Thursday 30 July 2020

Μίκης Πασιάς: Ένας από τους Δικούς μας Μακρυγιάνηδες




«Αντιληφθήκαμε πλέον ότι ήμασταν σε Ελληνική περιοχή. Έμοιαζε με όνειρο.
Για κανένα λεπτό νιώσαμε χαμένοι μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε.

Και απότομα σφιχταγκαλιαστήκαμε. Κτυπούσαμε ο ένας τον άλλο με τα χέρια και τις κεφαλές μας (κουτουλούσαμε) χωρίς σταματημό. Τα δάκρυα μας βροχή και οι φωνές μας ουρλιακτά χαράς.
«Εγλυτώσαμε ρε Σωτήρη!!! Εγλυτώσαμε!!! Εγλυτώσαμε!!!»


Έτσι τελειώνει η Οδύσσεια του Μίκη Πασιά το προδομένο καλοκαίρι του 1974. Μία Οδύσσεια που άρχισε στην Άσπρη Μούττη του Πενταδακτύλου και κατέληξε στο πατρικό του σπίτι. Το βιβλίο του
«Α Παναγία μου! Πόλεμος Κύπρος 1974 Χαρκούμαι πως εν όρομα»
είναι ένα ιστορικό και λογοτεχνικό μνημείο.

Πέρασα το απόγευμα χθες κλαίγοντας με αναφιλητά ακολουθώντας την πορεία του Μίκη και των συμπολεμιστών του στα βουνά, τις ακτές και τους κάμπους της πατρίδας μας στην απέλπιδα προσπάθεια των νέων τότε του τόπου μας να αντιμετωπίσουν προδομένοι, πολυάριθμους εχθρούς.

Ο Μίκης με την αφιλτράριστη αφήγησή του παραδίδει σε όλους μας μία διαφορετική πολεμική ιστορία. Μέσα από τις σελίδες του αναδύεται η λαϊκή απλότητα. Ξεκινά ακριβώς έτσι:
«Μην περιμένετε από εμένα πλούσιο και λογοτεχνικό λεξιλόγιο στα γραφόμενά μου όπως αυτό που χρήζουν οι πολυπληθείς πλέον διανοούμενοι και ρήτορές μας και ούτε θα κάμω χρήση ρητών και ποιημάτων, αρχαίων και σύγχρονων διανοούμενων. Απλά γιατί ούτε καν τα γνωρίζω».

Μέσα στην καταγραφή των εμπειριών του ο Μίκης του Πασιά που το Γέρι μετέχει μίας παράδοσης που ξεκινά από τον Όμηρο περνά από τον Μακρυγιάννη και καταλήγει σε μας.

Η ανάγνωση του είναι δύσκολη. Ο Μίκης μας στέλνει στην Κόλαση και στο Καθαρτήριο την ίδια ώρα, συχνά με ταχύτητα εναλλαγής των γεγονότων και των συναισθημάτων ασύλληπτη. Εάν είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ είμαι βέβαιος ότι το έργο του θα γινόταν κινηματογραφική ταινία, πιθανώς αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Καταράστηκε όμως να γεννηθεί σε έναν τόπο που οι βετεράνοι του προδομένου μας πολέμου περιθωριοποιούνται για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες άλλων και να αποσιωποιηθεί η λιποταξία και η δειλία πολλών.

Ο Μίκης ανήκει στην αδελφότητα του 361 Tάγματος Πεζικού. Μία μονάδα που πολέμησε αδιάλειπτα σε πολλά μέτωπα και που μεγάλο τμήμα της εγκαταλείφθηκε αδιοίκητο, στις ακτές της Κερύνειας όταν έσπασε η αμυντική γραμμή της Μιας Μηλιάς στην δεύτερη εισβολή. Τις περιπέτειες αυτής της αδελφότητας, της σφυρηλατημένης μέσα στο καμίνι των μαχών, μας πετάσσει στα μούτρα ο συγγραφέας. Για να μην ξεχάσουμε, για να μην ξεχαστούν οι ήρωες, τίτλο που δεν διεκδικεί για τον εαυτό του, αλλά για τους πεσόντες Φίλους του. 91 πεσόντες χωρίς ούτε έναν μόνιμο αξιωματικό ανάμεσά τους, ούτε έναν επώνυμο. Τριάντα εξ αυτών εκτελεσμένοι, πιθανότατα μετά από φρικτά βασανιστήρια σε ομαδικό τάφο στον Κορνόκηπο των οποίων τα οστά μετακινήθηκαν για να μην αποτυπώνουν την πραγματικότητα:
«Ταυτοποιούμε και κηδεύουμε μικρά κομματάκια οστού, μεγέθους ενός αποτσίγαρου, τα οποία έμοιαζαν περισσότερο με πέτρα, παρά με οστό, μια επιγονατίδα, μια φάλαγγα ενός δακτύλου, ένα δόντι...»
Γι αυτούς γράφει ο Μίκης, σιωπηλός μέχρι πριν από μία δεκαετία. Ο δικός τους μνησιπήμων πόνος δεν τον άφησε να ησυχάσει. Και η Αγάπη...

Διατρέχοντας το βιβλίο του η Αγάπη είναι διάχυτη. Αποδρά μέσα από την αφήγηση, μέσα από το κελάηδημα των πολυβόλων, μέσα από τις κραυγές απόγνωσης, μέσα από τα πτώματα, γεμίζει την Νόηση και το Είναι του αναγνώστη. Η Αγάπη για τον τόπο, η Αγάπη του ενός για τον άλλο.

«Η Αγάπη που μακροθυμεί, που δεν ἀσχημονεί, που δεν ζητεί τα εαυτής, που δεν χαίρεται με την αδικία, που συγχαίρει δε την αλήθεια, η Αγάπη που πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η Αγάπη που ουδέποτε ἐκπίπτει...»


Είναι αυτή η Αγάπη που οδηγεί τον Ιταλό Κύπριο Mario Gallari να Υπηρετήσει μαζί με τους Φίλους του και να σκοτωθεί ενώ μπορούσε κάλλιστα να το αποφύγει.

Είναι η Αγάπη που οδηγεί τον Κώστα Ορφανίδη να ζητήσει από τους συντρόφους του να σταματήσουν να τον κουβαλούν πληγωμένο και να τον εγκαταλέιψουν για να σωθούν.

Είναι αυτή η Αγάπη που οδηγεί τον Αντρέα Χατζηγιάννη από το Δάλι να συρθεί με κίνδυνο της ζωής του, για να ειδοποιήσει μέσα στην Κόλαση το προκεχωρημένο πολυβόλο στο οποίο βρίσκεται ο Μίκης και δύο συμπολεμιστές του ότι η γραμμή έσπασε και είναι μόνοι μπροστά. Είναι αυτή η Αγάπη που υπερβαίνει τον Φόβο, υπερβαίνει τον Χάροντα.

Είναι η Αγάπη και η Φιλία που οδηγεί τραυματίες να εγκαταλείπουν τα νοσοκομεία και να συντρέχουν ξανά στους Φίλους τους στην πρώτη γραμμή.

Αυτή η ένοπλη Αγάπη δεν γνωρίζει κόμματα, δεξιούς και αριστερούς. Είναι αυτή την Αγάπη που πολεμούν από τότε οι διάφοροι πολιτικάντηδες κρύβοντας επιμελώς τις αφηγήσεις των ανθρώπων μας. Κρύβοντας και την προδοσία χωρίς προδότες. Ο Μίκης δεν χαρίζεται στους υπέυθυνους. Ονομάζει ριψάσπιδες, ζωγραφίζει άλλους των οποίων τα ονόματα δεν γνώριζε. Φωτογραφίζει το κλίμα διχασμού που υπήρχε. Μέσα από το καμίνι του πολέμου σφυρηλατεί όμως την ανάγκη για Ενότητα.

Το έργο του Μίκη είναι μία πολεμική αφήγηση. Και ως τέτοια είναι κατ’ εξοχήν αντιπολεμική. Σε κανένα σημείο της ο συγγραφέας δεν φημίζεται για τα κατορθώματά του ιδίου. Μόνον τον ηρωισμό άλλων καταθέτει ζητώντας την Δικαίωσή τους. Είναι συγκλονιστικό του πως η ολότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, οι Άγγελοι και οι Δαίμονες συνυπάρχουν και αναδεικνύονται μέσα από τις σελίδες.

Δεύτε Λάβετε Φως. Πέρκι ξιστραβωθούμεν...

«Πώς άλλαξαν οι καιροί;
Πώς χάθηκε τόσο συναίσθημα;
Τι μας απόμεινε;»


Για το βιβλίο αποταθείτε στον ίδιο τον συγγραφέα στο τηλέφωνο 99435999

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~


Πηγές
-------



Η συνέντευξη του συγγραφέα στον γράφοντα στην εκπομπή «Σόλωνα και Γόμορρα»
https://www.facebook.com/voulitv/videos/569872503609221/


Wednesday 29 July 2020

🔷 Υπερβάλλων ζήλος; Ή σκέτη αλαζονεία;



🔷 Μέθη με την εξουσία; Παραισθησιακή αντίληψη της πραγματικότητας; Ή μήπως παλινδρόμηση μεταξύ των δύο;

🔷 Μετά από την παγκύπρια κατακραυγή εναντίον της δικτατορικής του κίνησης προς υπέρβαση εξουσίας, ο έντιμος κος Υπουργός Υγείας ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να αναιρέσει την διαταγή του για τον κορωνοεμβολιασμό - και ας μην ξεχνούμε πως το διάταγμα του έλεγε επί λέξει "Ο εμβολιασμός θα είναι υποχρεωτικός. Δεν θα μπορεί κάποιος να αρνηθεί". Ευτυχώς τα δημοκρατικά ανακλαστικά του λαού μας λειτουργούν ακόμα, και η αναίδεια του κου Υπουργού καταπνίγηκε σε μια θύελλα διαμαρτυρίας και δηλώσεις αντίστασης με τις οποίες ενώθηκαν και τοποθετήσεις ιατρών, δικηγόρων και επιστημόνων. Ο κος Υπουργός αναγκάστηκε να ανακαλέσει, και τώρα προσποιείται πως τάχα οι παράνομες του διαταγές ήταν απλώς τάχα "μια προσωπική άποψη". Είναι συχνό το φαινόμενο όπου εκεί που εμφανίζεται η θρασύτητα, υπάρχει και δειλία. Γι' αυτό και στη γλώσσα μας υπάρχει η λέξη "θρασύδειλος". Τι θλιβερά ανδρείκελα διαχειρίζονται τις ζωές μας - και περιμένουμε από τέτοιους να μας σώσουν από θανατηφόρες ασθένειες! 

