"...Και δεν έχω άλλη εκλογή, παρά να μένω στα υπόγεια αλχημιστής…"
"ΣΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΦΤΙΣΑΝ"
του Δώρου Λοΐζου
Οι σημαίες κυματίζουν ανάποδα.
Πούναι η πατρίδα;
Πούναι οι ήρωες;
Οι σημαίες έγιναν σκιάχτρα
στα χωράφια των λαών
να τρομάζουν την ελευθερία.
Πούναι η πατρίδα;
Πούναι οι ήρωες;
Ερήμωση.
Οι σημαίες σημειώνουν σηψαιμία.
* * *
"ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 1968" του Δώρου Λοΐζου
Δεν υπάρχει ελευθερία μέσα σ’ αυτά τα τετράγωνα…
Δεν υπάρχει θρησκεία που να πείθει για λύτρωση…
Τα χέρια μας,
πικρά κι ανώφελα
ανταμώνουν στο χάος και χάνονται…
Η ψυχή χάνει την πίστη και μαθαίνει το θάνατο…
Ένα θάνατο, αργό, βέβαιο κι άσκημο…
Όλοι έχουν λοξοδρομήσει… Όλοι…
Κι η σημαία χάσκει εγκαταλειμμένη…
Και δεν έχω άλλη εκλογή, παρά να μένω στα υπόγεια αλχημιστής…
Στα σοφά…
Στα μυστικά…
Στα ενδόμυχα…
* * *
Τριάντα Αυγούστου, 1974: οι σφαίρες από τα αυτόματα όπλα των επίδοξων φονηάδων του Βάσου Λυσσαρίδη σκοτώνουν τον Δώρο Λοΐζου, ποιητή, και Οργανωτικό Γραμματέα της ΕΔΕΝ, Νεολαίας της ΕΔΕΚ.
Οι στίχοι του Δώρου Λοΐζου πιό πάνω μιλούν ξεκάθαρα γιά την Κύπρο... όπως την ζούμε σήμερα!
Μα πού το ήξερε; Πως το πρόβλεψε πως θα ζούσαμε να δούμε τέτοιες μέρες; Πως το προφήτεψε πως θά'μασταν σήμερα στο χείλος της καταστροφής, στο μεταίχμιο ενός κοινωνικού εκφυλισμού όπου ούτε ιερά ούτε όσια έχουν μείνει, όπου "οι σημαίε
ς σημειώνουν σηψαιμία", όπου "όλοι έχουν λοξοδρομήσει, όλοι" κι' έμεινε η σημαία να "χάσκει εγκαταλειμμένη…";
Πως το προέβλεψε πως θα ζούσαμε σήμερα - ακόμα! - σε εποχές κατοχής και εθνοκάθαρσης, σε ανάποδες εποχές σήμερα όπου η ηγεσία της Αριστεράς ετάχθει θεσμοφύλακας του Κεφαλαίου και σύμμαχος του Ιμπεριαλισμού, προαγωγός του ρατσισμού και των Φυλετικών Νόμων, μεταποιώντας τη σημαία του Σοσιαλισμού σε λάβαρο μαζωχισμού και καθυποταγής του λαού μας;
Πως το προέβλεψε πως η δήθεν "πατριωτική" παράταξη του ΔΗΣΥ που ποζάρει ως αντιπολίτευση με τον πολλοπάειτο της κύριο Νασουσίρο Τοτασάκι θα συναγωνίζετο με τη ψεύτικη Αριστερά ηγεσία γιά το ποιός θα παραδώσει πρώτος την πατρίδα στους "συμμάχους" δεμένη χεροπόδαρα, και πως θα φτάναμε στο σημείο να υπάρχουν αληθινοί φασίστες στην κοινωνία μας που ανοικτά πλέον και ξεδιάντροπα στρατολογούν δημοσίως;
"Οι σημαίες κυματίζουν ανάποδα", λέει, και βέβαια το νόημα της κάθε σημαίας κυμματίζει ανάποδα και εκείνο, όπως και το νόημα της κάθε παράταξης που την ανεμίζει. Ανάποδες οι παρατάξεις, ανάποδες οι σημαίες τους, ανάποδες οι αξίες και τα όνειρα του λαού μας. Νύκτα σημαίνει Μέρα. Διζωνική Διχοτόμηση σημαίνει Επανένωση. Απελευθέρωση σημαίνει Εθνικισμός. Σοσιαλισμός σημαίνει Καπιταλισμός.
"Η ψυχή χάνει την πίστη και μαθαίνει το θάνατο", λέει ο ποιητής, "Ένα θάνατο, αργό, βέβαιο κι άσκημο". Αλλά και πως ΝΑ ΜΗΝ τα είχε προβλέψει ο Δώρος Λοΐζου; Ο ποιητής ήταν ενεργός μες το διεθνές επαναστατικό Κίνημα, και είχε γευτεί πρώτο χέρι το τι σημαίνει ουσιαστική διεκδίκηση από τον λαό γιά ελευθερία και δικαιοσύνη.
Ο Δώρος Λοΐζου ήταν ένας από 
τους λιγοστούς Έλληνες Κύπριους Σοσιαλιστές που είχαν αντιληφθεί ότι περί επανάστασης πρόκειται το Κίνημα, και όχι περί ταύτισης με την πιό αρρωστημένη μορφή εξουσίας Κεφαλαίου και Κράτους που έχουμε στη χώρα μας - όπως συνεχίζουν να πιστεύουν οι πλείστοι μας "σύντροφοι". Ήταν ενεργός στο εξωτερικό μες τις τεράστιες επαναστατικές κινητοποιήσεις της νεολαίας σ' ολόκληρο τον δυτικό κόσμο ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, υπέρ του αγώνα που διεξήγε ο λαός του Βιετνάμ γιά την ΕΝΩΣΗ του Βιετνάμ, γιά την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ του από την κατοχή, και γιά τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ψιλά γράμματα βέβαια τούτα γιά την ψευδο-Αριστερά στην Κύπρο, γιά την οποία "αγώνας" σήμαινε και σημαίνει απόλυτη ταύτιση με το Καθεστώς, ταύτιση με την τότε εκκλησιαστική δικτατορία, ταύτιση με την σημερινή "σοσιαλιστική" εξυπηρέτηση του Ιμπεριαλισμού ώστε να δωρίζει Γην και Ύδωρ στους απεχθείς "συμμάχους" γιά να πατούν εκείνοι την Κύπρο απ' όπου να εκτοξεύονται γιά να σφάζουν τους γειτόνους μας στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Πως να ΜΗΝ τα είχε προβλέψει;
Η σύντροφος και σύζυγος του Δώρου, Μπάρμπαρα, ήταν και εκείνη παιδί της παγκόσμιας επανάστασης. Οι καταβολές της κρατούσαν από την Αμερική, μιά χώρα που δονείτο τότε καθημερικά με τις εξεγέρσεις του καταπιεσμένου λαού, με ένοπλες στάσεις στρατιωτών ενάντια στον πόλεμο, με αντάρτικο μες τις πόλεις της και με εκατομμύρια νέους ανθρώπους να ιδρύουν κοινόβια, να πολεμούν ενάντια στο καθεστώς μες τους δρόμους, να διεκδικούν μιά Φεμινιστική και Οικολογική πολιτική πλατφόρμα παράλληλα με την σεξουαλική απελευθέρωση και Πολιτιστική Αυτοδιάθεση των καταπιεσμένων λαών που ζούν εντός των συνόρων της, να κτίζουν μιά νέα μετα-καπιταλιστική κοινωνία εν μέσω της παλαιάς που πέθαινε....
