Monday 29 January 2018

Η Πυριτιδαποθήκη στα Κατεχόμενα, η Πρόταση για Επιστροφή στην Κυπριακή Δημοκρατία και ο Νέος Πρόεδρος



Με θερμές ευχαριστίες στον αειθαλή αγωνιστή της Κυπριακής Δημοκρατίας Ιμπραχήμ Αζίζ ο οποίος και βοήθησε στην διεκπεραίωση επαφών που οδήγησαν στο παρόν.

Εισαγωγή
------------


Για την κατανόηση του παρόντος είναι απαραίτητη μία επίσκεψη των δύο κύριων φίλτρων με τα οποία η Ελληνοκυπριακή κοινότητα κοιτάζει και αναλύει την κατάσταση στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Τα δύο αυτά φίλτρα δεν αποτελούν την Αλήθεια. Συνιστούν όμως το κύριο εργαλείο διαστρέβλωσης αλλά και επέμβασης στα όσα συμβαίνουν και αφορούν τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους.

Τα δύο αυτά φίλτρα παρατήρησης, ανάλυσης, δράσης και κατ’ επέκταση πρόκλησης αντίδρασης πηγάζουν από τις δύο μεγάλες ρατσιστικές παρατάξεις που δρουν εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η πρώτη αποτελείται από την ρατσιστική και μισαλλόδοξη, αντιτουρκική πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία και τους παρατρεχάμενους της. Η παράταξη αυτή,  από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, βλέπει την Τουρκοκυπριακή κοινότητα ως εχθρική, μιαρή και εκπροσωπούσα τα συμφέροντα της Τουρκίας αποδίδοντας σε αυτήν συλλογικές ευθύνες για την κατάσταση στην πατρίδα μας. Στην πορεία συγκαλύπτει τις ασήκωτες της πολιτικές ευθύνες για την τουρκοποίηση των μουσουλμάνων της Κύπρου και την παράδοση στο πιάτο της τουρκοκυπριακής κοινότητας στους φασίστες της Άγκυρας την δεκαετία του 50 και στους ισλαμοφασίστες του νεοσουλτάνου σήμερα. Η παράταξη αυτή επιθυμεί την υποταγή των Τουρκοκυπρίων.

Η δεύτερη αποτελείται από την ρατσιστική ανθελληνική, ελληνόφωνη,  κυπροεθνικιστική παράταξη η οποία και προσεγγίζει το ζήτημα των Τουρκοκυπρίων ως δούρειο ίππο για την εξόντωση του ελληνισμού της Κύπρου. Είναι η παράταξη που βλέπει συλλογικά τους Τουρκοκύπριους ως θύματα και τους Ελληνοκύπριους ως θύτες. Είναι η παράταξη που στηρίζει με πάθος την διζωνική και η οποία δεν αρθρώνει καμία κριτική για την πολιτική της Τουρκίας. Όταν το πράττει η κριτική της είτε είναι χλιαρή, είτε αντιπαραθέτει το «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» στοχοποιώντας συλλογική της Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Η παράταξη αυτή επιθυμεί την υποταγή των Ελληνοκυπρίων.

Οι δύο παρατάξεις στην τυφλότητα τους προσεγγίζουν την κατάσταση στα κατεχόμενα με βάση την απολυτοσύνη της ιδεοληψίας τους αδυνατώντας να κατανοήσουν και να αναλύσουν την πραγματικότητα. Στην πορεία δημιουργούν στάσεις και αντιδράσεις εντός της Τουρκοκυπριακής κοινότητας οι οποίες και παίζουν καθοριστικό ρόλο για τον τρόπο με τον οποίο οι Τουρκοκύπριοι πολιτεύονται. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι αυτοί οι μόνοι και ούτε οι κύριοι παράγοντες για την στάση και δράση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας αλλά είναι αυτοί που αφορούν την αντίληψη των Τουρκοκυπρίων σε σχέση με εμάς.

