Ένας αλίθιος φανερώνει την αλήθεια

• Σκέψεις και ανάλυση επί της ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας για το Κυπριακό
 
• Σε μια από τις λέξεις στον πιο πάνω τίτλο χρησιμοποιούμε το ψηφίο άλφα αντί του ήτα - όπως και στη φράση "ή ταν ή επί τας". Τιμούμε έτσι τον δωρικό τύπο της λέξης. 

Η ομιλία του Προέδρου μας στο δείπνο της εφημερίδας «Η Καθημερινή», στις 16 Νοεμβρίου 2018 φανέρωσε πολλά. Πολλά.

Πυροδότησαν τα εξής κείμενα.

Σόλων Αντάρτης:

«Τα όσα αποκαλύπτει δημόσια ο πρόεδρος της δημοκρατίας σε ένα κανονικό κράτος θα ήταν αρκετά για να οδηγήσουν τους πράκτορες του τουρκικού κράτους ανάμεσα μας σε ισόβια δεσμά. Διότι αν όσα αποκαλύπτει είναι αληθινά - τα οποία προσωπικά δεν αμφισβητώ καθόλου - τότε όλοι όσοι αναπαράγουν και προωθούν τα επιχειρήματα του τουρκικού κράτους τι άλλο είναι παρά συνειδητοί ή ασυνείδητοι πράκτορες του;

Όταν ο πρόεδρος λέει δημόσια ότι το τουρκικό κράτος και οι εγκάθετοι του περιπαίζουν μας κανονικά και κάποιοι ανάμεσα μας συνεχίζουν να τον πιέζουν να ενδώσει σε όλα όσα το τουρκικό κράτος ζητά τι άλλο είναι παρά πράκτορες του τουρκικού κράτους;

Όταν ο πρόδερος αποκαλύπτει ότι το τουρκικό κράτος ζητά την εφαρμογή ενός ρατσιστικού μορφώματος χωρίς το δικαίωμα ελεύθερης επιστροφής, εγκατάστασης και εργασίας στο τουρκικό "συνιστών στέιτ" και κάποιοι του επιτίθενται, τι άλλο είναι παρά πράκτορες του τουρκικού κράτους;

Όταν ο πρόεδρος δηλώνει δημόσια ότι χωρίς να ρωτήσει κανέναν έδωσε την ισότητα φίφτυ-φίφτυ στους δημόσιους αξιωματούχους - Γενικό Εισαγγελέα, Γενικό Ελεγκτή, Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Επίτροπο Διοίκησης και αναλογία σε όλα τα σώματα 66% προς 33% και κάποιοι τον κατηγορούν ότι δεν έδωσε αρκετά τι άλλο είναι παρά πράκτορες του τουρκικού κράτους;

Όταν ο πρόεδρος δηλώνει δημόσια ότι η τουρκική πλευρά αρνείται τον έλεγχο των τραπεζών τα οποία και ξεπλένουν το "μαύρο χρήμα" του τουρκικού βαθέως κράτους και κάποιοι τον κατηγορούν ότι είναι "λυσοφοβικός" τι άλλο είναι παρά πράκτορες του τουρκικού κράτους;

Διαφωνώ με τον πρόεδρο και την πολιτική του. Διαφωνώ με τον τρόπο με τον οποίο ασκεί την εσωτερική διακυβέρνηση και την οικονομική πολιτική του. Τον έχω δημόσια κατηγορήσει ως "ψεύτη, κλέφτη και λωποδύτη". Είναι όμως αδιανόητο με όλα όσα αποκαλύπτει να αρνούμαστε την πραγματικότητα ότι ανάμεσα μας κυκλοφορούν, δρουν και πράττουν πράκτορες προς όφελος ενός άλλου κράτους.

Ας μας απαντήσουν λοιπόν ξεκάθαρα οι πράκτορες επικριτές του για όλα όσα λέει:

Δέχονται ένα κράτος ρατσιστικό; Δέχονται τις εγγυήσεις και τα τουρκικά στρατεύματα; Δέχονται την αριθμητική ισότητα σε όλους τους θεσμούς του κράτους; Δέχονται την έλλειψη ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Δείτε τους καθαρά για αυτό που είναι. Συνειδητούς ή/και ασυνείδητους πράκτορες του τουρκικού επεκτατισμού και χρήσιμους ηλιθίους της επιβολής της οριστικής και αμετάκλητης διάλυσης.

Εάν ο πρόεδρος ψεύδεται ας μας το πουν. Ας μας πουν επίσης τι ακριβώς έδωσε στην διαπραγμάτευση το τουρκικό κράτος.

Ο δε πρόεδρος θα έπρεπε όλα όσα λέει εσωτερικά να τα καταγγείλει παντού διεθνώς. Αλλιώς τα λόγια του είναι απλά έπεα περδόμενα για εσωτερική κατανάλωση. Πώς συνεχίζει να μιλά για διάλογο όταν τον έχουν εξευτελίσει τόσο;»


Πέτρος Ευδόκας

«Ομολογώ ότι δεν θα μελετούσα την ομιλία του Πρόεδρου Ανανστασιάδη αν δεν είχα δει το σχόλιο του Σόλωνα, πιο πάνω.

