♦ Σκέφτονται μόνο το βραχυπρόθεσμο κέρδος οι βιομήχανοι;♦ Το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι αποκλειστικά αφοσιωμένο μόνο στα δικά του συμφέροντα: ουδέν ενδιαφέρον για τις ανάγκες της ευρύτερης κοινωνίας♦ Η μανία για βραχυπρόθεσμο κέρδος τυφλώνει: αν είχαν ενδιαφέρον για μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και επένδυση στην κοινωνική υποδομή, οι επενδύσεις θα έφερναν καλύτερη κερδοφορία στην βιομηχανία■ Διερεύνηση της σχέσης μεταξύ Βιομηχανίας και Άμυνας• της απάτης που αφορά την Εργολαβία στις οικοδομές• και της ανάγκης συμμετοχής πολιτών και εργαζομένων στις διαδικασίες λήψεως αποφάσεων.
Όταν μιλούν οι καπετάνιοι της Βιομηχανίας - οι αντιπρόσωποι του Εμπορικού-Βιομηχανικού Επιμελητηρίου (ΕΒΕ) - διαφαίνονται πολύ πιο καθαρά οι βλέψεις και αντιλήψεις της τάξης που εκπροσωπούν, καθώς και τα ελλείματα, τα κενά, και οι εμμονές που την χαρακτηρίζουν.
Πιο κάτω θα διαβάσετε δηλώσεις των ΕΒΕ Λευκωσίας και Λεμεσού όπου κατατίθενται - υποτίθεται - προτάσεις για την περίφημη "επανεκκίνηση της βιομηχανίας". Όταν ομιλεί το τοπικό Μεγάλο Κεφάλαιο, χρειάζεται υπομονή και μελέτη για να αντιληφθούμε το τι λέει. Πιο σημαντικά όμως είναι αυτά που ΔΕΝ λέγει, και απαιτείται υπομονή και βαθύτερη σκέψη για να αναγνωριστούν και να εκτιμηθούν ορθά. Ως εισαγωγή, λοιπόν, στο πιο κάτω άρθρο από την εφημερίδα Φιλελεύθερος που έχει τίτλο "Άμεσα τονωτικά μέτρα για επανεκκίνηση της βιομηχανίας" που περιέχει τις δηλώσεις των βιομηχάνων, παραθέτουμε κάποιες παραμέτρους που θεωρούμε απαραίτητες για την διάσωση της βιομηχανίας: είναι ταυτόσημες με την διάσωση της κοινωνίας μας από την οικονομική και πολιτικοστρατιωτική κρίση την οποία διαβιώνουμε.
Ελπίζουμε ότι θα διαφανεί το ότι οι προτάσεις από τα ΕΒΕ έχουν το χαρακτηριστικό του καννιβαλισμού. Οι βιομήχανοι ζητούν να γίνουν πιο κερδοφόρες οι επιχειρήσεις τους αγνοώντας τις θεμελιώδεις αξίες της πολιτικής οικονομίας: η ευρύτερη κοινωνία είναι που θρέφει αυτές τις επιχειρήσεις με εργαζόμενους, με γνώσεις και δεξιότητες, με ασφάλεια, με πρώτες ύλες, με υποδομές για μεταφορές, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, πληροφορική, κοκ. Επιπλέον, για τις βιομηχανίες που παράγουν για την εγχώρια αγορά, η κοινωνία τους προσφέρει τον μόνο δρόμο που υπάρχει για κερδοφορία: αγοράζει τα προϊόντα τους! Η τάξη βιομηχάνων αγνοεί βάναυσα την συμβιοτική σχέση που έχει με την κοινωνία. ΔΕΝ αναγνωρίζει ότι αν θρέψει την ευρύτερη κοινωνία, οι επιχειρήσεις της θα γίνουν πιο κερδοφόρες.
Ο μόνος τρόπος να γίνουν πιο κερδοφόρες οι εγχώριες βιομηχανίες είναι να παραμεριστεί η εμμονή για βραχυπρόθεσμο κέρδος και να γίνουν επενδύσεις σε μακροπρόθεσμη κοινωνική πολιτική που να συμπεριλαμβάνει πρόνοιες για την παραγωγή• θρέφοντας την κοινωνία, θα τραφούν και οι βιομηχανίες με κερδοφορία.
Για παράδειγμα πιο κάτω θα δείτε πως με αφορμή μια δήθεν «έλλειψη τόσο ειδικευμένου όσο και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού» προκύπτει από τους βιομήχανους η απαίτηση «όπως επιτραπεί η προσέλκυση από το εξωτερικό για να καλύψουμε κενά». Πιστεύουν πως εισάγοντας εργαζόμενους, πιθανώς πρόθυμους να εργαστούν για λιγότερα λεφτά, θα μειώσουν τα έξοδα τους και θα αυξηθούν τα κέρδη. Η πραγματικότητα είναι ότι αν εργοδοτήσουν κύπριους εργαζόμενους έστω και σε κάπως ψηλότερους μισθούς, οι βιομηχανίες θα κερδίσουν διότι δεν θα σπαταλείται παραγωγικός χρόνος σε ασυνεννοησίες λόγω γλώσσας, και θα γίνεται καλύτερη πρόληψη δυστυχημάτων ή λαθών στην παραγωγή - αυτά είναι καθημερινά συμβάντα που κοστίζουν τα μέγιστα.
Ακόμα καλύτερα, ο ντόπιος εργαζόμενος δεν θα χρειαστεί να εκπαιδευτεί ξανά, ενώ οι προσωρινοί ή εποχιακοί εργαζόμενοι από το εξωτερικό χρειάζονται εκπαίδευση ξανά και ξανά, κάθε φορά που εισάγεται μια νέα "φουρνιά" προσωρινών εργαζόμενων.
Το πρόβλημα εξειδικευμένων και ανειδίκευτων εργατών λύεται ακόμα βαθύτερα αν δώσουμε έμφαση όχι στην εκπαίδευση αλλά στην Παιδεία. Η Παιδεία - εντός και εκτός σχολείων - κατέχει τεράστια διαφορά από την απλή εκπαίδευση. Η εκπαίδευση ασχολείται με την εξειδικευμένες δεξιότητες: αφορά συγκεκριμένα εργαλεία, συγκεκριμένες μεθόδους, συγκεκριμένες διαδικασίες. Κάθε φορά που μια μορφή παραγωγής αναβαθμίζεται σε άλλη (πχ. από τον ατμό στον ηλεκτρισμό, από τον ηλεκτρισμό στα ηλεκτρονικά, από τα ηλεκτρονικά στα λογισμικά, από τα λογισμικά στην τεχνητή νοημοσύνη, και διαρκώς με την μετάβαση από μια υποδιαίρεση της επικρατούσας μορφής παραγωγής σε άλλη υποδιαίρεση), ο εργαζόμενος χρειάζεται κάθε φορά νέα ειδική εκπαίδευση.
Ενώ ο εργαζόμενος που κατέχει Παιδεία ξέρει πως να μαθαίνει, γνωρίζει πως να εκπαιδεύεται και να αυτο-εκπαιδεύεται• γνωρίζει το τί γνωρίζει και το τι δεν γνωρίζει, δηλ. γνωρίζει τα όρια του, τα πλεονεκτήματα του και τα ελλείμματα του. Οι βιομήχανοι θα κέρδιζαν πολύ περισσότερα αν συνέβαλλαν στο να λειτουργεί καλύτερα η Παιδεία στον τόπου μας, τόσο εντός σχολείων όσον και εκτός (μέσω των ΜΜΕ, κοινωνικών δραστηριοτήτων ΚΑΙ στον χώρο εργασίας). Γιατί θα είχαν ενώπιον τους μια τάξη εργαζομένων που είναι πολύ πιο ικανή και πολύ πιο παραγωγική, καθώς και πολύ πιο εύκολα προσαρμόσιμη στις διαρκείς μεταλλάξεις που υπόκεινται οι συγκεκριμένες συνθήκες και μέθοδοι της παραγωγής.
Επιπλέον, μια πολύ απλή αλλαγή στην πρακτική της κατανομής εργασιών και καθηκόντων στην βιομηχανία παρέχει την δυνατότητα για καλλιέργεια ικανότατου εργατικού δυναμικού: αυτή επιτυγχάνεται με την εκ περιτροπής ανάθεση καθηκόντων και εργασιών, την εκπαίδευση του εργαζόμενου σε όλα, σε όσον το δυνατόν περισσότερες εργασίες που υπάρχουν στην συγκεκριμένη μονάδα παραγωγής (εργοστάσιο, εργαστήριο, εργοτάξιο). Ο εργαζόμενος που ξέρει ότι θα περάσει δύο ώρες μεταφέροντας κιβώτια από την αποβάθρα και αργότερα δύο ώρες στο γραφείο δακτυλογραφώντας εκθέσεις, μέρος του απογεύματος στο ταμείο και το υπόλοιπο καθαρίζοντας τις μηχανές ή το πάτωμα, θα είναι πολύ πιο άνετος και πρόθυμος για εργασία και θα έχει πολύ περισσότερα να δώσει στην παραγωγή σε σύγκριση με τον εργαζόμενο που υποβιβάζεται στο να λειτουργεί απλώς ως ένα εξάρτημα μιας μηχανής για οκτώ ή δώδεκα ώρες κάθε μέρα.
