Friday 13 November 2009

Έφυγε ο Γιώργος Κάϊζερ

Απεβίωσε χθες το απόγευμα στις 4:05 σε ηλικία 73 ετών, ο γνωστός δικηγόρος από την Κερύνεια, ποιητής, καλλιτέχνης και αγωνιστής Γιώργος Ν. Κάιζερ. Ο Γιώργος Κάιζερ προσβλήθηκε ξαφνικά από εγκεφαλίτιδα και βρισκόταν σε κώμα γιά μερικές εβδομάδες.
http://www.sigmalive.com/simerini/news/211297

Ο Γιώργος Κάϊζερ ήταν σημαντικό στέλεχος της Ενωτικής παράταξης της Κυρήνειας και παγκυπρίως, και ενεργός στην Αντιπολίτευση ενάντια στο Μακαριακό καθεστώς. Το δικηγορικό του γραφείο στέκει ακόμα μπροστά από τα Δικαστήρια της κατεχόμενης Αδούλωτης Κυρήνειας - ακριβώς πάνω στον κύριο δρόμο.

Ο Γιώργος Κάϊζερ ήταν από τα άτομα που αγωνίστηκαν γιά να εξουδετερωθούν οι προσπάθειες της χούντας Αθηνών να εκμεταλλευτεί τον ενωτικό αγώνα στην Κύπρο γιά τους δικούς της σκοπούς. Επίσης, ο Κάϊζερ και οι συνεργάτες του, δρώντας με πολιτική εντιμότητα, με αξιοπρέπεια και με συναίσθηση υπευθυνότητας, ήταν από τα άτομα που συντέλεσαν ώστε οι σχέσεις μεταξύ ΤουρκοΚυπρίων και ΕλληνοΚυπρίων στην Κυρήνεια να παραμείνουν αρμονικές ακόμα και στις χειρότερες εποχές έντασης μεταξύ των κοινοτήτων. Η Κυρήνεια ήταν η μόνη πόλη όπου ΔΕΝ συγκροτήθηκε αποσχιστικός θύλακας ΤουρκοΚυπρίων υπό την δικτατορία της τρομοκρατικής ΤΜΤ όπως συνέβη στις άλλες πόλεις και χωριά πρίν τον πόλεμο.

Συνέβαλε στην έκδοση της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας "Η Γνώμη" με άρθρα, ειδήσεις και κείμενα, αλλά και με σκίτσα και γελοιογραφίες υπό το ψευδώνυμο ΓΕ.ΝΙ.ΚΑ - το οποίον βέβαια είναι και το ακρωνύμιον που παράγει το όνομα Γεώργιος Ν. Κάιζερ. Ήταν εκείνος που είχε την έμπνευση να εικονογραφήσει την δήλωση του Μακάριου "Εγώ Είμαι η Κύπρος", παρουσιάζοντας το περίγραμμα της Κύπρου με μάτι, στόμα, γένι και δεσποτικό καλιμαύχιο - η χερσόνησος της Καρπασίας ολόκληρη αποτελούσε τη μύτη, ένας απόηχος του Πινόκιο σε ψεύδη αρχιεπισκοπικής ολκής.

Στις μέρες του πραξικοπήματος και αμέσως μετά την εισβολή ο Γιώργος Κάϊζερ έδρασε ως πόλος σύναξης γιά διασώσεις αμάχων και εγκλωβισμένων και επιδώθηκε σε διαπραγματεύσεις με τους κατακτητές γιά ανθρωπιστικά θέματα, μέχρι που αιχμαλωτίστηκε και ο ίδιος από τον στρατό κατοχής. Στις ίδιες μέρες, ο αδελφός του αιχμαλωτίστηκε από ΤουρκοΚύπριους της ΤΜΤ που συνεργάζονταν με τους εισβολείς, κρατήθηκε ως αδήλωτος αιχμάλωτος και φονεύθη.

Ο Γιώργος Κάϊζερ κρατήθηκε ως αδήλωτος αιχμάλωτος γιά πολλούς μήνες σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανόμενων και των υπόγειων κρατητηρίων στο Σεράϊ, στη Λευκωσία.

