Οι Τοξικές Ενοχές Καταστρέφουν την Πατρίδα μας

Ο πολιτισμός μας ανέδειξε τις ενοχές ως εργαλείο προσωπικού ελέγχου και αυτογνωσίας. Οι Ερινύες θεότητες δικαιοσύνης – «δίκης επίκουροι» - αποτελούσαν το μεταφυσικό έλεγχο της ατομικής και συλλογικής συνείδησης. Το άτομο και το σύνολο  μπορούσαν να λυτρωθούν από τη Θεία Δίκη μόνο μέσα από τη μετάνοια, την αναγνώριση των λαθών και την ουσιαστική αλλαγή πορείας. Σε αντίθετη περίπτωση η τιμωρία ήταν αδυσώπητη και άγγιζε το άτομο, το σύνολο και τις επερχόμενες γενιές.  

Η προσπάθεια για να αγνοηθούν οι δίκαιες ενοχές επέφεραν πάντοτε την καταστροφή.

Αυτή η προσπάθεια της άρνησης της φωνής της συνείδησης που ελέγχει είναι και άρνηση της φυσικής τάξης και της ίδιας της ανθρώπινης μας υπόστασης. Από μικρά παιδιά γνωρίζουμε το ορθό τόσο μέσα από την έμφυτη αριστοτέλεια εντελέχεια μας όσο και μέσα από την παιδεία μας. 

Γνωρίζουμε όλοι ότι δεν είναι ορθή πράξη η κλοπή, ο φόνος, η αβάσιμη κακοήθης και κακεντρεχής κατηγορία του άλλου, ο βιασμός και η σφαγή αθώων. Γνωρίζουμε ακόμη μέσα από την Αντιγόνεια παιδεία μας ότι υπάρχουν άγραφοι νόμοι πανάρχαιοι, αρχέτυποι οι οποίοι είναι πιο δυνατοί από τους νόμους της όποιας Κρεόντειας εξουσίας.

Η συνειδητή άρνηση των δίκαιων ενοχών οδηγεί το άτομο και το σύνολο σε μια κατηφορική πορεία μακριά από τα ανθρώπινα, υποβιβάζοντας την ύπαρξη στο επίπεδο του κτήνους και μετατρέποντας τον κοινωνικό βίο σε ζούγκλα στην οποία η επιβίωση του ενός σημαίνει την εξαφάνιση του άλλου.

Οι ενοχές δε φεύγουν διότι είναι μέρος της ανθρώπινης μας υπόστασης. Το άτομο και τα σύνολα που αρνούνται να τις ακούσουν αργά αλλά σταθερά ξεκινούν να προβαίνουν σε πράξεις οι οποίες πηγάζουν από την αόρατη εσωτερική πάλη και οι οποίες κινούνται με μαθηματική ακρίβεια προς την καταστροφή. Οι ενοχές  παύουν να είναι εργαλείο αυτογνωσίας και βελτίωσης και μετατρέπονται σε τοξικές ενοχές οι οποίες ωθούν το άτομο και το σύνολο σε πράξεις ακατανόητες και καταστροφικές. Έτσι αντί της συγγνώμης και της κάθαρσης επέρχεται η Ύβρις και η Νέμεσις.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι τοξικές ενοχές ωθούν τα άτομα και τα σύνολα σε μια ακατάπαυστη προσπάθεια να αποτινάξουν τις ενοχές από τα ίδια και να τις φορτώσουν στους άλλους.Η πράξη αυτή οδηγεί στη συνειδητή ή/και ασυνείδητη προσπάθεια στοχευμένης καλλιέργειας ενοχών στους άλλους ώστε οι δυσβάστακτες τοξικές ενοχές που κουβαλούν οι δράστες να γίνονται αόρατες. Η καλλιέργεια των ενοχών είναι συχνά και η πλέον τρανταχτή απόδειξη των τοξικών ενοχών που ταλανίζουν τα άτομα και τα σύνολα που τις καλλιεργούν.

Στην πατρίδα μας ο πολιτικός βόθρος μέσα στον οποίο πλοηγούμε καθημερινά είναι το δηλητηριασμένο τοξικό πεδίο των προσωπικών και πολιτικών ενοχών τόσο των ατόμων όσο και των οργανωμένων συνόλων.

Στο προσωπικό επίπεδο η προσπάθεια ποδηγέτησης του ατόμου στο σύστημα αξιών της «ορθοδοξίας» μέσα από την άρνηση της ανθρώπινης φύσης και της έξης στον έρωτα, ο υποβιβασμός της γυναίκας σε μάνα-τροφό και η ανάδειξη του παντοδύναμου πατρός ως απόλυτου άρχοντος είναι η μηχανή παραγωγής προσωπικών ενοχών στην οποία ριζοβολούν όλες οι τοξικές ενοχές που εμποδίζουν την ευτυχία μας. Η Εξουσία στηρίζεται και βασίζεται στην ύπαρξη των ενοχών και στην υπόσχεση ότι μέσα από την επαφή μαζί της αυτές οι ενοχές θα αφεθούν. Το προπατορικό αμάρτημα είναι η αίσθηση πταισματοδικείας που μας φορτώνεται πριν ακόμα γεννηθούμε: «εκ μητρός κοιλίας». Ο Έρως, ο γενεσιουργός Λόγος, μετατρέπεται σε Έριδα, δύναμη κατάλυσης και αποδόμησης.