Η εκ περιτροπής ανάθεση καθηκόντων εμπλουτίζει το εργατικό δυναμικό, και αναβαθμίζει τους εργαζόμενους σε παραγωγούς. Ακόμα πιο σημαντικό, βοηθά τον κάθε εργαζόμενο να γνωρίσει το πως και γιατί γίνονται τα πράγματα με τον άλφα ή βήτα τρόπο, έτσι ώστε να μην χρειάζεται διαρκώς επίβλεψη και αυστηρή καθοδήγηση ή επίπληξη από επιστάτες. Οι εργαζόμενοι αυτο-επιστατούνται διότι γνωρίζουν τις παραμέτρους της παραγωγής. Η σπατάλη ακριβού χρόνου για επιστάτες και διευθυντικό προσωπικό ελαττώνεται κατακόρυφα όταν οι εργαζόμενοι μπορούν να αναγνωρίσουν από μόνοι τους, μέσα από τα πολλαπλά βιώματα της παραγωγής το πως και γιατί η κάθε πράξη γίνεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Και... σύντομα οι εργαζόμενοι που τυγχάνουν αυτής της πολύπλευρης ανάθεσης καθηκόντων αρχίζουν να προσφέρουν εμπνεύσεις και εισηγήσεις για την βελτίωση των καταστάσεων, βελτιώνοντας την διαδικασία παραγωγής. Διότι εκεί, μέσα στις λεπτομέρειες της παραγωγής ευρίσκεται και ο σπόρος της ανακάλυψης και της εφεύρεσης. Η ευρεσιτεχνία, η κατά κυριολεξίαν επινόηση, είναι ακριβώς αυτό: η επένδυση της νόησης επί της τεχνικής. Ο νούς που έχει την δυνατότητα για επινόηση είναι εκείνος που αφ' ενός τροφοδοτείται με την γνώση της λεπτομέρειας των αναγκών της παραγωγής μέσω έκθεσης στα πολύπλευρα της βιώματα, και επίσης έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τον χρόνο της "άμυαλης" ή "ανεγκέφαλης" παραγωγής (την ώρα που καθαρίζουμε, πακετάρουμε, κλαδεύουμε, βιδώνουμε) για να αναμασήσει και επεξεργαστεί αυτή την γνώση. Από εκεί ξεφυτρώνει το "αχά!" της επινόησης.
Η εκ περιτροπής ανάθεση καθηκόντων εμπλουτίζει το εργατικό δυναμικό, και αναβαθμίζει τους εργαζόμενους σε παραγωγούς. Ακόμα πιο σημαντικό, βοηθά τον κάθε εργαζόμενο να γνωρίσει το πως και γιατί γίνονται τα πράγματα με τον άλφα ή βήτα τρόπο, έτσι ώστε να μην χρειάζεται διαρκώς επίβλεψη και αυστηρή καθοδήγηση ή επίπληξη από επιστάτες. Οι εργαζόμενοι αυτο-επιστατούνται διότι γνωρίζουν τις παραμέτρους της παραγωγής. Η σπατάλη ακριβού χρόνου για επιστάτες και διευθυντικό προσωπικό ελαττώνεται κατακόρυφα όταν οι εργαζόμενοι μπορούν να αναγνωρίσουν από μόνοι τους, μέσα από τα πολλαπλά βιώματα της παραγωγής το πως και γιατί η κάθε πράξη γίνεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Και... σύντομα οι εργαζόμενοι που τυγχάνουν αυτής της πολύπλευρης ανάθεσης καθηκόντων αρχίζουν να προσφέρουν εμπνεύσεις και εισηγήσεις για την βελτίωση των καταστάσεων, βελτιώνοντας την διαδικασία παραγωγής. Διότι εκεί, μέσα στις λεπτομέρειες της παραγωγής ευρίσκεται και ο σπόρος της ανακάλυψης και της εφεύρεσης. Η ευρεσιτεχνία, η κατά κυριολεξίαν επινόηση, είναι ακριβώς αυτό: η επένδυση της νόησης επί της τεχνικής. Ο νούς που έχει την δυνατότητα για επινόηση είναι εκείνος που αφ' ενός τροφοδοτείται με την γνώση της λεπτομέρειας των αναγκών της παραγωγής μέσω έκθεσης στα πολύπλευρα της βιώματα, και επίσης έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τον χρόνο της "άμυαλης" ή "ανεγκέφαλης" παραγωγής (την ώρα που καθαρίζουμε, πακετάρουμε, κλαδεύουμε, βιδώνουμε) για να αναμασήσει και επεξεργαστεί αυτή την γνώση. Από εκεί ξεφυτρώνει το "αχά!" της επινόησης.
Όλα αυτά συντείνουν στην κερδοφορία με τρόπους που το πεπερασμένο, ρατσιστικό και ανήθικο βιομηχανικό πρότυπο του "φέρε μαύρους αμόρφωτους εργάτες, φτηνή εργατική δύναμη να τους εκμεταλλευτούμε όσον μπορούμε" δεν μπορεί καν να συγκριθεί σε αποτελεσματικότητα.
Η συμμετοχή των εργαζομένων σε πολλαπλές όψεις της παραγωγής ανοίγει και το άλλο σκέλος του διαλόγου που οι στενόμυαλοι βιομήχανοι δεν θέλουν να ακούσουν: συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις που αφορούν την παραγωγή.
Παρ' όλον που η συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις που αφορούν την παραγωγή εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, στην Κύπρο υπάρχουν συνθήκες που σήμερα είναι πολύ διαφορετικές από τις πλείστες τέτοιες χώρες. Σε εκείνες, υπάρχει ένα Κράτος που λειτουργεί και μια κεφαλαιοκρατία που βιώνει τον κύκλο
επένδυση-►παραγωγή-►πωλήσεις-►κερδοφορία-►επένδυση, σε συνθήκες ομαλότητας. Στην Κύπρο του σήμερα για πολλούς και διάφορους λόγους ούτε το Κράτος ούτε η κεφαλαιοκρατία λειτουργούν. Σε αυτές τις συνθήκες, όπου η εξουσία του κεφαλαίου πεθαίνει μαζί με το Κράτος διότι το σύστημα τους δεν είναι λειτουργικό αλλά και όπου ταυτόχρονα δεν υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις να το αντικατασταστήσουν (ένα μετέωρο βήμα λοιπόν μεταξύ κεφαλαιοκρατίας και σοσιαλισμού), η συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις που αφορούν την παραγωγή επιτυγχάνει τα εξής:
► μειώνει τον αριθμό (και το κόστος) αναγκαίων διευθυντών γιατί οι πλείστοι εργαζόμενοι αυτοδιευθύνονται,
► παρέχει επιπρόσθετα κίνητρα (όχι χρηματικά αλλά ηθικά, κοινωνικά και ψυχολογικά κίνητρα) στους εργαζόμενους να διαχειρίζονται τις υποθέσεις της επιχείρησης σαν δικές τους,
► καρπώνεται την πείρα και γνώση των εργαζόμενων και την επενδύει μέσα στην διαδικασία αποφάσεων,
► συμβάλλει στην δημιουργία μιας ακόμα πιο παραγωγικής ομάδας εργαζομένων,
► αξιοποιεί την πιο παραγωγική μερίδα του πληθυσμού μας που σήμερα παραμένει έξω από την παραγωγή σε σχεδόν 50% ανεργία: την νεολαία.
Υπάρχουν πολλά άτομα σήμερα ανάμεσα στους νέους - κυρίως άτομα κάτω των 45 - που είτε συνειδητά είτε ενστικτωδώς κλίνουν προς το να εκτιμούν και επιζητούν την εργασία με νόημα πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενεές. Η συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν την παραγωγή παρέχει τέτοιο νόημα. Οι πλείστοι απέχουν από την πολιτική ζωή (συχνά δεν ψηφίζουν), στις εργασίες τους (όσοι λίγοι έχουν εργασία) ΔΕΝ βρίσκουν ευκαιρίες για συμμετοχή στις διαδικασίες αποφάσεων, και η δημιουργική τους δυνατότητα αντί να επενδύεται για το όφελος της κοινωνίας σπαταλείται σε ανώφελες ή καταστροφικές δραστηριότητες (ψώνια για αχρείαστα εμπορεύματα, επένδυση χρόνου στο θεαθήναι, συμμετοχή σε ποδοσφαιρικές συγκρούσεις, κλπ.). Η ικανότητα τους υποτονεί και αναμένει με απόγνωση να αξιοποιηθεί κάπου με νόημα. Η συμμετοχή αυτής της γενιάς των εργαζομένων στις αποφάσεις που αφορούν την παραγωγή είναι η οδός μέσω της οποίας αυτά τα άτομα μπορούν να εγκολπωθούν όχι μόνο σε μια νέα μορφή εργοδότησης, αλλά πιο σημαντικά, να αξιοποιηθούν παραγωγικά για το γενικό όφελος της κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο η βιομηχανία οφελείται και ταυτόχρονα οφελείται άμεσα και η ευρύτερη κοινωνία.
Αν διαβάσετε τις δηλώσεις των ΕΒΕ πιο κάτω θα δείτε πως δεν έχουν ιδέα για αυτά τα θέματα και ούτε καν τους απασχολούν.
Το άλλο που ζητούν είναι φορολογικές απαλλαγές. Με άλλα λόγια, ζητούν οικονομική ενίσχυση. Και γιατί; Ο λόγος δεν είναι μόνο το ότι οι πλείστοι βιομήχανοι είναι πλεονέκτες. Ναι, πολλοί είναι, αλλά υπάρχουν και οι αντικειμενικές συνθήκες που τους πιέζουν να ζητούν φορολογικές απαλλαγές. Κύριος παράγοντας σε αυτό είναι η έλλειψη ρευστού. Από τότε που έγινε η κρατική ληστεία των καταθέσεων (το γνωστό "κούρεμα" του 2013) δεν υπάρχει το χρηματικό συνάλλαγμα για να γίνονται οι καθημερινές πράξεις (κυρίως πληρωμές) ώστε η κάθε επιχείρηση να μπορεί να λειτουργεί όπως πρέπει. Ακόμα και οι εταιρείες που είναι σε πολύ καλή μοίρα, δυσκολεύονται να κινηθούν γιατί δεν υπάρχουν τα μετρητά. Όλοι χρωστούν σε όλους και όλοι έχουν να παίρνουν από όλους, μα αυτό δεν παράγει μετρητά για να σπάσει ο κύκλος.