Πραγματικά, μένω άφωνος με το βάθος των πολλαπλών αποκαλύψεων εκ μέρους του, ΚΑΙ με το βάθος των συνειδητοποιήσεων που πυροδοτήθηκαν μέσα μου. Θα αναφέρω εδώ μόνο λίγα, περιληπτικά:

■ Ο τίτλος του άρθρου θα έπρεπε να ήταν "Ένας ηλίθιος φανερώνει την αλήθεια". Ευτυχώς που δεν είναι.

■ Οι δογματικές αγκυλώσεις του Προέδρου που τον οδήγησαν να προσφέρει τόσα και τόσα υπό την μορφή του Γήν και Ύδωρ στον κατακτητή, δεν είναι ευκαταφρόνητες. Αφορούν κυρίως μια εμμονική και αρρωστημένη αντίληψη "συμμαχίας" με τον Δυτικό Ιμπεριαλισμό• μια αρρωστημένη νοοτροπία (που την έχουν δείξει ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως οι Προέδροι μας μέχρι τώρα) πως τάχα "θα εκμεταλλευτούν" τις διεθνείς δυνάμεις με το να δεθούν στο άρμα τους• και μια απείρου μεγέθους εγωιστική αντίληψη που έχει να κάμει με το να δίνει πολύ πιο μεγάλη σημασία στο να αναρριχηθεί αυτός ο ίδιος στην τοπική και διεθνή πολιτική σκηνή παρά να ανησυχεί για το προς τα που οδηγεί το σκάφος που ονομάζεται Κύπρος.

■ Επιβεβαιώνεται πως αυτά που έκαμε στις διαπραγματεύσεις λόγω της νοοτροπίας του και των πιο πάνω αγκυλώσεων, δηλαδή το σχεδόν να παραδώσει τη χώρα προς σφαγήν δεν είναι "λάθη" αλλά εγκλήματα.

■ Σε προέκταση - και εδώ είναι ίσως το πιο σημαντικό - αν διακρίνουμε τις εγκληματικές απόπειρες του Προέδρου να καταστρέψει τη χώρα (έστω λόγω αλαζονείας και βλακείας), χαιρόμαστε μεν που απέτυχε μέχρι τώρα αλλά και πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη θεώρηση στις πολιτικές δυνάμεις που τον πιέζουν να την καταστρέψει ακόμα πιο αποτελεσματικά.
Αυτές οι δυνάμεις που λέν "δεν έδωσε αρκετά", ή πως ο Πρόεδρος τάχα "χάλασε την διαδικασία λύσης" και οι οποίες δυνάμεις βρίσκονται για περισσότερο από εβδομήντα χρόνια στην υπηρεσία του Δυτικού Ιμπεριαλισμού, μπογιατίζουν την Ιμπεριαλιστική πολιτική με χρώματα "ερυθρόζ" και προσπαθούν να μας επιβάλουν αυτό που στην εκάστοτε ιστορική περίοδο ζητούν οι Ιμπεριαλιστές προωθώντας το ως "διεθνισμό", "σοσιαλισμό", "αντιφασισμό" και άλλα παρόμοια ψέμματα. Αιματοκύλισαν δύο φορές τον τόπο με σχεδόν άκρατο εμφύλιο πόλεμο (δεκαετία του πενήντα, δεκαετία του εβδομήντα). ΑΥΤΟΙ είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από τον όποιο βλάκα Πρόεδρο. Γιατί αυτός δεν γνωρίζει τα κίνητρα που εργάζονται μες το υποσυνείδητο του, ενώ οι άλλοι έχουν επίτηδες και δόλια ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΕΙ την προπαγάνδα τους, έχουν ευθυγραμμιστεί πολύ καλύτερα με τον Ιμπεριαλισμό από τον βλάκα, ΚΑΙ έχουν επιτύχει αυτή τους η εργασία - το διαχρονικό ροκάνισμα των θεμελίων του ελληνισμού στην Κύπρο μέχρι να βυθιστεί και να πνιγεί στη Μεσόγειο - να είναι ΑΟΡΑΤΗ.»

* * *

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας στο δείπνο της εφημερίδας «Η Καθημερινή» με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από την έκδοση της, όπως δημοσιεύτηκε στην σελίδα hellasjournal.com:

«Είναι πραγματικά με ιδιαίτερη χαρά που αποδέχθηκα την πρόσκληση να χαιρετίσω το δείπνο που παραθέτει η εφημερίδα «Καθημερινή», με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων κυκλοφορίας και καταξιωμένης παρουσίας της στον χώρο της έντυπης ενημέρωσης.
Βασίζοντας τα θεμέλια της στην καθόλα αξιόλογη πορεία που διέγραψε η ιστορική εφημερίδα στην Ελλάδα, η εφημερίδα «Καθημερινή» με την απόφαση της κυκλοφορίας της και στην Κύπρο έθεσε ως αποστολή και στόχο την ποιοτική, πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση για τους Κύπριους αναγνώστες.

Στελεχωμένη από ένα έγκριτο δημοσιογραφικό επιτελείο και πλαισιωμένη από ένα αξιόλογο δίκτυο συνεργατών, επένδυσε τη λειτουργία της στην έγκυρη, σοβαρή και συνάμα μαχητική αρθρογραφία, σεβόμενη πλήρως τις ανάγκες και το δικαίωμα του αναγνωστικού κοινού για αξιοπιστία και αντικειμενικότητα στην πληροφόρηση.

