Τα Όμορφα Σχολεία Όμορφα Καίγονται*… Ποιοι Είναι οι Εμπρηστές;

{Η καμένη αίθουσα γραμματείας γυμνασίου στην Λευκωσία}

Εισαγωγή:

Πριν από δύο μέρες άγνωστοι πυρπόλησαν την αίθουσα καθηγητών του γυμνασίου Λινόπετρας. Το ίδιο βράδυ ο υπουργός Παιδείας Κώστας Χαμπιαούρης παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «Σίγμα» δηλώνοντας τα εξής:

«υπάρχει ασφάλεια στα σχολεία μας και δεν είναι θεατής το Υπουργείο. Έχουμε συγκεκριμένες δράσεις που υλοποιούμε σταδιακά στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής, που θα φέρουν αλλαγές και αποτέλεσμα».

Πρόσθεσε μάλιστα, πως, «ούτε υπάρχουν κίνδυνοι στα σχολεία, ούτε είναι ξέφραγα αμπέλια. Ούτε κινδυνεύουν. Από ποιους κινδυνεύουν; Από τα παιδιά μας; Από τις οικογένειες;». (1)

Ο υπουργός απέκρυψε από την κοινή γνώμη ότι την ίδια μέρα πυρπολήθηκε η Γραμματεία γυμνασίου στην Λευκωσία από όπου οι φωτογραφίες. Απέκρυψε ότι η διεύθυνση του σχολείου έχει απειληθεί και η ίδια από τους ανώνυμους εμπρηστές.

Απέκρυψε ότι και στο εν λόγω γυμνάσιο υπήρξαν καταγγελίες για βιαιοπραγία καθηγήτριας πάνω σε μαθήτρια του σχολείου για την οποία οι καταγγέλλοντες περιμένουν απάντηση από τον Δεκέμβρη.

Απέκρυψε ότι στο γυμνάσιο της πρωτεύουσας το υπουργείο του έχει δημιουργήσει ένα γκέτο μεταναστών στέλνοντας εκεί μεγάλο αριθμό παιδιών μεταναστών και προσφύγων, χωρίς ουσιαστική στήριξη από το υπουργείο του και χωρίς να φροντιστούν οι ανάγκες και οι ιδιαιτερότητες των

Απέκρυψε ότι στο γυμνάσιο αυτό έχουν φτάσει από τους πολέμους στις χώρες προέλευσης τους οι εμφύλιες και θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών σε βαθμό που ανασύρουν μαχαίρια μεταξύ τους και καθηγητές προσπαθούν να τα χωρίσουν με κίνδυνο, κυριολεκτικά της ζωής των.

Απέκρυψε ότι το υπουργείο του σε πλήρη και αγαστή συνεργασία με τον Χάρο της Οικονομίας έχουν επιβάλει ουσιαστικά την απογύμνωση όλων των υπηρεσιών πρώτης ανάγκης και πρώτης παρέμβασης για τις ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών τους που μαστίζονται από προβλήματα που έχει φέρει ο πόλεμος στις χώρες τους αλλά και η οικονομική κρίση στην πατρίδα μας. Υποστελεχωμένες υπηρεσίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών μας.

Ο υπουργός ανερυθρίαστα βγήκε στο γυαλί συγκαλύπτοντας το είδος και το μέγεθος του προβλήματος. Έδρασε συνειδητά ή/και ασυνείδητα ώστε να συγκαλύψει την πραγματικότητα.

Για όλα όσα γράφω πιο πάνω υπάρχουν μαρτυρίες και καταγγελίες προς το υπουργείο τόσο προφορικές όσο και γραπτές από καθηγητές και γονείς. Ελπίζω ο υπουργός να μην ακολουθήσει τον δρόμο του άλλου υπουργού που «δεν γνώριζε». Εάν ο υπουργός Παιδείας δεν γνωρίζει για τα όσα γράφω, οφείλει και αυτός να παραιτηθεί το συντομότερο.

Δεν είναι όμως μόνο ο υπουργός που φταίει για την κατάσταση. Θα ήταν άδικο να θεωρηθεί ότι ο Κώστας Χαμπιαούρης είναι το αίτιο της κατολίσθησης της δημόσιας Παιδείας. Οι εμπρηστές είναι πολλοί…

Ποιοι Είναι οι Εμπρηστες;

Απαραίτητη προϋπόθεση για να κατανοηθούν τα όσα θα γράψω πιο κάτω είναι η κατανόηση του πώς είναι δομημένη η Παιδεία μας. Η δομή της Παιδείας μας είναι καθαρά ταξική. Το σύστημα αξιών που την διέπουν καθορίζεται από την ταξική αυτή πραγματικότητα, όσες κι αν είναι οι διακηρύξεις των ιθυνόντων περί του αντιθέτου.

