Thursday 27 October 2011

Υστεροφημία : Από τον Ηρόστρατο στο Χριστόφια




Στον πολιτισμό μας η έννοια της υστεροφημίας [1] ήταν πάντοτε ένα εργαλείο καθοδήγησης της πορείας του ανθρώπου στα εγκόσμια. Μπροστά στο μυστήριο του θανάτου και του πρόσκαιρου ανθρώπινου βίου, ο ελληνικός μας πολιτισμός αντέταξε τον οργασμό της ζωής και της συνειδητής πορείας. Γι αυτό το λόγο η έγνοια του πώς θα ενθυμούνται οι μεταγενέστεροι το πέρασμα από τη ζωή ήταν και μια σηματοδότηση της πορείας στο Εδώ και στο Τώρα.

Η φιλοσοφία του τρόπου μας ανάδειξε με σαφήνεια και παρρησία τις αρχές εκείνες μέσα από τις οποίες το Όν πορεύεται σε αρμονία με το Σύμπαν αναζητώντας την καλή δόξα και φήμη.

Η υστεροφημία ήταν για τους προγόνους μας συνυφασμένη με πράξεις υπερβατικές, πέρα από τη βασιλεία του Εγώ και συγκερασμένες με μια ζωή υπηρεσίας προς το σύνολο και την πατρίδα. Η προσφορά προς το κοινόν καλόν και ιδιαίτερα προς την πατρίδα είναι μάλιστα το μέτρο με το οποίο ζυγίζεται η ευτυχία στη ζωή και η υστεροφημία.

Όταν ο Σόλων ερωτάται από το βασιλιά Κροίσο για το αν υπήρξε άνθρωπος πιο καλοτυχισμένος από τον ίδιο, ο Αθηναίος φιλόσοφος καταθέτει τρία παραδείγματα πορείας στη ζωή που ζωγραφίζουν την ελληνική αντίληψη της ύπαρξης και της δόξας. Από αυτά ιεραρχεί πρώτον τον Τέλλο τον Αθηναίο:
«Ο Κροίσος τον φιλόξενα στο παλάτι του και τρεις ή τέσσερις μέρες μετά την άφιξη του, διέταξε μερικούς σκλάβους να του δείξουν τους βασιλικούς θησαυρούς, τονίζοντας τη χλιδή και τη μεγαλοπρέπεια όσων του επιδείκνυαν. Αφού ο Σόλωνας παρατήρησε και εξέτασε τα πάντα, ο Κροίσος όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή του είπε:
«Αθηναίε φίλε μου, έχω ακούσει να λέγονται πολλά για τη σοφία σου και για το μακρύ δρόμο που έκανες, γιατί, από αγάπη για τη γνώση, έχεις γυρίσει πολλά μέρη. Τώρα δεν μπορώ να αντισταθώ στη λαχτάρα μου να σε ρωτήσω: ποιός είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που γνώρισες;»
Ο Κροίσος πίστευε ότι ήταν αυτός ο ίδιος. Ο Σόλωνας , ωστόσο, αρνήθηκε να τον κολακέψει και απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια αυτό που πίστευε:
«Ένας Αθηναίος, βασιλιά», είπε, «που λεγόταν Τέλλος».
Ο βασιλιάς έμεινε έκπληκτος.
«Και γιατί», ρώτησε απότομα, «κρίνεις ότι αυτός είναι ο ευτυχέστερος άνθρωπος»;
«Για δύο λόγους», είπε ο Σόλωνας.
«Κατ’ αρχάς, η πόλη του ευημερούσε, εκείνος απέκτησε καλούς και άξιους γιους, κι έζησε για να δει να γεννιούνται τα παιδιά των παιδιών του, όλα γερά και υγιή… Και είχε υπέροχο θάνατο. Σε μια μάχη με τη γειτονική μας πόλη, στην Ελευσίνα, πολέμησε με τους συμπατριώτες του, κατατρόπωσε τον εχθρό και πέθανε ως στρατιώτης και οι Αθηναίοι τον τίμησαν επάξια με μια δημόσια κηδεία στο σημείο όπου έπεσε». [2]
Η υστεροφημία είναι συνυφασμένη στον ελληνικό κόσμο με την έννοια τόσο του καλού και αγαθού όσο και με την έννοια της προσφοράς προς την πατρίδα.