Πως να ΜΗΝ τα είχε προβλέψει;
Ο Δώρος Λοΐζου δεν ήταν τυχαία που βρέθηκε δίπλα από τον Λυσσαρίδη και να σκοτωθεί αντ' αυτού. Κατείχε ηγετική θέση στην ΕΔΕΝ όχι επειδή ήξερε να κινεί τα νήματα, να "βάζει μέσον" και ρουσφέτια - όπως στα κόμματα της εξουσίας σήμερα - μα επειδή ήταν αγωνιστής. Μελετούσε Λένιν, Μάο, Μάρξ και Τρότσκυ. Θαύμαζε - όπως όλοι θαυμάσαμε και αγκαλιάσαμε με έμπνευση την μορφή του - τον Τσε Γκεβάρα, σε μιά εποχή όταν κατόπιν οδηγίας από τη Μόσχα η ηγεσία του ΑΚΕΛ τιμωρούσε με αποβολή όποιον Αριστερό υπέπεπτε στο παράπτωμα του "Γκεβαρισμού". Που ακολουθήθηκε με μιά καταπληκτικά καιροσκοπική μανούβρα με αποτέλεσμα σήμερα μιά ολόκληρη νέα γενεά μελών του να πιστεύουν πως ο Τσε ήταν κάποτε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας. Πως να ΜΗΝ τα είχε προβλέψει;
Η ΕΔΕΚ τότε - αμέσως μετά το πραξικόπημα, την εισβολή και την παλλαϊκή κινητοποίηση γιά ενότητα, ένοπλη λαϊκή άμυνα και απελευθέρωση - ήταν ένα ετερόκλητο Αριστερό σχήμα όπου πολιτικοί πρόσφυγες από όλες τις παρατάξεις ήβραν καταφύγιο, αισθανόμενοι ότι εκεί μπορούσαν να δράσουν και να εκφραστούν πολιτικά χωρίς λογοκρισία (έστω και προσωρινά, πρίν αρχίσουν οι αποβολές και από την ΕΔΕΚ), και όπου Μαρξιστές θεωρητικοί με Αναρχικούς ακτιβιστές της ΑντιΘέασης ("καταστασιακοί") μπορούσαν να συνδυαλλαγούν με Μαοϊκούς, όπου Τροτσκιστές μπορούσαν να συνεργαστούν με οπαδούς της Τριτοκοσμικής επανάστασης, όπου αντι-αποικιστές οπαδοί των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων μπορούσαν να συνυπάρξουν με ειρηνιστές, συνδικαλιστές και σοσιαλδημοκράτες έσμιγαν με ένοπλους φιλελευθεριστές, μελετητές του Βίλχελμ Ράϊχ πήγαιναν σε διαδηλώσεις όπου τραγουδούσαν Ξυλούρη, σπίτι τους άκουγαν John Lennon και στις κηδείες έψαλλαν τον Ελληνικό εθνικό ύμνο. Η πολιτική ζύμωση και το υψηλό επίπεδο διαλόγου διενεργούντο συνέχεια μέσα και έξω από το κόμμα, στους δρόμους, στα οδοφράγματα και στους προσφυγικούς καταυλισμούς, σ' ένα κλίμα όπου υπήρχε καθημερινή συμπυκνωμένη δράση. Ήταν μιά χύτρα απ' όπου ήταν αδύνατον να μην ξεπηδήσει προφητική πολιτική ποίηση! Πως να ΜΗΝ τα είχε προβλέψει ο Δώρος Λοΐζου;
Ώρισε και εκείνος (όπως πολλοί ώρισαν) να φυλάει κάποιες Θερμοπύλες. Και τιμή του που συνέχιζε ενώ προέβλεπε (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος. Ο δικός μας Εφιάλτης δεν είναι κάποιος πληρωμένος προδότης που φέρνει τον εχθρό βόλτα μέσα 'που κρυφά περάσματα στα μετώπισθεν. Είναι αληθινός και απτός εφιάλτης, όνειρο φρίκης μες το οποίο κυκλοφορούμε ξύπνιοι και μισοζώντανοι: ο λαός μας μεθυσμένος με εμπορεύματα να έχει ξεχάσει προς το παρόν το τι σημαίνει ελευθερία και ιδανικά γιά τα οποία αξίζει κάποιος να ζεί και να πεθαίνει και αντ' αυτού μιά πλήρης αφοσίωση στο ψώνισμα, η ηγεσίες μας πωρωμένες σε βαθμό ηθικής αναισθησίας, ταξικής ασυνειδησίας, εθνικής προδοσίας και κρατικής υποταγής.
Περπατούμε μισοζώντανοι στο Γουαντανάμο του Έρωτα μες την ίδια μας τη χώρα που κάποτε ήταν γνωστή σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων ως το νησί της Αφροδίτης και του Θείου Έρωτος, και απορούμε πότε και πως απαγορεύτηκε ο Έρωτας ανάμεσα μας. Μες τον αληθινό εφιάλτη όπου ζούμε οι δύο μεγάλες μας πόλεις, Λευκωσία και Λάρνακα, είναι περικυκλωμένες από τον εχθρό και δεν υπάρχουν σχέδια ούτε εκκένωσης - αν προκύψει πόλεμος - ούτε περιχαράκωσης και άμυνας ενάντια σε πολιορκία, ούτε αρκετά αντι-αεροπορικά καταφύγια γιά τον πληθυσμό. Μες τον εφιάλτη μας ο εχθρικός στόλος περιπολεί και κάμνει γυμνάσια νοτίως της Λεμεσού και Πάφου. Μες τον εφιάλτη μας ολόκληρη η γραμμή αντιπαράταξης θα μπορούσε να ήταν ολόκληρη ένα αντιαρματικό όρυγμα, αλλά γιά τριάμιση δεκαετίες η άρχουσα τάξη αρνείται να βάλει μιά μπουλντόζα να το σκάψει. Μες τον εφιάλτη μας η οικονομία του τόπου πάει από την αυτάρκεια στην εξάρτηση, και από την παραγωγή γιά τις ανάγκες του λαού πάει αποκλειστικά στην παραγωγή γιά τα κέρδη της βιομηχανίας τουρισμού - που μ' έναν πυροβολισμό εξανεμίζεται εν μία νυκτί.
Ο νεκρός ποιητής προφήτης ήθελε να μας δώσει αυτό που είδε: εφιάλτες, λοιπόν, και ένα λαό να καθοδηγείται από ηγεσία που εκκρεμεί μεταξύ ανηθικότητος και ασυνειδησίας. Αν ήταν ο ρομαντικός ποιητής των ώραίων στίχων, της γλυκαμάρας οραματισμών και μιάς ωραίας ομοιοκατάληξης που δένει στίχους έντεχνα ο Δώρος Λοΐζου... δεν θα προσγειωνόταν καν η προφητεία από το σύμπαν να ριζώσει μες το νού και στους στίχους του. Έγραψε τούτα που έγραψε γιατί ζυμώθηκε μες τον αγώνα, και ο αγώνας τού έδωσε Ρεαλισμό μες την καρδιά, και Πνεύμα.
Προφήτεψε δυστυχώς και το πως ακριβώς περνούμε σήμερα όσοι είμαστε στελέχοι οργανώσεων και ενεργοί μες την ανατρεπτική και εναλλακτική κοινότητα:
"Θαρθούν οι «ειδικοί αστυνομικοί» να μου σπάσουν τα πλευρά, γιατί βάζω οργή και φωτιά στα παιδιά…
Θαρθούν οι κόκκινοι να μου κοκκινίσουν το μούτρο, γιατί είμαι πιο κόκκινος απ’αυτούς…"
- Από "ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΟΥ"
Ο Φόνος, η Διχόνοια, Κομματικές Σκοπιμότητες και η Εκμαίευση Συμφερόντων από το Θάνατο του Δώρου Λοΐζου
Αμέσως μετά από το φόνο, ο Βάσος Λυσσαρίδης με το πουκάμισο ακόμα φουσκωμένο με τα αίματα εμφανίστηκε στους δημοσιογράφους μες τον κόσμο ενώπιον σε κάμερες, φωτογράφους και μικρόφωνα, και έκαμε μιά 'που τις πιό συνετές και καταπληκτικά σοφές του δηλώσεις:
"Είμαστε δημοκρατικόν κίνημα, είμαστε ο λαός. Δεν είμαστε οι ανθρώποι των αντιποίνων. Είμαστε οι άνθρωποι των καθαρών αγώνων γιά λευτεριά. Δεν θέλω αντίποινα. Θέλω αυτοσυγκράτηση του λαού - απλώς θέλω συνέχιση του αγώνα γιά λευτεριά."
Τα σοφά λόγια του Λυσσαρίδη έδωσαν αμέσως το σωστό μήνυμα γιά το ήθος και το ύφος με το οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί από τις λαϊκές δυνάμεις ο σκοτωμός του Δώρου Λοΐζου και η απόπειρα φόνου εναντίον του ιδίου.
Ήδη το εσωτερικό μέτωπο μόλις είχε περάσει σε διάστημα δύο μηνών από καταπληκτικά και εξωφρενικά οδυνηρές και έντονες διακυμάνσεις ενότητας και Διχόνοιας - ο φόνος και η απόπειρα ακριβώς σε αυτό αποσκοπούσαν: στην καταστροφή της όποιας και λιγοστής εσωτερικής ενότητας μας είχε απομείνει, ώστε να ξαναρχίσουμε τους σκοτωμούς ανάμεσα μας και να μπορέσει ο εξωτερικός εχθρός που μόλις είχε εισβάλει στην Κύπρο από την Τουρκία να μας συντρίψει τελείως.