"Ο εκ Κυρηνείας δικηγόρος, Γεώργιος Κάιζερ, απολυθείς υπό των Τούρκων μετά τετράμηνον σκληράν δοκιμασίαν, αφηγείται ως ακολούθως τα της τουρκικής εισβολής:
«Από νωρίς το πρωΐ, τα τουρκικά πολεμικά πλοία εθεάθησαν κατά μήκος της ακτής της Κυρηνείας, και γύρω στις 5 εξεδηλώθη η επίθεσις από θαλάσσης και αέρος. Κατά την ώρα της εκδηλώσεως της τουρκικής ενεργείας, ευρισκόμουν στο διοικητήριον του 251 Τάγματος Πεζικού, μαζί με αξιωματικούς και άλλους εφέδρους. Το στρατόπεδον αποτελούσε στόχον του ναυτικού και της αεροπορίας των Τούρκων. Ήμεθα τυχεροί διότι δεν εκτυπήθη η αποθήκη του οπλισμού και των πυρομαχικών, που απείχε μόνο 30 μέτρα από το διοικητήριον. Στον ενδιάμεσο χώρο διοικητηρίου και αποθήκης έπεσε μια βόμβα, η οποία, όμως, δεν εξερράγη».":
http://nomosophia.blogspot.com/2009/02/blog-post_24.html

"Ώρα 4.20 πμ. Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν ήλθε το πρώτο αεροπλάνο το Τούρκικο στην Κερύνεια… Πέρασε πάνω απ’ τα κεφάλια μας χαμηλά. Τα μεγαλύτερα παιδιά φωνάζαν «ο πιλότος, ο πιλότος!!!» Στα 100 μέτρα έριξε την πρώτη βόμβα. Ήταν η πιο οδυνηρή στιγμή της ζωής μου… Διαλύθηκαν τα πάντα…Τζάμια σπασμένα, στρατιώτες να φωνάζουν να τα ‘χουνε χαμένα. Εμείς οι περισσότερες να ‘χουμε πάρει τα παιδιά μας αγκαλιά και να τρέχουμε να κατεβούμε από το κτίριο που οι σκάλες ήταν γεμάτες γυαλιά από τα σπασμένα τζάμια. Και το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να μην πέσουν τα παιδιά από την αγκαλιά μας…Κατεβήκαμε ξυπόλυτες με τα πόδια κομματιασμένα και βγήκαμε στο προαύλιο του λόχου. Και έρχονταν τα αεροπλάνα και φεύγανε… Εκείνη τη στιγμή, ήρθε ο καθηγητής ο Κάιζερ μ’ ένα μικρό αυτοκινητάκι. Αν σας πω ότι μπήκαμε και τέσσερις γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά μας; Για να μας πάρει από το στρατόπεδο να φύγουμε. Μας πήγε σε μια σπηλιά. Εγκαταλειμμένη σπηλιά, βέβαια. Πάνω από τη σπηλιά ήταν το προξενείο το Ελληνικό, της Ελλάδος να πω απλά - βέβαια, να σας πω, εκεί δεν ήταν κανείς - και είπε: «εδώ θα μείνετε ώσπου να δούμε τι πρέπει να κάνουμε για να φύγετε». Η σπηλιά, γεμάτη ποντίκια, φίδια ό,τι μπορείτε να φανταστείτε… Μείναμε όλη την ημέρα του Σαββάτου, ζήσαμε την φρικτή πρώτη μέρα του πολέμου…":
http://tinyurl.com/kaizer1974
[ ή εδώ:
http://209.85.229.132/search?q=cache:XuyST-FO71QJ:www.scribd.com/doc/15850607/-+%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1,+%CE%BA%CE%AC%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CF%81&cd=4&hl=en&ct=clnk ]

Άνκαι αδήλωτος αιχμάλωτος ο Γιώργος Κάίζερ κατάφερε να μιλήσει γιά μερικά δευτερόλεπτα απο το μικρόφωνο του κατοχικού ραδιοσταθμού Μπαϊράκ, οπόταν ακούστηκε σε όλη την Κύπρο να λέει "ήμουν, είμαι και θα είμαι γιά πάντα υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα".