Υπάρχω άρα Φταίω! είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας μέσα στην οποία μεγαλώνουμε. Ο οργασμός της ύπαρξης που ευαγγελιζόταν ο ελληνικός μας πολιτισμός κείται αλυσοδεμένος στο έκτρωμα του «ελληνοχριστιανικού» κόσμου της άρνησης της ύπαρξης. Υπάρχω άρα είμαι Αμαρτωλός ευαγγελίζεται ο Παύλος κύκλος των τελευταίων δύο χιλιετιών οδηγώντας τον κόσμο στην κτηνωδία και την καταστροφή. Τα «Ελληνοχριστιανικά» ιδεώδη είναι μια αδυσώπητη μηχανή παραγωγής ενοχών και άβουλων ατόμων τα οποία άγονται και φέρονται από τα κελεύσματα των «ιερέων» της κάθε εξουσίας.

Όσοι αντιστέκονται στον εξανδραποδισμό του ανθρώπου βαφτίζονται ενάντιοι και αιρετικοί και εξοστρακίζονται στο πυρ το εξώτερον. Οι τοξικές ενοχές είναι αβάστακτες και η εσωτερική σύγκρουση τιτάνια. Η τιτανομαχία εντός μας είναι η συνεχής μάχη ανάμεσα στο Θεό και τη Θεά μέσα μας που προσπαθούν να δραπετεύσουν από τα δεσμά στα οποία η πατριαρχία έχει αλυσοδέσει την ύπαρξη μας και στην απολυτοσύνη του ενός και μοναδικού Θεού και των εδώ εκπροσώπων του. Ο Προμηθέας ζει εντός μας και σφαδάζει ενώ καθημερινά η εξουσία του τρώει τα συκώτια. Η σύγκρουση αυτή είναι και το ψωμοτύρι της κάθε λογής εξουσίας. 

Η εξουσία επιβάλλεται στο άτομο μέσα από την καλλιέργεια των ενοχών και μέσα από την καλλιέργεια του Τρόμου της τιμωρίας. 

Ο Φόβος του εξοστρακισμού, του εγκλεισμού, του αφορισμού, του βιασμού και του θανάτου είναι ο φόβος που ενσταλάζεται μέσα μας πριν ακόμη γεννηθούμε.

Στον «ορθόδοξο» κόσμο της απολυτοσύνης και του αλάνθαστου, του ενός και μοναδικού Θεού οι αντιπρόσωποι του επί της γης έχουν την ίδια απολυτοσύνη και συμπεριφέρονται με τον ίδια αλάνθαστη αλαζονεία. «Ιερείς» και πολιτικοί, πατριάρχες και φαλλοκράτες είναι αλάνθαστοι και κατέχουν την Απόλυτη Αλήθεια. Γι αυτό και ουδέποτε στην ιστορία της πατρίδας μας δεν ακούστηκε ένα συγγνώμη. Η αναγνώριση ότι η Εξουσία μπορεί να σφάλει απειλεί το ίδιο το οικοδόμημα της. Η Εξουσία δεν σφάλει! Το δε πάντρεμα της «ορθοδοξίας» με το κράτος γέννησαν ένα κόσμο στον οποίο η πολιτική και κρατική εξουσία ασκείται απόλυτα. Το κόμμαν δεν κάνει λάθος, ο ηγέτης δεν κάνει λάθος, ο «εθνάρχης» δεν κάνει λάθος. Μέσα στο αλάνθαστο των απόλυτων του φαλλού κρατούντων ενυπάρχει το σπέρμα του κάθε φασισμού. Εκεί βρίσκονται και τα σπέρματα κάθε παρελθοντικής και μελλοντικής σφαγής των αθώων. Η «ορθοδοξία» έδωσε τα εργαλεία και τις μεθόδους στα κόμματα ώστε να χτίσουν και να μεγαλώσουν την κομματική «ορθοδοξία». Και τις μεθόδους τιμωρίας και εξοστρακισμού για τον κάθε «αιρετικό» που προσπάθησε να διασαλεύσει το κομματικό σκέπτεσθαι και υπάρχειν.

Τα άτομα που συνθέτουν τις δομές εξουσίας είναι εκείνα τα οποία συνειδητά αγκάλιασαν την άρνηση των δίκαιων ενοχών και έγιναν τοξικές υπάρξεις παραγωγής ενοχών αλλά και καταστροφικών πράξεων. Ο εναγκαλισμός με την εξουσία και η λατρεία της καρέκλας είναι και η άρνηση της Θεϊκής και Ανθρώπινης μας υπόστασης. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος της καταστροφικής πολιτικής πορείας στον τόπο μας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Η κατανόηση του Κυπριακού προβλήματος είναι αδύνατη χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τις τοξικές ενοχές των κύριων δραστών της δημιουργίας του στον τόπο μας και τον τρόπο που αυτές επιδρούν στο κάθε πρόσωπο, στις διάφορες ομάδες και υποσύνολα και στην ολότητα του λαού μας. Μόνον μέσα από την συνειδητή πράξη ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας του προσώπου-πολίτη και του συλλόγου-λαού υπάρχει η ελπίδα να δραπετεύσουμε κάποτε από τα αόρατα δεσμά στα οποία μας έχουν καταδικάσει «εκκλησία», οικογένεια, κόμματα και «εθνάρχες» οδηγώντας μας σε ένα κατήφορο δίχως πάτο.

Η Αλήθεια θα μας Ελευθερώσει...

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

~~~~~~~~~~~~