Έτσι υπάρχουν τα σχολεία της άρχουσας τάξης και τα σχολεία των υπολοίπων. Στα δεύτερα διακρίνουμε τον χωρισμό τους στα σχολεία των μικροαστών-μεσοαστών και στα σχολεία του λαουτζίκου. Είναι αυτή η ταξική διάκριση που δημιουργεί τον μύθο των «καλών» σχολείων και των «προβληματικών».

Τα ιδιωτικά σχολεία της άρχουσας τάξης, και κρατικά χρηματοδοτούμενα παρακαλώ, θεωρούνται τα «κορυφαία» σχολεία του τόπου. Δεν θα ακούσετε να διαρρέει ποτέ κάτι για αυτά παρά τον θεσμοθετημένο ρατσισμό που διακρίνει κάποια από αυτά και παρά τις διακρίσεις εις βάρος παιδιών με αναπηρίες που ΔΕΝ γίνονται δεκτά σε κάποια από αυτά. Το σύστημα φροντίζει όχι μόνο να συγκαλύπτει κάθε τι αρνητικό αλλά και να τα χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα στερώντας πόρους από την δημόσια Παιδεία.

Τα λοιπά σχολεία είναι χωρισμένα τόσο ως σχολικές μονάδες, όσο και εντός των ίδιων σχολικών μονάδων στα παιδιά μικροαστικής-μεσοαστικής προέλευσης και στα παιδιά του εργαζόμενου λαού και των μεταναστών. Εκεί όπου υπάρχει η πλειοψηφία των πρώτων τα σχολεία διαφημίζονται ως «καλά». Εκεί όπου υπάρχει η πλειοψηφία των δεύτερων, τα σχολεία βαφτίζονται ως «προβληματικά». Τα πρώτα απολαμβάνουν και του πουλιού το γάλα σε εγκαταστάσεις και υποστήριξη, τα δε δεύτερα αφήνονται να μαράνουν και τα προβλήματά τους να πολλαπλασιαστούν

Αυτή είναι η εκπαιδευτική πραγματικότητα στο νησί μας. Ένα σύστημα το οποίο ανακυκλώνεται και διαιωνίζεται με την πλήρη ανοχή και κάλυψη των εκάστοτε αρχόντων που μας κυβερνούν. Αυτοί αποτελούν και τους ηθικούς αυτουργούς των εμπρησμών και της «παραβατικότητας». 

Η Εμπρηστική Εξουσία

Κύριος εμπρηστής της Παιδείας μας είναι οι φορείς εκείνοι εξουσίας οι οποίοι ηγούνται. Από την Ακαδημία μέχρι και τους ιθύνοντες του Υπουργείου, προεξάρχοντος του ίδιου του υπουργού αποτελούν την κορυφή του συστήματος που συνειδητά επενδύει στην διαιώνιση του ιδίου του συστήματος.

Αλαζόνες εξουσιαστές δεν μπορούν να προωθήσουν καμία Δημοκρατική Παιδεία και καμία Παιδαγωγική μεταρρύθμιση. Είναι για αυτό το λόγο που αναπαράγουν τις ιδεοληψίες και τον αυταρχισμό τους ασελγώντας επί του σώματος της Παιδείας του τόπου. Η ύλη αυξάνεται, ο καθορισμός της βασίζεται στην αγορά εργασίας και το σύστημα αξιολόγησης γίνεται το επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κανένας χώρος για Αυτογνωσία, Χαρά και Ευτυχία. Τα παιδιά μας σπρώχνονται σε μία άψυχη διαδικασία χωρίς Νόημα. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε καθημερινά. Η επιστροφή στους κλάδους μαθημάτων στο Λύκειο αποτελεί και την κορυφαία παραδοχή ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως όραμα Δημοκρατίας στα ψηλά δώματα της εξουσίας. Τα παιδιά μας είναι απλά εξαρτήματα του συστήματος Εξουσίας και υποψήφια θύματα των ιδιαιτέρων μαθημάτων, αφού για να επιτύχουν στο εξετασιοκεντρικό σύστημα αξιολόγησης θα πρέπει να ακονίσουν όχι τις αρχές και αξίες μιας Ανθρωπιστικής Παιδείας αλλά στείρες γνώσεις αποστήθισης τις οποίες και ξεχνούν την επομένη.

Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια το Υπουργείο πριμοδοτεί και επιδοτεί τα «καλά» σχολεία ενώ αφήνει τα «προβληματικά» στο έλεος τους. Διαιωνίζει την παρουσία εκπαιδευτικών με προβλήματα, αντί να τους βοηθήσει να τα χειριστούν ανθρωπιστικά. Και γκετοποιεί σχολεία όπως το σχολείο στην εισαγωγή μας ώστε τα «καλά» σχολεία να μείνουν «αμόλυντα» από τους φτωχούς, τους «ξένους» και τους πρόσφυγες.  

Θεσμοθετημένος ρατσισμός!

Τα παιδιά που φτάνουν στον τόπο μας με τις βάρκες, που έχουν βιώσει θανάτους αγαπημένων τους, που κουβαλούν το εμφύλιο και θρησκευτικό μίσος του τόπου τους στοιβάζονται στα σχολεία γκέτο με τον ίδιο τρόπο που μετά το 1974 στοιβάστηκαν στα σχολεία των συνοικισμών τα παιδιών των Ελληνοκύπριων προσφύγων. Χωρίς ουσιαστική στήριξη στην εκμάθηση της γλώσσας, χωρίς την ψυχική στήριξη που απαιτείται. Όπως την μαθήτρια που πέταξαν σε Στ’ τάξη δημοτικού σχολείου στο οποίο έδωσαν έξι περιόδους ενίσχυσης για όλα τα αλλόγλωσσα παιδιά του σχολείου. Της μαθήτριας που είδε τον αδελφό της να πεθαίνει και που περπάτησε τρεις μέρες για να γλιτώσει… Είναι απολύτως φυσικό να συσσωρεύονται προβλήματα στα σχολεία μας. Τα συσσωρεύει συνειδητά το Υπουργείο.

Η ίδια ακριβώς πολιτική ισχύει και για τις υλικές εγκαταστάσεις. Τα «καλά» σχολεία έχουν από όλα ενώ στα «προβληματικά» σχολεία δεν υπάρχουν συχνά ούτε τα απολύτως απαραίτητα. Κάντε μία βόλτα στα υποβαθμισμένα σχολεία των λαϊκών στρωμάτων και δείτε πόσα από αυτά έχουν κλειστές αίθουσες αθλοπαιδειών και εκδηλώσεων, περιφράξεις και όλα τα άλλα που υποσχέθηκε ο υπουργός. Μετά προσπαθήστε να μπείτε σε ένα από τα κρατικά χρηματοδοτούμενα σχολεία της άρχουσας τάξης.

Η Κομματοκρατία

Ο δεύτερος συστημικός εμπρηστής της Παιδείας μας είναι το κομματικό σύστημα του τόπου. Οι πλείστοι ανήκοντες σε κόμματα βάζουν το καλό του κόμματος και του ιδιωτικού των συμφέροντος πάνω από το συμφέρον της Παιδείας του τόπου. Μέσα από αυτό το σύστημα κομματοκρατίας η ανέλιξη εκπαιδευτικών καθορίζεται σχεδόν πλήρως από την κομματική τους ταυτότητα. Τα κόμματα συχνά και σε πλήρη και αγαστή συνεργασία φροντίζουν τους «δικούς τους» αναλογικά και ποσοστιαία. Η αναξιοκρατία αυτή είναι πολύ φυσικό να επηρεάζει την Παιδεία με πολλαπλούς τρόπους.

Φτάνει να αναλογιστείτε ότι η πρώην βουλευτής Αθηνά Κυριακίδου καθορίζει μέσα από την θέση της στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας την ανέλιξη εκπαιδευτικών του τόπου. Στην Κομματοκρατούμενη πραγματικότητα τους όλοι οι κομματικοί υπηρέτες του συστήματος χωράνε.