Οφείλω επίσης να εξάρω τη διεξοδική ενασχόληση της εφημερίδας με καίρια ανθρωπιστικά ζητήματα, όπως αυτό των αγνοουμένων, διά του διευθυντή της Ανδρέα Παράσχου και τον συγχαίρω για αυτό, αλλά και με θέματα που ταλάνισαν τη χώρα, όπως αυτό της οικονομίας, διά μέσω του ενθέτου «Οικονομική» Καθημερινή.

Αξίζει πρόσθετα να υπομνήσω ότι η εφημερίδα, παράλληλα με τον ενημερωτικό της ρόλο, πιστή στις αρχές της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που χαρακτηρίζει το σύνολο της Διεύθυνσης και των εργαζομένων, αφουγκραζόμενη τις ανάγκες της εποχής μας, αναπτύσσει δράσεις που προάγουν, μεταξύ άλλων, την παιδεία, τον πολιτισμό, την περιβαλλοντική και τη φιλανθρωπική ευαισθησία και συνείδηση.

Για αυτό και θερμά σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ για τη συμβολή και συνδρομή σας στη διαμόρφωση μιας ελευθέρα σκεπτόμενης και δημιουργικής κοινωνίας των πολιτών.

Σας ευχαριστώ την ίδια ώρα και για την καλόπιστη κριτική που ασκείτε στην Κυβέρνηση και στον ίδιο προσωπικά γιατί για λάθη που διαπράττονται από όσους πάντα επιλέγουν να παραμένουν αδρανείς όταν παίρνεις αποφάσεις χωρίς αμφιβολία διαπράττεις και λάθη. Όταν δεν παίρνεις αποφάσεις ενδεχόμενα θα διαπράξεις μεγαλύτερα λάθη αλλά δεν ερεθίζεις κανέναν.

Γνωρίζω ότι αναμένετε να προβώ σε μια συνολική αποτίμηση των σχεδιασμών και προτεραιοτήτων της Δημοκρατίας, είτε αυτές αφορούν την εσωτερική διακυβέρνηση είτε την ενεργειακή και εξωτερική πολιτική.

Αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να επικεντρωθώ κατά κύριο λόγο στο Κυπριακό καθώς τον τελευταίο καιρό αναπτύσσεται μια έντονη παραφιλολογία με την ενεργό συμμετοχή και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, περιλαμβανομένου και του έντυπου τύπου, σχετικά με τις προθέσεις και επιδιώξεις μου.

Όπως είχα αναφέρει στην πρόσφατη Συνέντευξη Τύπου: «Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει τις απόψεις του και να διαφωνεί με τους χειρισμούς μου/ή και ακόμη να παραγνωρίζει πως το υφιστάμενο αδιέξοδο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αδιαλλαξία της Τουρκικής και Τουρκοκυπριακής πλευράς, αλλά αυτό που κατ’ ουδένα λόγο δεν αποδέχομαι είναι την αμφισβήτηση της ειλικρίνειας των προσπαθειών μου για επανέναρξη ενός διαλόγου που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια βιώσιμη λύση».

Την ίδια ώρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην ενθυμάται ή να αρνείται να ενθυμηθεί, αγνοώντας, ηθελημένα ή μη, σημαντικά καταγεγραμμένα δεδομένα της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Αξίζει να υπομνήσω κάποια των στοιχείων για να δούμε πόσο στην πράξη γίνονται ή αναπτύσσονται προβληματισμοί από πλευράς μου ή θα έπρεπε να είναι κοινοί προβληματισμοί όλων μας αν ιδιαίτερα τιμούμε αυτό που ισχυριζόμαστε, δηλαδή, τον πραγματισμό και την αντιμετώπιση με ρεαλιστικό τρόπο των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε. Υπενθυμίζω:

Την άρνηση της τουρκοκυπριακής πλευράς να επιτρέψει τη διεξαγωγή του απαραίτητου «τεστ αντοχής» (“stress test”) στο τραπεζικό σύστημα και την μη παροχή στοιχείων για τα δεδομένα του περιουσιακού, κάτι που πετύχαμε ύστερα από επίμονη προσπάθεια όταν είχαμε πετύχει τη σύγκλιση πως από την πρώτη μέρα, κοινό νόμισμα της νέας κατάστασης πραγμάτων θα ήταν το ευρώ. Ύστερα από έντονα διαβήματα έγινε κατορθωτό οι Αμερικανοί να χρηματοδοτήσουν αποστολές τόσο από πλευράς του ΔΝΤ όσο και από πλευράς της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Αποτέλεσμα ήταν ούτε να δοθούν περιουσιακά στοιχεία ούτε και να επιτραπεί ο έλεγχος των τραπεζών. Ένα σημαντικότατο στοιχείο που σίγουρα απασχολεί την ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι η βιωσιμότητα του κράτους. Η έναρξη από την πρώτη μέρα χρήσης του ευρώ σε όλη την επικράτεια έχει σημασία.

