Μήπως είναι απλό παραπάτημα;

Αρχίζοντας από τις πρώτες ώρες μετά την διαδήλωση της Κυριακής που οργάνωσε η Παγκύπρια Ομάδα Διαμαρτυρίας (ΠΟΔ) στο Προεδρικό (2 Δεκ. 2018), η σελίδα της ομάδας στο Facebook με 43,000 μέλη γέμισε από καταδίκες και παράπονα εις βάρος όσων μελών και υποστηρικτών ή και απλών πολιτών ΔΕΝ πήγαν στη διαδήλωση.

Προεξάρχοντες σε αυτές τις καταδίκες και παράπονα ήταν σημαίνοντα μέλη της Διαχειριστικής Επιτροπής της ΠΟΔ και σημαντικοί διοργανωτές της διαδήλωσης, καθώς και ο δημοσιογράφος Γιώργος Καλλινίκου - τον οποίο κατά τα άλλα εκτιμώ.

Δύο μέρες αργότερα, υπέβαλα μια ανάρτηση για αυτό το συγκεκριμένο θέμα με τίτλο:
"ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΤΕ! ~ ΜΗΝ ΘΥΜΩΝΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!"
Υπέβαλα την ανάρτηση μου την Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου, στις 16.30. Εδώ:
https://www.facebook.com/groups/2109822092383226

Σήμερα ξημερώνει η δεύτερη μέρα από τότε, και η Επιτροπή Διαχείρησης ακόμη δεν έχει εγκρίνει την κοινοποίηση του κειμένου μου στα μέλη της ΠΟΔ. Ήταν μια ανάρτηση όπως όλες τις άλλες, που όμως δεν εγκρίνεται από την Διαχείρηση ώστε να την διαβάσουν τα μέλη της ομάδας. Όλοι οι άλλοι δικαιούνται να παραπονιούνται για τον λαό μας, να καταδικάζουν τον κόσμο και τους πολίτες για "αδράνεια" και άλλα, δικαιούνται να συμμετέχουν σε αυτή την χορωδία καταδίκης και απόρριψης του "τεμπέλη" λαού, αλλά την δική μου άποψη που παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα για την πολιτική πραγματικότητα, απαγορεύεται να την μοιραστώ με τα 43,000 μέλη της ΠΟΔ.

Τι συμβαίνει εδώ; Επικοινώνησαν μαζί μου μέλη της Διαχειριστικής Επιτροπής για να μου πουν πως το κείμενο μου είναι "πολύ χρήσιμο", "είναι εξαίρετο", αλλά ότι δεν το επιτρέπουν να δημοσιευτεί γιατί "πρέπει πρώτα να το εμπαιδώσουν οι συντονιστές", "το κρατήσαμε για να το επεξεργαστούμε", καθώς και το ότι δεν θα έπρεπε να βάλω το ήμαιλ μου δίπλα από την υπογραφή γιατί "μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους" ότι παρακάμπτω την Διαχείρηση.

Απορώ αν αυτές οι ανοησίες είναι μήπως απλό παραπάτημα. Αυτό τείνω να πιστέψω: πως είναι αφελείς ανοησίες από πολύ καλούς ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάμνουν. Και προτιμώ να το πιστέψω αυτό - ότι η λογοκρισία είναι προϊόν απειρίας και ανωριμότητος - παρά να δώ την πραγματικότητα: ότι ο καθένας δικαιούται να επικοινωνεί με τα 43,000 μέλη της ΠΟΔ καταδικάζοντας τον λαό και την υποτιθέμενη "τεμπελιά" του αλλά δεν επιτρέπεται σε μένα να παραθέσω μια διαφορετική άποψη που εξηγεί ότι ο λαός ΔΕΝ είναι "τεμπέλης" αλλά ότι η φαινομενική του απραξία ακολουθεί μια ένστικτη σοφία του λαού, και κάποιους φυσικούς νόμους που διέπουν την κοινωνική πραγματικότητα. Ο καθείς δικαιούται να δημοσιεύει κείμενα στη σελίδα της ΠΟΔ για το χαλλούμι, την προχθεσινή καταιγίδα, την αθλιότητα των νοσοκομείων και σχολείων, την αδικία, την φτώχια, αλλά ο Πέτρος δεν δικαιούται να μοιραστεί τις σκέψεις του για την Κινηματική διαδικασία με την οποία ίσως θα μπορέσουμε να καταφέρουμε τις απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές που ζητούμε...