Τον Ιούλιο - δύο μήνες πρίν το φονικό - ήμασταν σε κατάσταση σχεδόν εμφυλίου πολέμου. Ακολούθησε το αλληλοφάγωμα των δικτατόρων και πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου από τη Χούντα των Αθηνών, που αφ' ενός έφερε άμεση όξυνση της έντασης και γιά μερικές μέρες οδήγησε σε ανοικτές εμφύλιες μάχες με πολλαπλούς σκοτωμούς, αφ' εταίρου, με την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων, μελών της Ενωτικής παράταξης και της αντιπολίτευσης που βασανίζονταν στις φυλακές, και με την επιστροφή των καταζητούμενων και των ανταρτών στα σπίτια τους (μερικοί ήταν χαμένοι γιά χρόνια), και με τις δηλώσεις του αρχηγού του Εφεδρικού Αστυνομικού σώματος Πανταζή που διέταξε τους άνδρες του να σταματήσουν να μάχονται ανώφελα σε εμφύλιο σπαραγμό, η κατάσταση ήβρε μιά εκτόνωση και άρχισε να προχωρεί προς κάποια ηρεμία και ομαλότητα.
Σε μερικές μέρες, 19 του μηνός, ο Μακάριος εμφανίστηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, είπε ότι το πραξικόπημα δεν είναι "εσωτερικό ελληνοκυπριακό ζήτημα." Είπε ότι "πρόκειται σαφώς για εισβολή εκ των έξω, μαζί με κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου", και ζήτησε να επέμβουν οι ξένες δυνάμεις γιά να αποκαταστήσουν τη Συνταγματική τάξη:
http://ta-anilia.blogspot.com/2009/07/1971974.html
Αμέσως το άλλο πρωί εκδηλώθηκε η εισβολή της Τουρκίας. Σε στενή συνάρτηση μαζί της εκδηλώθηκε η κατάφορη προδοσία εκ μέρους της Χούντας εις βάρος της άμυνας μας μέσα από το ίδιο το στράτευμα - μικροί και μεγάλοι Χουντικοί αξιωματικοί με πράξεις και απραξίες τους διέλυσαν τη δυνατότητα στρατιωτικής αντίστασης στην εισβολή. Και "κατά ριπάς" ακολούθησαν αμέσως η πτώση της Χούντας στην Ελλάδα, η κατάρρευση της πραξικοπηματικής Κυβέρνησης στην Κύπρο, η ανασυγκρότηση της άμυνας στην Κύπρο από αυτο-οργανωμένες δυνάμεις του λαού που άφησαν κατά μέρος τη Διχόνοια και έσπευσαν υπέρ βωμών και εστιών με απρόσμενη αυτοθυσία και συντροφικότητα. Άνθρωποι που μέχρι χθές πυροβολούσαν ο ένας τον άλλο, βρέθηκαν μαζί συναγωνιστές και συνάδελφοι ενάντια στους εισβολείς.
Ο Γλαύκος Κληρίδης, ακολουθώντας τη λαϊκή σοφία που εκδηλώθηκε τόσον αυθόρμητα και έμπρακτα προς την ενότητα και τη σφυρηλάτηση μιάς συμφυλίωσης που φαινόταν να είχε αρκετά μεγάλες πιθανότητες να δώσει υπέρβαση στην Διχόνοια που μας είχε κατασπαράξει τα προηγούμενα χρόνια, επισημοποίησε τις κινήσεις γιά ενότητα. Όταν του προτάθηκε από διάφορους πολιτικούς κύκλους να αναλάβει ως Προεδρεύων της Δημοκρατίας - δεδομένου ότι η πραξικοπηματική Κυβέρνηση βούλιαζε, το Κράτος είχε διαλυθεί και η άμυνα αποτελείτο μόνο από ένοπλες ψυχές και καρδιές, χωρίς στρατιωτική οργάνωση - κάλεσε όλους τους οπλαρχηγούς των διαφόρων παρατάξεων που είχαν εμπλακεί στην μέχρι τούδε σύγκρουση μαζί με αντιπροσώπους όλων των κομμάτων, και έθεσε τον όρο ότι θα δεκτεί να αναλάβει μόνο αν όλοι συμφωνούν να αναλάβει, και μόνο αν όλοι συμφωνήσουν να διατάξουν έκαστος τους ένοπλους των παρατάξεων τους να σταματήσουν κάθε πράξη εμφύλιας σύγκρουσης και να εντάξουν τους δικούς τους στις έννομες δυνάμεις στρατού και αστυνομίας, και να συνδράμουν στο έργο των έννομων δυνάμεων με κάθε τρόπο και μέσο. Όλοι συμφώνησαν ομόφωνα σε όλα - και έτσι έγινε!
Σε εκείνο το κλίμα νέας ενότητας και αναβάπτισης της δημοκρατικότητας ο λαός εμπνεύστηκε και με αλλεπάλληλες ηρωικές πράξεις παντού σε όλα τα μέτωπα απωθούσε τους εισβολείς. Μέχρι τότε, με τρείς τέσσερεις μέρες πολέμου, ολόκληρη η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας κατάφερε μόνο να πιάσει το σημείο της απόβασης, να το προεκτείνει ανατολικά και δυτικά στην ακτή από τον Καραβά~Λάπηθο στη μιά πλευρά ως το άλλο άκρο της πόλης Κυρήνειας συμπεριλαμβανομένης και της πόλης, και να ενώσει αυτό το προγεφύρωμα πρός νότον μέσω του δρόμου Κυρήνειας-Λευκωσίας με τους θύλακες Αγύρτας, Κιόνελλι, και βόρειας Λευκωσίας. Εδαφικά, ήταν μιά πολύ μικρή περιοχή υπό κατοχήν. Εν τω μεταξύ όμως η Διχόνοια άρχισε πάλι να σηκώνει το κεφάλι της. Ο Κρατικός μηχανισμός επανήλθε στα χέρια της ανθελληνικής πτέρυγας της Μακαριακής παράταξης, και οι ηγεσίες των κομμάτων που την εστήριζαν, ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ και ο περίγυρος άρχισαν το παλαιό τροπάριο με συνθήματα, άρθρα, ανακοινώσεις, διαδηλώσεις, κλπ. που στόχευαν στη επανα-δαιμονοποίηση της Ενωτικής παράταξης. Οι φαντασιόπληκτες συνωμοσιολογίες γιά την "φασιστική Εοκα Β" ξαναμπήκαν στο καθημερινό πιάτο συνθηματολογίας που τάϊζαν τον λαό.
Η οργάνωση ουδέποτε είχε φασιστικές ή ναζιστικές ιδεολογίες, συμπεριφορές, συμμαχίες, συμπάθειες ή απόηχους. Ενώ ο ιδρυτής της ήταν κάθετα αντίθετος προς τη Χούντα ΚΑΙ ήδη νεκρός από τον Ιανουάριο του 74, εκείνοι του καταλόγιζαν (και ακόμα καταλογίζουν!) ότι προσωπικά "έκαμε το πραξικόπημα". Ο δεύτερος της αρχηγός, ο Γιώργος Καρούσου είχεν ήδη από την Άνοιξη του 74 κηρύξει μονομερώς εκεχειρία, είχε κάμει διευθετήσεις ώστε ο Ενωτικός αγώνας να ξανατεθεί πάνω σε πολιτική (και οχι στρατιωτική) βάση και είχε διατάξει την διάλυση και αποστράτευση της Εοκα βήτα. Από τότε, η Εοκα βήτα σε ουδεμίαν επιχείρηση έλαβε μέρος, ούτε ακόμα και όταν τους μήνες από Απρίλιο μέχρι Ιούλιο οι αντίπαλοι της επετέθηκαν, συνέλαβαν και βασάνισαν μέλη της ενωτικής παράταξης. Ο ίδιος επέστρεψε στην Ελλάδα και αμέσως συνελήφθει από τη Χούντα (γιά δεύτερη φορά - την πρώτη φορά είχε υποστεί τα πάνδεινα σε βασανιστήρια από την ΕΣΑ, την στρατιωτική αστυνομία του Ιωαννίδη).