Ένα δεύτερο στοιχείο ήταν η μη τήρηση των συμφωνηθέντων που οδήγησαν τον Νοέμβριο του 2016 τις δύο πλευρές στο Μοντ Πελεράν, τα οποία προνοούσαν συνολική συζήτηση και οριστική κατάληξη επί των κριτηρίων που θα διέπουν τις εδαφικές αναπροσαρμογές, με αποτύπωση τους σε σχετικούς Χάρτες.

Η συμφωνία ήταν να καταλήξουμε σε συμφωνία. Παρά ταύτα, προ του κινδύνου να ναυαγήσει είχα αποδεχθεί ότι είναι δυνατόν ακόμη και αν προσεγγίσουν οι θέσεις των δύο πλευρών, να είναι επαρκές στοιχείο για να οδηγηθούμε σε μια Σύνοδο για την Κύπρο.

Παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνηθεί αρχικά από τουρκοκυπριακής πλευράς πως οι εδαφικές αναπροσαρμογές θα προνοούσαν ή θα έδιναν το δικαίωμα σε 75 χιλιάδες εκτοπισμένους, καταρχήν όπως αποτυπωνόταν, να επιστρέψουν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, τελικά περιορίστηκαν στις 55 χιλιάδες, υπαναχωρώντας από την αρχική θέση. Αυτό δεν επέτρεπε την κατάληξη σε συμφωνία καθώς ήταν πρόδηλη η προσπάθεια καθορισμού ενός χάρτη που δεν θα περιελάμβανε ευαίσθητες για την ελληνοκυπριακή πλευρά περιοχές.

Παρά την αθέτηση από τουρκοκυπριακής πλευράς των όσων είχαν οδηγήσει τις δύο πλευρές στο Μοντ Πελεράν, την 1η Δεκεμβρίου 2016, προκειμένου να διασώσω τη δυναμική των συνομιλιών και να αποτρέψω ένα παρατεταμένο αδιέξοδο, παρά την έντονη κριτική που δεχόμουν, ήταν η αποτροπή ενός αδιεξόδου. Κατά αυτό τον τρόπο είχε συμφωνηθεί στη Διάσκεψη για την Κύπρο στη Γενεύη τον Ιανουάριο του 2017.

Μια Διάσκεψη στην οποία για πρώτη φορά κατατέθηκε Χάρτης από την τουρκοκυπριακή πλευρά, μέσα από τον οποίο καταγράφηκε η επιστροφή υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση σημαντικού ποσοστού των κατεχομένων εδαφών μας.

Ενός Χάρτη τον οποίον η τουρκοκυπριακή πλευρά απέσυρε στο χρονικό διάστημα μεταξύ της 1ης και 2ης Κυριακής των προεδρικών εκλογών. Και μένω ως εδώ.

Την ίδια στιγμή, επίσης για πρώτη φορά, στην παρουσία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Τουρκία ενεπλάκη σε διάλογο με την Κυπριακή Δημοκρατία, με αντικείμενο συζήτησης την κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, όπου καταγράφηκε μια σημαντική αρχή: Η Ασφάλεια της μίας κοινότητας δεν μπορεί να αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της άλλης.

Δυστυχώς, στην υπό αναφορά Διάσκεψη, πέραν της άτεγκτης στάσης της Τουρκίας στο θέμα της Ασφάλειας, καταγράφηκαν υπαναχωρήσεις από πλευράς Τουρκίας σε συγκλίσεις που είχαμε πετύχει το προηγούμενο διάστημα. Παραδείγματος χάρη, εκεί που είχαμε συμφωνήσει ότι οι τέσσερεις ελευθερίες είναι βασικό προαπαιτούμενο και μέρος του κεκτημένου, στη Γενεύη προέβαλαν την απαίτηση ότι θα πρέπει να υπάρχει πλαφόν, δηλαδή ποσοστό Ελληνοκυπρίων κατ΄ έτος που θα τους επιτρεπόταν να αγοράζουν ή να εγκαθίστανται στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση πολιτεία.

Την ίδια ώρα είχαμε συμφωνήσει για την κατανομή τεσσάρων ανεξάρτητων αξιωματούχων (Γενικός Εισαγγελέας, Γενικός Ελεγκτής, Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Επίτροπος Διοίκησης), κατά ίσον τρόπο μεταξύ των δύο κοινοτήτων, υπό την αίρεση ότι στα λοιπά των Σωμάτων η αναλογία συμμετοχής θα ήταν 2 προς 1. Εφόσον διασφάλισαν την ίση κατανομή των τεσσάρων αξιωματούχων υπαναχώρησαν από το 2 προς 1 αξιώνοντας ότι σε όσους των οργανισμών θα ήταν οιονεί δικαστικά θέματα θα έπρεπε να υπάρχει ίσος αριθμός. Αλλά το χειρότερο είναι ότι θεώρησαν ότι για να είναι ουσιαστική η συμμετοχή θα έπρεπε να διεκδικήσουν τουλάχιστον μια θετική ψήφο για κάθε απόφαση που θα λαμβάνετο.

Η προϋπόθεση πως θα πρέπει να ικανοποιηθεί η Τουρκία στο θέμα των τεσσάρων ελευθεριών προτού συζητηθεί το θέμα της Ασφάλειας και Εγγυήσεων.