Οι κοντόφθαλμοι βιομήχανοι νομίζουν πως αν τους χαριστούν οι φόροι θα γλυτώσουν λίγα έξοδα και θα τους μείνουν λεφτά για πληρωμές ή για να υλοποιήσουν κέρδη. Λάθος! Η ρευστότητα ΟΥΔΕΠΟΤΕ αποκαταστάθηκε σε καμία χώρα που βιώνει κρίση, με το να γίνοντα δωρεές στους βιομήχανους. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι απαλλαγές και χαλαρώσεις σε φόρους και δάνεια που στοχεύουν στην ανακούφιση του απλού λαού είναι πάντα αυτό που πυροδοτεί την επανεκκίνηση της οικονομίας. Όταν οι εργαζόμενοι επωφεληθούν με τέτοια μέτρα, αρχίζουν να μπορούν να ξοφλήσουν τα χρέη τους και να μπορούν να ψωνίσουν πιο άνετα. Όταν ένας λαός πληρώνεται για να εργάζεται και δύναται να ψωνίσει, αρχίζει πάλιν η δυνατότητα για τις βιομηχανίες να μπουν ξανά στον κύκλο
επένδυση-►παραγωγή-►πωλήσεις-►κερδοφορία-►επένδυση. Όταν οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αγοράσουν, ούτε και οι βιομήχανοι θα πραγματώσουν ποτέ κέρδη.
Με άλλα λόγια, οι βιομήχανοι θα έπρεπε να ζητούν απαλλαγές και χαλαρώσεις σε φόρους και δάνεια για τον απλό λαό της καθημερινής ζωής, και όχι για τους εαυτούς τους. Διότι δεν είναι οι βιομηχανίες που πραγματώνουν τα κέρδη: ο απλός λαός, στον διπλό του ρόλο ως εργαζόμενος και ως αγοραστής είναι που παράγει τα κέρδη για τις βιομηχανίες. Μόνο οι πλέον εγωιστές κεφαλαιοκράτες και αυτοί με τις εμμονές για βραχυπρόθεσμα κέρδη ζητούν φοροαπαλλάξεις για τις επιχειρήσεις τους: δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ακόμα και αν αυτοί λάβουν φοροαπαλλάξεις και άλλα οφέλη, ενόσω ο λαός δεν έχει εργασίες με εισόδημα οι εταιρείες δεν πρόκειται να του πουλήσουν τίποτα.
Τα πιο πάνω ισχύουν πιο έντονα για τις βιομηχανίες που παράγουν είτε απευθείας για την τοπική αγορά, είτε για το Κράτος. Και στις δύο περιπτώσεις, αν ο λαός δεν μπορεί να αγοράσει προϊόντα, ή να πληρώσει φόρους, οπότε ούτε και το Κράτος θα μπορεί να πληρώσει τις βιομηχανίες, τότε ο κύκλος της παραγωγής και αγοράς θα παραμένει παράλυτος.
Ισχύουν λιγότερο για τις εταιρείες που παράγουν για το εξωτερικό. Αλλά και για εκείνες ισχύουν αυτά, έστω σε μικρότερο βαθμό: ισχύουν γιατί και αυτές οι βιομηχανίες εξαγωγών πρέπει να στηριχτούν σε άλλες εγχώριες βιομηχανίες για υπηρεσίες όπως μεταφορές, πρώτες ύλες, υλικά πακεταρίσματος, φορτώσεις-εκφορτώσεις, καύσιμα, κοκ, όπου όλα αυτά συνεχίζουν να υπάγονται στους γενικότερους νόμους της παραλυμένης οικονομίας.
Το πρότυπο σκέψης με βάση το οποίο κινούνται βιομήχανοι και Κράτος έχει ήδη ξεπεραστεί από τα μέσα του 1800 κάτι• τότε ήταν που η επιστήμη ανεκάλυψε το αυταπόδεικτο: ότι η κινητήρια δύναμη της παραγωγής δεν είναι ούτε οι μηχανές, ούτε τα καύσιμα, ούτε το κεφάλαιο, αλλά απλά η ανθρώπινη εργασία. Ο εργαζόμενος λαός είναι που παράγει τα εμπορεύματα, και ο ίδιος ο λαός είναι που αγοράζοντας τα πραγματώνει το κέρδος που οικειοποιείται ο βιομήχανος. Χωρίς τον εργαζόμενο λαό δεν υπάρχει ούτε αγορά, ούτε παραγωγή. Αυτό ισχύει ακόμα και για τις εταιρείες των οποίων οι πελάτες είναι Κράτη ή άλλες εταιρείες, εγχώριες ή και του εξωτερικού. Και αυτές οι οντότητες (Κράτη, εταιρείες) έχουν μόνο την αγοραστική δύναμη που τους προσδίδει ο εργαζόμενος και φορολογούμενος λαός. Η παραίσθηση πως τάχα η βιομηχανία "θα πάει μπροστά" αν δωθούν λεφτά, φορολογικές απαλλάξεις, κλπ. στους βιομήχανους, έχει αποδομηθεί από την επιστήμη και καταδειχθεί ως άτοπη. Αλλά παραμένει άκρως ελκυστική διότι μοιάζει πως θα "διορθώσει τα πάντα". Ενώ όλοι οι οικονομολόγοι - τόσον οι μαρξιστές όσον και οι αντιμαρξιστές - συμφωνούν ότι σε μια οικονομική κρίση όπου η ρευστότητα έχει αποτελματωθεί, η λύση είναι πάντα αυτή: δημιουργούμε ελαφρύνσεις φόρων και δανείων για τον εργαζόμενο λαό, παρέχουμε εργασία και βιώσιμα εισοδήματα στον κόσμο. Αυτό, αρκεί για να αρχίσει να κινείται η οικονομία και να συσσωρευτεί ξανά συνάλλαγμα για τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Επιπλέον, αν δωθούν ελαφρύνσεις και υποστήριξη σε μικρομεσαίους παραγωγούς, ιδίως αν αυτοί είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς γεωργών-παραγωγών-εργατών, ή σε συλλογικά ιδιόκτητες μονάδες παραγωγής, σε κολλεκτίβες και κοινόβια, συντεχνίες και μη-κερδοσκοπικούς οργανισμούς, η επανεκκίνηση της βιομηχανίας γίνεται ακόμα πιο εύκολη.
Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τον πλεονέκτη βιομήχανο που απλώς θέλει να εισπράξει και να μην δώσει τίποτα στην κοινωνία.
Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας είναι πως κόντρα στο τι λέει η επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας οι πλείστες απαιτήσεις των βιομηχάνων είναι για διάφορα είδη χρηματοδοτήσεων. Ζητούν απαλλάξεις και χαλαρώσεις σε φόρους, πρόσβαση σε χρηματικές δωρεές και δάνεια, και δωρεάν εξυπηρετήσεις από τα πανεπιστήμια, το Κράτος, και την ευρύτερη κοινωνία. Ένα πολύ καλό παράδειγμα που εμπερικλείει όλες αυτές τις προβληματικές κατευθύνσεις είναι η μέγάλη απάτη που αφορά τις οικοδομές.
Οι μεγαλο-εργολάβοι ως επί το πλείστον, κατέχουν εξαιρετικά σημαντικές θέσεις κοντά στα κόμματα, στον κλήρο (εκκλησία), στο Κράτος και στο χρηματικό Κεφάλαιο (τράπεζες), που τους επιτρέπει διαρκώς να λαμβάνουν τεράστια αδικαιολόγητα δάνεια για οικοδόμηση τεραστίων έργων (πύργους, πολυκατοικίες, αχρείαστα έργα υποδομής όπως την σήραγγα στο χωριό Κάτω Μονή), τα οποία έργα μένουν σχεδόν πάντα αναξιοποίητα: τα γραφεία ή διαμερίσματα σε αυτά τα κτίρια είναι πανάκριβα και δεν τα ενοικιάζει κανένας, οι δρόμοι μένουν αχρησιμοποίητοι, οι πύργοι άδειοι. Ήτοι πρόκειται για κατασπατάληση πόρων εκ μέρους αυτής της βιομηχανίας - η οποία όμως λόγω της στενής της σχέσης με την εξουσία συνεχίζει ακάθεκτη να κτίζει σπαταλώντας περισσότερους πόρους και καταστρέφοντας όλο και περισσότερο το περιβάλλον μας.
Το φαινόμενο αυτό έχει αναγνωριστεί από την σύγχρονη οικονομολογία και ονομάζεται "υπερ-χρηματοδότηση" (over-financialization). Σχεδόν ομόφωνα, διεθνείς οικονομολόγοι πολλών διαφορετικών σχολών σκέψης και ανάλυσης αποδίδουν την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2010 σε αυτή ακριβώς την πρακτική: την ανεξέλεγτη χρηματοδόση /δανειοδότηση που έχει στόχο να παράγει κέρδη όχι από την παραγωγή και πώληση, αλλά από την δανειοδότηση. Η τάση για αυτή την καταστροφική πολιτική άρχισε στις ΗΠΑ από τις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά διατηρήθηκε υπό έλεγχο λόγω νομικών μέτρων και ρυθμίσεων. Στη δεκαετία του 1980 οι νόμοι ρύθμισης του Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου ακυρώθηκαν, και άρχισε μια ανεξέλεγκτη πορεία υπερ-χρηματοδότησης /υπερ-δανειοδότησης που πρώτα γέννησε μερικές μικρές κρίσεις και αργότερα την "μεγάλη κρίση" του 2007-2010 που εξαπλώθηκε σε όλα τα μέρη του πλανήτη που διασυνδέονται οικονομικά με τις ΗΠΑ. Οι δικοί μας υπερηλίθιοι ΚΑΙ πλεονέκτες τραπεζικοί ακολούθησαν αυτή την πρακτική και με διάφορες μεγάλες και πολλές μικρές υπερβολικές δανειοδοτήσεις (που συμπεριλαμβάνουν αγορά μετοχών και της μορφής δανείων που ονομάζονται ομόλογα), εξέθεσαν τις τράπεζες τόσο πολύ που αντί κερδοφορίας από τα δάνεια έφτασαν στο σημείο κατάρρευσης.
