Λάθρα Βιώσας: Ένας Λαός Αντάρτης

"Δυστυχισμένε μου Λαέ καλέ κι ηγαπημένε.
Πάντοτ' ευκολόπιστε και πάντα προδομένε."
                                                       Δ. Σολωμός


Παρακολουθώ άναυδος τον τελευταίο καιρό την συλλογική στοχοποίηση του λαού μας από όλους εκείνους οι οποίοι επιθυμούν μία λαϊκή εξέγερση. Με αφορμή την εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων» στην Γαλλία η συλλογική στοχοποίηση των ανθρώπων μας έχει πάρει νέες διαστάσεις στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Έτσι η μετααποικιακή ξενομανία την οποία μας κληροδότησε το imperium συνεχίζει την δράση της ανάμεσα μας ενώ οι εξουσιαστές που μας κυβερνούν τρίβουν τα χέρια τους καθώς μένουν στο απυρόβλητο. «Φταίει ο λαός που δεν εξεγείρεται», «ο λαός του καναπέ», «οι ραγιάδες». Επίδοξοι «διανοούμενοι» και «επαναστάτες» καταφέρονται καθημερινά εναντίον του λαού μας ότι κοιμάται και δεν εξεγείρεται όπως θα ήθελαν οι ίδιοι. Μετατρέποντας την προσωπική τους δίκαια απόγνωση σε σημαία «επανάστασης» κρίνουν και κατακρίνουν τον λαό μας. Προσπαθούν δε μέσα από τις δημόσιες επιθέσεις τους να τον «ξυπνήσουν» και να τον οδηγήσουν στον δρόμο της εξέγερσης και της ανατροπής.

Είναι απαίδευτοι και ανιστόρητοι!

Ο λαός μας είναι το κομμάτι εκείνο του Ελληνισμού το οποίο εξεγέρθηκε μέσα στις χιλιετίες περισσότερο από κάθε άλλον.

Από την εξέγερση των χαλκωρύχων στο Βουνί, στις επαναστάσεις του Ονήσιλου, του Ρε Αλέξη, του Γκιαούρ Ιμάμη μέχρι και την ΕΟΚΑ ο λαός μας έχει εξεγερθεί δεκάδες φορές εναντίον των πανίσχυρων ξένων και ντόπιων δυναστών του με ένα κοινό αποτέλεσμα σε όλη την ιστορική του πορεία.

Την προδοσία από την ηγεσία του!

Καμία μα καμία εξέγερση του λαού της Κύπρου δεν ευοδώθηκε και καμία δεν είχε το ποθητό αποτέλεσμα. Όλες μα όλες οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις του λαού μας – εθνικές και κοινωνικές – πνίγηκαν στο αίμα ή/και εκτράπηκαν από τον στόχο τους με την συνδρομή των ηγετών τους ή της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Ο Ονήσιλος προδόθηκε από τον Στασάνωρα και ενώ κέρδιζε στην μάχη, η επανάσταση του Ρε Αλέξη ζωγραφίζεται με τα μελανότερα χρώματα από τον Λεόντιο Μαχαιρά, η μεγάλη παλλαϊκή επανάσταση του 1833 αναθεματίζεται από τον αρχιεπίσκοπο Πανάρετο. Η δε κορυφαία επανάσταση της ΕΟΚΑ προδίδεται από την ηγεσία της και καταλήγει στο κράτος-φέουδο των ημερών μας.

Οι εξουσιαστές που μας κυβερνούν πιπιλούν συνεχώς το παραμύθι της «συλλογικής ευθύνης του εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» σε βαθμό που κάθε πράξη αντίστασης του λαού μας έχει αμαυρωθεί συγκαλύπτοντας έτσι την προδοτική στάση της ηγεσίας του μέσα στους αιώνες.

Ο λαός μας που αντιστάθηκε με τα μαρτίνια στους πάνοπλους εισβολείς διδάσκεται την ιστορία του σαν μία ιστορία υποταγής και ραγιαδισμού για την οποία «φταίει», από όλους εκείνους που κρύφτηκαν στην ασφάλεια των μετόπισθεν και που δεν έβρισκαν τις μονάδες τους στα πεδία των μαχών.

Όταν λοιπόν επίδοξοι «διανοούμενοι, επαναστάτες και καθοδηγητές» υιοθετούν αυτή την προσέγγιση ορθά εισπράττουν την απαξίωση του λαού μας.