Και τι αξία θα έχει αν το κείμενο μου εγκριθεί κάποιες μέρες αργότερα, όταν πλέον κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για το θέμα, και όταν η πλειονότητα μελών της ΠΟΔ θα έχει ήδη δηλητηριαστεί αθεράπευτα με τις καταδίκες και παράπονα εις βάρος του λαού μας;

Είμαι σίγουρος πως η λογοκρισία εις βάρος μου είναι απλώς προϊόν πολιτικής ανωριμότητος, απειρίας και καλών προθέσεων. Μα δεν μπορώ να παραβλέψω το τι είναι: επιλεκτική και συγκεκριμένη λογοκρισία. Ακόμα και αν εγκριθεί το κείμενο μου "κάποτε", παραμένει το γεγονός της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην έγκαιρη και τρέχουσα ενημέρωση των μελών μας, και της ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ μου να συμμετέχω σ' ένα πολιτικό διάλογο που αφορά το αν θα καταφέρουμε να διασώσουμε την χώρα μας ή όχι.

Πιο κάτω ακολουθεί το κείμενο που η Επιτροπή Διαχείρησης ακόμα μελετά, ακόμα περιμένει και σκέφτεται αν θα πρέπει να το μοιραστεί με τα άλλα μέλη της ΠΟΔ.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

* * *

ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΤΕ! ~ ΜΗΝ ΘΥΜΩΝΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!

Απευθύνομαι κυρίως σε όσους μίλησαν εδώ καταδικάζοντας τα άτομα που δεν ήλθαν στην εκδήλωση της Κυριακής, αλλά επίσης σε όλους όσους έχουν έγνοια για το πως και προς τα που πάει η ΠΟΔ, για το πως θα εξελιχθεί σε κίνημα αρκετά μεγάλο ώστε να μπορέσει να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές. Ή τουλάχιστον να εξελιχθεί σε αρκετά μεγάλο σώμα κινητοποιημένων ανθρώπων με δύναμη που να αναλογεί στις σχεδόν 43,000 μέλη που έχει τώρα...

Φίλες, Φίλοι, παρακαλώ μην απογοητεύεστε. Και μην θυμώνετε με τον κόσμο μας.

Στην πολιτική ζωή τα πάντα είναι ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ - δείτε τι γίνεται στη Γαλλία σήμερα! ΟΥΔΕΙΣ μπορούσε να προβλέψει πριν δύο εβδομάδες πως η Γαλλία θα ήταν σήμερα στα πρόθυρα μαζικής και ανεξέλεγκτης λαϊκής εξέγερσης! Το ίδιο και με την Ειρηνική Εξέγερση των Αγανακτισμένων στην Κύπρο, το 2011. Κανένας από όσους μας περάσαμε εκεί 100 μέρες συνέχεια μπροστά από το Προεδρικό θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει πως η πρώτη μας διαδήλωση την νύκτα της έκρηξης - είμασταν 8 άτομα, όλοι κι' όλοι μπροστά στην πύλη του Προεδρικου ΜεΓάρο - θα κατέληγε να έριχνε όλη την Κυβέρνηση εκτός από τον Πρόεδρο, και θα κατάφερνε να θέσει και τον ίδιο εκτός μάχης στις επόμενες εκλογές. Αλλά τα καταφέραμε: χωρίς να έχουμε την ικανότητα πρόβλεψης, απλώς αξιοποιώντας τις υπάρχουσες ηθικοπολιτικές συνθήκες. Κινηθήκαμε με βάση τις ηθικές και πολιτικές αρχές του δικαίου και της Δημοκρατίας και ο λαός ανταποκρινόμενος έδειξε το μεγαλείο του.

Το τι ακριβώς θα φέρει η επόμενη μέρα είναι πάντα άγνωστο. Σε μια διαδήλωση μπορεί να κατέβουν 30 άτομα, ή 30,000. Και από εκεί, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, ξεκινούν τα επόμενα βήματα.

Η ΜΟΝΗ επιλογή που απομένει ανοικτή σε όσους θέλουν να συνεχίζουν διαχρονικά τους αγώνες είναι: κάμνουμε αυτό που θεωρούμε ορθό, και διευκολύνουμε και άλλους που το υποστηρίζουν να κάμουν το ίδιο. Δρούμε ως καταλύτες του εφικτού. Με την συνεργασία και την συμπραξία είναι που διεξάγονται οι πολιτικές μάχες, όχι με τα παράπονα προς τον λαό πως τάχα είναι "τεμπέλης" ή "ανάξιος".