Το παρόν αποτελεί μία άλλη ματιά στην πραγματικότητα στην κατεχόμενη πατρίδα μας και στις δυνάμεις που δρουν εντός της, μέσα στις τάξεις της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και κυρίως στις τάξεις εκείνες που αντιστέκονται μέχρι σήμερα στην κατοχή. Είναι επίσης μία ψηλάφηση του είδους της λύσης που μπορεί να επιδιωχθεί μακριά από το διζωνικό έκτρωμα στο οποίο λανθασμένα επενδύει η «δική μας» πλευρά.

Είναι τέλος μία μορφή πρότασης στον νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα προκύψει την ερχόμενη Κυριακή και ο οποίος θα έχει την ιστορική ευθύνη της πλοήγησης του λαού μας προς ένα καλύτερο μέλλον.

Η κατάσταση στα κατεχόμενα σήμερα

Η χρήση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ως στρατηγικής κοινότητας για τους σκοπούς του Τουρκικού κράτους του περασμένου αιώνα έχει στις μέρες μας δώσει τη θέση της σε μία νέα πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή είναι ότι υπάρχει πλέον μία νέα στρατηγική κοινότητα εντός των κατεχομένων η οποία δρα εντελώς ανεξάρτητα από την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και σε άμεση σχέση και αγαστή συνεργασία με την τουρκική πρεσβεία και το τουρκικό κράτος και παρακράτος.

Η στρατηγική αυτή κοινότητα αποτελείται από υπερεθνικιστές και ισλαμοφασίστες εποίκους οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πατρίδα μας αλλά την προσεγγίζουν σαν μία δίκαιη κατάκτηση από τα χέρια των «γκιαούρηδων» Ελληνοκυπριών και των «μπάσταρδων των Ρωμιών» Τουρκοκυπρίων. Η πολιτική τους ατζέντα είναι ταυτόσημη με την ατζέντα του «καλού Ερντογάν» αλλά και του βαθέως Τουρκικού κράτους.




Η πρόσφατη επίθεση ενάντια στην εφημερίδα «Αφρίκα» και στον γενναίο δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ σηματοδοτεί και την νέα εποχή αποθράσυνσης αυτής της στρατηγικής κοινότητας στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Οι έποικοι έχουν πλέον και τους δικούς τους «βουλευτές» από τις τάξεις των δολοφόνων του Τάσου Ισαάκ. Απολαμβάνουν της πλήρους στηρίξεως του κράτους-μαριονέτα και των θεσμών του και συνδέονται άμεσα με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν (AKP) και του εθνικιστικού κόμματος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (MHP) στην Τουρκία. Η διασύνδεση τους είναι τόσο ισχυρή που οι δύο συλληφθέντες με μαχαίρια στην επίθεση εναντίον της «Αφρίκα» αφέθηκαν ελεύθεροι με παρέμβαση της πρεσβείας της Τουρκίας στα κατεχόμενα.



Η πραγματικότητα είναι ότι το Τουρκικό κράτος δεν χρειάζεται την Τουρκοκυπριακή κοινότητα για να ελέγξει πολιτικά τα κατεχόμενα διότι έχει τους δικούς της ανθρώπους που το πράττουν.

Το Τουρκικό κράτος  ελέγχει πλήρως το κατεχόμενο τμήμα της πατρίδας μας τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά. Πέραν τούτων όμως έχει διαμορφώσει την διάδοχη κατάσταση ακόμη και στην περίπτωση πλήρους ή μερικής αποχώρησης των στρατευμάτων της.