Η έντιμη του στάση κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο μέσα από το αντάρτικο και τη διοίκηση του της Εοκα Β, όντας καταζητούμενος και επικηρυγμένος και απο τις δύο δικτατορίες που προσπαθούσαν διαρκώς να τον σκοτώσουν ήταν τέτοια που το 1975 ο Μακάριος συναντήθηκε μαζί του στην Αθήνα πρίν επιστρέψει στην Κύπρο και του ζήτησε να αναλάβει την διοίκηση της Εθνοφρουράς. Ευτυχώς, και πρός τιμήν του ο Καρούσος αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη με το σαθρό καθεστώς που ξαναστηνόταν στην Κύπρο στην Μεταπολίτευση. Αληθεύει όμως το ότι συγκεκριμένα πρώην μέλη της Εοκα βήτα μαζί με κάποιους άλλους Κύπριους υποστηρικτές της Χούντας πράγματι έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα σε συνεργασία με τους αξιωματικούς της Εθνοφρουράς που εκόντες ακόντες κινήθηκαν να ανατρέψουν τον Μακάριο:
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/286344
Μαζί με τους άφρωνες πραξικοπηματίες αξιωματικούς, κινήθηκαν και διάφοροι καιροσκόποι της Μακαριακής παράταξης - μέλη της Αστυνομίας, της ΚΥΠ, και άλλοι - που μόλις άλλαξε ο άνεμος άλλαξαν παράταξη. Ας μην ξεχνούμε πως μετά την αποστράτευση της Εοκα βήτα και οι δύο δικτατορίες κινήθηκαν γιά να κατακτήσουν μέρος της πίττας, να επιβάλουν τον έλεγχο τους δηλαδή πάνω σε όσα άτομα πρώην μέλη της οργάνωσης μπορούσαν. Και πράγματι το πέτυχαν σε κάποιο μικρό βαθμό - το καθεστώς Μακαρίου καυχόταν ότι είχε δικούς του ανθρώπους "παντού" ανάμεσα στους "τρομοκράτες" και ό,τι γνώριζε την καθε τους κίνηση πρίν καν την κάμουν (άρα είχε και έλεγχο των πράξεων κάποιων που υποτίθεται ήταν πρώην μέλη της οργάνωσης ενώ όσα έπρατταν ως "εοκαβητατζήδες" ήταν υπό τον έλεγχο του καθεστώτος). Και η Χούντα κίνησε γή και ουρανό γιά νά ΄βρει κάποιους αρκετά οπισθοδρομικούς ανάμεσα στα πρώην μέλη που να μην μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Χούντας. Ακόμα και ο ίδιος ο Μακάριος την παραμονή του πραξικοπήματος έγραφε:
"Είχον πάντοτε ως αρχήν και επανειλημμένως εδήλωσα, ότι η συνεργασία μου μετά της εκάστοτε Ελληνικής Κυβερνήσεως αποτελεί δι'εμέ εθνικόν καθήκον. Το εθνικόν συμφέρον υπαγορεύει την αρμονικήν και στενήν συνεργασίαν Αθηνών και Λευκωσίας. Οιαδήποτε και αν ήτο η Κυβέρνησις της Ελλάδος, ήτο δι'εμέ η Κυβέρνησις της Μητρός Πατρίδος και έπρεπε να συνεργάζωμαι μετ'αυτής."
Πόσο μάλλον δε και ο οποιοσδήποτε απλός άνθρωπος της εποχής που αισθανόταν καθήκον να υπηρετήσει την Ελλάδα σε δύσκολες εποχής - μπορεί από αυτά να νομίζουμε ότι θα ήταν πανεύκολο γιά την Χούντα να ξεγελάσει κάποια πρώην μέλη της Εοκα βήτα και να τους φέρει υπό την επήρεια της, και όμως τελικά πολύ λίγους κατάφερε. Η συμμετοχή λοιπόν πρώην μελών της Εοκα βήτα στο πραξικόπημα, είτε διότι δρούσαν με οδηγίες του Μακαριακού καθεστώτος είτε της Χούντας, χρησιμοποιήθηκε στη Μεταπολίτευση από το καθεστώς σε μιά νέα λειτανία δαιμονοποίησης της Ενωτικής παράταξης, και άρχισαν εκ νέου προπαγανδιστικές επενδύσεις από το καθεστώς στη Διχόνοια.
Σε εκείνο το κλίμα όπου αρχές Αυγούστου αναδυόταν αυτή η νέα θεσμοθετημένη Διχόνοια, ανατέλλει ξαφνικά με όπλα από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ ο δεύτερος γύρος της Τουρκικής εισβολής, την 15η Αυγούστου. Και πάλιν, παρ΄ όλον που προκύπτουν διαρκώς προδοσίες και σαμποταζ "εκ των έσω" εις βάρος της άμυνας και προστασίας του πληθυσμού, ο λαός υπερβαίνει εαυτόν σφυρηλατώντας ξανά μιά ενότητα και αυτο-οργάνωση στα πεδία των μαχών και παρ' όλον που αντιμετωπίζει τραγικές και αποκαρδιωτικές ήττες και απώλειες σε θανάτους, τραυματισμούς, απώλειες εδάφους και προσφυγοποίηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, συνεχίζει να αντιστέκεται παντού, και με ενότητα.
Η ενότητα οδηγεί την οργή του λαού να ξεσπάσει μερικές ημέρες αργότερα, μόλις επετεύχθει μιά κατάπαυση πυρός, σε μιά τερράστια παλλαϊκή διαδήλωση την 19η Αυγούστου, μιά έκκρηξη οργής γιά το ότι οι ΗΠΑ όπλισαν και υποστήριξαν την εισβολή, και γιά το ότι ενώ μπορούσαν πανεύκολα να την σταματήσουν με πολιτικά, οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα, άφησαν τον Αττίλα να εισβάλει, να προσφυγοποιήσει τον μισό πληθυσμό, να σφάξει χιλιάδες, και να καταλάβει σχεδόν τη μισή χώρα.
Η διαδήλωση επικεντρώθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ (η οποία γιά όλα τα χρόνια μετά από τον θάνατο του Ποιητή θα είναι πάντα γνωστή ως η Πρεσβεία του Θανάτου). Στο συλλαλητήριο - που ήταν μιά καταπληκτική πραγμάτωση της λαϊκής ενότητας - έλαβαν μέρος ανθρώποι από όλες τις πολιτικές και κομματικές παρατάξεις, και σε όλη τη διάρκεια της συνέχιζαν να καταφτάνουν εκεί χιλιάδες μόλις ακούστηκε το νέο. Μερικοί έφτασαν εκεί από τα πεδία μαχών, με τα όπλα ακόμα στους ώμους, δρωμένοι, ματωμένοι, αξύριστοι και άϋπνοι, μερικοί ήλθαν από τις δουλειές τους που άνοιγαν ή έκλειαν ανάλογα με το που γίνονταν βομβαρδισμοί και οδομαχίες εκείνες τις μέρες, μερικοί έφθασαν με τηλεβόες, άλλοι με πέτρες, με πανώ... εκεί γινόταν γιά μερικές ώρες η πραγμάτωση του "οργή λαού, φωνή θεού". Το πλήθος έριξε πέτρες, έκαψε αυτοκίνητα, φώναξε συνθήματα, συγκρούστηκε με τη φρουρά της Πρεσβείας, ακούστηκαν πυροβολισμοί, και ξαφνικά άρχισε ο κόσμος να φωνάζει "εσκοτώσαν τον! - εσκότωσεν τον Πρέσβην η ΣΙΑ", φωνή και μαντάτο που έφτασε έξω και διαδόθηκε περιμετρικά σε όλο το πλήθος και ανακατώθηκε με τα συνθήματα "ΝΑΤΟ, ΣΙΑ, Προδοσία" που φώναζε ο κόσμος τριγύρω. Έγινε χαμός, έφτασε ο Προεδρεύων Κληρίδης, διαλύθηκε το πλήθος, και αμέσως η Πρεσβεία ανακοίνωσε πως ο Πρέσβης σκοτώθηκε από "τρομοκράτες της Εοκα βήτα".
Η Μακαριακή παράταξη, καθοδηγούμενη όπως πάντα από τις ΗΠΑ, αμέσως άδραξε το νέο σύνθημα, και η φαντασματολαγνεία γιά την Εοκα βήτα πήρε ξανά νέα ένεση ζωής. Έγινε φανερό πως παρ' όλον που όλοι οι οπλαρχηγοί όλων των παρατάξεων συνέχιζαν να διατηρούν και να καλλιεργούν την ενότητα, οι πολιτικοί ηγέτες - ή κάποιοι αρκετά επιτήδειοι μέσα στις παρατάξεις του καθεστώτος - ήθελαν να ξαναρχίσει η επένδυση στο φανατισμό και τη Διχόνοια. Το κλίμα ξαναδηλητηριάστηκε. Παρ' όλον που το αντι-ιμπεριαλιστικό μίσος ενάντια στις ΗΠΑ ήταν καθολικό και παλλαϊκό και ουδείς αλήθεια είχε κίνητρο να επιζητεί αλλά ούτε και είχε αίσθηση απώλειας γιά το θάνατο του Πρέσβη, το μήνυμα πως "η τρομοκρατία της Εοκα βήτα" ευθύνεται γιά το κακό, έπιασε τόπο. Η ενότητα άρχισε να διαλύεται. Πολλοί άρχισαν να σκέφτονται πως ίσως πρέπει να ξαναφύγουν σε κρυψώνες και κρυσφήγετα πάλι γιά να γλυτώσουν τους νέους διωγμούς που προδιαγράφοντο στο νέο κλίμα.