Είναι γι αυτό ακριβώς το λόγο που ο γίγαντας του πνεύματος Αισχύλος επέλεξε τα εξής ταπεινά λόγια για την επιτύμβια του στήλη:
«Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας· αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος».
(Αυτό το μνήμα σκεπάζει τον Αισχύλο, το γιο του Ευφορίωνα, Αθηναίο που πέθανε στη σιτοφόρα Γέλα, για την ευδόκιμη ανδρεία του μπορεί να μιλήσει το άλσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης με την πυκνή χαίτη, που τη γνώρισε καλά.) [3]
Για τον Έλληνα τραγικό με την πανελλήνια απήχηση και καθολική αναγνώριση το σημείο κατατεθέν της ζωής του και το άξιον υστεροφημίας ήταν η συμβολή του στον υπέρ πάντων αγώνα προάσπισης της πατρίδος. Το γεγονός υπογραμμίζει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημα του «Νέοι της Σιδώνος 400 μ.Χ». [4] Ο Αλεξανδρινός ποιητής – κορυφαίος Έλληνας προφήτης – αντιπαραβάλλει στο ποίημα του τον κόσμο των ψευδοπνευματικών διανοούμενων με τον κόσμο των πράξεων που εκπροσώπησε ο τραγικός στο πεδίο της μάχης.

Κορυφαίο ίσως παράδειγμα της υστεροφημίας στην Ελληνική ιστορία οι 300 Σπαρτιάτες πολεμιστές που συνόδευσαν το βασιλιά της Σπάρτης στις Θερμοπύλες το 480π.Χ. Η θυσία των στο πεδίο της τιμής ενώπιον πολυάριθμων εχθρών και με βέβαιο εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της πολεμικής αναμέτρησης, έδωσε ένα παράδειγμα αφοσίωσης απαράμιλλο το οποίο - καθόλου τυχαία - ξεπέρασε τα σύνορα του πολιτισμού μας και χάρισε την παγκόσμια υστεροφημία στους νεκρούς ήρωες. Ο αγώνας τους ενέπνευσε αναρίθμητους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη και πληθώρα πνευματικών δημιουργών.

***

Στα αναρίθμητα παραδείγματα ανδρών και γυναικών που επισφράγισαν το πέρασμα τους από τη ζωή με την προσωπική τους θυσία - «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» - ο πολιτισμός μας παρέθεσε ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα το αντιπαράδειγμα του Ηρόστρατου του Εφέσιου:

«Ο Ηρόστρατος ή Ηρόστρατος ο Εφέσιος, ήταν αρχαίος Έλληνας από την Έφεσο του οποίου το όνομα έμεινε στην ιστορία για τον εμπρησμό του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο.

Ο εμπρησμός έγινε κατά το 356 π.Χ. και στόχος ήταν το περίφημο Αρτεμίσιο δηλαδή ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ο οποίος θεωρείται ένα από τα εφτά θαύματα. Όταν συνελήφθει, κατά την ανάκριση, δήλωσε ότι προέβη στην πράξη αυτή προκειμένου να μείνει το όνομά του στην ιστορία. Οι Εφέσιοι τον θανάτωσαν και απαγόρευσαν δια νόμου τη μνεία του ονόματος του προκειμένου να μην επιτευχθεί ο στόχος του. Παρά την απαγόρευση, το όνομα Ηρόστρατος παρέμεινε στην ιστορία στηλιτεύοντας πάντα την ανόσια πράξη του.» [5]

Ο χρόνος βέβαια κατέστησε τον Ηρόστρατο ακατονόμαστο και άγνωστο ανάμεσα στους Έλληνες. Ο χώρος των μελετητών της Ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού είναι και ο μοναδικός πλέον που διατηρεί την ανάμνηση του ώστε να στηλιτεύει την «Ηροστράτεια δόξα».

Η Ηροστράτεια δόξα σηματοδοτεί εσαεί τη φήμη που αποκτά κάποιος ζημιώνοντας το σύνολο και την πατρίδα προβαίνοντας σε πράξεις παρανοϊκές και αισχρές.

Μαρί 2011 ~ Υστεροφημία και Ηροστράτεια δόξα

Η έκρηξη στο Μαρί ανέδειξε για μια ακόμη φορά τα πιο πάνω. Οι 13 πεσόντες στο βωμό του καθήκοντος αξιωματικοί, ναύτες και πυροσβέστες ανυψώθηκαν δικαίως στα μάτια του λαού, αποκτώντας ηρωικές διαστάσεις και κατακτώντας με την αυταπάρνηση και την ηρωική τους θυσία την υστεροφημία και την αθανασία.