Οι δυνάμεις ασφαλείας της «ΤΔΒΚ» ελέγχονται πλήρως από αυτή την νέα πολιτική δύναμη μέσω των παιδιών των εποίκων τα οποία και προωθούνται σε όλες τις θέσεις ιεραρχίας εντός των. Η δε παρουσία του κόμματος των εποίκων στην «Βουλή» είναι το προοίμιο του πλήρους ελέγχου όλων των θεσμών του ψευδοκράτους. Οι Τουρκοκύπριοι συναγωνιστές μας προβλέπουν ότι σε περίπτωση νέων εκλογών στα κατεχόμενα το κόμμα αυτό θα αυξήσει συγκλονιστικά την εκλογική του δύναμη.

Το Τουρκικό κράτος χρειάζεται ακόμη την νομιμοποίηση που προσφέρουν οι Τουρκοκύπριοι στα μάτια της διεθνούς κοινότητας αλλά όχι για πολύ. Στα κατεχόμενα οι Τουρκοκύπριοι είναι πλέον μειοψηφία η οποία έχει αρχίσει να βιώνει τον πραγματικό κίνδυνο εξαφάνισης της. Η δε επιβολή της διζωνικής διάλυσης που ανεγκέφαλοι ανάμεσα μας ευαγγελίζονται με την νομιμοποίηση των εποίκων θα είναι και η ουσιαστική ταφόπλακα για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα αλλά και ολόκληρη την πατρίδα μας.

Στα κατεχόμενα υπάρχουν πλέον πολλές περιοχές που οι Τουρκοκύπριοι είναι ανεπιθύμητοι και στις οποίες δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν με ασφάλεια. Οι μιναρέδες φυτρώνουν σαν μανιτάρια και το σχέδιο ισλαμοποίησης των κατεχομένων προχωρά με γοργούς ρυθμούς.  Η κατεχόμενη μας πατρίδα είναι μία πυριτιδαποθήκη στη οποία όλα είναι δυνατά. Το ισλαμικό κράτος είναι πιθανόν να είναι δίπλα μας! Οι κραυγές των μανιασμένων ισλαμοφασιστών: «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος», έξω από τα γραφεία της «Αφρίκα», σηματοδοτούν την παρουσία των σκοτεινότερων δυνάμεων στον τόπο μας.

Μπροστά στην επέλαση του Τουρκικού κράτους και των πρακτόρων του στα κατεχόμενα υπάρχουν τρεις δυνάμεις αντίστασης οι οποίες μιλούν είτε ξεκάθαρα είτε συγκαλυμμένα ενάντια στην νέα αυτή πραγματικότητα.

Οι αντιστασιακές δυνάμεις των κατεχομένων

Η πλέον μάχιμη αντιστασιακή δύναμη στα είναι η εφημερίδα «Αφρίκα» και ο κύκλος υποστηρικτών της ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται και οι παλαιοί σύντροφοι και οι πολιτικοί απόγονοι των δολοφονημένων Καβάζογλου, Γκιουργκάν και Χικμέτ. Η «Αφρίκα» και ο Σενέρ Λεβέντ είναι η εμπροσθοφυλακή του αγώνα ενάντια στην κατοχή και η μάχιμη διανόηση του. Είναι ανένδοτη στην κριτική της και μιλά ξεκάθαρα για όλα όσα συμβαίνουν στα κατεχόμενα. Αυτή η ανένδοτη στάση της την έχει καταστήσει τον κύριο στόχο των σκοτεινών δυνάμεων που έχουν αναπτυχθεί στο κατεχόμενο μέρος της πατρίδας μας.

Η δεύτερη δύναμη αντίστασης είναι οι ανεξάρτητες συντεχνίες και ομάδες έξω από τα κόμματα. Μεγαλύτερη δύναμη της είναι η συντεχνία των δασκάλων. Οι θέσεις τους είναι ξεκάθαρα κοσμικές και ενάντια στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων αλλά και ενάντια στην πολιτική ουσιαστικής ενσωμάτωσης που εφαρμόζει η Άγκυρα. Η δύναμη αυτή δεν έχει την μαχητικότητα της «Αφρίκα» στον λόγο που εκφράζει αλλά εκπροσωπεί δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκυπρίων που αντιλαμβάνονται τον υπαρξιακό κίνδυνο που απειλεί την κοινότητα. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη κινητοποίησης στους δρόμους, ανεξάρτητων από τα κόμματα πολιτών.