Ήταν προβλήματα που ειλικρινά τυραννούσαν τον οποιονδήποτε διαχειριζόταν ένα ανάλογο θέμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα από τα κύρια επιχειρήματα του Brexit ήταν ότι σε περίπτωση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, η Αγγλία θα πλημμύριζε από Τούρκους υπηκόους. Και όταν σε μια συνάντηση τον Μάρτη του 2017 στη Νέα Υόρκη με τον Μπόρις Τζόνσον, αυτός μου είπε ‘γιατί σας ενοχλεί η ίση μεταχείριση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων υπηκόων’, του είπα ΄για τους ίδιους ακριβώς λόγους που εσύ επιχειρηματολογούσες για την έξοδο της Αγγλίας από την ΕΕ’.

Την 1η Φεβρουαρίου 2017, κατόπιν δικής μου εισήγησης, ζήτησα από τα Ηνωμένα Έθνη όπως προετοιμάσουν τη συνέχιση της Διάσκεψης για την Κύπρο σε πολιτικό επίπεδο στις αρχές Μαρτίου. Μια διάσκεψη που δεν έλαβε χώρα λόγω της άρνησης της Τουρκίας.

Είχα επίσης κατ’ εκείνες τις συναντήσεις προτείνει τη δημιουργία ενός κοινού εγγράφου μεταξύ των δύο πλευρών, με τρεις στήλες:
– Στην πρώτη στήλη θα καταγράφονται οι συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί και να κωδικοποιηθούν.
– Στη δεύτερη στήλη θα καταγράφονται μικρές αποκλίσεις οι οποίες που μπορούν να σμικρυνθούν.
– Στην τρίτη στήλη θα καταγραφούν σημαντικές αποκλίσεις σε κύρια ζητήματα.

Με την ολοκλήρωση του εν λόγω εγγράφου, η εισήγηση μου ήταν όπως οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων διοργανώσουν από κοινού μια Συνέντευξη Τύπου, για να ενημερώσουμε τον κυπριακό λαό για τις συγκλίσεις που είχαμε πετύχει έτσι ώστε η κριτική που δεχόμασταν, ανεδαφική κατά τα άλλα, παρερμηνευτική κατά τα άλλα, να αποκατασταθεί αλλά και να υπάρξει μια δέσμευση των ηγετών σε όσα θα θεωρούνταν ως συγκλίσεις. Η τουρκοκυπριακή πλευρά είπε ότι αδυνατούσε να προετοιμάσει ένα ανάλογο έγγραφο – εμείς το ετοιμάσαμε – διότι ενδεχόμενα θα υπήρχε απόδοση διαφορετική στην τουρκική μετάφραση από ό,τι στην αγγλική με αντίστοιχη παράφραση στην ελληνική. Και είπα να εργαστούμε επί του δικού τους τριπτύχου, δεν το αρνήθηκα, αλλά την ίδια ώρα η άρνηση να δώσουμε από κοινού συνέντευξη για να ενημερώσουμε τον λαό δεν ήταν ευθύνη δική μου, αλλά αποκλειστική επιλογή είτε του κ. Ακκιντζί είτε αυτών που είναι πίσω του.

Εκτιμώ και σέβομαι τον Μουσταφά Ακκιντζί ως έναν πραγματικό Κύπριο. Το πρόβλημα που εγείρεται και πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας είναι πόσο οι Τουρκοκύπριοι είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν. Πόση δυνατότητα έχουν χωρίς τη στήριξη της Άγκυρας. Ακόμα και χθες στους πανηγυρισμούς άλλη ήταν η γλώσσα του Ακκιντζί και άλλη του Τούρκου Αντιπροέδρου και του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών. Εντελώς διαφορετικά τα μηνύματα. Όπως εξάλλου ήταν και οι θέσεις του κ. Τσαβούσογλου ευθύς μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά. Ότι κινούμαστε εκτός πλέον παραμέτρων των ΗΕ και ότι η παρούσα διαδικασία τερματίζεται.

Στις 17 Μαΐου 2017, πάρα τις έντονες μου απόψεις πως θα έπρεπε να προηγηθεί κατάλληλη προετοιμασία, αποδέχθηκα να οδηγηθούμε εκ νέου σε μια Σύνοδο για την Κύπρο, στην οποία, στη βάση και του Ανακοινωθέντος των Ηνωμένων Εθνών στις 4 Ιουνίου, για πρώτη φορά καταγράφηκε πως χωρίς την επίλυση ή την επίτευξη επαρκούς προόδου στο Κεφάλαιο Ασφάλειας και Εγγυήσεων δεν θα μπορούσε να αναμένεται θετικό αποτέλεσμα από την όλη διαδικασία.

Είναι καλά γνωστά τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση της Διάσκεψης στο Κραν Μοντανά, και για αυτό δεν θα τα επαναλάβω. Αυτό που θα ήθελα να πω και που καταδεικνύει την αποφασιστικότητα και βούληση μου και είναι αυτό που απορρίπτω από όσους μου επέρριπταν τάχα προεκλογικές σκοπιμότητες είναι ότι ουδείς σώφρων πολιτικός με φιλοδοξίες επανεκλογής καταθέτει γραπτές προτάσεις στα έξι σημεία των παραμέτρων του ΓΓ όταν μάλιστα η μόνη πρόταση που κατέθεσε η άλλη πλευρά πανομοιότυπη, κατ΄αντιγραφή με αυτή της τουρκικής πρότασης, περιοριζόταν στη διατήρηση των εγγυήσεων και της ανάγκης παρουσίας κατοχικού στρατού εσαεί. Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Επομένως, αν σκεφτόμουν τις εκλογές, εφόσον η άλλη πλευρά δεν κατέθεσε προτάσεις, δεν θα είχα λόγο να καταθέσω, θα μπορούσα να αναπτύξω δια ζώσης τα επιχειρήματα ή τις θέσεις μου.

