Από τον Μιχάλη Κυπραίο στον Μιχάλη Γιωργάλλα

Αγαπητέ εν όπλοις Κύριε Υπουργέ

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης διέσωσε για μας την δράση και τον θάνατο ενός μακρινού μας συντοπίτη και συνονόματού σου.

Ο Μιχαλης Κυπραίος ο κολυμβητής στην πολιορκία του Νεόκαστρου

(Μάιος 1825)

«Το βράδυ ήρθε μία φεργάδα αγγλική και τα τούρκικα καράβια την είχαν στην μέση να μην ανταποκρινόμαστε εμείς μ’ αυτήνη. Φοβόνταν. Τότε στέλνομεν έναν Κυπραίον με γράμματα της πλέγης Τον πήραν χαμπάρι τα Τούρκικα και τον κυνήγησαν όλη νύχτα. Και τόπεσαν τα γράμματα εκεί όπου βούταγε εις την θάλασσαν. Και πήγε εις την φεργάδα. Και μπαίνοντας μέσα, έπεσε πεθαμένος. Τον κρεμάσανε και βγήκε το νερό και τόβαλαν σπίρτα κι αναστήθη. Και είπεν των Άγλων τον χαμό των γραμμάτων, όπου του είχαμε δομένα. Και είπεν στοματικώς την κατάστασιν του κάστρου...»

Ο Μιχάλης Κυπραίος κολυμπά προς την Αγγλική Φρεγάτα παίρνωντας τα γράμματα

{ Έργο μαθητή του Α' Δημοτικού Σχολείου Παλουριώτισσας}

Ο θάνατος του Μιχάλη Κυπραίου στους Μύλους της Λέρνης
(Ιούνιος 1825)

« Τότε, εκεί όπου ριχτήκαμεν στο γιουρούσι μου πληγώθη βαρέως και ύστερα πέθανε ο καλός και γενναίος πατριώτης Μιχάλης Κυπραίος, οπούστειλα της πλέγης και πήγε εις την αγγλική φεργάδα, όταν κιντυνέυαμε εις το Νιόκαστρο»


Αδελφέ μου Μιχάλη

Έχουν ήδη συμπληρωθεί δύο αιώνες από την Επανάσταση του Γένους. Σου γράφω με την ευχή η μικρή και ασήμαντη μου φωνή να φτάσει στα αυτιά σου και μέσω αυτής να συντελεστεί το τέλος μίας πρακτικής που αδικεί τον Τόπο και τον Λαό μας. Για αιώνες οι Άνθρωποί μας προσέτρεξαν σε κάθε Αγώνα του Ελληνισμού. Χιλιάδες είναι οι Κύπριοι που άφησαν το βόλεμα της καθημερινότητας τους για να συνδράμουν στην δημιουργία και την διατήρηση του Ελλαδικού κράτους. Από την Επανάσταση μέχρι και τις ακτές της Κερύνειας οι Άνθρωποί μας έδωσαν τα πάντα για να στεριώσει το Ελλαδικό κράτος και να αντέξει ο Ελληνισμός πάνω στον ρότσον μας. Το είπε καλύτερα από όλους μας ο Δικός μας ο Ποιητής:

«Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες - τον πάτσον τζαι τον κλώτσον τους.
Εμείς τζιειαμε : Ελιές τζαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους.»

Ήρθε νομίζω ο καιρός να παραστεί και ένα άγημα των Κυπριακών Ένοπλων Δυνάμεων στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα. Στείλε κάποιους από εμάς να ποτίσουμε με τα δάκρυά μας  την Αττική γη ως ελάχιστο φόρο τιμής για τους προπάππους , τους παππούδες και τους πατεράδες μας που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για Εκείνην την Κόρην την Πανώρια, του Βαγορή, που ξέρω ότι εσύ κι εγώ το ίδιο Τιμούμε. Σε βεβαιώνω ότι όποιοι και όποιες και αν παν θα δακρύζουν βουβά. Και μην ανησυχείς για τα έξοδα. Είμαι βέβαιος ότι θα βρεθούμεν Πολλοί να τα επωμιστούμε οικειοθελώς. Μόνον εκείνη την Σημαία να μας παραδώσεις για να την πάρουμε μαζί μας στους δρόμους. Και διάλεξε ως Υπουργός μίαν Κύπριαν Κόρη να την περπατήσει στην πόλη της Παλλάδας.

Με Φιλότητα

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
41 Τ.ΕΘ, Λευκωσία
Πρόσφυγας από την Πέτρα Σολέας
-----------------------