Οι απαιτήσεις των βιομηχάνων για χρηματοδοτήσεις είναι απλώς το να επεκταθεί η σπάταλη ανοησία των τραπεζών πρός τις δικές τους εταιρείες, όπως ήδη προεκτείνεται και προς τους εργολάβους.
Τι προτείνει για τις επενδύσεις η πολιτική οργάνωση Εμείς Οι Πολίτες (ΕΟΠ)
Έχουμε δημοσιεύσει ένα κείμενο όπου παραθέτουμε τα σημαντικά στοιχεία μιας εκ των προτάσεων της κίνησης ΕΟΠ για τις επενδύσεις. Εν περιλήψει - και αυτό αφορά κυρίως τις συγκεκριμένες επενδύσεις από το εξωτερικό που τώρα γίνονται στην Κύπρο σε εργολάβους και σε σπάταλα έργα - η κίνηση ΕΟΠ εισηγήθηκε να δεσμεύονται δια νόμου οι επενδυτές νώστε το μεγαλύτερο μέρος της επένδυσης τους να στοχεύει στο κτίσιμο κατοικιών για τους απλούς ανθρώπους, με προσιτά ενοίκια: αυτό θα ανακουφίσει άμεσα την κοινωνία μας από το νεοφανές πρόβλημα έλλειψης στέγης και την ανακούφιση του άστεγου μέρους του πληθυσμού μας - πράγμα που έχει σίγουρα ανθρωπιστική αξία ΚΑΙ είναι κερδοφόρο - αλλά πιο σημαντικά, φέρνει ξανά την οικοδομική εργολαβία πίσω μέσα στον χώρο της νούσιμης παραγωγής με νόημα προς ικανοποίηση αληθινών ανθρώπινων αναγκών, και βάζει φρένο στην αχρείαστη σπατάλη πόρων όπου κτίζονται μεγάλα έργα που δεν μπορεί κανείς να τα αξιοποιήσει.
Δεδομένου ότι το θέμα των επενδύσεων από το εξωτερικό αφορά και την εξωτερική πολιτική της χώρας μας και τις σχέσεις μας με άλλες χώρες, η πρόταση κατατέθηκε με επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Παρακαλούμε μελετήστε το κείμενο της εδώ:
■ Μπράβο στο ΕΟΠ και τον Γιώργο Κουντούρη ~ Οικονομία και πραγματικότητα
Θα ήταν πολύ απλό να επεκταθούν αυτά τα μέτρα ώστε ΟΛΕΣ οι επενδύσεις της βιομηχανίας γενικά, να αρχίσουν να στοχεύουν στην ικανοποίηση ανθρωπίνων αναγκών αντί στην εξαγωγή κάποιου πρόσκαιρου οφέλους για μερικούς βιομήχανους και τραπεζικούς μέσω "κόλπων" με τις χρηματοδοτήσεις.
Υπάρχουν πολλοί τομείς όπου η εγχώρια βιομηχανία θα μπορούσε να στοχεύσει στο να αυξηθεί η αυτάρκεια της Κύπρου σε τροφές, ρούχα, υποδήματα, απλά εργαλεία, καύσιμα, φάρμακα, στέγη. Ενώ αντιθέτως, η μεγαλύτερη μερίδα των κορυφαίων βιομηχάνων και των πανεπιστημίων με τα οποία συνεργάζονται, επιδίδονται σε φαντασιώσεις πως τάχα η Κύπρος θα αρχίσει να παράγει ρομπότ, διαστημόπλοια, κβαντικούς υπολογιστές και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, ενώ ο λαός μας - δηλαδή οι εργαζόμενοι που θα παραγάγουν αυτά τα πράγματα - παραμένουν ξυπόλητοι, άστεγοι, ασθενείς, τρέφονται λανθασμένα, δεν γυμνάζονται, και με κάθε νέα γενεά είναι όλο και πιο αμόρφωτοι.
Είμαστε κυριολεκτικά οι αππωμένοι χώρκατοι που - προδώνοντας την αγνότητα του λαού της υπαίθρου, αυτήν που κατείχαν οι απλοί και έντιμοι κάτοικοι των χωριών όπου κάποτε χωριάτης εσήμαινε "πραγματικός άνθρωπος" - ζούμε μες τις λάσπες και φανταζόμαστε πως είμαστε πιλότοι σε διαστημόπλοια. Η τάξη των βιομηχάνων μας είναι το αποκορύφωμα αυτής της τριτοκοσμικής νοοτροπίας.
Μετά τις δηλώσεις των ΕΒΕ
Μετά τις δηλώσεις των ΕΒΕ (θα τις δείτε πιο κάτω), όπου διαφαίνεται καθαρά ότι αυτά που ζητούν είναι να πάρουν οι ίδιοι οφέλη από την κοινωνία αλλά να μην δώσουν τίποτα, χρειάζεται να δούμε και ακόμη τρία στοιχεία:
ο- τα ορθά αιτήματα που έχουν, και τις παραλείψεις τους,
ο- την ανύπαρκτη τους σχέση με τον στρατό ενώ ζούμε σε μια κατεχόμενη χώρα,
ο- θέματα οικολογίας και λαϊκής αυτοδιαχείρησης.
Τα ορθά αιτήματα που έχουν, και οι παραλείψεις
Πολύ ορθά οι βιομήχανοι εισηγούνται να γίνεται συμψηφισμός "των ποσών που οφείλει μια εταιρεία στο Κράτος με τυχόν ποσά που έχει να παίρνει από το Κράτος, ένα αποδοτικότερο σύστημα επιστροφής του ΦΠΑ από το κράτος προς τις επιχειρήσεις και την επέκταση του δικτύου Συμφωνιών αποφυγής διπλής φορολογίας (Double Taxation Treaties / Agreements)." Όλα αυτά πολύ ορθά. Αλλά το ίδιο σύστημα οφειλών ήδη ισχύει και ανάμεσα στις εταιρείες τους. Γιατί δεν δημιουργούν ένα απλό σύστημα λογιστικής και νομικών εγγράφων με το οποίο να γίνεται διαρκής συμψηφισμός των οφειλών ανάμεσα τους, ώστε ως επί το πλείστον οι συνδυαλλαγές τους να γίνονται με ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών; Αυτό μπορεί να εξυπηρετήσει κάλλιστα όλους ενόσω συνεχίζεται η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όπου η ρευστότητα σε συνάλλαγμα είναι σχεδόν μηδενική.
Με αυτόν το τρόπο, οι πληρωμές ανάμεσα σε εταιρείες θα μπορούν να γίνονται ως επί το πλείστον χωρίς λεφτά αλλά σε είδος, και το λίγο ρευστό που υπάρχει θα μπορεί να αξιοποιηθεί για την πληρωμή των μισθών για τους εργαζόμενους. ΑΥΤΟΙ - οι μισθοί - είναι το κλειδί για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Με αυτούς τους μισθούς είναι που θα αγοράσουν οι άνθρωποι τα εμπορεύματα που παράγει η βιομηχανία!
Το ίδιο θα μπορούσε να στηθεί και για τον απλό πληθυσμό. Ένα σύστημα δούναι και λαβείν (που σήμερα μπορεί πολύ εύκολα να υποστηριχθεί με πλαστικές ψηφιακές κάρτες και υπολογιστές), θα μπορούσε να εξολοθρεύσει ένα τεράστιο μέρος της παράλυσης που σήμερα αδρανοποιεί την οικονομία. Με αυτή την απλή μέθοδο η έλλειψη ρευστότητας σε συνάλλαγμα παρακάμπτεται με ανταλλαγές προϊόντων, υπηρεσιών και με συμψηφισμό των αμοιβαίων οφειλών. Έχουν περάσει πάνω από οκτώ χρόνια από την έκρηξη στο Ζύγι που πυροδότησε την παρούσα οικονομική κρίση την οποία επέτεινε και μονιμοποίησε το "κούρεμα". Γιατί δεν βρέθηκε ούτε μια εταιρεία μέχρι τώρα να προσφέρει αυτή την υπηρεσία στον κόσμο;
Το πιο πάνω είναι καλό παράδειγμα του πως θα μπορούσε εύκολα να θεμελιωθεί η οικονομική υποδομή της χώρας ώστε να ξεπεράσουμε την έλλειψη ρευστότητας. Αυτό το μέτρο θα μπορούσε να διατηρηθεί και επεκταθεί στο μέλλον, έτσι ώστε να συμβάλει σε ένα νέο σχήμα πληρωμών που θα διευκολύνει την αγορά αφάνταστα. Αλλά οι βιομήχανοι δεν ενδιαφέρονται. Είναι η έλλειψη οράματος που τους εμποδίζει; Ή μήπως έχουν συμφέροντα ώστε να διαιωνίζεται η στασιμότητα;
Με τον ίδιο τρόπο, όπως παραμένουν σε απραξία για την οικονομική υποδομή της χώρας, παραμένουν σε απραξία και για την παραγωγική υποδομή.