Νιώθω την ανάγκη κάποτε να απαντώ σε όσους εσκεμμένα παραγνωρίζουν γεγονότα και δημιουργούν μια ψευδή εικόνα ότι τάχα τα πάντα εξαρτώνται από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Δέχομαι συμβουλές από πολλούς πως πρέπει να κάνω ό,τι πρέπει για να ξεκινήσει ο διάλογος παραγνωρίζοντας ή μη ακούγοντας τις θέσεις της άλλης πλευράς. Ωσάν να εξαρτάται από εμάς. Το έχω καταγράψει σε τέσσερεις ή πέντε επιστολές. Είχα συναντήσεις με τον ΓΓ και του διεμήνυσα ότι είμαι έτοιμος να ξεκινήσει ξανά ο διάλογος από εκεί και όπου έμεινε. Μίλησα για καλή προετοιμασία και κάποιοι μου είπαν ότι θέτω προϋποθέσεις. Χαίρομαι πραγματικά γιατί ο ΓΓ υιοθέτησε την άποψη διότι ούτε και ο ίδιος θα δεχόταν να πάει σε μια τρίτη προσπάθεια και να αποτύχει. Θα χρεωνόταν με την αποτυχία γιατί δεν μερίμνησε να προετοιμάσει μια ανάλογη Σύνοδο.

Παρακολουθώντας τα όσα καταγράφονται θεώρησα ότι πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε τι είναι εκείνο που επιτέλους θα μας δώσει άλλη προοπτική. Ποια είναι τα δεδομένα;

Πρώτο δεδομένο είναι ότι, η τουρκοκυπριακή κοινότητα καλώς ή εσφαλμένα δεν εμπιστεύεται την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Θεωρεί ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα συμπεριφέρθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του Κυπριακού ως η πλειοψηφούσα κοινότητα παραγνωρίζοντας τις ευαισθησίες της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Για αυτό και ζητούσαν να διασφαλιστούν μέσα από διάφορες πρόνοιες της συμφωνίας που θα τους προστάτευαν, όπως προβάλλουν.

Κάποιοι στην ελληνοκυπριακή κοινότητα είτε το θέλουμε είτε όχι, τα τελευταία χρόνια θεωρούν πως το κράτος ανήκει στην ελληνοκυπριακή κοινότητα και συνεπώς η όποια παρέμβαση ή μόλυνση από παρέμβαση τρίτων ενδεχόμενα να δημιουργήσει δυσλειτουργία και κατάρρευση της όποιας συμφωνίας. Δεν μπορεί να το παραγνωρίσουμε, είναι ένα φαινόμενο είτε ψυχολογικό είτε πεποίθησης. Για αυτό και επιζητούν πώς και κατά πόσο αυτό το κράτος, το νέο μόρφωμα θα μπορεί να είναι βιώσιμο. Η αγωνία είναι τι θα γίνει την επομένη και αν με τις διατάξεις που συμφωνούνται δεν λειτουργήσει και καταρρεύσει το κράτος. Τι θα γίνει η ελληνοκυπριακή κοινότητα που σήμερα ζει και διοικεί σε ένα ευρωπαϊκό κράτος που ευημερεί με βάση κανόνες και νόμους. Για αυτό και στους προβληματισμούς θεώρησα ότι, όχι χαλαρή (ομοσπονδία), αλλά αποκέντρωση εξουσιών. Όσο ισχυρότερες είναι οι πολιτείες όσον αφορά τα θέματα, προβλήματα που άπτονται της καθ’΄ημέραν ζωής των πολιτών τόσο την ελαχίστη παρέμβαση θα έχει η μια έναντι της άλλης κοινότητας. Συνεπώς, θα αισθάνονται ασφαλείς ότι για όσα τους αφορούν δεν θα παρεμβαίνει ούτε το κεντρικό κράτος ούτε και η άλλη κοινότητα. Κατ΄ αυτό τον τρόπο καθησυχάζεις την ανησυχία, την εύλογη ανησυχία λέγω εγώ, που διατηρούν οι Τουρκοκύπριοι ότι οι Ελληνοκύπριοι μπορεί να τους παραγνωρίσουν.

Ταυτόχρονα, οι Ελληνοκύπριοι αισθάνονται ότι εάν αυτό το δικαίωμα της θετικής ψήφου για κάθε απόφαση περιοριστεί εκεί και όπου μπορεί να υπάρχει κατάχρηση του δικαιώματος από τους Ελληνοκύπριους δημιουργούνται οι προοπτικές και προϋποθέσεις λειτουργικότητας του κράτους και διασφαλίζεις βιωσιμότητα, διάρκεια και ότι επιτέλους αυτό που ήταν ως αβεβαιότητα γίνεται πια μια βεβαιότητα, δημιουργείται ένα ευνομούμενο κράτος που δεν διατρέχει τους κινδύνους της παράλυσης και κατ΄αυτό τον τρόπο μπορούμε να προχωρήσουμε με σημαντικά βήματα εάν και εφόσον ξεπεράσουμε τις υπόλοιπες των δυσκολιών στο να δημιουργηθούν οι προοπτικές.