Και σε έντεκα μέρες, 30στή Αυγούστου, γνωστοί-άγνωστοι εμφανίζονται με αυτόματα σε ενέδρα μπροστά από το αυτοκίνητο του Λυσσαρίδη στη γέφυρα της πλατείας του ΟΧΙ και με τα πυρά τους σκοτώνουν τον Δώρου Λοΐζου. Αμέσως μετά τον σκοτωμό του η Πρεσβεία των ΗΠΑ έστειλε αναφορά με την ίδια "ανάλυση": οι υποτιθέμενοι "τρομοκράτες της Εοκα βήτα" ξανακτύπησαν. Ενώ, ούτε Εοκα βήτα υπήρχε, ούτε επιχειρήσεις διενεργούσε ήδη από την προηγούμενη Άνοιξη η οργάνωση, ούτε και υπήρχε οιοσδήποτε μες την Ενωτική παράταξη που πίστευε πως υπήρχε οποιοδήποτε όφελος στο να σκοτωθεί ο Βάσος Λυσσαρίδης ή στο να ξαναρχίσει ο εμφύλιος κύκλος του αίματος. Η μόνη δύναμις που είχε να οφεληθεί από την απόπειρα και ένα νέο κύκλο εμφύλιας βίας ήταν η Τουρκία και οι συμμάχοι της.
Ο Λυσσαρίδης αντελήφθει αμέσως ότι ο πιό ευάλωτος στόχος ήταν η λιγοστή ενότητα που είχε απομείνει στο λαό, και ότι η νέα ανερχόμενη Διχόνοια έπρεπε να εξουδετερωθεί πάση θυσία. Τα εύστοχα του λόγια σε εκείνο το κρισιμότατο σημείο λουμένος ακόμα με τα αίματα του Δώρου Λοΐζου αφόπλισαν αποτελεσματικά τον κύκλο εμφύλιας βίας και αντιβίας που προσπάθησαν οι πράκτορες της Διχόνοιας να σπείρουν ανάμεσα μας.
Μακαριολαγνεία
Αλλά οι δογματιστές και φανατικοί του καθεστώτος δεν σταμάτησαν. Δυστυχώς το ψεύτικο παραμύθι περί Εοκα Β και η προσωπολατρεία του πρώην δικτάτορα συνεχίστηκε, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Εξυπηρετούνται πάμπολλες κομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές καριέρες με τη διαιώνιση των ψεμμάτων και του μίσους. Δύο δείγματα της διαχρονικής επένδυσης στο ψέμμα αρκούν γιά να δώσουν το στίγμα.
ο- Υπάρχει μιά καταπληκτικά συγκινητική μικρή ταινία από την κηδεία και ταφή του Δώρου Λοΐζου. Γιά όσους έζησαν τα γεγονότα των ημερών, ακόμα και μόνον οπτικά η ταινία παραπέμπει σε εποχές πάρα πολύ δύσκολες - τα γένεια, τα πλακάτ, τα έντιμα βλέμματα των αγνών ανθρώπων ενός λαού που οδηγήθηκε από τις πιό επιτήδειες και σκοτεινές δυνάμεις στον όλεθρο - αναξέουν συναισθήματα τραυματικά και σχεδόν αφόρητα, πράματα που ακόμα τυρρανούν το λαό μας σήμερα γιατί δεν έχουν γιατρευτεί. Δείτε την, και δέστε πως ο λαός μας εκείνες τις μέρες ακόμα και σχεδόν τελείως τσακισμένος ήξερε πως και πότε να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο στον αποχαιρετισμό του νεκρού, ήξερε πως να αποδώσει το "Πότε θα Κάμει Ξαστεριά" τη σωστή στιγμή χωρίς κενές πόζες γιά το θεαθήναι, και δείτε το πως εδέθει με τούτα έντεχνα μιά αρρωστημένη Μακαριολαγνεία. Το βίντεο από την ταινία δημοσιεύτηκε πρόσφατα από την νεολαία της ΕΔΕΚ Πάφου:
Η Κηδεία του Δώρου Λοίζου
http://www.youtube.com/watch?v=SX-SNm5CJOw
Ευτυχώς στο βίντεο εμφανίζεται και η Μπάρμπαρα Λοΐζου, σύντροφος και σύζυγος του Δώρου, κλείνοντας με διαφορετικό τόνο την παρουσίαση. Σε μετέπειτα χρόνια η Μπάρμπαρα πίεσε την Κυβέρνηση των ΗΠΑ να διευρευνήσουν το φόνο του συζύγου της, ισχυριζόμενη πως το κτύπημα έγινε γιά λογαριασμό της ΣΙΑ (CIA), πράγμα που ξεκαθαρίζει πολύ καλύτερα το τοπίο και την πολιτική αλήθεια. Το ίδιο έγραφαν και μερικά πλακάτ που κρατούσε ο κόσμος στην κηδεία του ποιητή. Αλλά δυστυχώς εκείνο που επέζησε ως σήμερα δεν ήταν η σωστή πολιτική ανάλυση, μα η επένδυση στο μίσος και τα ψέμματα και η εκμετάλλευση του άδικου θανάτου.
ο- Στο "υπερσύγχρονο" μέσο κοινωνικής δικτύωσης που ονομάζεται Facebook υπάρχει μιά σελίδα αφιερωμένη στον Δώρο Λοΐζου όπου κυριαρχεί η εξής επιγραφή: "Δώρος Λοΐζου, δολοφονήθηκε από τους φασίστες της ΕΟΚΑ Β' στις 30/08/1974" http://www.facebook.com/group.php?gid=335427305682
Επίσημοι Διαχειριστές της ιστοσελίδας είναι η ΕΔΕΚ, ΚΙΝΗΜΑ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ και ο Ηρόδοτος Νικολαΐδης.
Το επίσημο δόγμα αναβλύζει από μιά αστείρευτη πηγή διαστρέβλωσης, ψεμμάτων και μίσους. Υπάρχει μιά ολόκληρη γενεά ανθρώπων σήμερα που δεν έζησαν τα γεγονότα και που όμως πιστεύουν αληθινά πως όλα αυτά τα συνθηματικά δόγματα και προπαγάνδα είναι τάχατες η "ιστορική αλήθεια". Ακόμα και το ότι ο ίδιος ο Μακάριος όταν επέστρεψε στην Κύπρο ξανά ως Πρόεδρος έδωσε Γενική Αμνηστεία σε όλους όσους ενεπλάκησαν στις συγκρούσεις εκείνων των ημερών, ένα βήμα που ήταν πολύ ορθό και που βοήθησε ξανά έστω και πρόσκαιρα να πνεύσει κάποιος αέρας συμφιλίωσης, δεν άλλαξε τα πράγματα.
Οι μικρόψυχοι και ύπουλοι πολιτικοί καθοδηγητές που είναι εντοιχισμένοι μες τους καθεστωτικούς και κομματικούς μηχανισμούς ουδέποτε σταμάτησαν να δαιμονοποιούν την Ενωτική παράταξη επιδιώκοντας συνέχεια - από τότε μέχρι σήμερα - να κτίσουν τις πολιτικές και προσωπικές τους καριέρες επενδύοντας στο εμφυλιοπολεμικό δηλητήριο. Το ίδιο και στις μέρες μας. Ο Σοσιαλιστής Βουλευτής και πολύ υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος από τον βήμα του ως Πρόεδρος της Βουλευτικής Επιτροπής για τον Φάκελλο της Κύπρου που συγκρότησε η Βουλή των Αντιπροσώπων για να διερευνήσει τα γεγονότα της τραγωδίας του 1974, με πολλή σωφροσύνη δηλώνει πως "η στόχευση [γιά το άνοιγμα του Φακέλου και τη διερεύνηση] δεν είναι να κατανεμηθούν ποινικές ή άλλες ευθύνες σε οποιονδήποτε, αλλά να λάμψει περισσότερο η ιστορική αλήθεια μέσα από τη διασταύρωση και την αντιπαραραβολή των μαρτυριών."