Η παντελής και ηθελημένη άγνοια για τις ανάγκες για βελτίωση της βιομηχανικής /παραγωγικής υποδομής της χώρας είναι διάχυτη και διαφανής. Γιατί δεν ακούμε να ζητούν οι βιομήχανοι μέτρα που θα στοχεύουν στην ενεργειακή ή παραγωγική απεξάρτηση της Κύπρου, ή στην δημιουργία φτηνών μέσων μεταφοράς και συγκοινωνιών για τον πληθυσμό (τράμ, λεωφορεία, μετρό, τραίνα) ενώ οι βιομήχανοι και έμποροι εμμένουν στην κυριαρχία του αυτοκινήτου επί της ζωής μας; Τους ακούμε να φαντασιώνονται πως θα συνδέσουν την σχεδόν ανύπαρκτη μας βιομηχανία με υπολογιστικό νέφος (cloud computing) σε μια χώρα όπου το διαδίκτυο καταρρέει κάθε πρωί γύρω στις 8πμ. (όταν όλα τα γραφεία συνδέονται ταυτόχρονα με το δίκτυο), ή όποτε βρέχει, ή όποτε περάσει ένα φορτηγό πάνω από κάποια σημεία του δρόμου (πάνω από τις υπόγειες τηλεφωνικές γραμμές). Δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα απλά μα φαντασιώνονται τους εαυτούς τους ικανούς για τα πολύπλοκα.
Η ανύπαρκτη τους σχέση με τον στρατό ενώ ζούμε σε μια κατεχόμενη χώρα
Το θέμα συνεργασίας της Βιομηχανίας με τον στρατό για σκοπούς αμοιβαίας εξυπηρέτησης είναι τεράστιο. Αλλά με απλά παραδείγματα μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό και ανάγλυφο.
ο- Μια οικοδομική βιομηχανία μπορεί πολύ εύκολα να κατασκευάσει έτοιμα (χυτά σε καλούπια) καταφύγια και φυλάκια από σιδηροπαγές σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ) τα οποία να μεταφέρονται με φορτηγά σε θέσεις μάχης και να θάβονται ή να τοποθετούνται με χώματα και πέτρες για να αξιοποιηθούν ως οχυρωμένα πυροβολεία, πολυβολεία, ολμοβολεία, παρατηρητήρια, καθώς και για καταφύγια για τον πληθυσμό. Σε διάστημα ενός χρόνου μπορούν να κατασκευαστούν χιλιάδες τέτοια και να οχυρωθεί ολόκληρη η γραμμή αντιπαράταξης. Η ίδια επιχείρηση, όταν αντιμετωπίζει περιόδους όπου έχει εποχιακή ή προσωρινή ανάγκη από προσωπικό για να προλάβει κάποιο χρονοδιάγραμμα, θα μπορούσε να οφεληθεί από την εργασία στρατιωτών στις εγκαταστάσεις ή στα εργοτάξια της.
ο- Με την ίδια ευκολία οι βιομήχανοι θα μπορούσαν να είχαν κατασκευάσει αντιαρματικές τάφρους σε όλο το μήκος της γραμμής αντιπαράταξης (ή όπου προνοούν τα σχέδια αμύνης) - οι εργασίες αυτές είναι εύκολες και γρήγορες, συνήθως απαιτούν μόνο μερικά χωματουργικά μηχανήματα (μπουλντόζες και παρόμοια). Το στράτευμα θα μπορούσε να βοηθήσει την εταιρεία με την συντήρηση των οχημάτων της, ή των εγκαταστάσεων της (βάψιμο, καθάρισμα, ανακύκλωση υλικών, κλπ).
ο- Ο στρατός θα μπορούσε να βοηθήσει τις κοινότητες της υπαίθρου σε εποχές συγκομιδής πχ. της ελιάς, και ο λαός της υπαίθρου να βοηθήσει τον στρατό με χίλιους τρόπους (πχ. προμήθειες σε φρέσκες τροφές, πληροφορίες, οδήγηση οχημάτων, απλές κατασκευές {πχ. πλιθάρι} και άλλα πολλά).
ο- Η βιομηχανία μεταλλουργίας θα μπορούσε πολύ εύκολα να κατασκευάσει τα γνωστά μικρά αυτόματα όπλα Στεν, που παραμένουν ιδανικά για μάχες εντός πόλεων και κατοικημένων περιοχών.
ο- Οι βιομηχανίες οινοπνευματωδών και καυσίμων εύκολα μπορούν να κατασκευάσουν μείγμα βενζίνης με 9% οινόπνευμα για καλύτερη και πιο φτηνή λειτουργία των στρατιωτικών οχημάτων.
ο- Η νέα βιομηχανία ανακύκλωσης εύκολα μπορεί να κατασκευάσει καύσιμα ντήζελ από ανακυκλωμένα φυτικά έλαια (πχ. από μαγειρεία) για τις ανάγκες κίνησης των στρατιωτικών οχημάτων ντήζελ.
ο- Γιά όλα τα πιο πάνω, ο στρατός θα μπορούσε να ανταποδώσει στις εταιρείες προσφέροντας ανειδίκευτους και ειδικευμένους στρατιώτες για εργασίες.
Όλα μπορούν να γίνουν εύκολα. Έπρεπε να γίνονται για 45 χρόνια τώρα! Αλλά δεν είναι αργά: ακόμα και τώρα και το Κεφάλαιο και το Κράτος μπορούν να θέσουν τις ανάγκες της κοινωνίας στην κορυφή των προτεραιοτήτων και το αποτέλεσμα θα είναι ταυτόχρονα όφελος προς την κοινωνία ΚΑΙ κερδοφορία για τις εταιρείες.
Θέματα οικολογίας και λαϊκής αυτοδιαχείρησης
Το κλειδί είναι ο προσανατολισμός της Βιομηχανίας προς τις ανάγκες της κοινωνίας. Για παράδειγμα οι βιομήχανοι ορθώς λεν πως θέλουν να αναπτύξουν τις "εναλλακτικές πηγές ενέργειας". Μα μέχρι τώρα οι μόνες τέτοιες μορφές "οικολογικής ανάπτυξης" που έκαμαν είναι οι τεράστιες ανεμογεννήτριες που καταστρέφουν την φύση και παράγουν σχετικά μικρό ποσοστό ενέργειας, και τα "πάρκα" παραγωγής ηλεκτρισμού από τον ήλιο (φωτοβολταϊκά), τα οποία καταλαμβάνουν μεγάλες εκτάσεις χωρίς να παράγουν σημαντικές ποσότητες ρεύματος, και παράγονται από υλικά τα οποία είναι καταστροφικά για το περιβάλλον.
Στα θέματα παραγωγής ενέργειας, η εμμονή των βιομηχάνων είναι στον συγκεντρωτισμό: μεγάλα έργα, μεγάλες μονάδες παραγωγής που αναπόδραστα παράγουν μεγάλες ποσότητες ρύπων και έχουν τεράστιες απώλειες στην μεταφορά ρεύματος από μια περιοχή στην άλλη. Οικολογικό σημαίνει κατ' αρχήν τοπικό. Θα μπορούσαν εύκολα να στοχεύσουν σε μικρές μονάδες παραγωγής που να καθιστούν μικρές κοινότητες ή και φάρμες, σπίτια, αγροκτήματα, μικρές μονάδες παραγωγής, βιοτεχνίες εντελώς ενεργειακά ανεξάρτητες. Ειδικά στις παραθαλάσσιες περιοχές, η παραγωγή ρεύματος από τα κύματα είναι εύκολη, απαιτεί χαμηλή τεχνολογία, έχει αμελητέους ρύπους και μπορεί να αποδώσει πολλά. Επίσης στις ορεινές περιοχές η παραγωγή από την κίνηση του νερού σε χείμαρρους, ή από την καύση κοπριάς σε κτηνοτροφικές περιοχές - είναι όλα εφικτά έργα μικρής κλίμακος που θα μπορούσαν να αυξήσουν την βιομηχανική και οικονομική αυτάρκεια του λαού μας χωρίς να έχουν μεγάλες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Αλλά οι βιομήχανοι θέλουν μόνο να μεγαλοπιάνονται. Ο καθείς τους οραματίζεται πως θα γίνει ο ενεργειακός βασιλέας.
Πολύ ορθά οι βιομήχανοι ζητούν:
"Ορθολογική/ βιώσιμη διαχείριση των αποβλήτων και εκτίμηση του δυναμικού/ικανότητας ηλεκτροπαραγωγής από αυτή τη δραστηριότητα στις Βιομηχανικές Περιοχές ή σε Βιομηχανικές/ Βιοτεχνικές Ζώνες", και,
"Εγκατάσταση σταθμών επεξεργασίας ή/και προ-επεξεργασίας υγρών αποβλήτων από βιομηχανίες τροφίμων και λυμάτων σε όλες τις βιομηχανικές/ βιοτεχνικές περιοχές και ζώνες. "
Ακούσατε όμως να ζητούν να τεθούν αυτές οι μονάδες υπό την διοίκηση και τον έλεγχο της τοπικής ή ευρύτερης κοινωνίας; Σημειώστε ότι λέμε "κοινωνίας" και όχι "Κράτους". Αυτοί οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής από απόβλητα και επεξεργασίας λυμάτων θα είναι καταστροφή αν αφεθούν στον έλεγο του ανύπαρκτου και διάτρητα διεφθαρμένου Κράτους, ή στα χέρια των ίδιων των βιομηχάνων - που μέχρι τώρα η βαθμολογία που παίρνουν για αποδοτικότητα στις επιχειρήσεις τους και για οικολογική συνείδηση είναι κάτω από το μηδέν. Μόνο συμβούλια που αποτελούνται από εργαζόμενους, κάτοικους των επηρεαζόμενων περιοχών, επιστήμονες και τεχνικούς πολλών τομέων, και άλλους παρόμοιους κοινωνικούς θεσμούς μπορούν να διαχειριστούν την διοίκηση και επίβλεψη τέτοιων μονάδων που κατέχουν την δυνατότητα να καταστρέψουν την χώρα μας με το παραμικρό. Ποιός μπορεί να ξεχάσει την έκλυση αερίου που προέκυψε το 1984 στο Μποπάλ της Ινδίας από εργοστάσιο της εταιρείας Union Carbide, που σκότωσε 16,000 άτομα (τα πλείστα σε μερικά λεπτά), τραυμάτισε 600,000 άτομα, σκότωσε αμέτρητες χιλιάδες ζώα και καταδίκασε την περιοχή στο να μείνει δηλητηριασμένη και αβίωτη για δεκαετίες τώρα; Μπορούμε να αφήσουμε την επίβλεψη τόσο επικίνδυνων μονάδων στα χέρια μιας τάξης ανίκανων βιομηχάνων που μόνο να ζητούν οφελήματα ξέρουν;
Οι λύσεις για την επανεκκίνηση της Βιομηχανίας, σε γενικές γραμμές είναι:
ο- Ελαφρύνσεις φόρων και δανείων για τον εργαζόμενο λαό, εργασία και βιώσιμα εισοδήματα στον κόσμο. Επιπλέον, ελαφρύνσεις και υποστήριξη σε μικρομεσαίους παραγωγούς, ιδίως αν αυτοί είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς γεωργών-παραγωγών-εργατών, σε συλλογικά ιδιόκτητες μονάδες παραγωγής, σε κολλεκτίβες και κοινόβια, συντεχνίες και μη-κερδοσκοπικούς οργανισμούς.Αυτά είναι απαραίτητα για να αρχίσει να κινείται η οικονομία και να συσσωρευτεί ξανά συνάλλαγμα για τις ανάγκες των επιχειρήσεων οπότε θα αρχίσει πάλιν να κινείται ο κύκλος της παραγωγής:επένδυση-►παραγωγή-►πωλήσεις-►κερδοφορία-►επένδυση.ο- Στόχευση της Βιομηχανίας στις ανάγκες του πληθυσμού, και πρωτίστως στην δημιουργία οικονομικής αυτάρκειας για την χώρα μας. Οι επενδύσεις να γίνονται στοχευμένα και δεν θα είναι ούτε για εξαγωγές ούτε και για γρήγορο κέρδος, αλλά προσανατολισμένες στους τομείς που παράγουν ρούχα, στέγη, τρόφιμα, φάρμακα, εργαλεία, απλές μηχανές, καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια.ο- Εναρμόνιση της Βιομηχανίας με τις ανάγκες της Άμυνας με αμοιβαία οφέλη.ο- Βελτίωση της βιομηχανικής /παραγωγικής υποδομής της χώρας.ο- Συμμετοχή των εργαζόμένων στις διαδικασίες αποφάσεων, και συμμετοχή των πολιτών σε επιτροπές διοίκησης και ελέγχου συγκεκριμένων κρίσιμων ή επικίνδυνων μονάδων παραγωγής.