Έχω διαμηνύσει στην κα Λουτ ότι η δική μου θέση είναι πως παραμένει εκείνη που διαμήνυσα στον ΓΓ. Ότι δηλαδή είμαι έτοιμος στα κεφαλαιώδη θέματα που υπάρχουν διαφορές και συμπεριλαμβάνονται στα έξι σημεία των παραμέτρων, να συνεχίσει ο διάλογος. Παράλληλα να δούμε και τις υπόλοιπες των διαφορών διότι υπάρχουν ακόμα σημαντικές διαφορές. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να διερευνήσουμε επιτέλους εκείνα που θεωρούσαμε συγκλίσεις αν παραμένουν συγκλίσεις ή αν υπάρχει υπαναχώρηση.

Για το θέμα της ασφάλειας, θα εμμένουν στη συνέχιση των εγγυήσεων για 10-15 χρόνια με review clause με δικαίωμα αναθεώρησης ή θα τερματίζεται σε ένα λογικό χρονικό διάστημα, το λεγόμενο δικαίωμα των εγγυήσεων ή των επεμβατικών δικαιωμάτων; Κάτι που για πρώτη φορά μπαίνει στην ημερήσια διάταξη ύστερα από παρέμβαση του ίδιου του ΓΓ, κάτι που ήταν επιτυχία της δικής μας πλευράς, όπως και η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, όπως και η συμμετοχή της ΕΕ στον διάλογο, όπως και η εμπλοκή της Τουρκίας στον διάλογο με την Κυπριακή Δημοκρατία έστω και αν δεν μας αναγνωρίζουν, έστω και αν λένε ότι δεν μας αναγνωρίζουν.

Αυτό που έχει σημασία είναι επιτέλους να δημιουργηθούν οι βασικές προϋποθέσεις για να επανεκκινήσει ένας διάλογος με προοπτική. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος για όσους επισείουν κινδύνους. Κίνδυνοι υπάρχουν ακόμη και αν επιτύχεις μια συμφωνία που θα απορριφθεί ξανά από τον Κυπριακό Ελληνισμό, εάν δεν έχει τέτοιες πρόνοιες που να τον κατοχυρώνει, να τον διασφαλίζει ότι υπάρχει μέλλον, υπάρχει προοπτική. Αν φέρεις μια συμφωνία γιατί έτσι πέτυχες τάχα, διότι προσδοκείς σε κάτι άλλο και αισθάνεται ανασφαλής ο λαός, η τυχόν απόρριψη για άλλη μια φορά θα είναι καταστροφική. Και θέλω να επισημάνω κάποιους κινδύνους, γιατί η τουρκοποίηση της Κύπρου μπορεί να έρθει και από σφάλματα χειρισμών και από αδράνεια ή και από άρνηση συνομιλιών ή και από επίτευξη συμφωνίας που θα οδηγήσει στα ίδια αποτελέσματα. Οι τουρκοκυπριακές περιουσίες παραμένουν τουρκοκυπριακές περιουσίες και διαφυλάττονται δια νόμου από την Κυπριακή Δημοκρατία. Τι θα γίνει λόγω του υπερπληθυσμού που παρατηρείται, γιατί κανένας δεν υποστηρίζει ότι στο Στάτους Κβο δεν εμπεριέχει κινδύνους. Αντίθετα, η στασιμότητα παγιώνει τα τετελεσμένα χωρίς αμφιβολία. Αλλά αν αποφασίσουν είτε με καθοδήγηση είτε διότι αισθάνονται απελπισία, ευρισκόμενοι κάτω από το καθεστώς που ζουν σήμερα, να ανακτήσουν τις περιουσίες τους, μπορεί να μου πει κανένας αν υπάρχει το δικαίωμα άρνησης παραχώρησης της περιουσίας του νόμιμου ιδιοκτήτη;

Ο κηδεμόνας είναι που διαχειρίζεται και ήδη έχουμε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που έγιναν εξώσεις από Ελληνοκύπριους πρόσφυγες. Θα έχουμε επαναπροσφυγοποίηση δικών μας προσφύγων, απώλεια των δικών τους περιουσιών, ανάκτηση των περιουσιών από Τουρκοκυπρίους. Με το Σύνταγμα του 1960. Θα είμαστε και υποχρεωμένοι να υλοποιήσουμε αν ένας επαρκής αριθμός μετακινηθεί στον νότο, να εφαρμόσουμε τις πρόνοιες του Συντάγματος. Και ενώ ο βορράς θα κατέχεται, θα κυβερνάται, θα διοικείται από την Τουρκία, ο νότος εμμέσως θα ελέγχεται και πάλι από την Τουρκία, γιατί οι εγγυήσεις θα είναι εκεί, οι εγγυήσεις είναι για το καθεστώς του ’60, και δεν είναι εύκολο όπως κάποιοι νομίζουν, να ξεπεραστούν ανάλογα προβλήματα.