🔷 Αλλά πως βρέθηκε με αυτή την θαυμαστή τοποθέτηση ο κος Υπουργός; Πολύ απλό. Δείτε την πορεία του σε τρία απλά βήματα, καθώς και το προοίμιο (αυτό που η νεολαία μας αποκαλεί "the backstory" - ωσάν να παρακολουθούμε σειρά από άνιμε):

1.
Πατώντας την μπανανόφλουδα του αιώνα (που είναι και το κρατικό μας σύμβολο), ο κος Υπουργός μίλησε ανοικτά νομιζόμενος ότι οι κάμερα του κρατικού ραδιοσταθμού ήταν σβηστή. Ωιμέ!... ήταν αναμμένη, κατέγραφε, και μετέδιδε παγκυπρίως. Εκεί ο κος Υπουργός παραδέκτηκε ότι στην πραγματικότητα το όλο φαινόμενο του κορωνοϊού είναι μια επίπλαστη και τεχνητή κατάσταση υστερίας. Είπε: "Στο τέλος της ημέρας είν' μια απλή γρίππη. Τζ' εμείς εκάμαμεν το...", κλείνοντας με την γνωστή χειρονομία που δηλώνει "άπειρο μέγεθος".

Δείτε το βίντεο εδώ:
https://youtu.be/oBhY-Jo655Q?list=PLfaoYVfaae3IAAUsFqqkch_FNqbCfCws_

Το πρωτότυπο:
https://youtu.be/W4Eup7-I1-o

2.
Ακολούθησε η διαταγή ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της Γής, του παρακρατικού Πλανητάρχη Μπιλ Γκαίητς (Bill Gates), όπου δήλωσε προς άπαντες ότι "ως επί το πλείστον η ομαλότητα θα επιστρέψει μόνο όταν θα έχουμε εμβολιάσει την πλειοψηφία ολόκληρου του πλανήτη". Εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=i4yptbsVCNU#t=40

Η ολιγαρχία της Κύπρου λοιπόν, πάντα ανυπόμονη να δείξει στους Άρχοντες του Πλανήτη πως είναι ικανή και πρόθυμη να υλοποιήσει ΟΠΟΙΟ σχέδιο και αν προτείνει το διεθνές παρακράτος (ρατσιστική Διζωνική τύπου Απάρταϊντ• συστηματική καταστροφή της Άμυνας μας• παύση στο Ενεργειακό πρόγραμμα• Κρατική κλοπή {"κούρεμα"} των καταθέσεων προς διάσωση των τραπεζών αντί του λαού• εκδίωξη Ρώσσων και Κινέζων επενδυτών• αποδοχή της κατοχής και συμβιβασμός με τον εισβολέα εχθρό), έσπευσε δια του Υπουργού της να παραγγείλει πάνω από ένα εκατομμύριο εμβόλια (που δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί) και να μας επιβάλει αναγκαστικό εμβολιασμό.

3.
Μετά από το γνωστό διάταγμα του κου Υπουργού για υποχρεωτικό εμβολιασμό, η κατακραυγή του κόσμου τον εξανάγκασε σε υποχώρηση. Στην δήλωση του, φάνηκε να έχει κάποια προτίμηση για το "εμβόλιο της Οξφόρδης".
■ Υπ. Υγείας: Θα είναι υποχρεωτικό για όλους το εμβόλιο κορωνοϊού
https://www.offsite.com.cy/eidiseis/topika/yp-ygeias-tha-einai-ypohreotiko-gia-oloys-embolio-koronoioy

Και... ώ του θαύματος, το εμβόλιο της Οξφόρδης όλως "κατά σύμπτωσην" συνδέεται με τον Μπιλ Γκαίητς. Δεν τα λέμε εμείς, αλλά ο διεθνής Τύπος:
■ 2 billion doses of the Oxford coronavirus vaccine will be developed by AstraZeneca after a $750 million deal with charities backed by the Bill and Melinda Gates Foundation
https://www.businessinsider.com/bill-gates-backing-boosts-2-billion-doses-astrazeneca-coronavirus-vaccine-2020-6

Το συγκεκριμένο εμβόλιο που προωθεί ο Μπιλ Γκαίητς έχει διάφορους επώνυμους υποστηρικτές στην Κύπρο - ακόμη και ανάμεσα στα μέλης της "Επιστημονικής Επιτροπής" που συμβουλεύει την Κυβέρνηση για την διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού.

🔷 Όλα αυτά βέβαια δεν είναι καινούργια για τον κο Υπουργό. Έμαθε πολύ νωρίς - μόλις ανέλαβε το αξίωμα - για το πως να επιβάλλει στους ασθενείς και πάσχοντες το "αποφασίζουμε για σας χωρίς εσάς".

Είναι γνωστό πως ο Υπουργός Υγείας κος Κωνσταντίνος Ιωάννου κινείται παρασκηνιακά μες τον κόσμο των κερδοσκοπικών συμφερόντων που συσπειρώνονται γύρω από την εκκολαπτόμενη βιομηχανία Ιατρικής Κάνναβης στην Κύπρο. Σε αυτή την υπόθεση είχε εμπλακεί από καιρό και ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, κος Αβέρωφ Νεοφύτου, καθώς και ο υποτακτικός του κος Λούης Παναγή, Διευθυντής των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών - ο οποίως "όλως τυχαίως", συνέγραψε και την νέα νομοθεσία για την Ιατρική Κάνναβη, εστιασμένη αποκλειστικά και μόνον στα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών. Και οι τρείς τους έχουν κάμει τα πάντα για να διαιωνίσουν την απαγόρευση κάθε αυτόνομης χρήσης της Κάνναβης από τους ασθενείς, και τα πάντα για να στηθεί μια κερδοσκοπική βιομηχανία Ιατρικής Κάνναβης προς υπερεκμετάλλευση των πασχόντων.

Το 1ο Επιστημονικό Συνέδριο για την Ιατρική Κάνναβη διοργανώθηκε στην Κύπρο το 2018 από εταιρεία που ανήκει στον ίδιο τον Υπουργό Υγείας, την IMH. Σε συνεργασία με διάφορες εταιρειακές αντιπροσωπείες από το Ισραήλ και με μια ψεύτικη (ανύπαρκτη) εταιρεία-φάντασμα με το όνομα CSB Farms Cyprus, προσκάλεσαν διάφορους ομιλητές από τον διεθνή χώρο, καθώς και αντιπρόσωπο του Σωματείου Φίλοι της Κάνναβης, ο οποίος ήταν και ο μόνος που μίλησε στο Συνέδριο εκ μέρους των ασθενών. Ο Συντονιστής (άτομο του χώρου από την Ολλανδία), παραπλανήθηκε να πιστεύει ότι η πρόσκληση που έλαβε ήταν από το Υπουργείο Υγείας.

Κατά την διάρκεια του Συνεδρίου, ο κύπριος Πρόεδρος της εταιρείας-φάντασμα CSB Farms Cyprus κος Γιώργος Κωνσταντίνου καθήμενος στο Συνέδριο μαζί με τον αντιπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας κο Λούη Παναγή, έδωσε διαταγές να εκδιωχθεί από το βήμα ενώ ακόμα μιλούσε ο αντιπρόσωπος του Σωματείου μας, την στιγμή που στην ομιλία του περιέγραφε το ότι το Σωματείο Φίλοι της Κάνναβης υποστηρίζει την αδειοδότηση καλλιέργειας Κάνναβης από τους ίδιους τους ασθενείς, καθώς και την αδειοδότηση μικρομεσαίων καλλιεργητών (ιδίως των καλλιεργητών οργανωμένων σε συνεργατισμούς και εταιρείες που ανήκουν στους εργαζόμενους), μαζί με την αδειοδότηση των μεγάλων εταιρειών.

Την δεύτερη μέρα του Συνεδρίου ο συνέταιρος του Υπουργού Υγείας, Πρόεδρος της εταιρείας φάντασμα κος Κωνσταντίνου ΕΚΔΙΩΞΕ τον αντιπρόσωπο μας και δεν τον άφησε να λάβει μέρος πλέον στο Συνέδριο, ούτε για να παρακολουθήσει. Ας σημειωθεί ότι ο αντιπρόσωπος του Σωματείου μας δεν είχε πάει εκεί από μόνος του: ήταν ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ από τους διοργανωτές κατόπιν συστάσεων από διεθνείς παράγοντες μες τον χώρο της Ιατρικής Κάνναβης!  

Οι λεπτομέρειες:
■ Έδιωξαν τον εκπρόσωπο μας
https://web.archive.org/web/20180625090809/cyprus.indymedia.org/node/5257

■ Με δορυφόρο την Κύπρο, το κράτος του Ισραήλ...
https://cyprusindymedia.blogspot.com/2019/04/blog-post_15.html

Μαθημένος λοιπόν στα διάφορα τέτοια κόλπα, ο κος Υπουργός ξέρει πως να κινηθεί ανάλογα προς τα διάφορα διεθνή, περιφερειακά και τοπικά συμφέροντα μες τον κόσμο της βιομηχανίας εμβολίων, καθώς και προς εκείνα που βρίσκονται εντοιχισμένα μες τις διαπλοκές του διεθνούς παρακράτους - που ΕΛΑΜΨΕ τώρα πρόσφατα ισχυροποιώντας την θέση του όσο ποτέ άλλοτε κατά την κρίση του κορωνοϊού - έτσι ώστε ο ίδιος και το Υπουργείο του να θεωρηθούν ως "πρόθυμοι παίκτες" στη μεγάλη σκακιέρα.