Στο κείμενο μας διαφαίνεται καθαρά ότι τρείς από τις θέσεις που έχει καταθέσει δημοσίως η οργάνωση ΕΟΠ μπορούν να καθοδηγήσουν την επανεκκίνηση της Βιομηχανίας σε ορθές κατευθύνσεις:
1. Συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες λήψεως αποφάσεων στις εταιρείες (μέρος του Πυλώνα Προγραμματικών Θέσεων της ΕΟΠ για την Οικονομία),2. Ορθή Παιδεία, που να καθιστά τους ανθρώπους ικανούς για ανεξάρτητη και αυτόνομη κριτική σκέψη, ικανούς για προσαρμογή σε νέες συνθήκες, και ικανούς για ευέλικτη εκπαίδευση σε μεταβαλλόμενες συνθήκες παραγαγής (μέρος του Πυλώνα Προγραμματικών Θέσεων της ΕΟΠ για την Παιδεία και Τεχνολογία),3. Επενδύσεις στοχευμένες στις ανάγκες του πληθυσμού - μέρος της πρότασης για τις επενδύσεις που δημοσιεύτηκαν μέ την επιστολή από τον Πρόεδρο της κίνησης ΕΟΠ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Όλα τα άλλα που ζητούν οι βιομήχανοι, φοροαπαλλαγές, χρηματοδοτήσεις, και δωρεάν εξυπηρετήσεις από τα πανεπιστήμια και το Κράτος ΟΥΔΕΝ όφελος θα έχουν είτε για την Βιομηχανία, είτε για την ευρύτερη κοινωνία. Θα γεμίσουν μόνο προσωρινά τα πορτοφόλια συγκεκριμένων που θα εξάγουν βραχυπρόθεσμο κέρδος και μετά θα συνεχίσει η παράλυση της Βιομηχανίας. Τα μέτρα που εισηγούμαστε, και ιδίως αν εφαρμοστούν ολιστικά, με πολύπλευρες εφαρμογές, είναι τα μόνο που μπορούν να παρέχουν ένα πλαίσιο μες το οποίο δύναται να γίνει και επανεκκίνηση και ορθή ανάπτυξη.
Πιο κάτω παρατίθενται οι δηλώσεις των βιομηχάνων, και μετά από αυτές περαιτέρω Αναγνώσματα και Παραπομπές.
Πέτρος Ευδόκας,
Φιλική Εταιρεία Κύπρου
* * *
■ Άμεσα τονωτικά μέτρα για επανεκκίνηση της βιομηχανίας
► Ενώ συνεισφέρει ένα μεγάλο ποσοστό στο ΑΕΠ (γύρω στο 8%), η βιομηχανία ήταν πάντα παραμελημένη στον τόπο μας. Οι εξελίξεις στην τεχνολογία ξεπερνούν όλους τους κλάδους της οικονομίας και είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια επιχείρηση. Η εικόνα της βιομηχανίας από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει αλλάξει. Η χώρα μας δεν είχε ποτέ βαριά βιομηχανία, ενώ εξαρτάται κυρίως από τις εισαγωγές. Η παγκοσμιοποίηση και ο ανταγωνισμός, μαζί με τα καλά τους, έχουν φέρει εμπόδια στη βιωσιμότητα κυπριακών επιχειρήσεων.
Φθηνά ξένα προϊόντα ανταγωνίζονται το υψηλό κόστος της κυπριακής παραγωγής. Βιομηχανίες με παραδοσιακά προϊόντα έβαλαν λουκέτο, ενώ πολλές κυπριακές βιομηχανίες που τα κατάφεραν έχουν περάσει στα χέρια της δεύτερης και τρίτης γενιά. Η λύση για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων είναι νέες αγορές (εξωστρέφεια) και νέα προϊόντα (καινοτομία).
Το κράτος έχει εκπονήσει μια νέα βιομηχανική πολιτική και έχει ως στόχο τη δημιουργία μιας εύρωστης, ευέλικτης και τεχνολογικά ανεπτυγμένης βιομηχανίας με συναφείς υπηρεσίες, η οποία θα συνεισφέρει ουσιαστικά στην ανάπτυξη και στην ανταγωνιστικότητα της κυπριακής οικονομίας αλλά και στην ευημερία των πολιτών. Μάλιστα ο στόχος είναι όπως ξεπεράσει το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2025. Τις απόψεις τους για το τι πρέπει να γίνει στη βιομηχανία καταθέτουν στον «Φ» εκπρόσωποι των δύο επαρχιών, Λευκωσίας – Λεμεσού. Τα δύο εμπορικά επιμελητήρια χαρτογραφούν τα προβλήματα της βιομηχανίας, καταθέτοντας εισηγήσεις και λύσεις.
Λευκωσία: Τεχνολογική πόλη
Την άποψη της επαρχίας με τη μεγαλύτερη βιομηχανική υποδομή (3 βιομηχανικές περιοχές και 15 ζώνες) ανέπτυξε ο διευθυντής Βιομηχανίας του ΕΒΕ Λευκωσίας Ανδρέας Αντωνιάδης. Κωδικοποίησε τα προβλήματα της βιομηχανίας, «πατώντας» πάνω στους άξονες της νέας βιομηχανικής πολιτικής του κράτους.
Στον πρώτο πυλώνα των υποδομών, ο κ. Αντωνιάδης σχολίασε ότι υπάρχουν προβλήματα στις βιομηχανικές περιοχές/ζώνες, μεταξύ άλλων, σε θέματα ασφάλειας/αστυνόμευσης, πυρασφάλειας, οδικού δικτύου, όμβριων υδάτων, καθαριότητας, φωτισμού κ.λπ. Παραμένουν τα προβλήματα ψηλού κόστους ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά προκύπτουν και νέα όσον αφορά τη διαχείριση αποβλήτων, συλλογή σκυβάλων και ανακύκλωση. Η κυκλική οικονομία και οι μηδενικοί ρύποι το 2050 αποτελούν μεγάλη πρόκληση και τόνισε ότι θα πρέπει να προωθηθούν ενέργειες ώστε να αντιμετωπιστούν οι νομικές/περιβαλλοντικές υποχρεώσεις από την ΕΕ αλλά και να δημιουργηθούν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Τα απόβλητα μιας βιομηχανίας μπορεί να είναι πρώτη ύλη για μια άλλη.
«Μέσω της βιομηχανικής πολιτικής, το υπουργείο καθορίζει τις προτεραιότητες που θα θέσει. Οι πιο εύκολες ενέργειες γίνονται άμεσα (π.χ. καθαριότητα, σημάνσεις ), ενώ οι προσβάσεις και τα οδικά έργα θα γίνουν σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Στο αίτημα της αύξησης των συντελεστών δόμησης/κάλυψης έχουν καταγραφεί οι εισηγήσεις και έχουν αρχίσει σχετικές ενέργειες. Ωστόσο, αυτό που προβληματίζει είναι η επέλαση των οικιστικών περιοχών σε βάρος των βιομηχανικών ζωνών/περιοχών. Τα σπίτια έχουν αρχίσει να βρίσκουν τις βιομηχανίες που προϋπήρχαν από το 1974 και γι’ αυτό επιβάλλεται ο καθορισμός ζώνης προστασίας», σχολίασε ο κ. Αντωνιάδης.