Και όμως, τα συνετά του λόγια, αντί να σωφρονήσουν τους διάφορους και να κατανοηθούν ως αναγνώριση της μεγάλης ανάγκης γιά συμφιλίωση και επενένωση του λαού μας, απλώς αγνοούνται και από τους προπαγανδιστές μέσα στην ΕΔΕΚ, και από τους φανατικούς και αυταρχικούς δογματιστές της "ανεξάρτητης αριστερής διανόησης" που μόνο στα ψέμματα και στο μίσος θέλουν να επενδύουν ζητώντας εκδίκηση, τιμωρία και αντίποινα. Ενώ σε αντιδιάσταση με την χολερική προπαγάνδα των κομματικών δογματιστών, τα σοφά λόγια του Βάσου Λυσσαρίδη που εκστόμισε ενώ στεκόταν ακόμα με το ματωμένο του πουκάμισο εκείνη τη στιγμή αμέσως μετά που το φονικό, ξεχωρίζει σαν μιά 'που τις λίγες και μοναδικές στιγμές στην σύγχρονη μας ιστορία καθ' ην μιά Υψηλή πολιτική και πατριωτική Συνειδητότητα έδρασε μέσω ενός πολιτικού μας και άλλαξε τον ρού των γεγονότων. Εκεί που ήταν σχεδόν βέβαιο πως η Διχόνοια θα μας έριχνε ολοκληρωτικά σ' ένα δεύτερο εμφύλιο και αμέσως μετά σε τρίτο γύρο εισβολής και ολοκληρωτικής κατοχής, ο Λυσσαρίδης εμπνεύστηκε να εξουδετερώσει τον κύκλο βίας και αντιβίας που ήθελαν οι εχθροί μας με λίγες και σοφέστατες λέξεις. Δείτε τον να τα λέει ο ίδιος εδώ:
Βάσος Λυσσαρίδης, αμέσως μετά το φόνο
http://www.youtube.com/watch?v=yO3_zVv2dBY
Σήμερα δυστυχώς το ίδιο το καθεστώς που την τότε εποχή υπεστήριξε και η ΕΔΕΚ με θυσίες και αίμα στοχεύει τώρα και την ίδια. Η κριτική που με έμπνευση του Λυσσαρίδη ασκεί η παράταξη ενάντια στην επιδίωξη της ρατσιστικής Διζωνικής "λύσης" του Κυπριακού, έγινε η αιτία να στοχευτεί η παράταξη με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που το καθεστώς στόχευσε την Ενωτική παράταξη στο παρελθόν. Ακριβώς τα ίδια πράματα που έλεγε η Ενωτική παράταξη γιά τους αλλοπρόσαλλους, επικίνδυνους και εγωκεντρικούς χειρισμούς του Μακαρίου τότε, τα λέει σήμερα η ΕΔΕΚ και η ευρύτερη παράταξη του ΟΧΙ, μέσα και κυρίως έξω από τα κόμματα. Και ακριβώς τα ίδια πράματα που εκτόξευσε τότε το καθεστώς ενάντια στην Ενωτική παράταξη (με την συνδρομή της ΕΔΕΚ) τα εκτοξεύει σήμερα ενάντια στην ΕΔΕΚ: η ΕΔΕΚ και όποιος άλλος διαφωνεί με τη Διζωνική είναι "φασίστας", "εθνικιστής", "ακροδεξιός", "όργανο της ΣΙΑ", "εχθρός της λύσης", "σωβινιστής", "απορριπτικός", "υποχείριο του αρχιεπισκόπου", "οπαδός της διχοτόμησης". Είναι τεράστιο κρίμα που τούτη η επένδυση στη Διχόνοια εκ μέρους του καθεστώτος στοχεύει σήμερα την ΕΔΕΚ, αλλά ακόμα πιό μεγάλο κρίμα το ότι υπάρχουν αρκετά άτομα και κύκλοι σε ηγετικές θέσεις μες το κόμμα που δυσκολεύονται να αναλογιστούν πως και οι ίδιοι στο παρελθόν και στο σημερινό παρόν αυτοί οι ίδιοι οι κύκλοι ταυτίστηκαν συνθηματολογικά και δογματικά με τού'ν την "ανάλυση" και την αναπαράγουν ακόμα σήμερα άκριτα, απερίσκεπτα, ενώ ταυτόχρονα τώρα οι ίδιοι βάλλονται από τους πρώην συμμάχους τους με τον ίδιο τρόπο.
Παρακρατικοί, Ασφαλίτες, Πράκτορες της Διχόνοιας, Ψευδο-αναρχικοί και η Παρακαταθήκη του Δώρου Λοΐζου
Η καπηλεία του θανάτου του Δώρου Λοΐζου συνέχισε γιά πάνω από τριάντα χρόνια απο μικρόψυχους πολιτικούς και δογματιστές σε σχετικά "κλασσικούς" ρυθμούς, με τα συνήθη και αναμενόμενα στοιχεία προπαγάνδας - είναι κρίμα, αλλά και τραγική αλήθεια, το ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές σε ηγετικές θέσεις μες τα κόμματα που ουδέποτε αναρωτήθηκαν να ψάξουν είτε την ιστορική αλήθεια, είτε το νόημα του δόγματος τους. Αλλά το καταπληκτικό δεν είναι η συνέχιση της ίδιας ανούσιας καπηλείας, το καταπληκτικό είναι το ότι οι ίδιες ακριβώς σκοτεινές δυνάμεις που έκαμαν τα πάντα γιά να καταστρέψουν το εσωτερικό μέτωπο τότε σκοτώνοντας τον Δώρο Λοΐζου, άρχισαν να δρούν και πάλι με τους ίδιους σκοπούς αλλά ντυμένοι νέους μανδύες. Σήμερα δρουν φορώντας το μανδύα του "αναρχικού", του "αντι-εξουσιαστή", του "επαναστάτη". Οι Πράκτορες της Διχόνοιας έχουν εισβάλει λαθραία στην πιό ευάλωτη πτέρυγα της πολιτικοποιημένης κοινότητας: μιλούμε γιά ένα δίκτυο πολλών και καλών ανθρώπων και οργανώσεων που αυτο-προσδιορίζεται χωρίς αυστηρούς ορισμούς ως η εναλλακτική και ανατρεπτική κοινότητα και προβάλλεται με αποχρώσεις, ιδεολογία και δραστηριότητες ελευθεριακές ή αντι-εξουσιαστικές, συμπεριλαμβανομένων Φεμινιστικών, Οικολογικών, Αναρχικών, Αναρχο-Κομμουνιστικών και παρόμοιων επαναστατικών και ριζοσπαστικών αρχών και τάσεων.
Εκείνη λοιπόν η κοινότητα - που είναι ακόμα νέα και σε εμβρυακή μορφή στην Κύπρο - τα τελευταία χρόνια υπέστη μιά συνειδητή, σκόπιμη και κακόβουλη διήθηση από πράκτορες παρακρατικών και άλλων αστυνομικών ή φασιστικών καταβολών με σκοπό να την στρέψουν πολιτικά προς πράξεις πρόκλησης (προβοκάτσιας) που στοχεύουν να αναβιώσει η πολιτική βία και αντιβία με νέους όρους στην Κύπρο. Εκείνο που προσπαθούν να κάμουν είναι το να δημιουργηθεί μιά μαχόμενη παράταξη που να θεωρεί τον εαυτό της "αντι-εξουσιαστική" ή "αναρχική" που να προβαίνει συχνά σε βομβισμούς, εμπρησμούς, συγκρούσεις με τους γείτονες και την αστυνομία, βανδαλισμούς και καταλήψεις, όχι σε συνάρτηση με το λαϊκό κίνημα αλλα σε ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΑΣΗ με εκείνο. Επιδιώκουν μιά νέα μορφή "παρατεταμένου κοινωνικού πόλεμου" που να δικαιολογήσει και να κάμει επιθυμητό την στρατικοποίηση της αστυνόμευσης, την περιχαράκωση Κεφαλαίου και Κράτους σε πιό σκληρές μορφές - όπως εκείνη που σήμερα διοικεί τις ΗΠΑ. Το κατεστημένο στην Κύπρο άλλο που δεν θέλει! Να του δωθεί τέτοια δικαιολογία θα ήταν θείο δώρο.
Οι σκοτεινοί τούτοι Πράκτορες της Διχόνοιας άρχισαν να κινούνται με εμπρησμούς, βανδαλισμούς και άλλες παρόμοιες πράξεις, και παράλληλα μεθόδευσαν μιά ιδεολογική εκστρατεία διά της οποίας εξωθούνται τα άτομα και οργανώσεις της εναλλακτικής και ανατρεπτικής κοινότητας να προβούν σε παρόμοιες πράξεις με το σύνθημα "Μπουρλότο στην πόλη". Υπάρχουν αρκετοί αφελείς που δυστυχώς εύκολα πιστεύουν ότι όποια ανεγκέφαλη πράξη βίας ή σύγκρουση προκύψει αποτελεί "επαναστατική πράξη", και η πολιτική τούτη αφέλεια έτυχε εκμετάλλευσης από τους σκοτεινούς τούτους κύκλους. Ήβρε δε και απήχηση, μεγένθυνση και διάδοση σε κύκλους της ανατρεπτικής και εναλλακτικής κοινότητας που δεν είναι και τόσο αφελείς, ήβρε απήχηση σε ανθρώπους με χρόνια παρουσίας στο Κίνημα αλλά που γιά άλλους λόγους (δογματισμός, αυταρχισμός, φανατισμός, σεξουαλικές ενοχές, σεξουαλικοί εκβιασμοί, και άλλα) έδωσαν υποστήριξη στη διάδοση αυτών των λανθασμένων εντυπώσεων του τι έστιν επανάσταση - με τραγικές και επικίνδυνες επιπτώσεις: http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/12/blog-post_04.html
Το όνομα του Δώρου Λοΐζου χρησιμοποιήθηκε από τούτους τους ύποπτους κύκλους γιά δωθεί η εντύπωση πως υπάρχει πολιτικό νόημα στα κτυπήματα τους. Μιά από τις ανακοινώσεις ανάληψης ευθύνης μετά από εμπρησμούς τραπεζικών εγκαταστάσεων και επίθεση ενάντια στα γραφεία της Εισαγγελίας στην Κύπρο το 2008 έγινε από μια ομάδα που αυτοαποκαλείται "Ομάδα ΔΚΦ125".