Ο λαός μας επιβίωσε πάνω στον ρότσο μας επειδή ορθά μέσα στους αιώνες υιοθέτησε τον Τσε Γκεβάρα προτού αυτός γεννηθεί. Η ιστορία μας είναι μία ιστορία «ιησουίτικης υπομονής και επιμονής» στην επιβίωση. Ο λαός μας είναι ένας λαός αντάρτης ο οποίος μέσα στις χιλιετίες επιβίωσε διότι ήξερε να σιωπά και να καταπίνει, ήξερε να «κρύφει για να περάσει» εώς ότου είτε δεν άντεχε και τσακρούσε είτε έκρινε ότι οι ιστορικές συνθήκες ευνοούσαν την επανάσταση.

Σε όλες τις εξεγέρσεις του αντιμετώπισε τον χλευασμό και την επιθετικότητα της ντόπιας άρχουσας τάξης η οποία ουδέποτε δίστασε να καλέσει ξένες δυνάμεις για να σφάξει τους ανθρώπους μας. Από τους Πέρσες, στους Ιωαννίτες, στους Τούρκους η εξουσία της Κύπρου δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει «εγγυήτριες δυνάμεις» της δικής της εξουσίας εναντίον των ανθρώπων μας.

Ο λαός μας έπαθε και έμαθε όλα αυτά τα χρόνια. Και συνεχίζει να κάνει υπομονή ώσπου να μην μπορεί άλλο ή ώσπου να αναδυθούν μέσα του οι δυνάμεις εκείνες που θα του αποδείξουν ότι είναι σάρκα εκ της σαρκός του και αίμα εκ του αίματος του. Και οι οποίες θα πλημμυρίζουν από ένα απέραντο και αταλάντευτο αίσθημα αγάπης για τον λαό μας.

Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες της εξέγερσης των αγανακτισμένων το 2011 στις οποίες ένα μικρό νησί έδωσε παρόμοιους αριθμούς στους δρόμους με τα «κίτρινα γιλέκα» στο Παρίσι. Η κοινωνική εξέγερση βαφτίστηκε «ακροδεξιά και πραξικοπηματική» από αυτούς που σήμερα μιλούν για «αντίσταση». Τα δακρυγόνα της αστυνομίας μας θύμισαν τότε που στέκει ο καθένας.

Η δε ειρηνική εξέγερση χιλιάδων εκπαιδευτικών το καλοκαίρι τελείωσε με την προδοσία και την υποταγή της ηγεσίας των συνδικαληστών που τώρα άρχισαν ξανά να ψελλίζουν λόγια αντίστασης στην υπουργική λαίλαπα.

Ο λαός μας ζει για να πολεμήσει μίαν άλλη μέρα. Είναι ενσάρκωση του Τσε πριν και μετά από τον Τσε.

Βιώνει τους πόθους του συλλογικούς και προσωπικούς λαθραία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας διότι έμαθε ότι ο Έρωτας και η Ελευθερία Α-πα-γο-ρεύ-ο-νται! Και ορθά διαφυλάττει τα σώψυχα του από τους καννιβάλους που μας κυβερνούν – όλους τους καννιβάλους και όχι μόνον την παρούσα κυβέρνηση – και τους επίδοξους «φύρερ» του στην οδό της «επανάστασης». Έχει μπουχτίσει από υποκρισία και ψεύτικες υποσχέσεις.

Εάν δεν γίνει κατανοητή αυτή η ιστορική και ψυχική πραγματικότητα από όλους μας που ονειρευόμαστε ένα άλλο μέλλον δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Εάν δεν κατανοήσουμε ότι χρειάζεται οργάνωση και μακροχρόνια προσωπική και συλλογική δέσμευση στον Αγώνα ο λαός δεν πρόκειται να ακολουθήσει κανέναν. Είδε και έπαθε. Θα βρεθούν όμως με μαθηματική ακρίβεια στο παρόν ή/και στο μέλλον κάποιοι πιο άξιοι από εμάς που θα τον κινητοποιήσουν, όπως βρέθηκαν δεκάδες επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες και ηρωίδες στο πέρασμα των αιώνων.

Μόνον όσοι πλημμυρίζονται από ένα απέραντο αίσθημα Αγάπης…

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~