Στον δεύτερο πυλώνα του διοικητικού φόρτου, το ΕΒΕ Λευκωσίας ζητά όπως απλοποιηθούν οι διαδικασίες. «Δεν γίνεται για αλλαγή χρήσης εντός των επιτρεπόμενων βιομηχανικών χρήσεων της ιδίας κατηγορίας, να χρειάζεσαι εκ νέου άδεια οικοδομής. Υπάρχει επίσης μια αβεβαιότητα στην εκμίσθωση της γης. Πλέον υπάρχουν δεύτερης και τρίτης γενιάς επιχειρηματίες μέσα σε βιομηχανικές περιοχές, που θέλουν να ξέρουν πώς και για πόσο θα επεκταθεί η διάρκεια των συμβάσεων με το κράτος» ανέφερε ο κ. Αντωνιάδης.
Στον τρίτο πυλώνα της πολιτικής, που περιλαμβάνει το εργατικό δυναμικό, καταγράφονται δύο ζητήματα. «Το πρώτο αφορά την ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων που θα απαιτηθούν από την οικονομία. Το δεύτερο ζήτημα αφορά την έλλειψη τόσο ειδικευμένου όσο και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού και ζητούμε όπως επιτραπεί η προσέλκυση από το εξωτερικό για να καλύψουμε κενά» ανέφερε ο κ. Αντωνιάδης.
Στον τέταρτο πυλώνα της ψηφιοποίησης, υποστήριξε ότι θα πρέπει να γίνει τεχνολογική αναβάθμιση των βιομηχανιών και να ενταχθεί η ψηφιοποίηση σε όλα τα επίπεδα από τον σχεδιασμό, την παραγωγή, τις πωλήσεις, μέχρι και τις αποθήκες, logistics και διαχείριση πελατών.
Στον πέμπτο πυλώνα –αυτόν της πρόσβασης στη χρηματοδότηση– εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα, ειδικά για μικρές επιχειρήσεις αλλά και start ups.
Στον έκτο πυλώνα της εξωστρέφειας, θα πρέπει να εξευρεθούν έξυπνοι τρόποι που να τονώσουν τις εξαγωγές και τέτοια σχέδια αξιοποιούνται ευρέως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
«Ως Λευκωσία, οραματιζόμαστε να γίνουμε περιφέρεια γνώσης, έρευνας και καινοτομίας. Η πρωτεύουσα διαθέτει 25 χιλ. – 30 χιλ. φοιτητές, αλλά και τις σχετικές υποδομές – πέντε πανεπιστήμια και αρκετά ερευνητικά, νοσοκομειακά και ιατρικά κέντρα», υπογράμμισε ο διευθυντής Βιομηχανίας του ΕΒΕ Λευκωσίας.
Σύμφωνα με τον κ. Αντωνιάδη, απαιτείται συγκροτημένη πολιτική που να συνδέει και να αναδεικνύει τις υποδομές γνώσης, έρευνας και καινοτομίας της Λευκωσίας. Από κρατικής πλευράς, θα πρέπει να δοθούν κίνητρα ώστε να ενθαρρυνθούν οι επιχειρήσεις να ασχοληθούν με την έρευνα και καινοτομία και από την άλλη οι ερευνητές να ασχοληθούν με τις επιχειρήσεις. «Άλλωστε, η βιομηχανία έχει την υποχρέωση (προκειμένου να μείνει βιώσιμη) να μη μένει στο παραδοσιακό, αλλά να εκσυγχρονίζεται και να προχωρά με νέες προσεγγίσεις αξιοποιώντας την έρευνα και την καινοτομία» υπογράμμισε ο κ. Αντωνιάδης.
Λεμεσός: Καταθέτει εισηγήσεις για τόνωση του επιχειρείν
Η βιομηχανία αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας μας, δηλώνει στον «Φ» ο αντιπρόεδρος Βιομηχανίας του ΕΒΕ Λεμεσού Χαράλαμπος Παττίχης. «Η Λεμεσός μπορεί να πετύχει πολλά, καθώς ως πόλη έχει πολλά πλεονεκτήματα», ανέφερε ο κ. Παττίχης. Σχετικά με τη βιομηχανική πολιτική που εκπόνησε το κράτος, ο κ. Παττίχης ανέφερε ότι τέθηκε ένα πρώτο λιθαράκι, ωστόσο, θα πρέπει να ενσωματωθούν πολλά στοιχεία ακόμα. Όπως σημείωσε, έμφαση θα πρέπει να δοθεί σε φορολογικά κίνητρα, σε διευκόλυνση των συγχωνεύσεων και εκμοντερνισμό των επιχειρήσεων.
«Γίνονται ελάχιστες αναφορές στα κίνητρα που θα δοθούν στις επιχειρήσεις. Πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε το στόχο μας που είναι το 20% του ΑΕΠ χωρίς αυτά. Πολύ σημαντικό κομμάτι είναι η πιο καλή συνεργασία κράτους με τη βιομηχανία. Κάτι άρχισε να γίνεται, αλλά χρειάζεται δουλειά», τόνισε ο κ. Παττίχης. Πρόσθεσε, επίσης, ότι το μέλλον της βιομηχανίας ανήκει, μεταξύ άλλων και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Όπως υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος του ΕΒΕΛ, το ΚΕΒΕ είχε εκπονήσει προ διετίας μια πρόταση για νέα βιομηχανική πολιτική, στην οποία αναφέρονται πολλά στοιχεία που θα πρέπει να ενσωματωθούν στη στρατηγική του κράτους. Σύμφωνα με τον κ. Παττίχη, στην πρόταση γίνεται εισήγηση για χάραξη μιας νέας πορείας βασιζόμενη στην προώθηση της κουλτούρας της έρευνας και καινοτομίας στις επιχειρήσεις με τη βοήθεια του κράτους μέσα από τα παρακάτω μέτρα:
α. Περισσότερη εστίαση των διαφόρων χρηματοδοτικών προγραμμάτων για την έρευνα και καινοτομία προς τις επιχειρήσεις χωρίς να τίθενται οποιοιδήποτε περιορισμοί σε σχέση με το μέγεθος των επιχειρήσεων.
β. Φορολογικά κίνητρα.
γ. Ελεύθερη χορήγηση άδειών εργασίας σε εξειδικευμένα άτομα από τρίτες χώρες που θα εργαστούν στην έρευνα και καινοτομία.
δ. Εθνικά προγράμματα επιχορήγησης ανάπτυξης προϊόντων τα οποία να ενθαρρύνουν τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα να συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις (π.χ. υπό το πρόγραμμα Ορίζοντας 2020). Στο σημείο αυτό ο κ. Παττίχης, σχολίασε ότι τα προγράμματα της ΕΕ που προβλέπουν συνεργασία με τη βιομηχανία, δεν προτιμώνται από τις επιχειρήσεις αλλά μόνο από τα πανεπιστήμια.
Τέλος, ανέφερε ότι γίνεται εισήγηση για τη συνέχιση για τουλάχιστον ακόμα μια πενταετία της επιταχυνόμενης απόσβεσης σε θέματα επενδύσεων, της θεσμοθέτησης της αρχής συμψηφισμού (offsetting) των ποσών που οφείλει μια εταιρεία στο Κράτος με τυχόν ποσά που έχει να παίρνει από το Κράτος, ένα αποδοτικότερο σύστημα επιστροφής του ΦΠΑ από το κράτος προς τις επιχειρήσεις και την επέκταση του δικτύου Συμφωνιών αποφυγής διπλής φορολογίας (Double Taxation Treaties / Agreements).
Υπ. Ενέργειας: Γίνονται συνεχώς μικρά βήματα
Το Σχέδιο Δράσης στη Βιομηχανική Πολιτική περιλαμβάνει τόσο βραχυπρόθεσμες-μεσοπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες δράσεις. Με ορίζοντα υλοποίησης το 2019-2022 το υπουργείο προχωρά στην υλοποίηση της πρώτης δέσμης δράσεων (βραχυπρόθεσμες-μεσοπρόθεσμες).
Το πρώτο βήμα αφορά την προκήρυξη του Σχεδίου Χορηγιών για Ψηφιακή Αναβάθμιση των επιχειρήσεων, η οποία αναμένεται εντός Νοεμβρίου. Σκοπός του Σχεδίου είναι να δώσει κίνητρα για ψηφιακή αναβάθμιση των υποδομών (π.χ. λογισμικά συστήματα, εξοπλισμός κ.ά.) και χρήση ψηφιακών τεχνολογιών στις λειτουργίες των επιχειρήσεων (π.χ. ηλεκτρονικά καταστήματα, χρήση υπολογιστικού νέφους, ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης πόρων κ.ά).
Παράλληλα, με στόχο την ηλεκτροπαραγωγή από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, πέραν του σχεδίου net-billing για μεγάλα συστήματα, έχει ολοκληρωθεί το λογισμικό (application) που θα διατίθεται δωρεάν στους βιομήχανους για τη βελτιστοποίηση του συστήματος που θα επιλεγεί σε σχέση με την κατανάλωση της βιομηχανικής τους μονάδας.
Επιπρόσθετα, δρομολογείται η δημιουργία κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου που να ρυθμίζει τα επαγγέλματα των Patent Attorneys, να εισάγει τις κατάλληλες νομοθετικές προϋποθέσεις για την αναγνώριση και ενάσκηση του επαγγέλματος μέσα από την απόκτηση εξειδικευμένων διπλωμάτων/ προγραμμάτων/ πιστοποιητικών EBO και IBO και για την αναγνώριση των Patent Attorneys ως σώμα ειδικών επιστημόνων. Σκοπός η αύξηση της εγγραφής κυπριακής πατέντας. Την τρέχουσα περίοδο πραγματοποιούνται συναντήσεις με εμπλεκόμενους φορείς ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες υλοποίησης του συγκεκριμένου μέτρου.
Σε ένα άλλο επίπεδο είναι η Συνομολόγηση του Σχεδίου «Ειδικού Συνδρομητή» με προνόμια οικονομικότερης πρόσβασης των επιχειρήσεων σε Ευρωπαϊκά, Εθνικά και άλλα Πρότυπα, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας τους μέσω της βελτίωσης της ποιότητας. Το σχέδιο θα χρηματοδοτείται από Εθνικούς πόρους, ενώ τα πρότυπα θα παρέχονται από τον Κυπριακό Οργανισμό Προτύπων. Αναμένεται η ολοκλήρωση και υλοποίηση του Σχεδίου εντός Νοεμβρίου.