Με τέτοιες προδιαγραφές απορούμε ακόμη για το πως ο κος Υπουργός ενεπλάκη ως "ουδέτερος" στην εφαρμογή του καταστροφικά ελλειπούς και πνιγμένου από ιδιωτικά συμφέροντα κρατικού Γενικού Σχεδίου Υγείας (ΓΕΣΥ) - το οποίο ακόμα τρίζει και τρεκλίζει χωρίς να διαφαίνεται τρόπος να διασωθεί; Ναι, σαν λαός συλλογικά απορούμε ακόμα... γιατί είμαστε λαός που κάποτε αντιδρά, αλλά κυρίως δεν μαθαίνει ποτέ τίποτα. 

Εδώ καράβια χάνονται... εσύ μικρή βαρκούλα γεμάτη ασθενείς και πάσχοντες, που πάς;

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

■ Ξεκαθαρίζει το σκηνικό με τα εμβόλια ο υπουργός Υγείας
"Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ, ο Κωνσταντίνος Ιωάννου ανέφερε ότι «κακώς είχα εκφράσει προσωπικές απόψεις για το εμβόλιο και ότι θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό για όλους. Πέραν από τους επαγγελματίες υγείας, θα πρέπει να χορηγηθεί σε όσους περισσότερους πολίτες γίνεται. Δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση για υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ήταν η προσωπική μου άποψη και τη μετέφερα».
http://www.reporter.com.cy/local-news/article/705288

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Thursday 16 July 2020

46 Χρόνια Μετά η Προδοσία Συνεχίζεται




Σε όσες και όσους δεν μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια του καλοκαιριού γνωρίζοντας ότι οι Εφιάλτες είναι ακόμη ανάμεσά μας.

Εισαγωγή: Μελετώ τα ζητήματα του πραξικοπήματος και της εισβολής τα τελευταία 25 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα που είναι και η πολιτική μου άποψη για τα γεγονότα:

Αντικειμενικός σκοπός του πραξικοπήματος ήταν η αποδυνάμωση της αποτρεπτικής ικανότητας της Εθνικής Φρουράς να αντισταθεί στην εισβολή.

Χωρίς το πραξικόπημα και χωρίς την συναίνεση επίορκων αξιωματικών με την συνειδητή ή/και ασυνείδητη αδράνειά τους η εισβολή θα αποτύγχανε. Αξίζει μόνο να μελετήσετε στις πηγές την καταγραφή του ημερολογίου του στρατηγού της εισβολής Μπεντρετίν Ντεμιρέλ την 22α Ιουλίου 1974 για να κατανοήσετε τι θα είχε συμβεί εάν η Εθνική Φρουρά και οι μονάδες της δεν είχαν εμποδιστεί από την αποστολή τους από προδότες ή/και αν οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είχαν εμπλακεί. (1) Όσοι εμπόδισαν τις μονάδες από του να εκτελέσουν τα σχέδια αμύνης, όσοι έστελναν τις μονάδες σε αποστολές αυτοκτονίας είναι ένοχοι έσχατης προδοσίας. Μίας προδοσίας χωρίς προδότες αφού ελάχιστοι τιμωρήθηκαν, κάποιοι δεν εκ των πρωταγωνιστών συνέχισαν τις «λαμπρές» τους καριέρες μέσα στο στράτευμα και μετά την μεταπολίτευση.

46 χρόνια μετά η ίδια προδοσία συνεχίζεται. Και εάν για την περίοδο του 1974 χρησιμοποιούμε την δικαιολογία της ανομιμοποίητης πολιτικά Χούντας των Αθηνών, ποιά δικαιολογία υπάρχει σήμερα;

Η προδοσία σήμερα


Την προδοσία της χούντας συνεχίζουν σήμερα νομιμοποιημένοι πωλητικοί σχηματισμοί οι οποίοι με την δράση ή/και την αδράνειά τους δρουν ακριβώς όπως οι προδότες το 1974. Κατ’ ακρίβεια είναι χειρότεροι από τους χουντικούς, ακριβώς επειδή δρουν με την νομιμοποίηση που αντλούν από τον λαό, αντίθετα με τα συμφέροντα του λαού και του τόπου. Αυτό που τους νοιάζει είναι το μάντρισμα των ψηφοφόρων τους και η αρπαγή των καρέκλων της συστημικής εξουσίας. Με κάθε κόστος! Ακόμη και αν το κόστος είναι η διάλυση της δυνατότητας άμυνας του Λαού.



Συγκεκριμένα το ΔΗΣΑΚΕΛικό δίπολο το οποίο κυβερνά τον τόπο εδώ και 12 χρόνια έχει υποβαθίσει την αποτρεπτική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς σε τέτοιο βαθμό που μόνον με την περίοδο των ημερών προ της εισβολής μπορεί να συγκριθεί.

Άμοιροι ευθυνών βέβαια δεν είναι και οι υπόλοιποι. Με την σιωπηλή τους συνενοχή προετοιμάζουν θελημένα ή/και αθελα το πεδίο για ένα ακόμη περίπατο του Τουρκικού στρατού, όταν και όποτε το αποφασίσει. Επί πτωμάτων.

Η πωλητική μας ηγεσία αποτελείται από άτομα που δεν έχουν υπηρετήσει εδώ και δεκαετίες, που έχουν αλλεργία με το στράτευμα και που εκμεταλλεύονται κατά το δοκούν τα συναισθήματα των ψηφοφόρων τους για να κυβερνούν προδίδοντας την αποστολή τους και όλους εμάς. Ψευδοκομμουνιστές και εθνικά άφρονες, συνεπικουρούμενοι από επιτήδειους ουδετέρους μας οδηγούν με αργά αλλά σταθερά βήματα προς την καταστροφή και την οριστική υποταγή. Έχουν όλοι τους ανάξει την προσωπική τους αδυναμία και οσφυοκαμψία σε τρόπο ζωής. Μαζί τους συμπορεύονται και επίορκοι αξιωματικοί της ηγεσίας της Εθνικής Φρουράς οι οποίοι και νομιμοποιούν με την αφωνία τους τις επαίσχυνες πράξεις των πωλητικών τους προϊσταμένων.

Το περίφημο Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης

Τα λόγια του έντιμου αξιωματικού της Εθνικής Φρουράς συνταγματάρχη εν αποστρατεία  Άντη Λοΐζου για το ταμείο είναι και τα μοναδικά που χρειάζεται να διαβάσετε για να κατανοήσετε το μέγεθος της συνεχιζόμενης προδοσίας. Ο Άντης προς τιμήν του είναι ένας πατριώτης αξιωματικός που εξέφρασε εμπράκτως την διαφωνία του με την συνεχιζόμενη προδοσία με την παραίτησή του. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα του πως απονομιμοποιείται η προδοσία. Γράφει λοιπόν:

«Αυτήν τη φορά δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία, γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις είχαν στη διάθεσή τους τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης (ΤΑΘ), των οποίων -εν τη σοφία τους- οι «βολευτές» ενέκριναν τη δυνατότητα διάθεσης για άλλους σκοπούς. Δυστυχώς, το θέμα των κονδυλίων του ΤΑΘ και της οικοδόμησης ικανών δυνάμεων αποτροπής στην ΚΔ κανένα πολιτικό κόμμα δεν το χειρίστηκε με σοβαρότητα, ούτε πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής ή μέλη της εν λόγω Επιτροπής το κατήγγειλαν στον ΚΥΡΙΑΡΧΟ κυπριακό λαό. Σύμφωνα με άρθρα και εισηγήσεις σε ημερίδες, από άριστους αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, η ΚΔ αν αξιοποιούσε ορθά τα κονδύλια του ΤΑΘ σήμερα θα είχε ισχυρότερες ΕΔ και μάλιστα πολεμικά πλοία και πολεμική αεροπορία, κάτι που στο πλαίσιο ενός ισχύοντος ΔΕΑΧ θα ανέτρεπε εις βάρος της Τουρκίας το ισχύον ισοζύγιο δυνάμεων, που σήμερα, σύμφωνα με ψυχρούς υπολογισμούς, είναι υπέρ της και μάλιστα με μια ΚΔ έρμαιο στις ορέξεις της.» (2)

Όσες και όσοι έβαλαν το χέρι τους στο Ταμείο, όσες και όσοι σιώπησαν μπροστά στην καταλήστευσή του για άλλους λόγους από την ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας του κράτους μας να προστατεύσει τον λαό του είναι προδότες χειρότεροι από τους Χουντικούς. Διότι είναι αδύνατον να πορεύονται ως κάτι διαφορετικό με 40.000 Τούρκους στρατιώτες σε επιθετική διάταξη. Δεν μπορούν να προσποιηθούν ότι δεν γνωρίζουν. Όσοι γνωρίζουν και συνειδητά επιλέγουν να κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά είναι προδότες! Η λέξη και η κατηγορία είναι φοβερή αλλά πώς αλλιώς να ονομάσουμε όσες και όσους υποβαθμίζουν την άμυνα και το ηθικό του λαού γνωρίζοντας συνειδητά τους κινδύνους;

Η πραγματικότητα επί του εδάφους

Στο έδαφος της πατρίδας μας βρίσκονται πλήρως επανδρωμένες μονάδες του τακτικού Τουρκικού στρατού με όλα τα υλικά που χρειάζονται για να εξαπολύσουν ανά πάσα στιγμή μία νέα επίθεση εις βάρος μας. Η βεβαιότητα τους για την προδοσία είναι τόση που οι μονάδες πυροβολικού τους βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα από την γραμμή κατάπαυσης του πυρός,  σε πλήρη αντίθεση με κάθε αίσθηση στρατιωτικής δεοντολογίας που θέλει το πυροβολικό ταγμένο στα μετόπισθεν, για την προστασία του. Ο στρατός κατοχής δείχνει τόση αλαζονία με την διάταξη του, διότι  τμήματα της πωλητικής και στρατιωτικής μας ηγεσίας του φωνάζουν και του δείχνουν εμπράκτως ότι ΔΕΝ επιθυμούν να υπερασπιστούν τον τόπο.

Οι μονάδες του Τουρκικού στρατού με λίγη προειδοποίηση μπορούν είτε αποσπασματικά, είτε εν συνόλω να κινηθούν, χωρίς την καθυστέρηση της πρόσκλησης εφέδρων.