Τα σχέδια υπηρεσίας, προαγωγών και ανέλιξης δεν καθορίζονται από την ικανότητα του εκπαιδευτικού και από το εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό και κοινωνικό του έργο, αλλά από τα «πτυχία» και τα «μετρήσιμα» προσόντα που θα χρειαστεί η Επιτροπή για να δικαιολογήσει την ανέλιξη του άλφα κομματικού επί του άλλου. Και από την παρωδία συχνά «συνέντευξης». Οι δε αλλαγές που επέφερε η παρούσα κυβέρνηση – με την ευλογία και λοιπών κομματικών δυνάμεων - στο σύστημα διορισμού είναι η ταφόπλακα της όποιας αξιοκρατίας.

Είναι απολύτως φυσικό στην πυραμίδα της ιεραρχίας της Παιδείας να συσσωρεύονται λοιπόν τα κομματικά στελέχη τα οποία το μόνο που θα προωθήσουν είναι τον κομματικό τους πατριωτισμό.

Περί Παιδείας κολοκυθόπιτα…

Η κομματοκρατία είναι το βραδυφλεγές φιτίλι επί της συστημικής εμπρηστικής ύλης που κατακαίει την Παιδεία μας.

Κανένα βέβαια σύστημα δεν διαιωνίζεται χωρίς την ενεργή συμμετοχή της βάσης. Είναι  γονείς και εκπαιδευτικοί που νομιμοποιούν όλα τα πιο πάνω. Όλοι; Ποτέ όλοι! Στον βαθμό όμως που δέχονται την κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό και την κομματοκρατία έχουν ο καθένας και η καθεμιά το δικό τους μερίδιο ευθύνης.

Οι Ευθύνες των Γονέων και Κηδεμόνων

Γονείς και Κηδεμόνες οργανωμένοι και μη είναι οι «πελάτες» του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Με την ιδιότητα τους ως οι κατεξοχήν ενδιαφερόμενοι για το καλό των παιδιών τους έχουν την ισχύ να επηρεάσουν και να καθορίσουν το πεδίο και τον βαθμό μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί ή όχι η Παιδεία του τόπου.

Δυστυχώς για λόγους που είναι κάποτε δικαιολογημένοι και κάποτε αδικαιολόγητοι συντηρούν το εκπαιδευτικό σύστημα που αργά και σταθερά «σφάζει» την Ευτυχία των παιδιών τους.

Τα σχολεία είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Και η κοινωνία μας έχει μπει σε μία διαδικασία φθοράς και αποσύνθεσης του Συλλογικού Γίγνεσθαι. Άρχουσα τάξη και κομματοκρατία έχουν προωθήσει την αποθέωση του ατομικισμού. Έτσι πολύ συχνά αυτό που αντιλαμβάνονται αρκετοί γονείς ως το καλό του παιδιού τους είναι η επαγγελματική του αποκατάσταση σε κάποιο μέλλον και η ένταξη του στην αγορά εργασίας. Για τα όμορφα και ωραία που μπορούν να απολαύσουν στην πορεία, για τις Αρχές και Αξίες που πρέπει να διέπουν την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου Ανθρώπου πολύ λίγα επενδύονται. Είναι αδύνατο να απαιτούμε διόρθωση των κακώς εχόντων στην Παιδεία μας εάν ζητούμε οτιδήποτε λιγότερο από την Ευτυχία των παιδιών μας. Και όμως τα παιδιά μας ζουν και εκπαιδεύονται σε ένα σύστημα που τα βλέπει ως αριθμούς και τα αξιολογεί με αριθμούς.

Τα παιδιά μας, μαθαίνουν να είναι υποτακτικοί του ενός και του άλλου από την στιγμή που εξαναγκάζονται να κρίνονται και να συγκρίνονται με τους ομοίους τους μέσα από ένα σύστημα αξιολόγησης το οποίο αποτελεί Βιασμό της Ψυχοσύνθεσής τους. Καμία πρόνοια δεν λαμβάνεται για την ιδιαίτερη κλίση του καθενός. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο για εκπαιδευτικούς που διδάσκουν υπερπλήρη τμήματα υπεράριθμων σχολείων να απευθυνθούν στις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών μας και να αναπτύξουν τα ταλέντα τους.

Οι γονείς και κηδεμόνες που το μόνο που επιδιώκουν από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι να ετοιμάσουν τα παιδιά τους «για να βρουν μιαν καλήν δουλειά και να ξεχωρίσουν από τους άλλους» αποτελούν την εύφλεκτη ύλη που συντείνει στους εμπρησμούς.

