Το Αγόρι και το Σκυλάκι: Μία Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

 

Το μικρό σκυλάκι εμφανίστηκε στο σχολείο από το πουθενά. Ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι ήταν σκυλάκι από σπίτι. Άγνωστο πώς και γιατί ήταν επίσης φανερό ότι είχε από καιρό χαθεί η εγκαταλειφθεί. Οι τρίχες πίσω από τα πόδια του κολλημένες με εμφανή τα ίχνη από λάσπη, το λουρί του φθαρμένο, χωρίς τίποτε που να προδίδει την ταυτότητά του.

Σε άλλα σχολεία, είναι πολύ πιθανόν να είχαν αμέσως ειδοποιηθεί οι Υγειονομικές Υπηρεσίες, με άγνωστη την μοίρα του ζώου. Όχι στο μικρό σχολείο στο χωριό που οι κάτοικοί του ονομάζονται από τους γύρω «Θεούθκια». Προτού δάσκαλοι και ενήλικες να προλάβουν να πουν οτιδήποτε, τα παιδιά του σχολείου έπεσαν κυριολεκτικά πάνω στο σκυλάκι, παίζοντας μαζί του και χαϊδεύοντάς το. Και αυτό ανταπόδιδε τα χάδια με χαρά, κουνώντας την ουρά και δείχνοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα είχε ξανά επαφή με παιδιά.

Σύντομα το σκυλάκι, με την ακατανόητη σοφία που έχει η Μητέρα-Φύση, διάλεξε το παιδί με το οποίο ήθελε να Είναι. Συνεχώς ακολουθούσε το αγόρι, πηδούσε ψηλά από χαρά για να δείξει την προτίμησή του και καθόταν έξω από το παράθυρο της τάξης ενώ το αγόρι έκανε μάθημα περιμένοντας το διάλειμμα, για να ξαναπηδήσει από χαρά, στην επαφή μαζί του. Πώς το σκυλάκι διάλεξε το συγκεκριμένο αγόρι, Ένας Θεός ξέρει...

Οι ενήλικες διαβουλεύτηκαν και αποφάσισαν να κοινοποιήσουν την εικόνα του χαμένου ζώου στο χωριό, με την ελπίδα ότι θα βρεθεί το σπιτικό του. Άλλες οι βουλές των μεγάλων και άλλες των παιδιών.

Την επομένη το αγόρι ανακοίνωσε στο προσωπικό του σχολείου ότι σε συνεννόηση με τους γονείς του το σκυλάκι θα πήγαινε στο σπίτι τους, ώσπου να βρεθεί ο «ιδιοκτήτης» του, αλλιώς θα το αναλάμβαναν. Ο δάσκαλος επικοινώνησε με την μητέρα για να βεβαιωθεί για το αληθές των λόγων του αγοριού. Το σκυλάκι είχει βρει σπίτι, το αγόρι είχε βρει σκυλάκι.

Το σκυλάκι συνόδευσε τα παιδιά στον εκκλησιασμό πριν από το κλείσιμο των σχολείων για τις γιορτές και τα ακολούθησε σε όλο το χωριό ενώ τραγούδησαν τα κάλαντα για την κοινότητα. Το μεσημέρι πήγε στο καινούριο του σπιτικό. Και στην καρδιά των δασκάλων και όλων όσων άκουσαν την ιστορία αναπτερώθηκε η ελπίδα για την χαμένη μας ανθρωπιά...

*** 

Διακόσια πενήντα περίπου χιλιόμετρα στα νοτιανατολικά του μικρού χωριού το μικρό αγόρι, λίγο πιο μεγάλο από τον προηγούμενο πρωταγωνιστή μας, προσπαθούσε να συνέλθει από την βόμβα που είχε καταστρέψει το σπίτι του. Ο σύγχρονος Ηρώδης είχε στοχοποιήσει και το σπίτι του. Μέσα από τα χαλάσματα, του σπιτιού του αναζήτησε το μικρό του σκυλάκι. Το απελευθέρωσε από τα ερείπια και κρατώντας το παραμάσχαλα βγήκε στον δρόμο προς την ασφάλεια.

Δύο αγόρια, δύο σκυλάκια, δύο σκυλάκια, δύο αγόρια. Τόσο κοντά, τόσο μακριά. Η Ελπίδα για ένα άλλο Κόσμο.

«Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.
Όστις ούν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτός εστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών.»

Καλά Χριστούγεννα.

Σταματήστε κάθε Ηρώδη!

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

~~~~~~~~~~~~~