Η Επομένη - Αχ, τι μας Περιμένει...

Τι Άραγε Μπορεί να Σημαίνει γιά μας η Επομένη των Εκλογών και η Πανάθλια Σύνθεση της Νέας Βουλής;

{κλίκ γιά μεγέθυνση}

{κλίκ γιά μεγέθυνση}

Το εξαιρετικό άρθρο του Σόλωνα Αντάρτη με τίτλο
"Αποχή από τον Εκλογικό Τραγέλαφο της Κομματοκρατίας"
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html

μας έφερε ανταπόκριση μιάς αναγνώστριας - άτομο πολιτικοποιημένο, με πολλά χρόνια στη πολιτική ζωή του τόπου, βετεράνα που έχει ζήσει πρώτο χέρι τις ανωμαλίες και χειραγωγήσεις της κομματοκρατίας - που έγραφε:

"Διαφωνώ απόλυτα.
Με την αποχή δεν αλλάζουμε κάτι. Η αποχή είναι παραδοχή ότι δεν υπάρχει ελπίδα, που εγώ νόμιζα ότι ειδικά ο Σόλων είχε, τουλάχιστο έτσι δηλώνει! Τελικά λυπάμαι να πω ότι απλά νομίζει ότι έχει!"

Το γράμμα της φίλης, την οποία εκτιμούμε πολύ, είναι μιά θαυμάσια ευκαιρία να ξανατοποθετηθούμε και να διευκρινήσουμε μερικές ακόμα πτυχές των θέσεων μας.

Γιά τα άτομα που κινούνται επιδιώκοντας αλλαγή μέσα από τα κόμματα και την κάλπη, ο Σόλωνας έγραψε "Εκτιμητέες οι προσπάθειες τους - συνήθως κινούνται με τα καλύτερα κίνητρα και τους αξίζει σεβασμός γιά την επιλογή τους." Και ξέρω πως το εννοεί. Έχουμε όλοι επαφές με πολύ σωστά άτομα που επιδίδονται στον "αγώνα τον καλό" μέσα από τα κόμματα προσπαθώντας να φέρουν τις ηγεσίες τους πίσω στις αρχές και ιδανικά που κάποτε δήλωναν ή να προωθήσουν υποψήφιους και αξιωματούχους που να ενσαρκώνουν τέτοιες αρχές, ή να επιφέρουν θεσμικές αλλαγές στα κόμματα ώστε να γίνουν πιό δημοκρατικά.

Αλλά το θέμα είναι πως όλος εκείνος ο άλλος κόσμος που σήμερα (ή διαχρονικά) κάμνει αποχή πρέπει να αξιοποιηθεί πολιτικά, ενώ σχεδόν όλοι γνωρίζουμε πως τα υπάρχοντα κόμματα, ή οι υπάρχοντες υποψήφιοι, δεν πρόκειται να φέρουν αλλαγή ή να δώσουν λύση σε οτιδήποτε. Οπότε, η αξιοποίηση όλου εκείνου του κόσμου, του Λαού της Αποχής, πρέπει να κινηθεί σε άλλες κατευθύνσεις, όχι μόνον στο να ψηφίσουν "τον λιγότερο επικίνδυνο υποψήφιο".

Γι αυτό εμείς γράφουμε γιά την αποχή, γιατί θέλουμε να εμπλακεί στην πολιτική ζωή εκείνος ο κόσμος τον οποίον τα κόμματα έχουν αποξενώσει. Γιά πολλούς από τους απέχοντες, η αποχή είναι μιά έγκυρη συνειδητή επιλογή - τη σεβόμαστε όπως σεβόμαστε το ότι στο Δημοψήφισμα του 2004 πολλοί άνθρωποι ψήφισαν "ναι" με τα καλύτερα κίνητρα, χωρίς να καταλαβαίνουν πως η ρατσιστική Διζωνική του Αννάν ήταν η χειρότερη και πιό καταστροφική επιλογή. Τα κίνητρα των ανθρώπων, όταν είναι ορθά, μπορούν να αξιοποιηθούν έξω από το εκλογικό~κομματικό σύστημα, μερικές φορές καλύτερα από εκεί μέσα.

Εμείς αγκαλιάζουμε και τις δύο αρένες - μέσα και έξω από από το εκλογικό~κομματικό σύστημα - ως έγκυρα πεδία ταξικής και κοινωνικής πάλης.

Και μερικά απανθίσματα από σχόλια και σκέψεις που δημοσιεύσαμε αλλού:

"Το Πλήθος της Αποχής...
αυξάνεται διαρκώς τα τελευταία δέκα χρόνια.