Είναι αυτοί και αυτές που θα κάνουν τα πάντα για το παιδί τους ακόμη και αν αυτό θα αδικήσει κάποιο άλλο παιδί. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που θα μετακινήσουν το παιδί τους από το σχολείο της γειτονιάς τους για να μην είναι με τους «ξένους». Είναι όσες και όσοι θα βάλουν μέσο για να κερδίσει το παιδί τους μια θέση κάπου, που θα προωθήσουν ως ομαλότητα την διάκριση, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και τέλος τον ίδιο τον φόνο του ψυχισμού του ίδιου τους του παιδιού. Καμιά Δημοκρατική Παιδεία δεν μπορεί αν υπάρξει ενόσω οι ίδιοι οι γονείς και κηδεμόνες προάγουν τον ατομικισμό και την κατάκριση του «Άλλου» ως την υπέρτατη αξία.

Όλα τα πιο πάνω θα ήταν αδύνατα χωρίς τον καταλύτη. Τον πυροκροτητή του εμπρησμού.

Οι Ασήκωτες Ευθύνες των Εκπαιδευτικών

Άφησα τελευταίους τους εκπαιδευτικούς του τόπου. Τα χρήσιμα εργαλεία του συστήματος. Χωρίς την σιωπηρή ανοχή μας για όλα τα κακώς έχοντα του συστήματος που υπηρετούμε το σύστημα αυτό δεν θα μπορούσε να εργαστεί ούτε μία μέρα. Οι τεράστιες κινητοποιήσεις του καλοκαιριού που πέρασε έδειξαν ότι υπάρχει ελπίδα στο νησί μας.

Παρά την προδοσία από τις κομματικά ελεγχόμενες συνδικαληστρικές οργανώσεις θέλω να πιστεύω ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών του τόπου μας βιώνει καθημερινά και αντιλαμβάνεται όλα όσα αναφέρω πιο πάνω. Δυστυχώς δεν είναι αρκετό.

Η Δασκαλιτζιή είναι πράξη ζωής. Ενόσω ως εκπαιδευτικοί σιωπούμε και πράττουμε το «κρύψε να περάσουμεν» διδάσκουμε την υποταγή και την μεμψιμοιρία στα παιδιά μας.

Ενόσω η καθημερινότητα μας είναι μία διδασκαλία υποκρισίας στην οποία οι πράξεις μας έρχονται σε αντιδιάσταση με τα λόγια μας, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στην Παιδεία του τόπου. Η υποταγή μπροστά στην εξουσία της διεύθυνσης, της επιθεώρησης, του υπουργού είναι η συνταγή για τον εμπρησμό και το κάψιμο των παιδιών μας και του τόπου.

Η σιωπή μπροστά στα όσα βιώνουμε καθημερινά, μπροστά στην κοινωνική αδικία, τον ρατσισμό, τον αποκλεισμό, το βόλεμα κάποιων εξ ημών είναι ο καταλύτης που πυροδοτεί τις φλόγες.

Η ανοχή ανάμεσα μας των λίγων όποιων ακατάλληλων εκπαιδευτικών κάνει κακό στους ιδίους και στα παιδιά μας. Πράξη αγάπης είναι να βοηθηθούν να λύσουν τα προβλήματα τους με ασφάλεια και μακριά από το Παιδαγωγικό έργο.

Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή.

Δουλειά στο σιέριν μας που λέει και ο πάνσοφος λαός.

Μόνον ανυπότακτοι δημοκράτες εκπαιδευτικοί μπορούν να διδάξουν Δημοκρατική Παιδεία.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η μαγιά ανάμεσά μας υπάρχει.

Ας δώσουμε οριστικό τέλος στην ομερτά της συγκάλυψης.

Όλα στο Φως!

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~



Πηγές – Σχόλια
-------------------

*Ο τίτλος είναι ένα λογοπαίγνιο πάνω στον τίτλο του αντιπολεμικού σερβικού αριστουργήματος του Srdjan Dragojevic «Lepa sela lepo gore», «Τα όμορφα Χωριά Όμορφα Καίγονται».
https://www.imdb.com/title/tt0116860/

1. Χαμπιαούρης σε ΣΙΓΜΑ: Τα σχολεία μας δεν είναι ξέφραγα αμπέλια
http://www.sigmalive.com/news/local/568284/xampiaouris-se-sigma-ta-sxoleia-mas-den-einai-ksefraga-ampelia?fbclid=IwAR2nZgcHTAKBRjGsiUYQwZ-GfvlUA9kHYbyBeGxBV4D3ceLBQkktgUJ41es