Το Αντίδοτο στο Σάπιο Σύστημα που μας Κυβερνά

Του Μάριου Μαρκουλλή*



Τα τραγικά γεγονότα στο Μαρί αποτελούν μια μαύρη σελίδα για τον τόπο μας. Δώδεκα οικογένειες έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, η Κύπρος έμεινε χωρίς Ναυτική Βάση, ο μεγαλύτερος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός του νησιού καταστράφηκε, ενώ η κυπριακή οικονομία κλονίστηκε ακόμη περισσότερο σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Από αυτά τα γεγονότα, όμως, ξεπήδησε μια φλόγα. Μια φλόγα αντίστασης που αφύπνισε τους Κύπριους πολίτες και τους έβγαλε κατά χιλιάδες έξω στους δρόμους, έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ζητώντας τα αυτονόητα: δημοκρατία, ασφάλεια και δικαιοσύνη.

Αυτά είναι και τα βασικά στοιχεία, οι κύριοι λόγοι που οι λαοί συγκροτούν κυβερνήσεις. Κυβέρνηση και λαός συνάπτουν ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» για να μπορούν να απολαμβάνουν αυτά και άλλα δικαιώματα. Μπορεί να μας παρέχεται κάποιου είδους δημοκρατία και υποτυπώδους ασφάλειας και δικαιοσύνης, αλλά αυτά πόρρω απέχουν από αυτά που πραγματικά χρειάζεται και επιζητά ο λαός. Ο λόγος οφείλεται στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο, δηλαδή στα λίγα πρόσωπα που μοιράζονται την εξουσία, ελέγχουν την πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Ένα κατεστημένο που έχει κτιστεί με το ρουσφέτι, τη κομματοκρατία, την αναξιοκρατία, την εξαγόραση και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Αυτό είναι το σάπιο πολιτικό σύστημα που κυβερνά τον τόπο μας.

Και δυστυχώς, ο Κύπριος πολίτης βολεύτηκε με το σύστημα. Αφού θα τον «κανόνιζε». Εις βάρος άλλων συμπολιτών του και εις βάρος του κράτους. Όμως, οι συμπολίτες του αποτελούν τη κυπριακή κοινωνία, της οποίας αποτελεί κι ο ίδιος ένα αναπόσπαστο μέρος, ενώ το κράτος του αποτελεί την πολιτειακή δομή που διοικεί τον χώρο στον οποίο ζει. Άρα, εμμέσως, ο Κύπριος πολίτης πλήττει, καταστρέφει και τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτοί που ποτέ δεν έχουν να χάσουν είναι αυτοί που είναι μέσα στο σύστημα. Που έχουν σφιχταγκαλιάσει την εξουσία και λαμβάνουν τις αποφάσεις. Ούτε οι εκλογές, ούτε ο Γενικός Εισαγγελέας, ούτε τα σκάνδαλα και οι εκρήξεις μπορούν να τους διώξουν, παρά μόνο να τους αντικαταστήσουν από μπλε σε κόκκινους ή το ανάποδο. Κι αυτό γιατί ο μπλε θα «κανονίσει» τους μπλε και ο κόκκινος τους κόκκινους. Κι όσοι το αντιλαμβάνονται και απαυδούν με το σύστημα, επιλέγουν την ανίσχυρη και αναποτελεσματική αποχή. Κι έτσι συντηρείται το σύστημα. Το σύστημα, όμως, χτυπά την κοινωνία και το κράτος. Κι όταν χτυπά, δεν βλέπει τι χρώμα είναι ο καθένας. Χτυπά αμείλικτα και ανελέητα προς πάσα κατεύθυνση. Όπως χτύπησε στο Μαρί και στο Γραμματικό. Σαν ρωσική ρουλέτα.

Η λύση είναι μία: Κάθαρση εδώ και τώρα του σάπιου, διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Κανένας λαός δεν επιθυμεί τη σαπίλα, τη διαφθορά και την αναξιοκρατία. Τον οδηγούν εκεί λαοπλάνοι που είναι οι ίδιοι με αυτούς που θέλουν να συντηρούν αυτό το σάπιο –και πλέον δολοφονικό-σύστημα. Ο λαός έχει ξεσηκωθεί, έχει αφυπνιστεί και έχει την θέληση να αλλάξει την παρούσα κατάσταση. Το ερώτημα που απομένει είναι το πώς. Ποιο είναι το αντίδοτο σ’ αυτό το σάπιο σύστημα για το οποίο η πατρίδα μας νοσεί;

Η απάντηση βρίσκεται στη κληρονομιά του ελληνικού μας πολιτισμού: η δημοκρατία. Πρέπει να ζητήσουμε περισσότερη δημοκρατία, δηλαδή περισσότερη δύναμη στο λαό. Εισαγωγή στοιχείων άμεσης δημοκρατίας και ισχυρής τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου ο λαός θα έχει πιο άμεση συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων για το κράτος και την κοινωνία. Αυτό θα εμπλουτίσει και θα αναζωογονήσει τον κοινωνικό διάλογο και θα κτίσει την πραγματική «κοινωνία των πολιτών», όπου ο λαός θα είναι ο κυρίαρχος, και όχι η ελίτ ισχυρών προσώπων με λευκές πενταετείς επιταγές.

Η νυν κυβέρνηση έχει σπάσει το «κοινωνικό συμβόλαιο» που έχει συνάψει με το λαό. Γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να επαναστατήσει και να ζητήσει νέο συμβόλαιο με νέα κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί να του παρέχει δημοκρατία, ασφάλεια και δικαιοσύνη. Αυτό το νέο συμβόλαιο είναι αυτό που μπορεί να φέρει και την κάθαρση του σάπιου πολιτικού συστήματος που μας κυβερνά.


*Ο Μάριος Μαρκουλλής είναι μεταπτυχιακός φοιτητής Νομικής