Κύπρος: Ήλιος και Σελήνη
• Τα ουράνια σώματα
• Εάν μισούνται ανάμεσό τους
"Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά
σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα."
σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα."
- Καρλ Μαρξ
Αλλά τι γίνεται με την τρίτη, την τέταρτη και την τεσσαρακοστή φορά; Τι είδους επανάληψη βιώνουμε; Και που θα οδηγήσει;
Ο Μαρξ το έθεσε πολύ ορθά! Αλλά εμείς που φτάσαμε σήμερα; Είναι αυταπόδεικτο πως όταν ένας λαός είτε λόγω βλακείας, είτε λόγω φανατισμού ΑΡΝΕΙΤΑΙ να κατανοήσει την ιστορία του, καταδικάζεται να την επαναλάβει ως φαρσοκωμωδία την δεύτερη φορά - αλλά πως ακριβώς την βιώνει όλες τις επόμενες φορές; Υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσουν το μείγμα αίσχους, αηδίας και γελοιότητας που βιώνουμε αυτές τις μέρες με την αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού μίσους;
Οι υπάνθρωποι που - σε πείσμα των καιρών που απαιτούν από μας υπευθυνότητα, ενότητα και σύμπνοια - ανασύρουν τα πτώματα των ηγετών του εμφυλίου πολέμου που βιώσαμε το 1972-74 για να διασπείρουν έντεχνα και επίτηδες ξανά την διχόνοια έχουν πρόγραμμα, έχουν στόχους που εξυπηρετούνται με αυτό. Αλλά εμείς όλοι οι υπόλοιποι ηλίθιοι ΓΙΑΤΙ τους ακολουθούμε;
Όσοι παρακολουθούν αντιλαμβάνονται πως μες τις πρόσφατες μέρες αναβιώνει τεχνηέντως πάλι το πνεύμα διχόνοιας που μας δηλητηρίασε τόσο βαθιά εκείνη την μακρινή εποχή. Δύο ολόκληρες γενεές γεννήθηκαν και μεγάλωσαν από τότε, και έχουν αρχίσει να γεννούν εγγόνια. Και όμως ακόμα ο λαός μας παραμένει ευάλωτος στις τοξικές σειρήνες που μας καλούν ξανά στην αναβίωση του μίσους.
Όσοι παρακολουθούν τον σφυγμό της πολιτικής μας ζωής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - που έχουν καταντήσει πλέον η αρένα των πολιτικών μας συγκρούσεων - βλέπουμε πράματα που ουδέποτε αναμέναμε να προκύψουν τον 21ο αιώνα: άνθρωποι να απειλούν ο ένας τον άλλο πάλι με σκοτωμούς (ανοικτά, γραπτώς και επωνύμως!), να απειλούν πως θα βιάσουν ο ένας τον άλλο ή τις οικογένειες τους, να απειλούν πως θα κόψουν τα γεννητικά όργανα ο ένας του άλλου... που φτάσαμε; Πόσα ακόμα έχει να περάσει αυτός ταλαίπωρος λαός προς τιμήν "της ιερής μνήμης" του Μακαρίου και του Γρίβα;
Οι επικίνδυνοι αδερφοφάδες που ανασύρουν και ταΐζουν αυτό το μίσος για να κτίσουν πολιτικές καριέρες, να μαζέψουν ψήφους, να προωθήσουν το δόγμα τους έχουν σκοπούς. Ακολουθούν μεθόδους. Εμείς γιατί τους ακολουθούμε;
Καλά, τα πρώτα μερικά χρόνια μετά το 74, όταν το αίμα ήταν ακόμα νωπό, όταν η γνώση του πόνου των βασανιστηρίων και των σκοτωμών ήταν πρόσφατη, φαινομενικά ανεξίτηλη... μπορεί να ήταν κατανοητό το ότι γλυστρούσαμε ξανά στα ίδια. Ιδίως σε μια χώρα όπου ουδέποτε έγινε επίσημη προσπάθεια συμφιλίωσης των παρατάξεων• στη χώρα των άξεστων και ακαλλιέργητων τριτοκοσμικών που μεγαλώσαμε. Αλλά σήμερα πως δικαιολογούνται αυτά τα πράγματα; Έχουν ξεπεράσει το τραγικό, το φαρσικό, το γελοίο, το ευτράπελο, το αναξιόλογο. "Έμεινεν μας η τάτσα", που λέει και η λαϊκή σοφία, ο λεκές.