Σε αυτή την βάρβαρη επιθετικά διατεταγμένη δύναμη θα αντισταθούμε – ναι θα αντισταθούμε! – κληρωτοί, έφεδροι και εθνοφύλακες με κύριο όπλο την Αγάπη μας για τον τόπο και την αίσθηση καθήκοντός μας. Για να το πράξουμε θα χρειαστεί χρόνος επιστράτευσης.  Όπως ακριβώς οι πατεράδες και οι παππούδες μας το 1974 είμαστε προδομένοι.

Η μείωση της θητείας

Εδώ και τέσσερα χρόνια με απόφαση της εθνικά άφρονος κυβέρνησης Αναστασιάδη, την υποστήριξη της πωλητικής ηγεσίας και της υποτιθέμενης «αντιπολίτευσης» αλλά και με την ένοχη σιωπή της στρατιωτικής ηγεσίας η δύναμη της Εθνικής Φρουράς έχει μειωθεί στο μισό. Τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής είναι τραγικά για την άμυνα του τόπου, αλλά παραμένουν κρυφά και αποσιωπούνται.

Για να καταφέρει η κυβέρνηση να υλοποιήσει την δέσμευσή της στην διάλυση του στρατεύματος μειώθηκαν δραστικά τα φυλάκια στην γραμμή αντιπαράταξης. Καταγράφηκαν φαιδρές δηλώσεις για την χρήση καμερών – τις έχετε δει; - και ακόμη φαιδρότερες πρακτικές ομοιωμάτων στρατιωτών σε σκοπιές!

Η γραμμή αντιπαράταξης είναι γυμνή και ώριμη για στρατιωτική και άλλη εκμετάλλευση. Μέσω τις διακινούνται άνθρωποι και αγαθά, χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο. Έγκυρες πληροφορίες μας έχουν αναφέρει ότι οι στρατιώτες και το προσωπικό που διαμαρτύρεται για την κατάσταση μετακινούνται ή/και αποσιωπούνται, όπως ακριβώς και οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί τις μέρες πριν από την εισβολή. 

Το μέγεθος της προδοσίας είναι ασύλληπτο.

Είναι αυτή την προδοσία που δικαιολογεί ο πρόεδρος της δεινοκρατίας με τις περίφημες δηλώσεις του για «εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού σε περίπτωση «στρατικοποίησης», είναι αυτή την προδοσία που δικαιολογεί η ηγεσία του ΑΚΕΛ με τις δηλώσεις αξιωματούχων του ότι «δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς διότι στρατικοποιούμε το Κυπριακό». Δίδουν στους εαυτούς τους εκ των προτέρων άλλοθι διότι γνωρίζουν. Και είναι ίδιοι και χειρότεροι από τους Χουντικούς.

Η ευθύνη της ηγεσίας της Εθνικής Φρουράς

Τίποτε από τα πιο πάνω δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την σιωπηλή συναίνεση και ανοχή υψηλόβαθμων στελεχών της Εθνικής Φρουράς. Είναι φανερό ότι κάποιοι προτιμούν την ασφάλεια των μισθών και των θέσεων τους αντί των όρκων που έχουν δώσει. Οι λίγοι επίορκοι αυτοί ανώτεροι αξιωματικοί δυστυχώς αμαυρώνουν το στράτευμα καθώς γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους πωλητικούς τα αποτελέσματα της μειοδοσίας τους. Αποτελούν μία θλιβερή μειοψηφία αλλά με την τάυτιση τους με την πωλητική ηγεσία διασφαλίζουν ότι η προδοσία συνεχίζεται. Ενόσω επικρατεί η ομερτά που έχει επιβληθεί οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα νέο «Αττίλα». Και δεν υπάρχει τόπος πλέον να οπισθοχωρήσουμε. Όσοι γνωρίζουν την πραγματικότητα και σιωπούν είναι και οι ίδιοι συνένοχοι της. Εφιάλτες ανάμεσά μας.

Υπάρχει ελπίδα;

Ολόκληρη η άμυνα του τόπου βασίζεται στο συναίσθημα ευθύνης των όσων εξ ημών θα πολεμήσουμε. Και στα Μέσα τα οποία διεθέτουμε και την εκπαίδευση μας σε αυτά.

Ως Οπλίτης που Υπηρετώ για τρεις δεκαετίες της ζωής μου γνωρίζω από πρώτο χέρι  το Φρόνημα, το Ήθος και την Επιθυμία πολλών από εμάς να προστατεύσουμε τον τόπο και τους αγαπημένους μας. Αυτή η Στάσις είναι ο μεγαλύτερος συντελεστής ισχύος της πατρίδας μας. Στην Κύπρο υπηρετούμε μαζί παππούδες, γιαγιάδες, κόρες, γιοι και εγγόνια. Αυτός ο συνδυασμός ανδρών και γυναικών είναι δυνατόν να είναι ένα αξεπέραστο εμπόδιο στην επιβουλή της βαρβαρότητας που μας απειλεί, με τον ορθό εξοπλισμό και εκπαίδευση. Είναι όμως αδύνατη η εκμετάλλευση αυτού του συντελεστή ισχύος χωρίς εξοπλισμό και εκπαίδευση.

Εμείς – οι όσες και όσοι εμείς - θα πολεμήσουμε για το Δικαίωμα μας να Υπάρχουμε. Θα πολεμήσουμε για όσες και όσους είναι πίσω μας.

Δώστε μας τα Εφόδια και σας εγγυώμαι ότι όλοι μας θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Με τα εκατομμύρια που δίδονται κάθε χρόνο στα κόμματα θα μπορούσαν για παράδειγμα να αγοραστούν καινούρια τυφέκια για την Εθνική Φρουρά και ατομικός εξοπλισμός προστασίας για κάθε πολίτη-οπλίτη σε πολύ μικρό χρονικό διαστήμα. Είναι ζήτημα προτεραιοτητων. Εκτός εάν θέλετε να πολεμήσουμε με τα κράνη του πολέμου του Βιετνάμ και με τους χάρτινους στρατιώτες ...

Όπως άρθρωσε και ο Συρακούσιος εκείνος:

«Δώστε μας τόπο να σταθούμε και θα ταράξουμε την Γη.» (3)

Ή αν μη τι άλλο δώστε μας την δυνατότητα να μην πάμε σαν πρόβατα στην σφαγή ενώ κάποιοι θα κρύβονται στα μετόπισθεν, ώστε μετά να καπηλεύονται τα πτώματά μας, όπως ακριβώς πράττουν τώρα με τα πτώματα των πατεράδων και των παππούδων μας.

Δώστε τέλος στην Προδοσία!