Άρχισε υπογείως και μες την παρανομία (διότι οι κομματικές αρχές αντισυνταγματικά και παράνομα δημιουργούσαν κλίμα διώξης ενάντια σε όσους δεν ψήφιζαν), και συνέχισε. Από τότε που η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ τα ποσοστά αποχής εκτοξεύτηκαν στα ύψη: στις προηγούμενες εκλογές ήταν 40% - πιό ψηλά από όσα πήρε και το πιό μεγάλο κόμμα!

Το πρόβλημα μας είναι - όπως πολύ ορθά γράφει ο Σόλων - πως η αποχή από μόνη της δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε ενεργή, έμπρακτη εμπλοκή στην πολιτική ζωή όσων πιό πολλών ανθρώπων γίνεται.

Η αποχή από την ψεύτικη δημοκρατία των τεσσάρων Κάππα (υποταγμένη ως είναι σήμερα στην έκνομη δύναμη του Κεφαλαίου, Κράτους, Κομμάτων και Κυρίαρχης Εκκλησίας) έχει νόημα μόνο εάν παράλληλα κτίζουμε την Άμεση Δημοκρατία μέσα από δομές αγώνος και νέους θεσμούς της εναλλακτικής-ανατρεπτικής κοινότητας. "
Πέτρος Ευδόκας, εδώ:
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html?showComment=1306025704572#c1371099524778199834

Σχόλιο από αναγνώστη που σχετίζεται με την ιστοσελίδα Αστυλόγιο,
http://astylogio.wordpress.com

"Θα συμφωνήσω με το σχόλιο του Πέτρου Ευδόκα. Η αποχή, αν δεν συνοδεύεται από μια συνεπή αμφισβήτηση του συστήματος και οργανωμένη δράση για αλλαγή, είναι αδιέξοδη. Και στις ΗΠΑ με την τεράστια αποχή, τι έχει αλλάξει; Οι ελίτ συνεχίζουν να κυβερνούν και να αρμέγουν τις μάζες. "
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html?showComment=1306053752270#c4238157928320383527

Συνέχεια του διαλόγου:

"...η αποχή [όπως γράφει και ο Σόλων] δεν είναι αυτοσκοπός αλλά συμπλήρωμα σε μιά πιό σημαντική δραστηριότητα: την συνειδητή και έμπρακτη εμπλοκή με στόχο την "δημιουργία αυτόνομων, αυτοοργανωμένων πολιτικών οντοτήτων βασισμένων στις καθημερινές ανάγκες του λαού μας και δεσμευμένων στον αγώνα για Απελευθέρωση, Επιστροφή και Δικαιοσύνη".

Ο λαός της αποχής (μού άρεσε η φράση από το κείμενο) εμπεριέχει εν δυνάμει - "εγκυμονεί" - την κοινωνία του μέλλοντος. Τούτο το βιώνουμε με πολλούς τρόπους όσοι έχουμε ενεργό δράση στις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις. Οι δυσκολίες που βρίσκουν (και προκαλούν) τα άτομα που προέρχονται από τον κομματικό χώρο στο να προσαρμοστούν στην Άμεση Δημοκρατία είναι επικών διαστάσεων.

Ενώ τα άτομα που είναι "φρέσκα", που δεν έχουν υποστεί τις τριβές και μόλυνση του κομματικού χώρου προσαρμόζονται με χαρά στις διαδικασίες και κινήσεις της Άμεσης Δημοκρατίας - σαν να ανακαλύπτουν μιά έμφυτη ανθρώπινη ικανότητα (και ακριβώς περί αυτού πρόκειται) να ακούμε, να εκφραζόμαστε με σεβασμό, να πράττουμε και να αγωνιζόμαστε με αφοσίωση γιά τις αρχές που έχουν νόημα.

Άλλωστε γι αυτό και οι κομματικοί χώροι έχουν σταματήσει να παράγουν αγώνα ή αγωνιστές από την ημέρα που η κάθε μιά πολιτική οργάνωση κομματικοποιήθηκε. Ξεριζώνουν από τους ανθρώπους, ή εξουδετερώνουν, την έμφυτη ικανότητα γιά ελεύθερη πολιτικοποιημένη δραστηριότητα σε κλίμα ισότητας. Και γιατί στο κάτω κάτω κάποιος να υποστεί θυσίες, διώξεις, συλλήψεις, κ.α. απλώς και μόνο γιά να εκλεγεί "βολευτής" κάποιος του κόμματος;

Ενώ ο λαός της αποχής, ακομμάτιστος και σχετικά ακέραιος πολιτικά, έχει ακόμα μέσα του τον σπόρο, τη Σπίθα.