Να τι βιώνουμε σήμερα:
■ Η ηγεσία του ΑΚΕΛ καλεί τον κόσμο σε διαμαρτυρία στο πιο κεντρικό σημείο της Λεμεσού για το μνημείο του Γρίβα.• Δεν διαδηλώνει για την τουρκική κατοχή της Κύπρου.• Δεν διαδηλώνει για την ανακοίνωση της Κυβέρνησης σε σχέση με τις αγγλικές βάσεις που και αυτές συνιστούν παράνομη στρατιωτική κατοχή της Κύπρου. Στις διαβουλεύσεις μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Κύπρου στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων που διεξάγει η ΕΕ με το ΗΒ για την έξοδο του ΗΒ από την ΕΕ, οι κυβερνώντες την Κύπρο συμφώνησαν με τη θέση να συνεχίσουν να ισχύουν και μετά το Brexit αυτά που ισχύουν σήμερα σε ό,τι αφορά τις βρετανικές βάσεις. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ όμως διαμαρτύρεται... για τον Γρίβα!
■ Η ηγεσία του Συνδέσμου Αγωνιστών 1955-1959 - που υποτίθεται είναι η ομάδα ανθρώπων που παραμένει πιο πιστή και συνεπής στον όρκο της ΕΟΚΑ και στον δρόμο που έδειξε ο Διγενής - συνεχίζει να εμφανίζεται παρά τω πλευρώ του Προέδρου Αναστασιάδη, να μην δημοσιεύει ούτε λέξη κριτικής για την πολιτική του, και να του χαρίζει υποστήριξη και προβολή με κάθε ευκαιρία.• Ούτε μια λέξη δεν αρθρώνουν οι αγωνιστές για το ότι ο Αυξεντίου και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δεν θυσιάστηκαν για την αίγλη της ρατσιστικής Διζωνικής "λύσης" που είναι το όραμα του Προέδρου Αναστασιάδη.• Ούτε λέξη για το ότι η Κυβέρνηση Αναστασιάδει συμφωνεί με την παραμονή των αγγλικών βάσεων στην Κύπρο. Το τελευταίο στρατιωτικό κατάλοιπο της αγγλικής κατοχής των εγγλέζων, που τώρα με την έξοδο του ΗΒ από την ΕΕ χάνει και το τελευταίο φύλλο συκής (την ψευδαίσθηση νομιμότητας)... δεν τους ενοχλεί;
Με άλλα λόγια, οι κορυφαίοι των Γριβικών και Μακαριακών συμφωνούν για την εξωτερική πολιτική. Δεν τους απέμεινε τίποτε άλλο πλέον για να διατηρήσουν την "διαφορετική" ταυτότητα τους.
Τα ουράνια σώματα
Διγενής και Μακάριος: τα ουράνια σώματα γύρω από τα οποία περιστρέφεται η ζωή των κυπρίων από τα μέσα της δεκαετίας του πενήντα μέχρι σήμερα.
Η διαφωνία μεταξύ Γρίβα και Μακαρίου άρχισε από το 1956, ίσως και ενωρίτερα. Τουλάχιστον από το 1956 υπάρχουν γραπτά τεκμήρια και μαρτυρίες για την διαφωνία τους. Η σύγκρουση τους σταδιακά κλιμακώθηκε και κορυφώθηκε με την εμφύλια σύγκρουση του 1972-74. Ο Γρίβας απέθανε τον Ιανουάριο του 74. Ο Μακάριος - δεν άντεξε την απώλεια του πιο αγαπημένου του εχθρού - πέθανε τον Αύγουστο του 77. Ο θάνατος τους ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να επανέλθει ο λαός μας σε μια συμφιλίωση, σε μια υπέρβαση του μίσους. Και όμως ακόμα μέχρι σήμερα υπάρχουν τιποτένιοι και μικρόψυχοι άνθρωποι σε πολύ ψηλά πολιτικά αξιώματα, σε πολύ καίριες θέσεις μες τον κόσμο του Τύπου και των ΜΜΕ, μες τις κρατικές δομές και τα κόμματα, που επιμένουν να διατηρούν τον κόσμο μας εγκλωβισμένο στο μίσος που χρωμάτισε εκείνη την φαρμακερή δεκαετία.
Ούτε τους νεκρούς δεν αφήνουν να ησυχάσουν.
Όντας "αληθινοί ορθόδοξοι" συνηθισμένοι στην ειδωλολατρεία, δεν άφησαν να πάει χαμένη η ευκαιρία και για πτωματολαγνεία. Δεν είναι σύμπτωση πως και οι δύο ηγέτες υπέστηκαν την πιο ξεδιάντροπη ασέλγεια των λειψάνων τους: φανατικοί "λάτρεις" έκαστου άνοιξαν τα πτώματα και αφαίρεσαν τις καρδιές από την σορό, προφασιζόμενοι διάφορες εκλογικεύσεις όπως τάχα "θέματα ασφάλειας, ανάγκη περαιτέρω νεκροψίας, σεβασμός στην ιστορία, κοκ", με τις οποίες κατάφεραν να κρατήσουν τα όργανα έκαστου νεκρού σε φιάλες και δοχεία "για το μέλλον". Αυτά έχουν τεκμηριωθεί πολλές φορές και μπορείτε να δείτε τις παραπομπές πιο κάτω για τις πηγές.