Η Οδύσσεια ενός Αιχμαλώτου
Ο Γιάννης Ζαμπάς αφηγείται στη «Χαραυγή» με συγκλονιστικό τρόπο τη σύλληψή του από τα τουρκικά στρατεύματα και τις άθλιες συνθήκες της αιχμαλωσίας:

"....πέρασα από το Γυμνάσιο Κερύνειας, γιατί εκεί κοντά στεγαζόταν η Πολιτική Αμυνα για να ζητήσω ψωμιά. Υπεύθυνος της Πολιτικής Αμυνας ήταν ο Κάιζερ, αδελφός του γνωστού δικηγόρου. Πράγματι, αφού πήρα και τα ψωμιά, τράβησα για το Πέλλαπαϊς όπου άρχισα το διαμοιρασμό των τροφίμων για να μπορέσει ο κόσμος που μαζεύτηκε εκεί να αντέξει για λίγες μέρες.....

...Μαζί μου στο μαντρί, αιχμάλωτος», λέει ο Γιάννης, «ήταν και ο πεθερός μου, ο οποίος μιλούσε αρκετά καλά τα τουρκικά, αλλά και αραβικά και αγγλικά. Ενώ όλοι οι Τούρκοι φρουροί έτρωγαν το ίδιο φαγητό με εμάς τους αιχμαλώτους, σε κάποια στιγμή ο πεθερός μου είδε κάποιους Τούρκους στρατιώτες να κόβουν καρπούζι για να φάνε. Τότε γύρισε προς το μέρος τους και τους είπε στα τουρκικά: “Δεν είναι άδικο και κρίμα να τρώτε εσείς καρπούζι και αυτά τα ανήλικα παιδιά, 12-14 χρόνων, να μην έχουν να φάνε τίποτε;”. Αμέσως οι Τούρκοι στρατιώτες μοίρασαν το καρπούζι σε φέτες και έδωσαν και στα μικρά παιδιά που ήταν μαζί μας στο μαντρί».

Τζαφέρ: Δηλώστε ό,τι θέλετε...
Την τέταρτη μέρα, όπως θυμάται ο Γιάννης, πήγε στο μαντρί ο Τζαφέρ, ο γνωστός δημοσιογράφος του Μπαϊράκ. Ηθελε να πάρει δηλώσεις από τους αιχμαλώτους. «Με μετέφεραν», λέει, «εμένα και τον Γεώργιο Κάιζερ σε ένα υπόστεγο, στα πλάγια της μάντρας. Απευθυνόμενος σε εμάς ο Τζαφέρ μάς είπε να κάνουμε όποια δήλωση θέλουμε, χωρίς να φοβηθούμε κανένα, αλλά ζήτησε πρώτα από τον Κάιζερ να του απαντήσει τι πιστεύει σε σχέση με τη λύση του κυπριακού προβλήματος. Ο Κάιζερ, θυμάμαι, του απάντησε ξερά-κοφτά πως “πιστεύει στην ένωση με τη μητέρα Ελλάδα και τίποτε άλλο”:
http://www.haravgi.com.cy/site-article-26396-gr.php


"Στις 20 Νοεμβρίου 1974, εντοπίζονται και ελευθερώνονται οι:
Γεώργιος Κάϊζερ, από τη Κερύνεια
Μιχαήλ Φραγκόπουλος, από το Μπέλλαπαϊς,
Μιχαήλ Ποντικού, από τη Μόρφου
Κλεάνθης Χαραλάμπους, από τη Λακατάμεια, και
Ανδρέας Κατσούρης από τους Στύλλους Αμμοχώστου,

που εκρατούντο στις τουρκικές φυλακές Σεραϊου."
Από το υλικό υπό τον τίτλο "Ιστορικό" στην υποσελίδα "Περισσότερα", εδώ:
http://www.missing-cy.org.cy/index2gr.html