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

~~~~~~~~~~~~~



Πηγές

-------

1. «Ο Tuncer ήταν άγρυπνος και κουρασμένος. Είπε ότι οι μονάδες ανακατεύθηκαν
μεταξύ τους και συμπτύχθηκαν σ’ ένα μέτωπο 250μ. H κατάσταση θύμιζε Δουνκέρκη. H μόνη λύση ήταν άμεση επίθεση. O ταξίαρχος Boratas επικεφαλής 150 ανδρών των ειδικών δυνάμεων επιτέθηκε στις 10.45π.μ. με κατεύθυνση από Πενταμίλι προς το χωριό Αγιος Γεώργιος. Εγώ ακολούθησα με τα άρματα και διέταξα το πεζικό να μας ακολουθήσει. Οι πεζοί θ’ ανέβαιναν στα τανκ. H διαταγή όμως αυτή ήταν αδύνατο να φθάσει παντού. Πώς, με ποια μέσα και σε ποιους μπορούσε να φθάσει η διαταγή; Κάτω από ποια δένδρα βρίσκονταν οι διοικητές των μονάδων; H απόφαση για κατάπαυση του πυρός στις 17.00 μπορούσε να οδηγήσει στην ήττα. Οι μονάδες που αποβιβάστηκαν στις 20 Ιουλίου κατανάλωσαν τα τρόφιμα και τα πυρομαχικά τους και ήταν άγρυπνες. Οι μονάδες μας έπρεπε να απελευθερωθούν από τον κλοιό.»
Αξίζει να διαβάσετε όλο το άρθρο και τις σημειώσεις του εδώ:
Από το αρχείο Π&Δ: H τουρκική εισβολή στη Κύπρο, το απόρρητο ημερολόγιο του στρατηγού Μπεντρετίν Ντεμιρέλ



3. «Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω»
Ρητό που αποδίδεται στον Αρχιμήδη

Tuesday 14 July 2020

Για την Διάσωση της Άμυνας από την καταρράκωση


• "...Αν η ΚΔ αξιοποιούσε ορθά τα κονδύλια του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης σήμερα θα είχε ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις και μάλιστα πολεμικά πλοία και πολεμική αεροπορία, κάτι που στο πλαίσιο ενός ισχύοντος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου θα ανέτρεπε εις βάρος της Τουρκίας το ισχύον ισοζύγιο δυνάμεων, που σήμερα, σύμφωνα με ψυχρούς υπολογισμούς, είναι υπέρ της και μάλιστα με μια Κυπρ. Δημοκρατία έρμαιο στις ορέξεις της." - Άντης Λοΐζου.


Ο Άντης Λοΐζου είναι Συνταγματάρχης ε/α, λέκτορας στο κολλέγιο “Λήδρα”, και μελετητής της Ιστορίας• είναι γνωστό ότι πριν μερικά χρόνια είχε δώσει την παραίτηση του από το στράτευμα σ' ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατατεμάχιση και εγκατάλειψη της Άμυνας από τους πολιτικούς καθώς και από ανώτερους στρατιωτικούς που συγκαλύπτουν την προδοσία. Με πολλά άρθρα τεκμηριώνει την άθλια κατάσταση στην οποία η πολιτική ηγεσία έχει καταντήσει την ΕθνοΦρουρά, αλλά και παρέχει συγκεκριμένες προτάσεις για την διάσωση και επανόρθωση της Άμυνας.

Το πιό κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στον Τύπο, αλλά δεδομένου του ότι ο Τύπος πλέον δεν είναι μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων κρίνουμε πως χρειάζεται η αναδημοσίευση και διασπορά αυτού του κειμένου. Υπάρχουν λύσεις για την διάσωση της Άμυνας - και είναι εφικτές!

Ακόμα και ο Τκύπριος αντιστασιακός Σενέρ Λεβέντ υποστηρίζει το δικαίωμα στην Άμυνα. Γράφοντας προχθές, και απευθυνόμενος προς την κατοχική κυβέρνηση στην κατεχόμενη Κύπρο, αφού επισημαίνει για χιλιοστή φορά το ότι είναι υποτελής στην Τουρκία, τους λέει:
"Ο Ταγίπ Ερντογάν ψάχνει αφορμή για να ανάψει το φιτίλι. Και εσείς σηκώνεστε και παραπονιέστε για τα ελληνοκυπριακά πολυβολεία που στήθηκαν κοντά σε πύλες. Αφού υπάρχει ο κίνδυνος πολέμου, αφού μπορεί να βρεθούν και πάλι αντιμέτωποι με μια επίθεση, να μην υπερασπιστούν τον εαυτό τους; Είμαι πολύ περίεργος. Ανάμεσά μας δεν θα βγει κανείς που έχει το μυαλό του στο κεφάλι του;"
Το έγραψε εδώ:
■ Να το λύσουμε μέσω διαλόγου σημαίνει αποδέξου τους όρους μας
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 13/07/2020
https://politis.com.cy/apopseis/na-to-lysoyme-meso-dialogoy-simainei-apodexoy-toys-oroys-mas
Σε όσα γράφει πιο κάτω ο Άντης Λοΐζου εμείς προσθέτουμε και την αναγκαιότητα δημιουργίας Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, με στρατηγική βασισμένη στην τέχνη του μακροχρόνιου λαϊκού πολέμου σε συνδυασμό συμβατικών, ανορθόδοξων και ασύμμετρων σχηματισμών και μεθόδων - περιγράφονται εν συντομία στα επιπρόσθετα αναγνώσματα στο τέλος της σελίδας.


■ Ευθύνες για τα χάλια της κυπριακής άμυνας
του Άντη Λοΐζου, Συνταγματάρχη εν αποστρατία

Δεν θα αρχίσω το άρθρο μου με ένα από τα χιλιάδες γνωμικά που έχουν διατυπωθεί από αρχαιοτάτων χρόνων για την ανάγκη της Άμυνας. Εκείνο το οποίο πρωτίστως με ενδιαφέρει είναι η ουσιαστική και αποτελεσματική άμυνα της πατρίδας μου και η προς πόλεμο προπαρασκευή της. Έχει επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις αποτροπής η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ); Αν, ναι, προς τι οι δηλώσεις του Προέδρου Αναστασιάδη περί του «τέλους του Κυπριακού Ελληνισμού»; Αν, όχι; Τις πταίει;

Με το πρώτο ερώτημα, εάν έχει η ΚΔ επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις, γιατί ο Πρόεδρος έκαμε την τραγική δήλωση για το τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο; Δήλωση η οποία αποθαρρύνει τους Έλληνες και ενθαρρύνει τους εχθρούς μας. Εάν οι δυνάμεις της ΕΦ δεν είναι επαρκείς, τι έκανε από την εκλογή του στη θέση του ΠτΔ για να αλλάξει την τραγική αυτή κατάσταση;

Χάριν του άρθρου θεωρώ ότι ο ΠτΔ αγνοεί τα θέματα της άμυνας ή δεν πιστεύει στην άμυνα, τι έκαναν οι διάφοροι αρχηγοί, υπαρχηγοί του ΓΕΕΦ και οι ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΦ; Αν διαφωνούσαν, γιατί δεν κατήγγειλαν την Κυβέρνηση για την υποβάθμιση της άμυνας, γιατί συνηγορούσαν στη μείωση των Μονάδων, στην κατάργηση μεγάλου αριθμού φυλακίων και, το αισχρότερο, στη μείωση του χρόνου υπηρεσίας της στρατιωτικής θητείας; Αυτοί λοιπόν οι ανώτατοι αξιωματικοί έχουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί είναι οι τεχνοκράτες της άμυνας που γνωρίζουν τον εχθρό και τις δυνατότητές του.

Από το 2004 και εντεύθεν ο κυπριακός Ελληνισμός έχει κουραστεί ν’ ακούει ότι η Κύπρος ως χώρα μέλος της ΕΕ είναι ισχυρή, ότι ο «ευρωστρατός» (ανύπαρκτος για όσους γνωρίζουν) είναι στο πλευρό μας, ότι η Κύπρος είναι το ΝΑ σύνορο της ΕΕ, ότι η ΑΟΖ της ΚΔ είναι ΑΟΖ της ΕΕ και διάφορα άλλα ψέματα και φαιδρότητες, που ηχούσαν εύηχα στ’ αφτιά του λαού, που τα ερμήνευε όπως ήθελε. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι σκληρή.

Η Κύπρος αυτήν τη στιγμή κινδυνεύει να βλέπει και να θρηνεί αδύναμη τον βιασμό της ΑΟΖ της από τα κατοχικά γεωτρύπανα, όπως το 1974 οι βάρβαροι Τούρκοι εισβολείς βίαζαν και σκότωναν γυναίκες, άνδρες και μωρά. Το 1974 υπήρχε το στοιχείο της προδοσίας, που εξ όσων είδαμε στη συνέχεια δεν είχε προδότη, γιατί κανένας δεν καταδικάστηκε. Υπενθυμίζω ότι το έγκλημα της προδοσίας είναι απαράγραπτο και πρέπει να το έχουν υπόψη τους όλοι.

Ομοίως, οι σημερινοί εταίροι μας, οι Ευρωπαίοι, όπως το 1974, παρακολουθούσαν απαθείς και ενίοτε χαιρεκακούντες και εκ των υστέρων επισκέπτονταν το θύμα προσπαθώντας να δείξουν μια επιδερμική υποκριτική ευαισθησία, έτσι και σήμερα θα ενεργήσουν κατά τρόπον ανάλογο.

Αυτήν τη φορά δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία, γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις είχαν στη διάθεσή τους τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης (ΤΑΘ), των οποίων -εν τη σοφία τους- οι «βολευτές» ενέκριναν τη δυνατότητα διάθεσης για άλλους σκοπούς. Δυστυχώς, το θέμα των κονδυλίων του ΤΑΘ και της οικοδόμησης ικανών δυνάμεων αποτροπής στην ΚΔ κανένα πολιτικό κόμμα δεν το χειρίστηκε με σοβαρότητα, ούτε πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής ή μέλη της εν λόγω Επιτροπής το κατήγγειλαν στον ΚΥΡΙΑΡΧΟ κυπριακό λαό. Σύμφωνα με άρθρα και εισηγήσεις σε ημερίδες, από άριστους αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, η ΚΔ αν αξιοποιούσε ορθά τα κονδύλια του ΤΑΘ σήμερα θα είχε ισχυρότερες ΕΔ και μάλιστα πολεμικά πλοία και πολεμική αεροπορία, κάτι που στο πλαίσιο ενός ισχύοντος ΔΕΑΧ θα ανέτρεπε εις βάρος της Τουρκίας το ισχύον ισοζύγιο δυνάμεων, που σήμερα, σύμφωνα με ψυχρούς υπολογισμούς, είναι υπέρ της και μάλιστα με μια ΚΔ έρμαιο στις ορέξεις της.