Στις πράξεις των πριν από το θάνατο οι 13 καταξιώθηκαν στα μάτια των απανταχού Ελλήνων αλλά και στα μάτια ευαίσθητων συνανθρώπων μας παντού στον κόσμο [6] ως συνεχιστές μιας παράδοσης χιλιετιών αφοσιωμένης στον αγώνα για την Υπέρβαση. Οι 13 κέρδισαν την υστεροφημία υπογράφοντας τις πράξεις τους με τα διαμελισμένα σώματα τους.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας με τους χειρισμούς του τόσο πριν όσο και μετά την έκρηξη κέρδισε στα μάτια του λαού την Ηροστράτεια δόξα. Ο Δημήτρης Χριστόφιας θα μείνει για πάντα στη συνείδηση των Ελλήνων της Κύπρου ως ο ανεύθυνος, αλαζών πολιτικός ο οποίος με τους χειρισμούς του οδήγησε 13 μεγαλόφρονες συμπατριώτες μας στο θάνατο. Θα μείνει στη συνείδηση του λαού ως ο αναίσθητος και ανεύθυνος ηγέτης ο οποίος δεν είχε τη στοιχειώδη ευαισθησία να παραστεί στις κηδείες των αδικοχαμένων και να αρθρώσει ένα συγγνώμη για την προσωπική και πολιτική του ευθύνη για το χαμό τους. Θα μείνει τέλος στη συνείδηση των συμπατριωτών μας ως ο τύραννος ο οποίος προσπάθησε να διχάσει το λαό και να το σύρει σε ένα εμφύλιο πόλεμο, χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία του κράτους. Η Ηροστράτεια δόξα του Δημήτρη Χριστόφια θα περιλαμβάνει και τη γελοιοποίηση των θεσμών μέσα από την άρνηση του να αποδεχτεί το πόρισμα του Πόλυ Πολυβίου τον οποίο ο ίδιος διόρισε.

Πέρα από τον Ηρόστρατο ~ Η "Χριστόφεια δόξα"

Δυστυχώς για το λαό μας ο τύραννος ίσως καταφέρει να υποσκελίσει και αυτόν τον ίδιο τον Ηρόστρατο.

Η πολιτική πορεία του Δημήτρη Χριστόφια ως πρόεδρου της δημοκρατίας αποτελεί εσχάτη προδοσία. Η υποταγή του στον ιμπεριαλισμό, οι υποταγή του στη νέο-οθωμανική ηγεσία και η εμμονή του για την πώ-λυση της πατρίδας μας μέσα από τον τραγέλαφο των διαπραγματεύσεων ζωγραφίζουν μια πορεία καταστροφής που ξεπερνά κατά πολύ το έργο του Εφέσιου εμπρηστή. [7]

Ο Δημήτρης Χριστόφιας και η παθολογική του εμμονή στη λύση της διζωνικής η οποία θα διχοτομήσει ρατσιστικά το νησί μας επιβάλλοντας ένα καθεστώς απάρτθαϊντ στην Κύπρο και καθιστώντας τον ελληνισμό της Κύπρου αιχμάλωτο στις ορέξεις του Τουρκικού κράτους αποτελούν πράξεις ακατανόητες στη σφαίρα της λογικής.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο κομματικός μηχανισμός του ΑΚΕΛ που τον στηρίζει αποτελούν αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο κίνδυνο για την επιβίωση του λαού μας. Η παθολογική προσήλωση τους στο δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή ζωγραφίζει άτομα ψυχικά διαταραγμένα με παντελή έλλειψη της αίσθησης πραγματικότητας. Ο πρόεδρος ο οποίος τρεις μέρες μετά την έκρηξη έσπειρε τον εμφύλιο διχασμό ανέκφραστος και παντελώς αποστασιοποιημένος ψυχικά και συναισθηματικά , ο κομματάρχης που αντλεί υποστήριξη μόνο μέσα από τεχνητές εκδηλώσεις προσωπολατρείας φαίνεται πως έχει χάσει τα λογικά του. Προσπαθεί με το γινάτιν - δικά του λόγια - να μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που έλυσε το Κυπριακό. Και στην παρανοϊκή έμμονή του ιδίου και των συνοδοιπόρων του για υστεροφημία μέσω της λύσης ξεπερνά τον Ηρόστρατο οδηγώντας την πατρίδα μας και το λαό μας στον όλεθρο. [8]