Η απελευθέρωση του επετεύχθη με την παρέμβαση του τότε Προεδρεύοντος Γλαύκου Κληρίδη, με την βοήθεια του Διεθνούς κλάδου του Ερυθρού Σταυρού, των Ηνωμένων Εθνών, με παρεμβάσεις και παραστάσεις φίλων και συγγενών, και με την βοήθεια ΤουρκοΚυπρίων δεσμοφυλάκων και άλλων ΤουρκοΚυπρίων πολιτών που τον γνώριζαν, καθώς με τις μαρτυρίες ΕλληνοΚυπρίων αιχμαλώτων που όλοι βοήθησαν να εντοπιστεί, να πιεστούν οι κατοχικές αρχές να παραδεκτούν ότι ήτο εν ζωή και όντως κρατούμενος στα μπουντρούμια τους ώστε να τον απολύσουν.

Μετά την αποφυλάκιση του, στην πορεία αυτο-ισορρόπησης και προσπάθειας να επεξεργαστεί τον τεράστιο βαθμό προσωπικής και εθνικής απώλειας που εβίωσε, ο Γιώργος Κάϊζερ επιδίδεται σε μιά μορφή αυτοθεραπείας της οποίας κύρια απασχόληση ήταν η ζωγραφική με λάδι σε βότσαλα της θάλασσας. Μερικοί από τους φίλους και συγγενείς του κατέχουν ακόμη τα έργα του σε βότσαλα τα οποία δώριζε - μερικά ήταν απεικονίσεις τοπίων της Κυρήνειας και κάποια ήταν αφηρημένες ή διακοσμητικές παραστάσεις.

Το 1973 ο Γιώργος Κάϊζερ είχε ηγηθεί μιάς ομαδικής περιήγησης και προσκυνήματος στην Ελλάδα που οργανώθηκε από τον Σύλλογο Αποφοίτων Γυμνασίου Κυρηνείας. Το λεωφορείο των περιηγητών ήταν εξοπλισμένο με μικρόφωνο το οποίο χρησιμοποιούσε καθημερινά με πολλή χάρη και με θέρμη γιά να μοιραστεί πολλά και διάφορα με τους συνταξιδιώτες. Μεταξύ τους ήταν και το καταπληκτικό του ποίημα το οποίο τότε ήταν γνωστό ως "Τα Παράθυρα":

Όλος ο κόσμος είναι η πίκρα τους
Όλος ο κόσμος είναι η χαρά τους
Όλος ο κόσμος είναι η λύπη τους

Ανοίξτε τα Παράθυρα

Υπάρχει κι Άλλος Κόσμος

Γιά μένα, ο Γιώργος Κάϊζερ, ο κύριος Γιώργος, ήταν και παραμένει ένας φωτεινός δείκτης ήθους και αξιοπρέπειας, δημιουργικότητος και ανθρωπιάς που σημάδεψε μερικά 'που τα πιό σημαντικά χρόνια της ζωής μου. Με τα δεδομένα του πλαίσιου μες στο οποίο έζησε, εργάστηκε και αγωνίστηκε, τον εβίωσα ως μιά παρουσία~κάλεσμα και πρότυπο στην προσπάθεια μας να ζήσουμε πιό ολοκληρωμένα και να πραγματώσουμε την ανέλιξη του Ελεύθερου Άνθρωπου.