Η τρίτη δύναμη αντίστασης όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο είναι τα ίδια τα πολιτικά κόμματα των κατεχομένων πλην του Κόμματος Εθνικής Ενότητας και του Κόμματος Αναγένησης των εποίκων. Αυτή η δύναμη ελέγχει και τις επίσημες συντεχνίες και την «Συνδικαλιστική πλατφόρμα». Είναι οι δυνάμεις που σήμερα προσπαθούν να συνεννοηθούν για να σχηματίσουν «κυβέρνηση» στα κατεχόμενα. Οι ηγεσίες τους πάσχουν από τα ίδια ακριβώς σύνδρομα που πάσχουν και οι δικές μας ηγεσίες, είναι αποστασιοποιημένες από τα συναισθήματα της κοινότητας και πλήρως εξαρτώμενες από τον οικονομικό έλεγχο της Τουρκίας. Οι λόγοι και οι πράξεις τους είναι νερόβραστες και χλιαρές αλλά αντιλαμβάνονται πλήρως τον κίνδυνο που ελλοχεύει. Ως πολιτικάντηδες όμως δεν αντιμάχονται ανοικτά την κατοχή και δεν τολμούν να έρθουν σε απευθείας σύγκρουση με την κατοχική δύναμη. Το πράττουν ιδιαιτέρως και μέσα στα όρια που αφήνει το καθεστώς της Άγκυρας. Συνεννοούνται ανάμεσα τους για ζητήματα που αφορούν την κοινότητα και για την νομή της εξουσίας.

Μέσα σε αυτή την θάλασσα γκρίζου λοιπόν είναι αδύνατη η πλοήγηση μας με τα δύο φίλτρα των ρατσιστών αντιτούρκων και των ρατσιστών ανθελλήνων που βάφουν τα πάντα μαύρα ή άσπρα ανάλογα με το πώς τους βολεύει.

Η Λύση του Κυπριακού περνά αναπόφευκτα μέσα από την κατανόηση των δυναμικών εντός της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και μέσα από την αληθινή συνεργασία για Απελευθέρωση της πατρίδας μας. Η λύση αυτή δεν μπορεί να είναι η διζωνική!

Ο λόγος είναι απλός:  

Η διζωνική με την μορφή που έχει μέχρι σήμερα και τις παραχωρήσεις της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας, νομιμοποιεί την παρουσία των εποίκων στην Κύπρο και έτσι τσιμεντώνει εσαεί την παρουσία του Τουρκικού κράτους στο νησί είτε υπάρχουν στρατεύματα είτε όχι. 

Οι αριθμοί των εποίκων στα κατεχόμενα είναι αυτή τη στιγμή μεγαλύτεροι από τους αριθμούς των Τουρκοκυπρίων. Όσα μαγειρέματα και αν κάνει η διζωνική νομενκλατούρα μία συζήτηση με τον οποιονδήποτε Τουρκοκύπριο των τριών δυνάμεων που ανέφερα πιο πάνω θα αναδείξει την πραγματικότητα.

Το πρόβλημα μας είναι ότι - στην πλειοψηφία τους - οι τρεις δυνάμεις αντίστασης μέσα στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα αποδέχονται την διζωνική πιστεύοντας ότι οι «καλοί» από εμάς την θέλουν και ότι οι «κακοί» από εμάς δεν την θέλουν. Πολλοί Τουρκοκύπριοι την αποδέχονται επειδή πιστεύουν ότι σε ένα Ευρωπαϊκό κράτος θα προστατευτούν από την Άγκυρα ενώ άλλοι απλά επειδή δεν υπάρχει τίποτε άλλο στο τραπέζι.