Εάν μισούνται ανάμεσό τους
Ο Διοικητής της ΕΟΚΑ β που ανέλαβε αμέσως μόλις απέθανε ο Διγενής κατόπιν επιμονής όλων των τομεαρχών της οργάνωσης, ο Γιώργος Καρούσος, ήδη από την Άνοιξη του 74 κήρυξε εκεχειρία, έκαμε διευθετήσεις ώστε ο Ενωτικός αγώνας να ξανατεθεί πάνω σε πολιτική (και οχι στρατιωτική) βάση και είχε διατάξει την διάλυση και αποστράτευση της ΕΟΚΑ β. Από τότε, η ΕΟΚΑ β σε ουδεμίαν επιχείρηση έλαβε μέρος, ούτε ακόμα και όταν τους μήνες από Απρίλιο μέχρι Ιούλιο οι αντίπαλοι της επετέθηκαν, συνέλαβαν και βασάνισαν μέλη της ενωτικής παράταξης.
Μερικές μέρες μετά τον θάνατο του Γρίβα, ο Γ. Καρούσος δημοσίευσε την εξής ανακοίνωση στις εφημερίδες:
"ΕΟΚΑ Β ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ. Γνωρίζομεν εις τον κ. Πρόεδρον της Δημοκρατίας, τα πολιτικά κόμματα και τον ελληνικόν Κυπριακόν λαόν, ότι η ΕΟΚΑ Β διέταξε την αναστολήν της δράσεως της επί τω σκοπώ όπως παράσχη τον χρόνον της απαραιτήτου ηρεμίας, διά τον υπεύθυνον θετικόν και πατριωτικόν χειρισμόν του εθνικού μας θέματος.Προϋποθέτει τούτο, ότι θα εύρη ανταπόκρισιν υπό των οργάνων ασφαλείας, αλλά και των κατευθυνομένων του παρακράτους, επ' αγαθώ του λαού μας.Πάσα ενέργεια εις βάρος τυχόν φυλακισμένων μας, καταζητουμένων ή ελευθεροκινουμένων μελών μας, ως και φθορά περιουσιών των ενωτικών, θα προκαλέση τας σοβαράς αντιδράσεις της Οργανώσεως, εφ' ων την ευθύνην θα φέρουν οι απρόσεκτοι ή οι αστόχως υποθέτοντες ότι ο αποθανών Αρχηγός, κατέλιπεν αναποφάσιστα ορφανά.Η παρούσα ανακοίνωσις δεν αποτελεί όρον, αλλ' εκ καθήκοντος προσφοράν προς το σύνολον υπό την βεβαιότητα ότι αύτη θα εκτιμηθή. Οι προς πάσαν κατεύθυνσιν υπεύθυνοι άνδρες, ας δώσουν τα δείγματα του πατριωτισμού και της συνέσεως των. Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β"
Ο Μακάριος όμως και οι φανατικοί στον περίγυρο του δεν αποδέχθηκαν την μονομερή εκεχειρία. Συνέχισαν τις διώξεις, συλλήψεις, βασανιστήρια, ανατινάξεις οικιών και υποστατικών μελών της αντιπολίτευσης. Το ίδιο - αλλά χωρίς ένοπλες πράξεις - συνέβηκε και με τους φανατικούς που ήταν στον περίγυρο του Γρίβα. Η συμφωνία ανάμεσα στους τομεάρχες και τον Διοικητή Καρούσο για εκεχειρία συμπεριελάμβανε και αξιοποίηση της πρότασης που πολύ ορθά είχε προσφέρει ο Μακάριος για αμνηστεία σε όσους αντάρτες και καταζητούμενους επέστρεφαν στα σπίτια τους. Η πρόταση της οργάνωσης έθετε κάποιους όρους για την αξιοποίηση της αμνηστίας. Οι φανατικοί Γριβικοί όμως, καθώς και πράκτορες της χούντας που προσπαθούσαν να διεμβάλουν μοχλούς πίεσης και διείσδυσης μες την ενωτική παράταξη, τορπίλισαν αυτή την πτυχή της εκεχειρίας με πράξεις πολιτικής δολιοφθοράς εντός της παράταξης, που εξέθεσαν τον Καρούσο αφήνοντας τον χωρίς έρεισμα στην προσπάθεια του για ειρήνευση και αποκλιμάκωση του εμφυλίου πολέμου. Οι φανατικοί και των δύο παρατάξεων επικράτησαν: το συγκρουσιακό κλίμα συνεχίστηκε. Ο Καρούσος αναγκάστηκε να φύγει.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και αμέσως συνελήφθει από τη χούντα (γιά δεύτερη φορά - την πρώτη φορά είχε υποστεί τα πάνδεινα σε βασανιστήρια από την ΕΣΑ, την στρατιωτική αστυνομία του Ιωαννίδη). Η έντιμη του στάση κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο μές το αντάρτικο και τη διοίκηση του της ΕΟΚΑ β, όντας καταζητούμενος και επικηρυγμένος και απο τις δύο δικτατορίες που προσπαθούσαν διαρκώς να τον σκοτώσουν ήταν τέτοια που τον χειμώνα του 1974 ο Μακάριος συναντήθηκε μαζί του στην Αθήνα πρίν επιστρέψει στην Κύπρο και του ζήτησε να αναλάβει την διοίκηση της Εθνοφρουράς. Πρός τιμήν του ο Καρούσος αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη με το σαθρό καθεστώς που ξαναστηνόταν στην Κύπρο της "Μεταπολίτευσης".