Αποστολή μας είναι να την αξιοποιήσουμε.
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html?showComment=1306064225853#c6415248228228323544

Η κομματική νομενκλατούρα και τα Μέσα του κατεστημένου (εφημερίδες, ράδια, τηλεόραση) προστρέχουν στους "ειδικούς" γιά να τους εξηγήσουν τι έγινε, "πως και τόση αποχή;"", και "τι σημαίνουν όλα αυτά;" Παίζουν βέβαια με τους αριθμούς, γιά σμικρύνουν τον αντίκτυπο - όπως όλα τα κόμματα παίζουν με τους αριθμούς γιά να αποδείξουν πως κάτι κέρδισαν, όλοι ανεξαιρέτως - προσπαθούν όλοι να εξουδετερώσουν τη σημασία της αποχής. Παραδέχονται επισήμως το 21%, δηλαδή ότι 113 χιλιάδες ψηφοφόροι έκαμαν αποχή. "Ξεχνούν" όμως να προσθέσουν και τις 30 χιλιάδες νέων ψηφοφόρων που ούτεν καν εγγραφή δεν θέλησαν να κάμουν. Το Πλήθος της Αποχής, στο σύνολο του, 143 χιλιάδες, σε σύγκριση με τις 418 χιλιάδες που ψήφισαν αλλάζουν ριζικά την εικόνα: η αναλογία μεταξύ των ψηφοφόρων που ψήφισαν και εκείνων που έκαμαν αποχή είναι μόνο τρία προς ένα.

Ας προσθέσουμε στο Πλήθος της Αποχής τα Λευκά και τα Άκυρα ψηφοδέλτια - γιατί όλοι γνωρίζουμε πως τα Λευκά είναι σχεδόν πάντα η "έντιμη" αποχή, ενώ τα Άκυρα σχεδόν πάντα είναι ψήφος διαμαρτυρίας όπου οι άνθρωποι ψηφίζουν κατά συνείδηση (επιλέγουν υποψήφιους από διάφορα κόμματα) ή γράφουν συνθήματα πάνω στο ψηφοδέλτιο. Οκτώ χιλιάδες Άκυρα, και πέντε χιλιάδες Λευκά, σύνολον 13 χιλιάδες. Συν 143 χιλιάδες (το Πλήθος της Αποχής), αθροίζονται σε 156 χιλιάδες. Σε σύγκριση με τις 418 χιλιάδες που ψήφισαν, γίνονται 37%.

Το πραγματικό μέγεθος του Πλήθους της Αποχής, 156 χιλιάδες, δηλαδή ισούται με 37% του αριθμού εκείνων που εψήφισαν. Η αναλογία τωναριθμών είναι καταπληκτική.

"Υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο γιά το θέμα στην εφημερίδα Σημερινή, που άρχεται με αφετηρίες διαφορετικές απο τις συνηθισμένες καταδίκες του Λαού της Αποχής.

Στο άρθρο, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας Ανδρέας Θεοφάνους (με τον οποίο διαφωνώ σε ό,τι έχει γράψει ώς τώρα γιά τον Κομμουνισμό και τον Διεθνισμό) λέει μερικά σωστά πράματα. Όπως:
«Μπορείς π.χ. να απέχεις από τις εκλογές γιατί δεν σε ενδιαφέρει, ή γιατί απαξιώνεις ή γιατί θέλεις να τιμωρήσεις κάποιους ή γιατί νιώθεις ότι με την ψήφο σου δεν μπορείς να βελτιώσεις πράγματα και είσαι απογοητευμένος. Νιώθω όμως ότι αυτό το φαινόμενο θα γίνει ακόμα πιο έντονο και το συνδυάζω με μια ευρύτερη ανάγκη που υπάρχει στην Κύπρο, ανάγκη γι' αυτό που στην Αγγλική αποκαλείται paradigm shift, δηλ. για «αλλαγή υποδείγματος». Πρόκειται για την ανάγκη αλλαγής εφ’ όλης της ύλης. Δεν είμαι σίγουρος αν τα κόμματα πήραν το μήνυμα, παρόλο που οι ηγέτες τους αυτό λένε.
...Στην παραδοσιακή κοινωνία θεωρείται «ντροπή» να μην πάει ένας νέος να ψηφίσει, όμως ο πολίτης της σύγχρονης εποχής δεν είναι δεδομένος, έχει απαιτήσεις. Για να σε τιμήσει με την ψήφο του, πρέπει να νιώσει ότι έχεις να του προσφέρεις κάτι, όχι κατ’ ανάγκην με τη μορφή υλικού ανταλλάγματος. Πρέπει, εσύ ο πολιτικός, να τον πείσεις ότι αξίζεις για το χρόνο και την ψήφο του.»
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/385584