Έστω και τώρα, εφόσον ο ΠτΔ έχει συνειδητοποιήσει την τραγική στρατιωτική κατάσταση, για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη, ας προχωρήσει τάχιστα σε εξοπλισμούς και συνομολόγηση στρατιωτικών συμμαχιών πρώτα με την Ελλάδα και με το Ισραήλ, χώρες με τις οποίες έχουμε κοινά συμφέροντα.

Άντης Λοΐζου

Δημοσιεύτηκε εδώ:
https://simerini.sigmalive.com/article/2020/7/9/euthunes-gia-ta-khalia-tes-kupriakes-amunas

Περισσότερα άρθρα του ιδίου:
https://simerini.sigmalive.com/views/%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%90%CE%B6%CE%BF%CF%85

Επιπρόσθετα αναγνώσματα και βίντεο:

■ Ο Σχης ε.α. Άντυ Λοΐζου για την αόρατη κατοχή της Κύπρου και τις βρεττανικές βάσεις (βίντεο)
Στην εκπομπή Σόλωνα και Γόμορρα:
https://infognomonpolitics.gr/2020/05/o-schis-e-a-anty-loizou-gia-tin-aorati-katochi-tis-kyprou-ke-tis-vrettanikes-vasis-vinteo/

■ Εργασίες ~ Φιλική Εταιρεία
http://filiki.etaireia.org/ergasies.html

■ Αρχές και Αξίες
http://filiki.etaireia.org/Filiki-Arxes-A3ies.pdf



* * *

Wednesday 8 July 2020

Για τον Μιχάλη Πέτρου



Έχω μεγάλη έγνοια για το ότι σε κάποιους κύκλους - πολιτικά αρρωστημένους και ηθικά έκπτωτους - συντηρείται τεχνητά μια εκκρεμότητα για το θέμα του φόνου του Μιχάλη Πέτρου, πατέρα του Πέτρου Πέτρου. Ο Μιχάλης Πέτρου φονεύθηκε από ομάδα ανταρτών υπό τας διαταγάς του (μετέπειτα ήρωα) Ηλία Παπακυριακού, τον Ιανουάριο του 1958 στη Λύση.

Ο Μιχάλης Πέτρου ήταν έντιμος και αγνός Αριστερός, μέλος του ΑΚΕΛ, βετεράνος του ένοπλου αγώνα ενάντια στο φασισμό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και δραστήριος τόσον στις πτυχές του εθνικού αγώνα για την Ένωση, όσον και για τον Σοσιαλισμό. Η τεχνητή και αχρείαστη αντιπαράθεση μεταξύ της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο 55-59 δημιούργησε πολλά περιστατικά αντιπαράθεσης και συμπλοκών στα οποία σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν αθώοι άνθρωποι, βλάπτοντας τον αγώνα για τον Σοσιαλισμό και τον απελευθερωτικό αγώνα. Ήταν σε μια τέτοια συμπλοκή που φονεύθηκε ο Μιχάλης Πέτρου. Η καλοσύνη του όμως, αναγνωρισμένη από όλους όσους τον ήξεραν, παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα και η μνήμη του τροφοδοτεί κείμενα, μαρτυρίες, και εκδηλώσεις σεβασμού και αναγνώρισης για την προσφορά του προς τον λαό μας ΚΑΙ στον παγκόσμιο αγώνα της ανθρωπότητας για ελευθερία. Μαζί με αυτά όμως, προκύπτουν και απεχθέστατες δηλώσεις, πράξεις και απραξίες που στοχεύουν στην εκμετάλλευση του τραγικού του θανάτου - αμαυρίζοντας κυρίως τους κύκλους που παράγουν αυτά τα σιχαμερά πράματα.

Το γεγονός ότι η ΕΟΚΑ έχει απαντήσει πεντακάθαρα στο ερώτημα "γιατί και πως", και ξεκαθάρισε πολλές φορές ότι ο Μιχάλης Πέτρου ΔΕΝ ήταν προδότης - ούτε κατά διάνοια! - με ανακουφίζει αλλά και με αναστατώνει ιδιαίτερα γιατί αισθάνομαι πως παρ' όλον που αυτή η τοποθέτηση είναι όσο πιο επίσημη γίνεται, ο πόνος της οικογένειας δεν θα μπορέσει ποτέ να σβήσει ενόσω υπόκειται σε διαχρονική εκμετάλλευση από την ηγεσία και τους καιροσκόπους που δρουν εντός και γύρω του σταλινικού κόμματος. Μόνο αυτοί λεν πως "η ΕΟΚΑ" σκότωσε τον Μιχάλη Πέτρου τάχα "ως προδότη".

Και τα λεν αυτά ενώ πρόκειται για ένα φόνο που διέπραξαν ένοπλοι άνθρωποι που είτε έχασαν τη ψυχραιμία τους σε ένα περιστατικό παρατεταμένης έντασης (όπου δεν θα έπρεπε να είχαν εμπλακεί - και για αυτή την εμπλοκή φέρει ευθύνη άλλος)• είτε ενέδωσαν στον φανατισμό και το συγκρουσιακό πνεύμα της εποχής• είτε ήταν ακατάλληλοι να φέρουν όπλα και να εμπλέκονται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις (διότι άλλο το αντάρτικο ενάντια στον εχθρό, άλλο η πολιτική αντιπαράθεση σε μια κοινότητα). Ειδικά ο Ηλίας Παπακυριακού, που φαίνεται φέρει την ευθύνη για τον φόνο, μπορεί να μοιάζει πως εξιλεώθηκε με την αυτοθυσία του αργότερα στον Αχυρώνα του Λιοπετριού, αλλά ο φόνος ενός άοπλου και αθώου ανθρώπου - για οποιονδήποτε λόγο - δεν διαγράφεται. Ναι μεν η αυτοθυσία του Ηλία Παπακυριακού και των άλλων συντρόφων στον Αχυρώνα αποτελεί φλογερό σημείο αναφοράς στη συλλογική μας συνείδηση, αξιοθαύμαστη και σημαντικότατη προσφορά στην αγώνα για την απελευθέρωση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε πως ακόμα και ένας Ήρωας δύναται να έχει σκοτεινά σημεία στο παρελθόν του. Θέλω να πιστεύω πως εκτός από την αδιαμφισβήτητη του αφοσίωση του στον αγώνα για την απελευθέρωση, η προσωπική επίγνωση του φόνου είχε παρουσία και εκτόπισμα μες την συνείδηση του Ηλία Παπακυριακού ίσως και να τον βοήθησε στην απόφαση αυτοθυσίας στη μάχη του Αχυρώνα.

Το ότι στην κηδεία του Μιχάλη Πέτρου παρέστη ο Πιερής Αυξεντίου, πατέρας του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, έδωσε σοβαρά μηνύματα για προσπάθεια συμφιλίωσης και υπέρβασης του πόνου ήδη από τότε. Από την πρώτη μέρα. Καταγράφηκε το ότι ο Πιερής Αυξεντίου είχε δηλώσει, "Από ψες που έγινε το επεισόδιο έχασα το μυαλό μου". Επίσης είχε πει, "Είμαι αρκετά στενοχωρημένος. Ποτέ δεν περιμέναμε τέτοια πράγματα. Αυτά είναι θλιβερά και εύχομαι να μην ξανασυμβούν. Δεν χρειάζονται πια σκοτωμοί. Εμείς πιστεύαμε ότι η Λύση ήταν το μόνο χωριό στο οποίο συναντιούμασταν όλοι".

Το 2003 οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 δημοσίευσαν μια ειδική έκδοση του περιοδικού Αγωνιστής (τεύχος 34) στο οποίο κατέθεσαν αυτό που όπως φαίνεται είναι και οι τελικές τους τοποθετήσεις για τον φόνο του Μιχάλη Πέτρου. Η έκδοση υπογράφεται και προλογίζεται από τον Θάσο Σοφοκλέους, που είναι πρώην αντάρτης και Τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ένας από τους λίγους που αιχμαλωτίστηκαν από τους εγγλέζους, βασανίστηκαν άγρια και φυλακίστηκαν στην Αγγλία, τώρα Πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών. Μεταξύ άλλων πολλών για το θέμα του φόνου, σε αυτό το δημοσίευμα αναγράφεται πεντακάθαρα:
► "Από όλες τις μαρτυρίες, και αυτές είναι πάρα πολλές, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως ο Μιχάλης Πέτρου δεν ήταν προδότης και ούτε η Ε.Ο.Κ.Α είχε πρόθεση να τον εκτελέσει ή έστω να του κάμει οιανδήποτε παρατήρηση για οποιαδήποτε ενέργειά του, ή για τα πολιτικά του φρονήματα."
Επίσης:
► "Ουδεμία πρόθεση είχε η Ε.Ο.Κ.Α να λάβει οποιαδήποτε μέτρα εναντίον του Μ.Πέτρου. Ουδέποτε συζητήθηκε ή αποφασίστηκε από την Οργάνωση ενέργεια κατά του ατόμου αυτού."

Η έκδοση είναι εδώ, και πιστεύω πως αξίζει μελέτης:
Ο Αγωνιστής
http://www.eoka.org.cy/wp-content/uploads/2015/04/TEVXOS-34.pdf

Επίσης, τεραστίας σημασίας είναι η κατάθεση αυτόπτη μάρτυρος του φόνου, του Παναγιώτη Παπαδημήτρη. Ο Π. Παπαδημήτρης δηλώνει πως βρίσκεται "στο αντίθετο ιδεολογικό στρατόπεδο" απο το ΑΚΕΛ, και έτσι η κατάθεση του, γεμάτη από εκτίμηση και σεβασμό για τον Μιχάλη Πέτρου και για την οικογένεια του, έχει βάρος πολύ μεγαλύτερο από όσα λεν ή δεν λεν άλλοι: 
■ 21.1.1958: Περιγραφή της δoλoφovίας τoυ Μιχαήλ Πέτρoυ στη Λύση από τov αυτόπτη μάρτυρα Παvαγιώτη Παπαδημήτρη
http://www.papademetris.net/index.php?option=com_content&view=article&id=1854:s-1298&catid=177:1955-1958-17&Itemid=119

Υπάρχει και το δυσεύρετο άρθρο του αδιάφθορου δημοσιογράφου Μάριου Δημητρίου που ανασκαλίζει επιγραμματικά την δυσφορία και την οδύνη που βιώνει ολόκληρος ο λαός μας για το αφόρητο θέμα των αχρείαστων, ή και λανθασμένων, ή και εγκληματικών σκοτωμών που έγιναν κατά τη διάρκεια του Αγώνος. Το άρθρο του βρίσκεται στο δεύτερο μέρος της πιο κάτω σελίδας (μετά την φωτογραφία).
■ Αν είναι άνδρας να βγάλει τη μάσκα
του Μάριου Δημητρίου
http://antistasi.org/?p=29124