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μελετήσουν την καταπληκτική ιστορία του Καρούσου και μέρους της αντιχουντικής πτέρυγας της Ενωτικής αντιπολίτευσης εδώ:
Συνέντευξη Αντιστράτηγου Γ. Καρούσου (Κυπριακό, ΕΟΚΑ Β, Γρίβας Διγενής) - συνομιλία με τον Αντώνη ΚακαράΟ Α. Κακαράς είναι διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης. Υπηρέτησε ως αξιωματικός του ναυτικού από το ’62 μέχρι το ‘90: κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αποτάχθηκε, καταδικάστηκε και κλείστηκε στις φυλακές για ενάμιση χρόνο για «Προσβολή Στρατού και περιύβριση Αρχής»:
Ήταν ικανός και πρόθυμος ο λαός μας για ειρήνευση το 74 πριν την εισβολή; Πως μπόρεσαν οι φανατικοί και των δύο παρατάξεων να διατηρήσουν το συγκρουσιακό κλίμα της διχόνοιας παρ' όλο που "όλοι" έλεγαν ότι ήθελαν ενότητα; Πως κατάφεραν οι φανατικοί να δέσουν τα μάγια τότε έτσι ώστε ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα, να μοιάζει "απόλυτα φυσικό" το ότι συγκρούονται οι άνθρωποι έτοιμοι να αλληλοσκοτωθούν ποζάροντας ως δορυφόροι αυτών των ηγετών; Ποιό μέρος της συλλογικής μας ψυχής δηλητηριάστηκε τόσο έντεχνα ώστε η διχόνοια να ξεπετάγεται τόσον εύκολα;
Μήπως έχει δίκαιο ο ποιητής μας που έγραψε:
"Aπό στόμα οπού φθονάει,
παλικάρια, ας μην 'πωθή,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.
Mην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά:
«"Eάν μισούνται ανάμεσό τους,
δεν τους πρέπει ελευθεριά». "
Μας είπε όμως και αυτό:
"Πόσον λείπει, στοχασθήτε,
Πόσο ακόμη να παρθή
Πάντα η νίκη, αν ενωθήτε,
Πάντα εσάς θ’ ακολουθή."
- Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, Διονύσιος Σολωμός
Δεν ξέρω αν μας αξίζει η μοίρα μας. Ένας λαός που ανέχεται το πιο πολιτικοποιημένο του τμήμα να βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση ενεργής διχόνοιας για πάνω από εξήντα χρόνια, ένας λαός που επιτρέπει στους ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ να του καθορίζουν την πολιτική του αντίληψη, που επιτρέπει σε αυτούς τους επαγγελματίες διχαστές και λαοπλάνους να καθορίζουν την ροή της ιστορίας του... δεν πάει καλά.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παραπομπές και Πηγές
Ο θάνατος του Μακαρίου και η… άταφη για 33 χρόνια καρδιά του
Ο Γρίβας… δολοφονήθηκε;
Γιατί ο Γρίβας θάφτηκε στη Λεμεσό...
Νεκρός ο Ποιητής - Αιμόφυρτος η Προφητεία του Λάμπει Διαχρονικά και Επαληθεύεται
"...Και δεν έχω άλλη εκλογή, παρά να μένω στα υπόγεια αλχημιστής…"
Συνέντευξη Αντιστράτηγου Γ. Καρούσου (Κυπριακό, ΕΟΚΑ Β, Γρίβας Διγενής) - συνομιλία με τον Αντώνη Κακαρά
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Posts
No comments:
Post a Comment