Δεν κινδυνολογώ. Λέω πως αν είμαστε ρεαλιστές πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ως έχει. Πρέπει επιδίωξη μας να είναι να επιτύχουμε μια λειτουργική λύση. Δεν είναι με το να δίνεις μόνο που θα εξευρεθεί η λύση. Και η δοκιμασία μου τα τελευταία χρόνια, με την εμπλοκή μου στον διάλογο, μου δημιουργεί εύλογες ανησυχίες όσον αφορά το πού επιτέλους τερματίζονται τα θέλω της άλλης πλευράς, πού επιτέλους είναι το κοινό σημείο. Αυτό που λέω και καλώ τους συμπατριώτες μου Τουρκοκύπριους, και είχα σήμερα την ευκαιρία να δω αντιπροσωπεία του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος , είναι να γίνει συνείδηση ότι, εάν θα υπάρξει ειρήνη, θα πρέπει να υπάρξει αλληλοσεβασμός. Αν μπορεί να υπάρξει προοπτική σε αυτόν τον τόπο, θα πρέπει η λύση να είναι win – win, όπως λένε. Να μη δημιουργεί νικητές ή να αφήνει ηττημένους. Θα πρέπει να έχει τη σχετικότητα του δικαίου. Να ανταποκρίνεται όχι μόνο στις ανησυχίες της μιας πλευράς, αλλά και στις προσδοκίες της άλλης. Μόνο έτσι μπορεί, όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε να επανενώσουμε αυτόν τον τόπο, να επιτύχουμε τη λύση, την απεξάρτηση που δεν εξαρτάται από εμάς, από τις όποιες επιδράσεις τρίτων, και είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Σήμερα είναι ο κ.Ακιντζί του οποίου αναγνωρίζω τις καλές προθέσεις στο βαθμό που του επιτρέπεται. Αν αύριο εκλεγούν υποστηρικτές του στενότερου δεσμού με την Τουρκία, τι θα γίνει; Είπα στη δημοσιογραφική διάσκεψη το παράδειγμα του αγωγού και άκουσα την επομένη το εκπληκτικό, ερμηνείες που δίδονται από ελληνοκυπριακά κόμματα, ” γιατί οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν δικαίωμα;” Δικαίωμα έχουν στα έσοδα και δικαίωμα έχουν να κάτσουμε με σοβαρότητα να διαβουλευθούμε από που να περάσει ο αγωγός. Αν είναι ας πούμε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την ασφάλεια της Ευρώπης και η θέση της άλλης πλευράς είναι πως πρέπει ο αγωγός να περάσει από την Τουρκία, μπορείτε να μου πείτε αν θα παίρναμε ποτέ απόφαση; Ένα παράδειγμα έδωσα, είναι χιλιάδες τα παραδείγματα. Γι αυτό λέω, δεν είναι αβασάνιστα που επιμένω πως η λύση πρέπει να είναι λειτουργική. Και είναι καλό να μου κάνουν μαθήματα κάποιοι, αλλά προτιμότερο είναι να μοιραστούμε σκέψεις και προβληματισμούς, όπως πολλές φορές τους κάλεσα να συμμετέχουν ενεργά και όχι αφ’ υψηλού ή από καθ’ έδρας.

Αυτά ήθελα να πω λέγοντας και διαμηνύοντας ότι θα συνεχίσω με αποφασιστικότητα τις προσπάθειες προκειμένου να επιτύχουμε μια λύση που να γίνεται αποδεχτή και από τις δυο κοινότητες. Δεν παραγνωρίζω την τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά και δεν μου επιτρέπεται να περιφρονήσω την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Με αυτά τα δεδομένα θα συνεχίσουμε να πολιτευόμαστε προς τη λύση του Κυπριακού, αλλά και μη παραγνωρίζοντας τα θέματα εκσυγχρονισμού, της συνέχισης εκσυγχρονισμού του κράτους, της σταθερότητας και της οικονομικής και βιώσιμης ανάπτυξης.»

Πηγή:
Απίστευτες αποκαλύψεις Αναστασιάδη: Όταν παίρνεις αποφάσεις, διαπράττεις λάθη https://hellasjournal.com/2018/11/apisteytes-apokalypseis-anastasiadi-otan-pairneis-apofaseis-diapratteis-lathi/

Το πιο πάνω άρθρο είναι βασισμένο σε σχόλια που αρχικά αναρτήθηκαν εδώ:
https://www.facebook.com/solon.antartis/posts/10156729765941678

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
~~~~~~~~~~~~~~~~

1η Οκτωβρίου: Επέτειος η Υπαίτιος;
http://cyprus.indymedia.org/node/5169

Οι Εργασίες μας
http://filiki.etaireia.org/ergasies.html

Αρχές, Αξίες, Στόχοι
http://filiki.etaireia.org/Filiki-Arxes-A3ies.pdf

Τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ
http://cyprus.indymedia.org/node/4916

Οδικός Χάρτης για μια Δίκαιη, Λειτουργική και Βιώσιμη Λύση του Κυπριακούτου Σόλωνα Αντάρτη
http://cyprus.indymedia.org/node/4988
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~