Στο ίδιο άρθρο, ο Κώστας Παναγόπουλος, εκλογολόγος, δηλώνει:

«Είχα προεκλογικά εκτιμήσει ότι η αποχή θα ξεπεράσει το 20%, όπερ και εγένετο. Δεν είναι μια αποχή από ανθρώπους απολίτικους, αλλά από ανθρώπους που επιλέγουν ως στάση να αποδοκιμάσουν με αυτό τον τρόπο το κομματικό σύστημα - όχι την πολιτική ζωή και την πολιτική με την ευρεία έννοια του όρου, αλλά την πολιτική όπως ασκείται σήμερα. Πιστεύουν ότι τα κόμματα, όπως λειτουργούν, δεν μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα και γι' αυτό δεν συμμετέχουν στη διαδικασία που αναπαράγει το σύστημα αυτό, δηλαδή στις εκλογές. Είναι, λοιπόν, αποδοκιμασία στο κομματικό σύστημα. Και αυτό σημαίνει ότι, για να ανατραπεί, θα πρέπει το κομματικό σύστημα να αλλάξει τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα».

Ορθές οι διαγνώσεις του, αλλά το πόρισμα του περί "ανατροπής" των δεδομένων είναι στείρο και ρηχό. Τα κόμματα, ως έχουν, ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα ξεπεράσουν το πρόβλημα που έχουν γεννήσει και θεσμοθετήσει.

Η μόνη εφικτή ανατροπή είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, δηλαδή το σύνολο των πράξεων αυτο-οργάνωσης και κινητοποίησης των ανέντακτων με βάση την Άμεση Δημοκρατία σε έμπρακτες πολιτικές δραστηριότητες που να εμπεριέχουν νόημα, αξίες, και να επιφέρουν βιώσιμες αλλαγές μικρής και μεγάλης κλίμακος ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να τις καρπώνονται ενώ βρίσκονται εν κινήσει.

Και ευχόμαστε τούτη η κατεύθυνση να αγκαλιαστεί όχι μόνο από μεγάλο μέρος του Λαού της Αποχής, αλλά να διαπεράσει (σαν χαροποιός και απελευθερωτικός ιός) και τον κόσμο των κομμάτων, εκεί όπου κατοικεί μεγάλη απόγνωση και εγκλωβισμός ανθρώπινου δυναμικού. "
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html?showComment=1306234702468#c7566130089993548468

Που μας οδηγούν όλα τούτα;

Η καταδίκη του Λαού της Αποχής από όλες τις φωνές του κατεστημένου, δεξιάς, αριστεράς και κέντρου, είναι μιά τρεμάμενη με φόβο προσπάθεια απόκρυψης της πιό οφθαλμοφανούς αλήθειας · πως ο λαός, εν τη σοφία του, κάθε χρόνο και πιό θαρραλέα, απορρίπτει την κομματοκρατία με την πιό απλή και αυθόρμητη πράξη: την εκλογική απεργία, την Αποχή.

Όπως όλες οι μορφές Απεργίας, η Αποχή είναι μιά έντιμη και έγκυρη πολιτική "πράξη απραξίας" με την οποία ο απλός άνθρωπος της καθημερινής ζωής δηλώνει "δεν συμμετέχω". Αλλά και που ταυτόχρονα αφήνει ένα τεράστιο πολιτικό κενό που πρέπει, οπωσδήποτε, να γεμίσει με απελευθερωτική πολιτική δραστηριότητα, που να μπορέσει να δώσει στο λαό μας νόημα, αρχές και αξίες που να είναι σε αρμονία με τα πραγματικά του συμφέροντα και ανάγκες.

Μόνον η αυτο-οργάνωση και η Άμεση Δημοκρατία, εφηρμοσμένες σε κινητοποιήσεις στους χώρους εργασίας, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις υπηρεσίες και τους Δήμους, και που εμπεριέχουν απελευθερωτικά βιώματα μπορούν να ικανοποιήσουν αυτές τις προσδοκίες. Όλα τα άλλα που ποθούμε, Φεμινισμός, Οικολογία και Σοσιαλισμός, μόνο με τέτοιες βάσεις μπορούν να υλοποιηθούν.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ποιές Λύσεις Προτείνουμε
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2009/09/blog-post.html#proteinoume

Υποστηρίζουμε το πρόγραμμα εργασιών που άρχισε να υλοποιεί η Φιλική Εταιρεία Κύπρου:
Εργασίες ~ Άμεσοι και Μεσαίου Βεληνεκούς Στόχοι
http://filiki.etaireia.org/ergasies.html

~~~~~~~~~~~~~~~~~~