Έστειλε μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τριών εφημερίδων προερχόμενο από αποστολέα με το όνομα "Δώρος Λοίζου"! Μεταξύ άλλων η ανακοίνωση λέει: "Με αυτό το διπλό χτύπημα, ξαναφέρνουμε την αντικρατική δράση στο προσκήνιο." (Πηγές στο τέλος του κειμένου μας.)
Η τραγική ειρωνία είναι πως η ίδια ομάδα πρακτόρων της Διχόνοιας με την υπογραφή "ΔΚΦ125" επιτέθηκε με εκρηκτικό εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της ΕΔΕΚ τον προηγούμενο χρόνο! (Δείτε τις Πηγές στο τέλος του κειμένου.)
Τρίζουν τα κόκκαλα του Δώρου Λοΐζου με την δόνηση της γνώσης πως οι ψευτο-επαναστάτες που χρησιμοποιούν το όνομα του σήμερα επιτίθενται ένοπλα στην οργάνωση υπό της οποίας το λάβαρο έδωσε τη ζωή του στον αγώνα. Το πλαίσιο αναφοράς μες το οποίο οι προβοκάτορες πράκτορες της Διχόνοιας κτυπούν τόσο μελετημένα την κοινωνία μας προσποιούμενοι τους "αναρχικούς" είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο του 74 - αλλά η μέθοδος παραμένει ακριβώς η ίδια: το παρακρατικό και παράνομο σκέλος της παγκόσμιας και τοπικής εξουσίας κτυπά ύπουλα την κοινωνία φορώντας τη σημαία του αντιπάλου της, γνωρίζοντας πως σε εύφορο έδαφος Διχόνοιας ή σε κρίσιμες στιγμές ο κύκλος βίας και αντιβίας που πυροδοτείται με τα κτυπήματα εξυπηρετεί τέλεια και θαυμάσια το καθεστώς. Κεφάλαιο και αυταρχικό Κράτος, το δικέφαλον τέρας που μας διαφεντεύει, ξέρει πολύ καλά πως να αξιοποιεί τον κύκλο βίας και αντιβίας που πυροδοτούν οι προβοκάτορες και οι ανεγκέφαλοι υποστηρικτές των. Τα κτυπήματα στην αρχή επιτελούνται από τους παρακρατικούς που προσποιούνται πως είναι τάχα "αναρχικοί", αλλά λόγω του αρρωστημένου πολιτικού κλίματος και του πολιτικού κενού στο οποίο εκκρεμεί η Κυπριακή κοινωνία τη σημερινή εποχή, οι πράξεις και νοοτροπίες αγκαλιάζονται, επαναλαμβάνονται και διασπείρονται και από άλλους δήθεν αναρχικούς υποστηρικτές των προβοκατόρων που "πιστεύουν" ότι αυτή είναι η ορθή επαναστατική οδός. Όπως γιά παράδειγμα η ομάδα "Αυτόνομη Δράση Αντιεξουσιαστών" που δημοσίευσε πέρσυ μιά αφίσα με εικόνα διαδηλωτών οπλισμένων βόμβες Μολότωφ γιά να δώσει το "σωστό πνεύμα" στην πορεία γιά την επέτειο του φόνου του Αλέξη - με την ελπίδα να μετατραπεί η εκδήλωση σε σύγκρουση με εμπρηστικές βόμβες: http://adakiprus.blogspot.com/2009/12/e.html
Έχουμε ήδη αναλύσει με πολλά άρθρα και αποκαλύψεις το κλίμα και τα γεγονότα γύρω από το αρρωστημένο δίπολο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ, στον ένα πόλο, και ΨΕΥΔΟ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ στον άλλο πόλο, όπου και οι δύο πόλοι τελούν σε πλήρη αλληλοεξάρτηση και αλληλουποστήριξη ενώ με την άφρονα συνεργασία τους καταβυθίζουν το Κίνημα σ' ένα βόθρο όπου συμπαρασύρουν και άλλους γνήσιους ανθρώπους με ριζοσπαστικές ιδέες ή επαναστικά ιδεώδη να κτυπιούνται με την κοινωνία, έναντια στην κοινωνία, αντί να κτυπιούνται με το πολιτικοοικονομικό σύστημα. Αντί να είναι αγωνιστές του λαού καταλήγουν να αγωνίζονται ενάντια στον λαό. Και στην προκειμένη περίπτωση τώρα, ντροπή τους και αίσχος ανεξίτηλο, τους βλέπουμε να καπηλεύονται την παρακαταθήκη και το όνομα του Δώρου Λοΐζου - σαν να μην έφτανε το ότι γιά πάνω 'που τριάντα χρόνια ήδη το όνομα του διασύρεται κάθε τόσο από τους κομματικούς μηχανισμούς γιά να προωθούνται ψέμματα, προπαγάνδα και προσωπικές καριέρες κάποιων. Πιό κάτω αναδημοσιεύουμε σύντομο απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Βενιζέλου στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος". Αγγίζει θέματα ουσίας και το συνιστούμε. Το σκέλος που το ακολουθεί, με τίτλο "Πηγές, Ευχαριστίες, Αναγνώσματα" περιέχει χρήσιμα και ενδιαφέροντα πράματα, και μερικά που εκπλήττουν. Αξίζουν μελέτης.
Η αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας των γεγονότων που σημάδεψαν τις ζωές μας γιά πάντα είναι έργο που θα πάρει πολύ καιρό. Εκ φύσεως απαιτεί συλλογική κατάθεση του τι γνωρίζουμε και τι βιώσαμε όσοι τα βιώσαμε. Και λόγω της παραφύσην ατμόσφαιρας εκφοβισμού και τρομοκρατίας, χιλιάδες άνθρωποι που γνωρίζουμε σημαντικά πράματα γιά την ιστορία του τόπου μας σιωπούμε - θέλει αρετή και τόλμην η Ελευθερία, ναι, αλλά στις αρρωστημένες μέρες που ζούμε η Αλήθεια τα απαιτεί ακόμα πιό πολύ.
Η αποκατάσταση του Δώρου Λοΐζου ως ποιητή πολιτικής προφητείας και ως ανθρώπου που στιχούργησε τον Λόγο του γνήσιου αγωνιστικού πάθους όλου του λαού μας αργεί. Η παρακαταθήκη του παραμένει δέσμια σε κομματικές σκοπιμότητες και μικρότητες από τις οποίες φαίνεται δύσκολα ξεκολλούμε. Γιά μας που μας απομένουν (ακόμα) έστω και λίγα μαλλιά, η ξινίλα και άσχημη γεύση στο στόμα που αφήνει αυτή η συνειδητοποίηση ξυπνά μιά ορμή απελπισίας να τα τραβήσουμε όλα σύριζα. "Θα ρίξω τα μαλλιά μου πίσω
θα φορέσω το πρόσωπο ανάποδα
και θα βγώ στους δρόμους και στις πλατέες
με ντουφέκια, φωνές, με συνθήματα…"
- Από "ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΟΥ"
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
και η Ομάδα Σύνταξης της Ενδο~Μήδεια / Cyprus IndyMedia
imc-cyprus@lists.indymedia.org
~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Δολοφονία μιάς Γενιάς
Του Κώστα Βενιζέλου.