Κλείνοντας, θέλω να ψηλαφίσω κάποια θέματα που σχετίζονται με τον φόνο του Μιχάλη Πέτρου, που είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολα από όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Ναι μεν ο Ηλίας Παπακυριακού - και όχι η ΕΟΚΑ - φέρει την ατομική και άμεση ευθύνη για τον σκοτωμό, αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις ευθύνες του Διγενή, καθώς και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, που σχεδιασμένα και με μεθοδικές χειραγωγήσεις έριχνε μέρος του πληθυσμού εναντίον των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και εξέθεσε τον απλό αθώο κόσμο σε ακατανόητες συγκρούσεις χωρίς προστασία και χωρίς καν επαρκή ιδεολογική ή πολιτική εξήγηση. Για αυτό έχουν γραφτεί πολλά, ακόμα και από μέλη του ΑΚΕΛ με αυτοκριτική εντιμότητα, και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Οι πολιτικές ευθύνες της τότε σταλινικής ηγεσίας ήταν τεράστιες, και της νυν ηγεσίας ακόμα χειρότερες - γιατί βρυκολακιάζοντας, συνεχίζει να προσπαθεί να κερδίσει πολιτικά οφέλη από τους σκοτωμούς.

Αλλά κάτι για το οποίο δεν έχουν λεχθεί αρκετά είναι η πολιτική ευθύνη του Γ.Γρίβα Διγενή - ευθύνη όχι της ΕΟΚΑ, αλλά του Αρχηγού της. Η "κριτική" ενάντια στον Γρίβα Διγενή, δηλαδή η δαιμονοποίηση που έχει επικρατήσει ως το "επίσημο δόγμα" της ψευδο-Αριστεράς καθώς και του διαχρονικού παρακράτους δυστυχώς είναι γεμάτη από τόσα ψέμματα, παραπληροφόρηση, και φανατισμό που δεν αφήνει χώρο για αληθινή και γόνιμη κριτική. Υπάρχει όμως μεγάλη ανάγκη για τέτοια κριτική, και μάλιστα από άτομα που ταυτίζονται με τον αγώνα της ΕΟΚΑ και με την ευρύτερη εθνικόφρονα παράταξη. Εδώ που φτάσαμε, δυστυχώς η κριτική του Διγενή έχει νόημα πλέον μόνο όταν προέρχεται από άτομα και οργανώσεις που είτε αγωνίστηκαν δίπλα του, ή μες το ευρύτερο σχήμα της Ενωτικής Παράταξης.

Ο Μιχάλης Πέτρου ΔΕΝ θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες και τις διαταγές του Ηλία Παπακυριακού αν οι αντάρτες δεν είχαν αποσταλεί στη Λύση ένοπλοι για να εμπλακούν στη διαχείρηση μιας υπόθεσης που έπρεπε να είχε γίνει με πολιτικά και κοινωνικά μέσα. Υπήρχε μέρος του πληθυσμού που με εντολές του σταλινικού κόμματος δημιουργούσε προβλήματα στον αγώνα και χλεύαζε τους αγωνιστές ή και υπέσκαπτε τον αγώνα; Ναι. Σίγουρα ο Μιχάλης Πέτρου ΔΕΝ ήταν ανάμεσα τους! Απεναντίας, οι μαρτυρίες όλες τεκμηριώνουν ότι ήταν σύμμαχος και βοηθός στον αγώνα - το ίδιο και άλλα μέλη της οικογένειας που συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα.

Η ξεροκέφαλη όμως νοοτροπία του Γρίβα για το πως διαχειριζόμαστε το ιστορικό πρόβλημα της ενοχλητικής δράσης μικρού μέρους του πληθυσμού κατά τη διάρκεια ενός αγώνος δεν επέτρεψε να διαμορφωθούν ορθά και δίκαια μέσα και θεσμοί διαχείρησης. Το πρόβλημα είναι ιστορικά αναγνωρισμένο και προκύπτει στη διάρκεια όλων των επαναστατικών αγώνων όλων των λαών. Και ο Τσε Γκεβάρα το αντιμετώπισε, και ο Λένιν, και ο Μάο (για αυτό το θέμα ο Μάο είχε γράψει δύο ολόκληρα μακροσκελή κείμενα), καθώς και ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) κατά τη διάρκεια και της επανάστασης που νίκησε το 1916, ΚΑΙ της πολύ πιο δύσκολης περιόδου στις δεκαετίες 1960-85 [1]. Αλλά ο Γρίβας δεν είχε ούτε τη γνώση ούτε την πείρα να διαχειριστεί ορθά κάτι τέτοιο.

Όλες του οι προηγούμενες εμπειρίες στρατιωτικών συγκρούσεων είχαν σχεδόν ολόκληρο τον λαό σύσσωμο να υποστηρίζει τους αγώνες στους οποίους υπηρέτησε: από την εκστρατεία στην Μικρά Ασία και την Μικρασιατική Καταστροφή, στο Αλβανικό μέτωπο ενάντια στην εισβολή της Ιταλίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο, ακόμα και στην αντιστασιακή του δράση ενάντια στην Γερμανική κατοχή, πάντα ο λαός υποστήριζε. Οπότε... ουδέποτε προέκυψε θέμα διαχείρισης μέρους του πληθυσμού που να αντιδρά και να ενοχλεί. Εκεί που τα έκαμε θάλασσα ο Γρίβας ήταν όταν ενώ πολεμούσε την Γερμανική κατοχή με την Οργάνωση Χ, αντί να σμίξει τις δυνάμεις του με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, όντας φανατικός βασιλόφρων συνετάχθει με το οπισθοδρομικό μέρος της άρχουσας τάξης και ενάντια στη λαϊκή αντίσταση - με μεγάλες δόσεις τυφλού και ηλίθιου αντικομμουνισμού. Μάλιστα δε η απειρία του σε συγκρούσεις όπου το πολιτικό στοιχείο είναι πιο σημαντικό από το στρατιωτικό, διεφάνη από το ότι έξω από την περιοχή Αττικής διοργανώθηκαν ψεύτικα και κίβδηλα "παραρτήματα" της Οργάνωσης Χ από φονιάδες, ληστές, σπιούνους, βασανιστές και φιλοναζιστές δοσίλογους, και ο Γρίβας φάνηκε εντελώς ανίκανος να κάμει κατάληψη ή εξουδετέρωση αυτών των παραρτημάτων. Και αφέθηκε απλώς να καταπίνει την ντροπή που του επέφεραν αυτοί οι λαομίσητοι εγκληματίες γιατί δεν ήξερε πως να αποτάξει ή να αποκηρύξει αυτά τα σώματα - ενώ για ανθρώπους με έστω και την παραμικρή πείρα στην πολιτική, ένα τέτοιο βήμα είναι φανερά αναγκαίο, απλό, και εκ των ουκ άνευ [2]. Αυτή του η αδυναμία, συν η αυταρχική του ξεροκεφαλιά, οδήγησε σε επανάληψη του φαινομένου (ευτυχώς σε πολύ μικρότερο βαθμό) και κατά τη διάρκεια του αγώνος της ΕΟΚΑ 55-59, καθώς και κατά την διάρκεια της βραχύβιου ΕΟΚΑβ του 72-74.

Κατά τη διάρκεια του αγώνος της ΕΟΚΑ 55-59 προέκυψαν πολλά προβλήματα τα οποία η εθνικόφρων παράταξη, συχνά σε συνεννόηση ή και συνεργασία με την Αριστερά, βοηθούσε να λύονται με πολιτικά, όχι στρατιωτικά μέσα. Εξαιρετικά πολύτιμο παράδειγμα το στήσιμο και λειτουργία ντόπιων (όχι κατοχικών) Διαιτητικών δικαστηρίων, οι εκστρατείες Παθητικής Αντίστασης (μποϋκοτάζ αγγλικών εμπορευμάτων, υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής), καθώς και οι από κοινού σύσσωμες κινητοποιήσεις του λαού σε πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις... σε αυτά ο Γρίβας ήξερε πως να συμμετάσχει θετικά. Και ας μην ξενίζει κάποιους η αναφορά μου σε συνεργασία της Αριστεράς με την εθνικόφρονα παράταξη: στις τάξεις της ΕΟΚΑ υπηρέτησαν λαμπρά πολλά μέλη του ΑΚΕΛ συν αμέτρητοι άνθρωποι της ευρύτερης Αριστεράς. Κάποιοι από αυτούς έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα, και εκατοντάδες υπηρέτησαν με αυτοθυσία και επωμιζόμενοι απερίγραπτα ρίσκα και κακουχίες. Ο Διγενής λοιπόν ήξερε πως να συμμετάσχει ορθά στις παλλαϊκές κινητοποιήσεις που γίνονταν μέσω αυτής της συνεργασίας. Μερικές φορές η θετική του συμμετοχή ήταν με αποχή, δηλαδή κρατώντας πίσω την ΕΟΚΑ ώστε ο ίδιος ο πληθυσμός να αισθανθεί τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του αδιαμεσολάβητα μέσα από τα γεγονότα του Αγώνος. Άλλες φορές συμμετείχε δίνοντας εντολές στην ΕΟΚΑ να επέμβει για προστασία του πληθυσμού. Ο συνδυασμός αποχής και εμπλοκής ήταν πολύ ορθός, και ο Γρίβας έδειξε ότι μπορούσε και να εμπνεύσει και να εμπνευστεί - να λάβει δηλαδή καθοδήγηση - από τον λαό.

Σε άλλα θέματα όμως ήταν δύσκαμπτος, αυταρχικός, και δεν μπορούσε να δει το οφθαλμοφανές ενώπιον του: η αποστολή ενόπλων μελών της ΕΟΚΑ για διαχείρηση θεμάτων συμπεριφοράς του πληθυσμού ήταν εγκληματικό λάθος. Ήταν μια παγίδα που έστησαν πολιτικοί αντίπαλοι του αγώνα μες την οποία έπεσε μέσα ο ίδιος, ρίχνοντας μέσα και την ΕΟΚΑ, και τα θύματα των ανόητων πράξεων που προέκυψαν από αυτό. Όσο πιο συχνά έστελνε ένοπλους να "επιβάλουν" συνεργασία σε τυχόν απρόθυμα μέρη του πληθυσμού, τόσο πιο πολλούς εχθρούς δημιουργούσε ενάντια στην ΕΟΚΑ. Έτσι, με τα σαφέστατα γέλια ικανοποίησης της τότε σταλινικής ηγεσίας για το ότι η παγίδα λειτούργησε καλά, φτάσαμε στο σημείο αργότερα να αμφισβητείται η αξία και ορθότητα του Αγώνος, και σήμερα στο απίστευτο σημείο να υπάρχουν άνθρωποι που ξεδιάντροπα βρίζουν και χλευάζουν ανοικτά όλα όσα έχουν αξία και νόημα τα οποία ενσάρκωσε η ΕΟΚΑ σε μια αναλαμπή που ανέδειξε το μεγαλείο του λαού μας. Αυτοί είναι οι κύκλοι που συντηρούν την εκκρεμότητα για τον φόνο του Μιχάλη Πέτρου: τους συμφέρει το ψέμμα, πως τάχα "η ΕΟΚΑ σκότωσε τον Μιχάλη Πέτρου" ενώ ο φόνος ήταν σαφέστατα ΕΚΤΟΣ αποστολής και χωρίς διαταγές.