Αναφορικά με την κυκλική οικονομία, όπως τονίζει το υπουργείο Ενέργειας, στο παρόν στάδιο ετοιμάζονται έγγραφα διαγωνισμού για προκήρυξη προσφοράς μέχρι 30/10/2019. Σκοπός είναι η εκπόνηση μελέτης για Υποδομές Κυκλικής Οικονομίας και Υποδομές Βιομηχανικών Περιοχών και Βιομηχανικών/Βιοτεχνικών Ζωνών που θα αφορούν:
i. Την ορθολογική/ βιώσιμη διαχείριση των αποβλήτων και εκτίμηση του δυναμικού/ικανότητας ηλεκτροπαραγωγής από αυτή τη δραστηριότητα στις Βιομηχανικές Περιοχές ή σε Βιομηχανικές/ Βιοτεχνικές Ζώνες,
ii. Την εγκατάσταση σταθμών επεξεργασίας ή/και προ-επεξεργασίας υγρών αποβλήτων από βιομηχανίες τροφίμων και λυμάτων σε όλες τις βιομηχανικές/ βιοτεχνικές περιοχές και ζώνες.
iii. Τη δημιουργία νέων Βιομηχανικών/ Βιοτεχνικών Ζωνών βάσει ενός σύγχρονου προτύπου και νέων βιομηχανικών ζωνών βαριάς οχληρίας και
iv. Την αναβάθμιση των υφιστάμενων υποδομών (αστικών, παραγωγικών, κοινωνικών) για τον εκσυγχρονισμό των βιομηχανικών / βιοτεχνικών περιοχών / ζωνών, λαμβάνοντας υπόψη σύγχρονα πρότυπα ποιότητας, διαχείρισης και πολεοδομικού σχεδιασμού για τη βελτίωσή τους.
Αναφορικά με την αύξηση του Συντελεστή Δόμησης στις βιομηχανικές περιοχές, το Υπουργείο Ενέργειας αναφέρει ότι γίνεται διαβούλευση με τις αρμόδιες αρχές για συνέχιση της παροχής Αύξησης του Συντελεστή Δόμησης στις βιομηχανικές/ βιοτεχνικές ζώνες και περιοχές. Το υφιστάμενο Σχέδιο Μέτρων για τη νομιμοποίηση/αδειοδότηση αυθαίρετων/νέων κατασκευών σε εγκεκριμένες αναπτύξεις θα λήξει μέχρι το τέλος του 2019 και θα γίνει αίτηση από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργικό Συμβούλιο για παράτασή του.
Τέλος, αναφορικά με τη Δημιουργία Κέντρου Μεταφοράς Τεχνολογίας, βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο οι διεργασίες υλοποίησης του Κέντρου Μεταφοράς Τεχνολογίας που αποβλέπει στην ενίσχυση της συνεργασίας βιομηχανίας, ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας, με στόχο την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της ακαδημαϊκής και επιχειρηματικής έρευνας στην ανάπτυξη νέων, καινοτόμων, εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών.
Δήμητρα Λάντου
■ Άμεσα τονωτικά μέτρα για επανεκκίνηση της βιομηχανίας
27 Οκτωβρίου 2019, 8:56 πμ
Μέτρα Διάσωσης και Απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο
Μικρό Εγχειρίδιο Πρακτικών Μέτρων
Και Πάλιν η Τρισκατάρατη Οικονομία
ο- Επιτέλους! Ένα άρθρο για την Οικονομία Χωρίς Αριθμούς
ο- Υπάρχουν Λύσεις ακόμα και Χωρίς την Ανατροπή του Κεφαλαίου. Είναι Όμως Επιθυμητές;
o- Ναι στην Ρωσσία και την Κίνα
Χίλια ΝΑΙ στη Φορολόγηση του Πλούτου
Απεγκλωβισμός της Οικονομίας
Η Αντίσταση στο Μνημόνιο ~ Έξω η Τρόϊκα !
Τα κύρια σημεία:
ο- Λύσεις υπάρχουν: εφικτές, εφαρμόσιμες και βασισμένες στις ανάγκες του λαού
ο- Γιατί Αντίσταση; Η σχέση του Μνημονίου με την ρατσιστική Διζωνική
ο- Αντίσταση... με ποιές μεθόδους;
ο- Η πηγή των προβλημάτων: ποιά, ακριβώς, είναι η φύση της κρίσης;
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
Παρ' όλον που στο πιο πάνω κείμενο παρέχονται άφθονες πηγές και τεκμηρίωση των θέσεων, αναλύσεων, και γεγονότων που παρουσιάζονται, έχω δεχθεί κριτική από "καλοθελητές" που διάβασαν μόνο τις πρώτες παραγράφους, πως τάχα "δεν παρέχονται πηγές". Για όσους έχουν πρόθεση για μελέτη και νου να κρίνουν, οι πιο πάνω παραπομπές σε πηγές είναι πέραν από αρκετές για τεκμηρίωση και του θεωρητικού και του πραγματολογικού σκέλους του κειμένου.
Αλλά επειδή ο σατανάς ενυπάρχει στις λεπτομέρειες, μες τις πρόσφατες μέρες προέκυψαν και ένα σωρό ειδήσεις και εξελίξεις που προσθέτουν τεκμηρίωση και επιβεβαιώνουν τα όσα αναλύει το κείμενο. Από αυτές σημειώνουμε τις εξής:
■ Για την ανάγκη Παιδείας ως το υπόστρωμα της εκπαίδευσης βιομηχανικού προσωπικού
Η μετεκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού ως εργαλείο ανάπτυξης
"Ένα υψηλά εκπαιδευμένο προσωπικό μπορεί με τις δεξιότητες και τις γνώσεις του να συμβάλει στην αύξηση της παραγωγικότητας και να ανταπεξέλθει επιτυχώς στις καινούριες απαιτήσεις και ανάγκες των πελατών και της αγοράς, τις οποίες δημιούργησε αυτή η άνευ προηγουμένου τεχνολογική επανάσταση. Η συνεχής κατάρτιση των στελεχών μιας επιχείρησης είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητάς της και γενικότερα για την υλοποίηση των στόχων της στην ψηφιακή εποχή.
Το ανθρώπινο δυναμικό άλλωστε, αποτελεί το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μιας επιχείρησης. Ένα περιουσιακό στοιχείο που δεν μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί, όπως εύκολα αντικαθίστανται ή αντιγράφονται προϊόντα και υπηρεσίες. Η προσκόλληση και αφοσίωση ενός εργαζόμενου στο αντικείμενό του και το όραμα της εταιρείας του είναι κάτι που δύσκολα αναπληρώνεται. Τα προσόντα αυτά, βέβαια, από μόνα τους δεν αρκούν. Εάν δεν συνδυαστούν με τον εμπλουτισμό των γνώσεων και την απόκτηση ψηφιακών δεξιοτήτων, οι ανθρώπινοι πόροι μιας επιχείρησης θα παραμείνουν αναξιοποίητοι."
http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/810083/i-metekpaidefsi-toy-anthropinoy-dynamikoy-os-ergleio-anaptyxis
■ Ο πρώτος από τους αχρειάστους πύργους της Λευκωσίας παραμένει αναξιοποίητος, ήτοι, τεκμηριώνεται η σπατάλη για το κτίσιμο του - και τώρα απελπισμένα ζητείται αγοραστής:
Gordian: Προς πώληση το Minos Tower
http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/810328/gordian-pros-polisi-to-minos-tower-eikones
■ Τα θεμέλια της Οικονομίας τρίζουν λόγω της υπερβολικής δέσμευσης δανείων σε αχρείαστες οικοδομές - το Υπουργείο και η Κεντρική Τράπεζα ανησυχούν για την επίδραση των Μη Εξυπηρετούμενων Χορηγήσεων (ΜΕΧ) και τη δυνατότητα πρόκλησης νέας κρίσης• αναγκάζονται να εκδώσουν δηλώσεις!
Υπ. Οικονομικών: Καθησυχάζει για φούσκα στα ακίνητα
http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/806605/yp-oikonomikon-kathisychazei-ga-foyska-sta-akinita
■ Νέα επιβεβαίωση για το ότι η παραγωγή ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΕΠ) είναι λιγοστή και πανάκριβη, και τροφοδοτείται όχι από την αποτελεσματικότητα των μεθόδων παραγωγής από ΑΕΠ, αλλά από τον τρόμο των προστίμων που επιβάλλει στην Κύπρο η ΕΕ - με άλλα λόγια οι παραγωγοί κερδοσκοπούν όχι λόγω επιτυχούς παραγωγής αλλά λόγω εκμετάλλευσης της παρούσας οικονομικής και νομικής συγκυρίας:
Για αγορά ηλεκτρισμού το 7,4% των εξόδων της ΑΗΚ
http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/810056/ga-agra-ilektrismoy-to-7-4-ton-exodon-tis-aik
■ Νέα επιστημονική τεκμηρίωση για το ότι η διαχείρηση των ρύπων από την Βιομηχανία και το Κράτος αποτελεί παταγώδη αποτυχία: τα λύματα από ψόφια ζώα έφτασαν να μολύνουν το έδαφος, και η έκλυση θανατηφόρων και καρκινογόνων αερίων στον αέρα που αναπνέουμε απειλεί τις ζωές των κατοίκων:
Περιβαλλοντική Κίνηση: Κίνδυνος για δημόσια υγεία στην Κοφίνου
http://www.philenews.com/eidiseis/topika/article/809903/periballontiki-kinisi-kindynos-ga-dimosia-ygia-stin-kofinoy
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Posts
No comments:
Post a Comment