Στην κυπριακή Αγορά φημολογείται έντονα ότι ένας από τους τρόπους με τον οποίο τροφοδοτείται η μεγαλομανία του και χειραγωγείται από τους επιτήδειους πράκτορες των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων είναι και η υπόσχεση των σκοτεινών αυτών κύκλων ότι θα του δώσουν το Νόμπελ ειρήνης για τη λύση του προβλήματος μέσω της πώλησης της πατρίδας μας. Η ευθύνη του βέβαια είναι ανυπολόγιστη σε περίπτωση που οι φήμες αυτές αληθεύουν. Όπως αλάνθαστα η σοφία του λαού μας τονίζει: «Ήβραν τζιαι κάμνουν».

Βέβαια όταν τα σώματα μας έχουν παρέλθει από τη γη ουδείς θα θυμάται το Δημήτρη Χριστόφια με ή χωρίς Νόμπελ. Θα καταστεί ακατονόμαστος για τις επερχόμενες γενιές και η ιστορία και ο λαός θα τον διαγράψουν με τον ίδιο τρόπο που σήμερα ουδείς θυμάται τον Ηρόστρατο.

Τρέμω όμως στην πιθανότητα οι πράξεις του να οδηγήσουν κάποτε τους λόγιους του Ελληνισμού να εγκαθιδρύσουν τον όρο «Χριστόφεια δόξα» για να περιγράψουν την καταστροφή που ένας ανεπαρκέστατος μεγαλομανής παρανοϊκός ηγέτης επέφερε σε μια ολόκληρη πατρίδα στην προσπάθεια του να μείνει στην ιστορία.

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~

Ευχαριστίες: Ιδιαίτερες ευχαριστίες στις φίλες και φίλους της ομάδας «Εκδόσεις Από το Υπόγειο»

http://ypogeio.tumblr.com/
Η εικαστική τους δημιουργία τους που παρουσιάζονται στο κείμενο αποτελεί μια ακόμη πολιτιστική – πολιτική παρέμβαση στα τεκταινόμενα στο νησί μας.


Πηγές – Αναγνώσματα
------------------------------


1.υστεροφημία η [isterofimía] Ο25 : η καλή φήμη που συνοδεύει κπ. μετά το θάνατό του:
http://tinyurl.com/ysterofhmia

2. Ηροδότος Ιστορία 1, Κλειώ 30. Εκδόσεις Κάκτος, σελ. 66-69

3. Αισχύλος, 525-456π.Χ.
http://biographies.nea-acropoli.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=75:-525-456&catid=14:theatro&Itemid=26

4. Νέοι της Σιδώνος 400 μ.Χ
Ο ηθοποιός που έφεραν για να τους διασκεδάσει
απήγγειλε και μερικά επιγράμματα εκλεκτά.
Η αίθουσα άνοιγε στον κήπο επάνω
κ' είχε μιαν ελαφρά ευωδία ανθέων
που ενώνονταν με τα μυρωδικά
των πέντε αρωματισμένων Σιδωνίων νέων.
Διαβάσθηκαν Μελέαγρος, και Κριναγόρας, και Ριανός.
μα σαν απήγγειλεν ο ηθοποιός,
«Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει»-
(τονίζοντας ίσως υπέρ το δέον
το «αλκήν δ' ευδόκιμον», το «Μαραθώνιον άλσος»),
πετάχθηκεν ευθύς ένα παιδί ζωηρό,
φανατικό για γράμματα, και φώναξε:
«Α δεν μ' αρέσει το τετράστιχον αυτό.
Εκφράσεις τοιούτου είδους μοιάζουν κάπως σαν λειποψυχίες.
Δόσε -κηρύττω- στο έργον σου όλην την δύναμί σου,
όλην την μέριμνα, και πάλι το έργον σου θυμήσου
μες στην δοκιμασίαν, ή όταν η ώρα σου πια γέρνει.
Ετσι από σένα περιμένω κι απαιτώ.
Κι όχι απ' τον νου σου ολότελα να βγάλεις
της Τραγωδίας τον Λόγο τον λαμπρό-
τι Αγαμέμνονα, τι Προμηθέα θαυμαστό,
τι Ορέστου, τι Κασσάνδρας παρουσίες,
τι Επτά επί Θήβας - και για μνήμη σου να βάλεις
μόνο που μες στων στρατιωτών τες τάξεις, τον σωρό
πολέμησες και συ τον Δάτι και τον Αρταφέρνη».