Απόσπασμα από άρθρο στον "Φιλελεύθερο", 30/8/2009
"Ο Κώστας Νικολαΐδης στο βιβλίο Ψωμί και Ελευθερία(Κέδρος 1974) έγραψε περιγράφοντας τον Δώρο Λοΐζου: «Ποιος ήταν ο Δώρος Λοΐζου; Ένας κατά σύμπτωσιν ήρωας; Ή ένας συνειδητός επαναστάτης; Ήταν ένας από τους απλούς εκείνους που διαβαίνουν τη ζωή χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μια υπόσταση απύθμενη -κατά την έκφρασή του- και που θέλει να διατηρηθεί αμόλυντη από αναλύσεις και χαρακτηρισμούς και σχόλια». Ο Δώρος Λοΐζου μεγάλωσε με το έπος της ΕΟΚΑ και καταγράφηκε ως γενιά της αμφισβήτησης. Ο ίδιος ήταν μέρος των αντιπολεμικών κινητοποιήσεων για το Βιετνάμ, τον ενέπνεε ο γαλλικός Μάης. Διάβαζε με επιμονή, αλλά μακριά από δογματισμούς τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Μάο, τον Τρότσκι. Μελετούσε με πάθος τον Τσε Γκεβάρα σε μιαν εποχή που το σημερινό παγκόσμιο σύμβολο ήταν υπό αμφισβήτηση. Η παραδοσιακή αριστερά στην Κύπρο παρουσιάσθηκε τότε αδιάφορη ακόμη και για τη δολοφονία του Τσε (για να επιβεβαιώσει, ωστόσο, την πολιτική υποκρισία σήμερα που αγιογράφησε τον μεγάλο επαναστάτη για να φοριέται σε φανελάκια στο γήπεδο).
http://agwnas.com/wp-content/uploads/2010/03/arthro-gia-dwro-sto-fileleuthero%E2%80%8F.pdf
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πηγές, Ευχαριστίες, Αναγνώσματα
Χίλια ευχαριστώ στον διαχειριστή της ιστοσελίδας http://leuteros.blogspot.com/ όπου δημοσιεύεται η ποίηση του Δώρου Λοΐζου προσφέροντας εύκολη πρόσβαση στους στίχους του στο Δίκτυο.
"ΣΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΦΤΙΣΑΝ"
http://leuteros.blogspot.com/2008/09/blog-post_7511.html
"ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 1968"
http://leuteros.blogspot.com/2008/09/1968.html
"ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΟΥ"
http://leuteros.blogspot.com/2008/09/blog-post_08.html
Η Κηδεία του Δώρου Λοίζου
http://www.youtube.com/watch?v=SX-SNm5CJOw
Βάσος Λυσσαρίδης, αμέσως μετά το φόνο
http://www.youtube.com/watch?v=yO3_zVv2dBY
Οι στίχοι του Καβάφη ενσωματωμένοι μες το κείμενο μας είναι από το ποίημα "Θερμοπύλες", δημοσιευμένο στον δικτυότοπο με όλα τα ποιήματα του, εδώ:
http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=150&cat=1
Ομιλία Μακαρίου στο Σ. Ασφαλείας (19.7.1974)
http://ta-anilia.blogspot.com/2009/07/1971974.html
Η ΕΟΚΑ Β' , ο Κίσινγκερ και η έκθεση της CIA
"Το περιεχόμενο της έκθεσης της CIA που αποκάλυψε «Το Βήμα» στις 22.11.98 και το οποίο κατήγγελλε την ΕΟΚΑ Β' ότι ήθελε να σκοτώσει τον Κίσινγκερ αμφισβητεί ο αντιστράτηγος Γεώργιος Καρούσος, ο οποίος υπήρξε υπαρχηγός του Γεώργιου Γρίβα στην ΕΟΚΑ και ανέλαβε μετά τον θάνατό του την αρχηγία της ΕΟΚΑ Β´. Ο στρατηγός Καρούσος επισημαίνει ότι την εποχή όπου συντάχθηκε η έκθεση της CIA η ΕΟΚΑ Β´ είχε διαλυθεί και δεν θα μπορούσε να σχεδιάσει ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα."
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=105887&dt=13/12/1998
"Ο Μακάριος, ο Γρίβας και η τραγωδία της Κύπρου
Ο στρατηγός Καρούσος αποκαλύπτει τις άγνωστες πτυχές της μακρόχρονης σύγκρουσης των ηγετών της Μεγαλονήσου"
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=107809&ct=78&dt=07%2F02%2F1999
"Ο φάκελος Κύπρου δεν πάει διακοπές
Η Επιτροπή για το Φάκελο της Κύπρου δεν θα διακόψει τις συνεδρίες της το καλοκαίρι. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος έβαλε στοίχημα ότι οι εργασίες της Επιτροπής πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του έτους, ώστε να μπορέσει να αρχιοθετηθεί ηλεκτρονικά και να εκδοθεί μέρος του πολύτιμου υλικού που ήδη έχει συλλεγεί. Η στόχευση δεν είναι να κατανεμηθούν ποινικές ή άλλες ευθύνες σε οποιονδήποτε, αλλά να λάψει περισσότερο η ιστορική αλήθεια μέσα από τη διασταύρωση και την αντιπαραραβολή των μαρτυριών."
Α.Π. 17 Ιουλίου, 2010
http://sigmalive.com/files/filefield/8/2/1/news-Binder1.pdf
Ο φάκελος Κύπρου
"Ο κ. Σιζόπουλος διευκρίνισε ότι, «σύμφωνα και με τους όρους εντολής, δεν θα αποδοθούν πολιτικές ή ποινικές ευθύνες». "
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/291064
"...μετά το τελευταίο κτύπημα με γκαζάκια σε υποκατάστημα εμπορικής τράπεζας, έγινε χθες ανάληψη της ευθύνης από μια άγνωστη μέχρι στιγμής ομάδα, αυτοαποκαλούμενη "Ομάδα ΔΚΦ125". Με μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τριών εφημερίδων (και του «Φ») προερχόμενο από τον αποστολέα με το όνομα «Δώρος Λοίζου», η ομάδα αφού αναλαμβάνει την ευθύνη τόσο για επίθεση κατά του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στη λεωφόρο Μακαρίου στις 16 Αυγούστου όσο και για την επίθεση στα γραφεία της Εισαγγελίας της Αστυνομίας την 1η Αυγούστου, προειδοποιεί έμμεσα ότι θα γίνουν και νέες επιθέσεις. «Με αυτό το διπλό χτύπημα, αναφέρεται στο μήνυμα, ξαναφέρνουμε την αντικρατική δράση στο προσκήνιο»."
Κυριακή 31 Αυγούστου 2008:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=903469
Και άλλα κτυπήματα πρακτόρων της Ομάδας "ΔΚΦ125" προσποιούμενοι τον "αναρχισμό": http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=849119
"ΕΔΕΚ της 'καταστολής' "
http://directactiongr.blogspot.com/2007/09/2092007.html
Συναφείς δημοσιεύσεις
http://directactiongr.blogspot.com/2008/08/2982008.html
και:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=902965
"Οι ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ της ψευδο-επαναστατικής κοινότητας έφτασαν πολύ κοντά στο να κάψουν την Εντός των Τειχών Λευκωσία τον Δεκέμβριο - θυμάστε τα γεγονότα που αποκαλύψαμε εδώ..."
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/12/blog-post_07.html
και:
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/12/blog-post_04.html
"Κρίμαν τους σκύλλους, κρίμαν τους"
Αλήθειες και ψέματα για το πραξικόπημα
"Στις 9 Ιουλίου 1974, ημέρα Τρίτη, οι Γιωργίτσης και Κομπόκης καλούν σύσκεψη στην Κύπρο για καθορισμό των λεπτομερειών του πραξικοπήματος. Στη σύσκεψη μετέχουν οι Παναγιώτης Γιαννακόδημος, Επιτελάρχης Γ.Ε.Ε.Φ., Κωνσταντίνος Παπαγιάννης, Υποδιοικητής ΕΛ.ΔΥ.Κ., Γεώργιος Παπαγιάννης, Αντιπλοίαρχος, Διοικητής Ναυτικής Δύναμης Κύπρου, Αντισυνταγματάρχης Λαμπρινός, Επίλαρχος Κορκοντζέλος, Ταγματάρχες Ραυτόπουλος, Δαμασκηνός, Κοντώσης, Ζήνδρος και ο Αντισυνταγματάρχης Λάμπρου με το Διοικητή της 195 μοίρας ελαφρού αντιαεροπορικού πυροβολικού. Στη σύσκεψη αυτή ομόφωνα κρίθηκε ότι το πραξικόπημα δεν έπρεπε να γίνει, κύρια λόγω του κινδύνου εισβολής των Τούρκων. Την επομένη, 10 Ιουλίου, στάλθηκε στην Αθήνα από τους Γιωργίτση και Κομπόκη, ο ταγματάρχης Κοντώσης για να μεταφέρει στους Ιωαννίδη και Μπονάνο τους σοβαρούς ενδοιασμούς των συμμετασχόντων στη σύσκεψη..."
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/286344
Η φράση "Γουαντανάμο του Έρωτα" είναι δανεική από τον εφευρέτη της, τον λόγιο Σόλωνα Αντάρτη. Χίλια ευχαριστώ!
Posts
