, τους αγωνιζόμενους Κούρδους και Παλαιστίνιους, καθώς και την ανάγκη πιο θερμής γεφύρωσης δεσμών με τον ελλαδικό λαό.

Σε σχέση λοιπόν με την καταδικτατόρευση του τόπου μας, τον παρόντα αγώνα κινητοποιήσεων για τη διασφάλιση της λίγης ελευθερίας που μας απέμεινε και τον συσχετισμό του με τις υπαρξιακές απειλές που βιώνουμε από την κατοχική Τουρκία:

🟪 Κάτι που δεν κατανόησε ποτέ κανένας από τους ψευδοπατριώτες της αριστερόζ ψευδοαριστεράς, της αδέξιας ψευδοδεξιάς, ή του έκκεντρου ψευδοκέντρου, είναι το ότι:
🟪 Η Απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου στο βορρά αρχίζει από την Απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου στον νότο.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~