Τις περασμένες δύο εβδομάδες είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με σημαντικά στελέχη των δύο πρώτων δυνάμεων της Τουρκοκυπριακής αντίστασης. Δεν θα ονομάσω τους συνομιλητές μου για σκοπούς προστασίας των, αλλά και διότι δεν μου έδωσαν την άδεια να τους ονομάσω. Μέσα από τις συναντήσεις όμως προέκυψε εκ μέρους των μία καινούρια/παλαιά πρόταση λύσης.

Η επιστροφή στην Κυπριακή Δημοκρατία

Το σκεπτικό των συμπατριωτών μας άρχεται από την αναγνώριση όλων όσων παρέθεσα πιο πάνω. Αναγνωρίζουν πλέον ξεκάθαρα τους κινδύνους για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και προχωρούν πλέον ένα βήμα πιο πέρα αναγνωρίζοντας ότι η παρουσία των εποίκων έχει πλέον ανατρέψει τα δεδομένα επί του εδάφους και επί της πολιτικής. Οι έποικοι είναι μία οργανωμένη δύναμη η οποία αντιστρατεύεται των συμφερόντων της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Οποιαδήποτε λύση τους νομιμοποιήσει νομιμοποιεί και την σταδιακή εξόντωση των Τουρκοκυπρίων.  Αυτό είναι κατά τη γνώμη του γράφοντος και το σχέδιο Β’ του τουρκικού κράτους υπό τον Ταγίμπ Ερντογάν.

Έτσι στις επαφές μου προέκυψε - σε κάθε μία από αυτές - η πρόταση για επιστροφή στο σύνταγμα του 60! Το σκεπτικό των Τουρκοκυπρίων διανοουμένων και πολιτευτών είναι ότι εάν η Κυπριακή Δημοκρατία ανοίξει τους κόλπους της στο σύνολο των Τουρκοκυπρίων αίρεται αμέσως κάθε επιχείρημα του Τουρκικού κράτους εφόσον το νόμιμα αναγνωρισμένο κράτος θα εκπροσωπεί άμεσα όλους τους νόμιμους πολίτες του. Οι δε παράνομοι πολίτες και τα κατοχικά στρατεύματα θα απονομιμοποιηθούν άμεσα από το σύνολο των πολιτών της Κύπρου. Ακόμη και η μικρή παραμονή στρατευμάτων – ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ – είναι πολύ καλύτερη πραγματικότητα από όσα σήμερα συζητούνται στο τραπέζι, σύμφωνα με το σκεπτικό των συμπατριωτών μας.

Προσωπικά δεν ξέρω εάν και πώς ένα τέτοιο εγχείρημα είναι εφικτό ούτε ως αρχή συζήτησης εφόσον η κοντόφθαλμη Ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν το βλέπει καν ως μέρος του παιχνιδιού. Πιστεύω ότι αληθινά υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές από την επιστροφή στο δοτό σύνταγμα του 60 και έχω παρουσιάσει συγκεκριμένη πρόταση για τούτο η οποία βρίσκεται για όσους επιθυμούν στο τέλος του παρόντος. Παρά τούτο το γεγονός ότι μία σημαντική μερίδα της αντίστασης το θεωρεί εφικτό επιβάλλει την κατ’ αρχήν συζήτηση του. Είμαι βέβαιος ότι οι ρατσιστές ανάμεσα μας απορρίπτουν εκ προοιμίου αυτή τη συζήτηση.

Οι ρατσιστές αντιτούρκοι ανάμεσα μας το απορρίπτουν διότι δεν επιθυμούν να δώσουν στάλα εξουσίας στους συμπατριώτες μας οι οποίοι «φταιν» σύμφωνα με αυτούς για την κατάσταση.

Οι ρατσιστές ανθέλληνες ανάμεσα μας περιγράφουν αυτό το σενάριο ως «φαιδρότητες και γραφικότητες» διότι δεν επιθυμούν αληθινά την λύση του κυπριακού αλλά την υποταγή των Ελληνοκυπριών.