Ανοίξτε τα Παράθυρα
Υπάρχει κι Άλλος Κόσμος

Πέτρος Ευδόκας
, petros@cyprus-org.net
Μέλος της Ομάδας Σύνταξης Ενδο~Μήδεια / Cyprus IndyMedia
~~~~~~~~~

Σχετικά Αναγνώσματα και Πηγές

"...πριν από λίγους μήνες βρέθηκε ομαδικός τάφος έξω από το κατεχόμενο Καζάφανι και έγιναν ταυτοποιήσεις. Σε εκείνο τον τάφο βρεθηκαν όσοι μου είχε αναφέρει ότι ήσαν δεμένοι κάτω από την χαρουπιά.
Ακόμη ένας ομαδικός τάφος με εκτελεσθέντες Ελληνοκύπριους εν ψυχρώ από τους εισβολείς και τουρκοκύπριους χασάπηδες.

Τα αδέλφια Γερμανοί 14 ετών ο ένας, ο Γιώργος Νικολάου, ο θεολόγος Τάκης Κάιζερ και τόσοι άλλοι Κερυνειώτες που συνελήφθηκαν μέρες μετά την κατάληψη της Κερύνειας τι έγιναν κύριοι τουρκοκύπριοι της Κερύνειας που εσείς τους συλλάβετε γιατί εσείς τους γνωρίζατε και όχι ο στρατός εισβολής;

Τζαβέλλας Κώστας
Έφεδρος Αξιωματικός
Αιχμάλωτος 74"
http://anaxfiles.blogspot.com/2009/01/blog-post_6150.html

Η ίδρυση της Συντονιστικής Επιτροπής Ενωτικού Αγώνος (ΕΣΕΑ), 1971. Από τα αρχεία του Σπύρου Παπαγεωργίου:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhheP2SCNgb5IfRwsFPRYEut2ZuAtO6cwKKX_AYF5qUlVqOSOnndUYGtHeB7PHaEdqpZnF33ndSbkYqH_20WFLbDzxW0g1xyjDn31FxDDx_GbTnOSzZrNgYSy8toxLHzZs_f6JG1GAUHeRo/s1600-h/ESEA.jpg

[ "κλίκ" πάνω στην εικόνα του κειμένου πιό κάτω γιά ευκρίνεια ]



~~~~~~~~~~

3 comments:

  1. Ακόμα ένα ηρωοποιημένος ΕΟΚΑβητατζιής. Αρέσκει μου που το Ιντιμήτια το παίζει τζιαι αντιεθνικιστικό.

    Ευτυχώς που τα εζήσαμεν τζιαι ξέρουμεν τη δράση πολλών που υπογράφουν την ιδρυτική διακύρηξη της ΕΣΕΑ. Αμαν έβρετε την ισια σας πεστε μας την τζιαι μας

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο Γιώργος Κάϊζερ δεν είχε καμία οργανωτική σχέση με την ΕΟΚΑ β. Δεδομένου ότι ήμουν προσωπικά ενεργός σε εκείνη την παράταξη, αν και βιώναμε καταστάσεις απόλυτης δικτατορίας και λόγω αυτής την ανάγκη τήρησης πολλών μυστικών, μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα για την εμπλοκή ή όχι κάποιων ανθρώπων.

      Ο Γιώργος Κάϊζερ ως ένα από τα πιο αφοσιωμένα μέλη της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης και της Ενωτικής Παράταξης επένδυσε τα πάντα στις προσπάθειες για συμφιλίωση ανάμεσα στον λαό μας και την αποφυγή εμφύλιας σύγκρουσης. Γι αυτό άλλωστε συνέδραμαν και ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ στην απελευθέρωση του από τον τουρκικό στρατό, γιατί αναγνώριζαν την ειρηνιστική του πρόθεση προς την ΤΚυπριακή κοινότητα• την ίδια πολιτική στάση - δηλαδή διαφύλαξη της ενότητας για αποφυγή εμφύλιων σκοτωμών ανάμεσα στους ΕΚύπριους - διατήρησε και καθ' όλη τη διάρκεια της φοβερής εκείνης εποχής.

      Delete
  2. Αγγελινα Σωτηριου21 July 2011 at 17:58

    Πετρο το διάβασα εστω και αργά τοσους μηνες μετα...θυμάμαι αμυδρα ατελειωτες συζητησεις στη Λεμεσο με τον κύριο Γιώργο, τον πατερα σου και τους γονεις μου...τελευταια φορα τον είδα τετοιες μέρες πριν 4 χρόνια σε κηδεια φιλου που ηταν αγνοούμενος.

    ReplyDelete