Η πολιτική ευθύνη που φέρει ο Γ. Γρίβας Διγενής για τον φόνο μπορεί να μετριάζεται από την απειρία του, αλλά δεν συγχωριέται. Συχνά το λέμε πως ο ηθικός αυτουργός είναι πιο ένοχος από τον φυσικό αυτουργό, αλλά εδώ... μπλέκονται τα πράγματα. Σίγουρα ο Διγενής ΔΕΝ είχε διατάξει τον φόνο αυτού του αθώου ανθρώπου. Άρα δεν είναι ηθικός αυτουργός. Αλλά με την ξεροκεφαλιά του έπεσε σε μια πολύ έντεχνα στημένη πολιτική παγίδα• έστειλε ένοπλους αντάρτες σε αρκετά περιστατικά όπου ΑΛΛΟΙ - άοπλα, ενεργά μέλη της εθνικόφρονος παράταξης και της Αριστεράς από κοινού - έπρεπε να είχαν διαχειριστεί τα περιστατικά, και άφησε ένα εικοσάχρονο διοικητή μιας μικρής μονάδος ενόπλων χωρίς καθοδήγηση ή εκπαίδευση για ορθή διαχείρηση και προπάντων για αποκλιμάκωση της κρίσης• χωρίς σαφείς διαταγές για το "τι θα γίνει αν δεν είναι εφικτό να συμπληρωθεί η αποστολή;" ή για το "ποιό είναι το όριο βίας και οι κανόνες εμπλοκής;" ή για το "σε ποιό σημείο πρέπει να αποχωρήσουμε από το συμβάν;" Όλα αυτά ήταν αδιευκρίνηστα και συνέβαλαν στο να γίνει ο φόνος.

Στα δικά μου μάτια, εκείνος που κατέχει την πολιτική γνώση και πείρα για τέτοια θέματα, φέρει και την πιο πολλή ευθύνη. Με άλλα λόγια, βρίσκω ότι αυτοί που κατείχαν την πολιτική γνώση και πείρα που έστησαν την πολιτική παγίδα (την τεχνητή δημιουργία τέτοιων συγκρουσιακών περιστατικών) είναι πολύ πιο ένοχοι  από τον Γρίβα - ο οποίος βέβαια δεν μπορεί να αθωωθεί, η πολιτική ηλιθιότητα δεν αποτελεί ελαφρυντικό.

Και για να επιστρέψουμε στο σχεδόν απηρχαιωμένο πλέον δίδαγμα "Cui Βono"... αν θέλουμε να δούμε ποιός φέρει την μεγαλύτερη ενοχή για το έγκλημα, ας δούμε ποιός οφελείται από αυτό. Καθώς και το ποιός διαχρονικά προσπαθεί να εκμαιεύσει πολιτικά οφέλη από αυτό το τραγικό συμβάν. Το "ποιός;" δεν θα απαντηθεί με το όνομα ενός συγκεκριμένου ατόμου, παρ' όλον που κάποια ονόματα είναι γνωστά: αφορά σκοτεινούς και σιχαμερούς κύκλους που επηρεάζουν την ιστορία του τόπου μας από τότε, καθώς και μικρόψυχους ακόλουθους των ως σήμερα.

Και πως βρέθηκα να ασχολούμαι με αυτό το θέμα;

Βρέθηκα εδώ πρώτα λόγω της μεγάλης εκτίμησης που αισθάνομαι για τον Πέτρο Πέτρου, γιό του Μιχάλη Πέτρου, η οποία εκτίμηση με έσπρωξε να ερευνήσω από μόνος μου το θέμα όσο πιο καλά μπορούσα. Δεύτερο, ο σεβασμός μου για την ΕΟΚΑ είναι μεγάλο κίνητρο για μένα ώστε να συμβάλω και εγώ όσο μπορώ στις οφειλόμενες πολιτικές και ιστορικές διευκρινήσεις και τοποθετήσεις. Τρίτο, παρ' όλο που αναγνωρίζω και τιμώ τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή ως τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ 55-59 και της ΕΟΚΑβ, στης οποίας τον αντιχουντικό κλάδο υπηρέτησα για ένα διάστημα ενώ ήμουν και ενεργό μέλος της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης και της Ενωτικής Παράταξης της εποχής, αναγνωρίζω πως η τιμή και υπόληψη αυτού του ανθρώπου ΔΕΝ θα διασωθεί ακέραια αν εμείς που τον τιμούμε δεν καταθέτουμε δημόσια και την κριτική μας αντίληψη για τα λάθη και τις ευθύνες του [3]. Είναι μερικά χρόνια τώρα που στριφογυρίζουν μέσα μου αυτές οι ανησυχίες• σήμερα ωρίμασε για μένα ο χρόνος να ειπωθούν δημόσια. 

Ο Διγενής είχε άξιους άνθρωπους δίπλα του που θα μπορούσαν να τον είχαν καθοδηγήσει ώστε να ελιχθεί ορθά - και αναίμακτα - ώστε να διαχειριστεί τις εντάσεις ανάμεσα στον λαό που προκαλούσαν κάποιοι με τις πολιτικές χειραγωγήσεις αθώων ανθρώπων που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τους μοχλούς και τις παρασκηνιακές τους κινήσεις. Αλλά ΔΕΝ άκουγε! Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της περιόδου 72-74 ήμουν μάρτυρας πολλών περιστατικών όπου απελπισμένοι συνεργάτες του Διγενή κτυπούσαν μεταφορικά τα κεφάλια τους στον τοίχο με απόγνωση για το ότι ο Γρίβας είχε ενώπιον του τις ορθές λύσεις για πολλά από τα προβλήματα του αγώνος και της επερχόμενης εμφύλιας σύγκρουσης, μα... δεν άκουε. Το πόσες φορές άκουσα τις φράσεις "είναι ξεροκέφαλος", "δεν ακούει", "άλλα λέμε, άλλα καταλάβει", "μαζί μιλούμε χώρκα καταλάβουμεν", "έσπασα", και "μα... πως θα διεξαχθεί αγώνας με έτσι νοοτροπίες;"... είναι απροσμέτρητο. Και όλα αυτά από τους πιο αφοσιωμένους του συνεργάτες. Κάποιοι μόλις είχαν έλθει από το κρυσφήγετο του, άλλοι τον είχαν δει εβδομάδες ή και μήνες πιο πριν. Η εικόνα ήταν παρόμοια.

Σέβομαι την μορφή του ως Αρχηγός του αγώνα, αλλά αναγνωρίζω πως έπρεπε να είχε εισακούσει τις συμβουλές των πολύ πιο γνωστικών για πολιτικά θέματα ανθρώπων μες την παράταξη. Αυτό ισχύει και για τις δύο περιόδους συγκρούσεων, και το 55-59, και το 72-74.

Άνθρωποι όπως τον Μιχάλη Πέτρου, που ήταν μέχρι και την τελευταία του ανάσα ενεργό μέρος του αγωνιζόμενου μας λαού, είναι πολύτιμοι. Και όταν χάνονται, μένει μια τρύπα μες το σώμα και την συλλογική ψυχή του λαού που δύσκολα μπορεί να κλείσει. Μόνο μια Συμφιλίωση βασισμένη στην παραδοχή ευθυνών από τις εκατέρωθεν ηγεσίες των παρατάξεων μπορεί να φέρει κάποια υπέρβαση - αλλά αυτό δεν μπορεί να πραγματωθεί ενόσω υπάρχουν κύκλοι και άνθρωποι που επενδύουν στο μίσος και την συντήρηση της διχόνοιας. Τώρα βέβαια οι ηγέτες της τότε εποχής έχουν όλοι παρέλθει• απομένει στους πολιτικούς των απογόνους να δείξουν υπευθυνότητα και πολιτική υπεροχή.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σημειώσεις

[1].
■ "ON THE CORRECT HANDLING OF CONTRADICTIONS AMONG THE PEOPLE"
https://www.marxists.org/reference/archive/mao/selected-works/volume-5/mswv5_58.htm

και:
■ ON CONTRADICTION
https://www.marxists.org/reference/archive/mao/selected-works/volume-1/mswv1_17.htm

[2].
Αυτό παραδέχεται και το "ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ –  ΔΙΓΕΝΗ” όπου αναφέρει ότι διάφοροι άλλοι ίδρυσαν δικές τους οργανώσεις "Χ", αλλά με τις οποίες ο Γρίβας δεν είχε καμία σχέση. Αναφερόμενο στο λεκανοπέδιο Αττικής, το Ίδρυμα γράφει:
"...η Οργάνωση ουδέποτε διέθετε δυνάμεις εκτός λεκανοπεδίου"
https://digenisidrima.gr/%ce%b4%ce%b9%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%b7-%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87/

[3].
Για τις περιπέτειες μου με την ΕΟΚΑβ μπορείτε να δείτε περιληπτικά εδώ:
ORAL HISTORY ARCHIVE | Evdokas Petros / Ευδόκας Πέτρος
http://www.frederick.ac.cy/research/oralhistory/index.php?option=com_content&view=article&id=66:evdokas-petros-male-1958-new-yorkusa-cypriotamerican-greek-cypriot----1958----&catid=2:archive&Itemid=9

Επίσης, παρακαλώ ψάξετε για το μακροσκελές μου κείμενο με τίτλο:
■ "Κινήσεις μέσα στις σκιές: Πολυτεχνείο ~ Κύπρος ~ ΕΟΚΑβ
• Μυστικά που δεν επιβάλλεται πλέον να παν μαζί μου στον τάφο
•Το μετέωρο βήμα μες τα σκοτεινά και τη θολούρα"
...όπου παρατίθενται λεπτομέρειες που ουδέποτε δημοσιεύτηκαν πουθενά αλλού.

Μέρος της έμπνευσης για αυτό το κείμενο προέρχεται από την φλογερή και συγκλονιστική Joan Baez που σε πράξη αλληλεγγύης με τον ελληνικό λαό ενάντια στη δικτατορία της χούντας τραγούδησε το ποίημα με τίτλο "Ο Αντάρτης / The Partisan". Στην εκδοχή της η Τζόαν Μπαέζ τελειώνει τραγουδώντας ελληνικά:
■ "Άνεμοι, άνεμοι σφυρίζουν
στους τάφους άνεμοι σφυρίζουν
έρχεται η Λευτεριά,
και εμείς μαζί, απ' τα σκοτάδια"
Joan Baez - The Partisan (live in France, 1973)
https://www.youtube.com/watch?v=fe8C_LpI_zQ

Μουσικά, αυτή η εκδοχή είναι καλύτερη:
The Partisan
https://youtu.be/_KcKOeEwAaQ

Η μουσική είναι γραμμένη από την Anna Marly, οι πρωτότυποι στίχοι στα γαλλικά από τον Αριστερό αντιστασιακό ηγέτη του αντάρτικου Emmanuel d'Astier de la Vigerie, και η μεταγλώττιση στα αγγλικά από τον Hy Zaret.

Αλλά η εκδοχή που κυριολεκτικά σφάζει είναι αυτή που τραγουδά η Buffy Sainte Marie:
"Song of the French Partisan"
https://www.youtube.com/watch?v=ms2oSvejYMQ

Και ίσως η ολοφάνερα και απροκάλυπτα Κομμουνιστική εκδοχή της Επαναστατικής Νέας Αριστεράς να είναι ο καλύτερος επίλογος για αυτό το σημείωμα - εδώ τραγουδά η Esther Ofarim:
Partisan
https://www.youtube.com/watch?v=lL3kbyLfC1c

~~~~~~~~~~~~~~~~~~