Επί Ασπαλάθων ο Τύραννος

Η αντίδραση του καθεστώτος στη δημοσιοποίηση του πορίσματος Πολυβίου επιβεβαίωσε πανηγυρικά το έλλειμμα δημοκρατίας που το χαρακτηρίζει. Ο σταλινισμός που καθοδηγεί την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία.

Ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΑΚΕΛ απέδειξαν ότι δεν είναι ικανοί να λειτουργήσουν μέσα στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όσο κουτσουρεμένο και αν είναι αυτό - αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τον πραγματικό προσωποπαγή μηχανισμό ενός κόμματος βασισμένου στην προσωπολατρεία και το σταλινισμό. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο πρόεδρος αποτελούν το θεσμοθετημένο φασισμό στο νησί μας.

Η άρνηση του προέδρου και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να αποδεχθούν το αποτέλεσμα του πορίσματος – κάτι για το οποίο είχαν δεσμευθεί δημόσια – και η άρνηση του προέδρου να παραιτηθεί εκτρέπουν πλέον το πολίτευμα σε τυραννία.

Ο πολιτισμός μας μάς παρέδωσε τον ορισμό της τυραννίας διά του στόματος του Αριστοτέλη:

«Η τυραννία είναι μια μοναρχία που εξυπηρετεί το συμφέρον μονάχα του μονάρχη.» [1]

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στον τόπο μας. Το έκτρωμα της τυραννίας Χριστόφια είναι και το αποτέλεσμα της σήψης που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό. Είναι η διολίσθηση του συστήματος της κομματικής φεουδαρχίας προς την απολυταρχία και τον ολοκληρωτισμό. Ο τύραννος ξεγέλασε το λαό με ψεύτικες παραστάσεις και τώρα παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία αν και έκπτωτος στα μάτια του λαού. Ο τύραννος εξυπηρετεί μόνο το προσωπικό και το κομματικό του συμφέρον τα οποία πλέον είναι σε πλήρη αντιδιάσταση με τις επιθυμίες του λαού.

Η στάση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και του προέδρου κατρακυλούν τον τόπο μας μέσα σε ένα βάραθρο που στον πάτο του μόνο ο εμφύλιος σπαραγμός διαφαίνεται.

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το τυραννικό καθεστώς δεν έχει πλέον κανένα ενδοιασμό να αιματοκυλίσει τον τόπο στο βωμό του προσωπικού και κομματικού συμφέροντος.

Ο τύραννος δεν μπορεί να αναγνωρίσει κανένα λάθος διότι κάτι τέτοιο θα ανατρέψει την απολυταρχία πάνω στην οποία έχει κτίσει την κομματική και προσωπική του εξουσία. Ο τύραννος νομίζει ότι κατέχει το αλάθητο του Πάπα.



Ο τύραννος επιβεβαιώνει τη γνώση που μας παρέδωσε ο πολιτισμός μας χιλιάδες χρόνια πριν μέσα από την πραγματεία του Αριστοτέλη. Το έγκλημα στο Μαρί και οι αβάστακτες ευθύνες του προέδρου καθιστούν τραγικά επίκαιρα τα λόγια του φιλοσόφου:

«Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, τα έχουμε αναφέρει παλιότερα. Δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερέχουν, τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και των άλλων σχετικών. …. "[2]

«Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η τυραννία ήταν το χειρότερο από τα έξι πολιτεύματα, καθώς ήταν το μόνο πολίτευμα στο οποίο ο ηγεμόνας κυβερνούσε δεσποτικά την κοινότητα με βάση το προσωπικό του συμφέρον. Συγκριτικά με άλλα πολιτεύματα, η τυραννία απείχε μακράν από το να είναι πραγματικό πολίτευμα, μερικοί ισχυρίζονται ότι βρισκόταν στα όρια της πολιτικής. Για τον Αριστοτέλη ο τύραννος ήταν α-πολιτικός, η εξουσία του δεν μπορεί να περιγραφεί με πολιτικούς όρους και πολύ περισσότερο η πόλη που διοικούσε δεν αποτελούσε πλέον “πόλιν”.» [3]

Ο Δημήτρης Χριστόφιας και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, μαζί με τα εξωκοικοβουλευτικά ανδρείκελα τους έχουν ξεκινήσει την ύστατη προσπάθεια παραμονής στην εξουσία, επιβάλλοντας ένα τυραννικό καθεστώς το οποίο δε λογοδοτεί σε κανένα.