Οι δύο αυτές ομάδες ρατσιστών ανάμεσα μας μέσα από την δράση τους ενισχύουν τις ανασφάλειες και τους φόβους των Τουρκοκυπρίων αδυνατώντας να αναγνωρίσουν ότι η ιστορική περίοδος στην οποία βρισκόμαστε είναι πραγματικά ώριμη για κοινό αγώνα ενάντια στην Κατοχή. Όχι βέβαια όλων αλλά σημαντικών δυνάμεων οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν την μαγιά για κάτι το καινούριο, μακριά από τις μηχανορραφίες του τουρκικού κράτους και των λοιπών «προστατών» μας.

Όταν σημαντικοί παράγοντες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας οι οποίοι εκπροσωπούν χιλιάδες συμπατριωτών μας αναγνωρίζουν την αξία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως της ασπίδας όλων μας δεν θα έπρεπε αυτή η Δημοκρατία να πρωτοστατεί στην προάσπιση των συμφερόντων όλων;

Ο Νέος Πρόεδρος και οι Δυνατότητες μίας Άλλης Πορείας

Την ερχόμενη Κυριακή θα γνωρίζουμε τον νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ανάμεσα στους κυρίους Νίκο Αναστασιάδη και Σταύρο Μαλά.

Φανταστείτε τον επόμενο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντα του με στόχο όχι την ψευδεπίγραφη «επανένωση» αλλά την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στις τάξεις του νόμιμου κράτους. Η πρόταση από μόνη της θα είναι η μεγαλύτερη ρήξη με τις δυνάμεις κατοχής της πατρίδας μας, τους συμμάχους τους και της πέμπτης φάλαγγας ανάμεσα μας.

Φανταστείτε τον νέο πρόεδρο να διορίζει στο νέο υπουργικό συμβούλιο Τουρκοκύπριους υπουργούς και να στελεχώνει θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας με Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.

Φανταστείτε τέλος στην τελετή ανάληψης τον καθηκόντων του να αρχίσει την ομιλία του με μία ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας εντός και εκτός Κύπρου να επιστρέψουν στις τάξεις του νόμιμου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας – ακόμη και μέσα στα λειψά πλαίσια του κράτους του 60 - μέσα σε καθεστώς ειρήνης και ασφάλειας καλώντας ταυτόχρονα τον τουρκικό στρατό να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματα και τους εποίκους. Μπορεί να πει πως επιδιώκει ένα καλύτερο και δημοκρατικότερο κράτος από εκείνο του 60, αλλά ότι αυτό θα είναι το πρώτο μεταβατικό βήμα για μία αληθινή μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος χωρίς διακρίσεις για κανένα των πολιτών του.

Αληθινά πιστεύω ότι μία τέτοια συζήτηση και μία τέτοια ουσιαστική νέα στρατηγική φέρει τους σπόρους για απεμπλοκή από τις ατελέσφορες συζητήσεις για μία ρατσιστική λύση η οποία νομοτελειακά θα καταστήσει το νησί μας όμηρο των αισχρότερων και σκοτεινότερων δυνάμεων που κυβερνούν αυτή τη στιγμή το Τουρκικό κράτος.

Η συζήτηση για την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων ως νόμιμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας χρειάζεται να αρχίσει άμεσα και σε όλα τα επίπεδα των θεσμών του κράτους.

Σόλων Αντάρτης~solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~


Σχετικά Αναγνώσματα
---------------------------


Πριν την Τουρκοποίηση των Ελλήνων Μουσουλμάνων της Κύπρου
http://cyprus.indymedia.org/node/4977

Οδικός Χάρτης για μια Δίκαιη, Λειτουργική και Βιώσιμη Λύση του Κυπριακού
http://cyprus.indymedia.org/node/4988


No comments:

Post a Comment