http://cavafis.compupress.gr/kavgr_20.htm
5. Αγορά Ομίλου Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού «ΕΛΕΥΣΙΣ»
Ηρόστρατος
http://forum.elefsis.com.cy/index.php?topic=263.0

6. Οι άνθρωποι και οι απάνθρωποι της Μαρίας Ηρακλέους
http://www.philenews.com/digital/ClipForm.aspx?nid=4002259

7. Όταν δημοσιεύαμε τα πιο κάτω κείμενα – πολύ πριν από το έγκλημα στο Μαρί – δε φανταζόμαστε ποτέ ότι τα λόγια μας θα επιβεβαιώνονταν δυστυχώς τόσο γρήγορα:
Κατηγορώ τον πρόεδρο της δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/12/blog-post_29.html

Το Σχέδιο Β’ του Προέδρου Είναι ο Εμφύλιος
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/01/blog-post.html

Μακάρι να ήταν Κομμουνιστής
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2008/12/blog-post.html

8. Θα αναλάβει πρωτοβουλίες για προώθηση του Κυπριακού «με γινάτι»
«Ο υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας δήλωσε ψες ότι εφόσον ο λαός τον εκλέξει στο ύπατο αξίωμα του κράτους θα αναλάβει συνεχείς καθημερινές πρωτοβουλίες για προώθηση του Κυπριακού, «με γινάτι».»
Από:
http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=75989

5 comments:

  1. Ο Χριστόφιας θα μείνει στην ιστορία για δύο πράγματα:

    1. Ο πρώτος (και ας ευχηθούμε μοναδικός) πρόεδρος που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα, και

    2. Ο πρόεδρος που έχει κάνει την πλειοψηφία του κόσμου να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στο *κράτος*.

    Αυτό το δεύτερο δυστηχώς δεν φαίνεται να ανησυχεί κανέναν, διότι οι περισσότεροι το ταυτίζουν με "απογοήτευση προς τα κόμματα." Δεν είναι έτσι. Είναι κάτι --κατά την γνώμη μου-- πιο βαθύ.

    ReplyDelete
  2. Συμφωνώ με το δεύτερη διαπίστωση του σχολιαστή πιο πάνω. Ναί, ο Καταστρόφιας είναι "ο πρόεδρος που έχει κάνει την πλειοψηφία του κόσμου να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στο Κράτος".

    Τούτο έχει τεράστια σημασία από πλευράς πολιτικής δυναμικής γιατί όπως και αν δούμε ή ονομάσουμε τις αντίπαλες προς το καθεστώς δυνάμεις (η "αληθινή αντιπολίτευση" / το επί του παρόντος μικρο απελευθερωτικό κίνημα / η Ανατρεπτική ~ Εναλλακτική κοινότητα / η Κίνηση Αγανακτισμένων ~ Αφυπνισμένων), στο εδώ και τώρα ΔΕΝ διαθέτουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στον λαό τη δυνατότητα αυτο-κυβέρνησης, ούτε και έχουμε δυνάμεις σήμερα ικανές να αντικαταστήσουν το Κράτος, η καν την παρούσα Κυβέρνηση.

    Και για να διαφωνίσω με τον εαυτό μου, ας υπογραμμίσω ότι σήμερα όμως, είμαστε πιο κοντά παρά ποτέ άλλοτε προς εκείνους τους στόχους.


    Το πολιτικό κενό που δημιουργείται με την αυξανόμενη απογοήτευση των πολιτών με την ύπαρξη του Κράτους παρέχει τις δυνατότητες γιά τις εξής πορείες:

    ο- αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να επιζητούν πραγμάτωση της ύπαρξης μέσα από τα εμπορεύματα και τις εξυφάνσεις της λειτουργίας του Κεφαλαίου,

    ο- αυξανόμενη τάση προς νιχιλισμό, και αναρχο-ατομικισμό,

    ο- αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να είναι ευάλωτοι και χειραγωγήσιμοι από τον Φασισμό,

    ο- αυξανόμενη πιθανότητα για εμπλοκή με νόημα στις δραστηριότητες και κλάδους του απελευθερωτικού κινήματος.