Η προσπάθεια τους είναι η εξάπλωση του εμφύλιου διχασμού και της αιματοχυσίας ως μόνης οδού παραμονής στην εξουσία.

Η προσπάθεια τους είναι η επιβολή της διζωνικής ομοσπονδίας ως της τελικής λύσης του Κυπριακού προβλήματος, ώστε μέσω της να στρέψουν όλα τα μέσα και μηχανισμούς του νέου εκτρώματος εις βάρος των ιθαγενών Ελλήνων της Κύπρου.

Γι αυτό και ο πρόεδρος συνεχίζει απτόητος της συνομιλίες με τα ανδρείκελα της Κατοχής ενάντια και στις παραινέσεις των ίδιων των προοδευτικών Τουρκοκυπρίων.

Ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι επικίνδυνοι για το μέλλον του τόπου μας και για την επιβίωση μας ως Ελληνισμός στην μητρώα γη.

Περισσότερο από ποτέ στην ιστορία της πατρίδας μας χρειάζεται τώρα ο συνασπισμός όλων των πατριωτών από όλα τα φάσματα του πολιτικού χώρου. Χρέος όλων μας είναι η προάσπιση της λίγης δημοκρατίας που μας άφησε το σύστημα της κομματικής φεουδαρχίας στο νησί μας και η διεύρυνση της σε όλα τα φάσματα της πολιτικής ζωής.

Ο τύραννος θα λάβει νομοτελειακά αυτά που του αξίζουν.

Επί ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"Τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
Γεώργιος Σεφέρης
31 του Μάρτη 1971 [4]

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~



Ευχαριστίες: Ιδιαίτερες ευχαριστίες στις φίλες και φίλους της ομάδας «Εκδόσεις Από το Υπόγειο»
http://ypogeio.tumblr.com/
Οι εικαστικές δημιουργίες τους που παρουσιάζονται στο κείμενο αποτελούν μια πολύτιμη πολιτιστική – πολιτική παρέμβαση στα τεκταινόμενα στο νησί μας.



Πηγές - Σημειώσεις

--------------------------

Ασπάλαθος

"«Ασπάλαθος» το φυτό αναφέρεται από το Διοσκουρίδη. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τα ακανθωτά κλαδιά του Ασπάλαθου κτυπούσαν και τιμωρούσαν τους τυράννους στον Άδη."Μυθολογικά συνδέθηκε με τη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Τον Αρδιαίο , τύραννο μιας πόλης της Παμφυλίας , καθώς και άλλους τυράννους , όταν εξέτισαν στον κάτω κόσμο την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως , το στόμιο δεν τους δεχόταν. Τότε άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί, αφού τους βασάνισαν , άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στους ασπαλάθους, πριν τους ρίξουν πάλι στα Τάρταρα…"
Από το ιστολόγιο "Άνυδρος Τόπος"
http://minorland.blogspot.com/2008/05/blog-post_4997.html

1. Αριστοτέλους Πολιτικά. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη. Μετάφραση. Β. Μοσκόβης. 1989.
Από:
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/10/aristotle-politica.html#ixzz1ZnGW4w8S

2. Αριστοτέλη, Πολιτικά, Βιβλίο E', Κεφάλαιο 1313
Μετάφραση: Μεταφραστική ομάδα Κάκτου
Από:
http://m.1asphost.com/kostas74/kastalia/text1.asp?ThemeID=1&ScenarioID=3&ActivityID=7&ResourceID=59

3. Ορισμοί της έννοιας της τυραννίας
Από:
http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=6572

4. Επί ασπαλάθων
Από:
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/tools/concordance/seferis/content.html?collection_id=2&text_id=026&hilight=1761

Το ποίημα του Γεώργιου Σεφέρη «Επί Ασπαλάθων»:
«Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23.9.71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη, είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο του αδερφό του. Γι' αυτό και η τιμωρία του, καθώς και των άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό. "Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ' ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα". (Πλ. Πολιτεία 616).»
Από:
http://tinyurl.com/epi-aspalathwn

Το ποίημα ήταν και ο επιθανάτιος κόλαφος του ποιητή προς το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας το οποίο αιματοκυλούσε τον Ελληνισμό. Πάντοτε επίκαιρο σηματοδοτεί την κατάταξη των τυράννων στο χειρότερο είδος πολιτικών που υπέστη και υπόκειται ο πολιτισμός μας.