Κάτι που συχνά ξεχνούμε είναι η ψυχοδυναμική του λαού μας - και αυτό ισχύει για όλους τους λαούς, όχι μόνο τον δικό μας. Σε αυτό που ονομάζεται η "μάζα" (μισώ αυτόν το όρο της πολιτικής αλλά κάποτε εκφράζει μια έννοια χρήσιμη, φτάνει να μην την χρησιμοποιούμε υποτιμητικά για τον κόσμο), η αριθμητικά μεγάλη μάζα του πληθυσμού σχεδόν πάντα χαρακτηρίζεται από μια ενστικτώδη και ασυνείδητη "σοφία της αδράνειας". Δηλαδή συμμετέχει μες την πολιτική ζωή συνήθως με τρόπο που να του κοστίζει (φαινομενικά) το ελάχιστο σε χρόνο και προσπάθεια, και ζυγίζει ανά πάσα στιγμή το τι είναι εφικτό. Αν μια αλλαγή φανεί εφικτή, την υποστηρίζει. Αν όχι, κάθεται "στα βραστά" του και περιμένει. Η ΔΙΚΗ μας δουλειά είναι να αλλάζουμε τις συνθήκες ώστε αυτό που είναι σήμερα ανέφικτο αύριο να είναι εφικτό - η τουλάχιστον να είναι αρκετά έντονα ευκταίο, επιθυμητό, ώστε να κινητοποιεί τους ανθρώπους.

Προκύπτουν και οι σπάνιες ιστορικές στιγμές όπου η λεγόμενη ομαλότητα ξεσχίζεται, ο λαός ξαφνικά μπαίνει συνειδητά και μαζικά στις κινητοποιήσεις, και με το μεγαλείο της δύναμης του καθώς και με την αυταπάρνηση και τις θυσίες του γράφει Ιστορία. Εκείνες είναι οι στιγμές όπου σε πέντε μέρες μπορούν να επιτευχθούν κοινωνικές νίκες που δεν ήταν κατορθωτές για πέντε δεκαετίες. Η δουλειά μας ΔΕΝ είναι να "πατήσουμε το κουμπί" για να εμφανιστεί ξαφνικά ο λαός αφυπνισμένος και ηλεκτροδοτημένος στο προσκήνιο της Ιστορίας... όχι. Η δουλειά μας είναι να στήνουμε, να διασφαλίζουμε, να κτίζουμε και να βελτιώνουμε διαρκώς πολιτικοκοινωνικά ΟΧΗΜΑΤΑ που θα τα αρπάξει, θα τους δώσει σάρκα και οστά, θα τα αντιγράψει και πολλαπλασιάσει την κατάλληλη στιγμή ο κινητοποιημένος λαός. Και με αυτά τα οχήματα θα επιφέρει τις κοινωνικές αλλαγές. Τα οχήματα αυτά μπορούν να είναι πολλών ειδών οργανώσεις, θεσμοί, ομάδες δράσης, ενημέρωσης, δίκτυα γνώσης, συμβούλια άμεσης δημοκρατίας, και ό,τι άλλο χρειάζεται ο αγώνας (ανάλογα με τις συνθήκες προκύπτουν ανάγκες για δημοσιεύσεις, συγκεντρώσεις, νομική υπεράσπιση, ένοπλη άμυνα, εκλογικές αναμετρήσεις κοκ. - αυτά τυγχάνουν χειρισμού όπως και όταν προκύπτουν ανάλογα με τις καμπές του αγώνα).

Στο σήμερα, στο εδώ και τώρα, το πιο χρήσιμο έργο ενώπιον μας είναι το να κτίζουμε αυτά τα οργανωτικά οχήματα. Και το να επενδύουμε τον χρόνο και την ελπίδα μας στη διατήρηση και βελτίωση τους ώστε να διασφαλίζεται πως θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν αν και όταν έλθει η ώρα της μαζικής κινητοποίησης.

Αυτή η εργασία είναι ταυτόχρονα η πιο δύσκολη αλλά και η πιο γλυκειά, η πιο αποδοτική πτυχή του αγώνα. Εδώ είναι που κτίζονται οι σχέσεις συναγωνιστών και συντρόφων, συνεργατών, συνοδοιπόρων, εραστών και φίλων που μπορούν να διαρκέσουν για ολόκληρη ζωή.

Ο μόνος τρόπος να κινηθεί μπροστά η ΠΟΔ τώρα, μετά που έκαμε τα πρώτα της σημαντικά βήματα, είναι να δώσει στον κόσμο της την ευκαιρία να εμπλακεί σε αυτές τις εργασίες με νόημα. Χρειάζεται να μετατρέψουμε την ηλεκτρονική μας δικτύωση σε ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ ατόμων και συναγωνιστών που συναντιούνται πρόσωπο με πρόσωπο, που συνομιλούν και ΑΚΟΥΟΥΝ ο ένας τον άλλο, θέτουν κοινούς σκοπούς και στόχους και εμπλέκονται σε συνεργασία για να τους υλοποιήσουν.

Θα ήθελα πολύ να κουβεντιάσουμε για το πως θα υλοποιηθούν αυτά τα επόμενα βήματα!

Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου, 2018
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~