    Αυτό η τελευταία στη λίστα πορεία ελπίζουμε να είναι η πρώτη επιλογή που θα υπερισχύσει: είναι και η μόνη που εμπεριέχει τη δυνατότητα ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής. Γι αυτό τον λόγο υποστηρίζουμε τις εργασίες της
    Φιλικής Εταιρείας Κύπρου:
    http://filiki.etaireia.org/ergasies.html

    Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

    ReplyDelete
  3. Εξαιρετικόν κείμενο και μοναδική ανάλυση. Διάβασα όλο το κείμενο "μονορούφι", χωρίς καμμία παύση.
    Μόνο, που κατά τη γνώμη μου, "Η πολιτική πορεία του Δημήτρη Χριστόφια ως πρόεδρου της δημοκρατίας" ΔΕΝ αγγίζει την έσχατη προδοσία! Αντίθετα, ΑΠΟΤΕΛΕΙ έσχατην προδοσία. Και εδώ είναι και οι ευθύνες όλων ανεξαιρέτως των βουλευτών που δέν θέτουν το θέμα στη Βουλή. Η Βουλή μπορεί, σύμφωνα με το Λονδινο-Ζυριχικό μας σύνταγμα, να στείλει τον Πρόεδρο ή/και Αντι-πρόεδρο σε δίκη για έσχατη προδοσία. Βεβαίως, δεδομένου του αριθμού των βουλευτών του ΑΚΕΛ δέν θα περάσει. Όμως, για την "τιμή των όπλων" ρε πανάθεμάν τα, έτσι να ξεχωρίσουν τα κουτσιά που τα φασόλια, να ξέρει ο κόσμος τί πρεσβεύει ο κάθε καρεκλοκένταυρος στη Βουλή.

    ReplyDelete
  4. Ακκανούρης31 October 2011 at 17:58

    Πάντως, χαριτολογώντας (στις μέρες μας το χιούμορ είναι το μόνο που μας έμεινε...) ο Χριστόφιας, με την μέχρι τώρα συμπεριφορά του εξυπηρέτησε το κοινωνικό σύνολο κατά κάποιο τρόπο.

    Και εξηγώ, γιατί αισθάνομαι τη μυρωδιά της οδοντόκρεμάς σας αγαπητοί φίλοι, τώρα που σας άφησα με το στόμα ανοικτό:

    Η "φιλελεύθερη μας Δημοκρατία", η συγκεκαλυμμένη τυρρανία του ενός, γινόταν αντιληπτή ως "Δημοκρατία" μέσω επικοινωνιακών τεχνασμάτων. Πορευόμενα τεχνάσματα εκ του άρχοντα στην εξουσία, των αυλικών, των κομμάτων κτλ. Μέχρι πριν από την προεδρία του Χριστόφια, ακόμα και οι πιο συνειδητοποιημένοι, αδυναμούσαν να συνασπισθούν εναντίον της "Δημοκρατίας".

    Να με διορθώσει ο φίλος ο Πέτρος αν κάνω λάθος, αλλά η προεδρία του Χριστόφια ήταν το stressor, που ώθησε τους υπήκοους της αποικίας να αντιδράσουν.

    Μετά το Μαρί, ο κόσμος μιλά. Αντιδρά. Δεν παίρνει τίποτα ως δεδομένο. Το πολίτευμα δεν είναι δεδομένο.Αυτή η η επίπλαστη μουλτικουλτούρ ψεύτο-αριστερο-αποεθνοποιημένη κοινωνία δεν είναι δεδομένη. Υπόκειται σε αλλαγές και τροποποιήσεις.

    Δεν οραματίζομαι Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη αλλά σε ευχαριστούμε Χριστόφια. Θα συνεχίσουμε να αντιδρούμε. Τουλάχιστον εσύ μας έμαθες...

    ReplyDelete
  5. Ευχαριστώ που ζητάτε τη γνώμη μου, μα τι πιο σοφό θα μπορούσα εγώ να προσθέσω σε αυτά που έχουν ήδη λεχθεί;

    Μόνον όσα και τα γραμμάρια νοητικής δύναμης του Προέδρου μας: τίποτα.

    ReplyDelete