Μυσταγωγία Παιδείας: Νικόλας και Κωνσταντίνος

 

{ Νικόλας και Κωνσταντίνος ~ Πίνακας του Λεφτέρη Οικονόμου }

 

Για τους Διόσκουρους Νικόλα και Κωνσταντίνο. Και για την Γιούλα και τον Μίλτο

«Νικόλας Μαρκαντώνης , τμήμα Γ6 , Λυκείου Παλλουριώτισας κρίνεται άξιος απόλυσης με γενικό βαθμό 18,43 «πολύ καλά» ! Ναι τα κατάφερες Νικόλα , κόντρα σε όλους όσους δεν πίστεψαν σε σένα . Νίκησες τους κύκλωπες , πέρασες από τις συμπληγάδες , από όλα τα εμπόδια που έστηναν μπροστά σου στα πρώτα χρόνια της σχολικής σου ζωής. Βρήκες το λιμάνι σου , στο σχολείο σου , βρήκες μια δευτερη οικογένεια τους καθηγητές και τους συμμαθητές σου, και μοιράστηκες εμπειρίες και όμορφες στιγμές. Είμαστε περήφανοι για σένα , όλοι μας! Αυτό το ταξίδι το ολοκλήρωσες με επιτυχία. Ευχομαι να ξεκινήσεις ενα άλλο εξ ίσου όμορφο. Άλλωστε το ταξίδι της ενήλικης ζωής σου τώρα αρχίζει , με θεμέλια όλα όσα διδάχτηκες , όλα όσα έμαθες και ένοιωσες. Δεν έχεις όρια Νικόλα μου , το απέδειξες , μπορείς να ονειρεύεσε και άλλα ταξίδια , και εμείς θα είμαστε δίπλα σου , να ρίχνουμε μαζί τους τοίχους. Ευχαριστούμε την οικογένεια μας στο Λύκειο Παλλουριώτισας για το όμορφο ταξίδι. Constantinos Malekkides  «ολοζώντανη σκιά του Νικόλα μας» τα καραφέρατε ! Άξιοι ! Εύχομαι το πανεπιστήμιο Κύπρου να σας ανοίξει τις πόρτες για ακόμη ενα υπέροχο ταξίδι!» 

https://www.facebook.com/yioulap/posts/5534927409885900

Ο Νικόλας αποφοίτησε. Γύρω του μία ολόκληρη κοινότητα Ανθρώπων, απάντησε στο ερώτημα της ανΥΠΠΑΝρκτης Σφίγγας. Οι Γονείς, η Γιαγιά, οι Αδελφές, οι Καθηγητές/τριες, οι Συμμαθητές/τριες, μία Κοινωνία Αγάπης και Αδελφοσύνης στις Λαϊκές Γειτονιές της Παλουριώτισσας όπου το Θαύμα λειτουργεί ακόμη. Κόντρα στην αναλγησία ενός συστήματος που μέχρι την τελευταία στιγμή έθετε εμπόδια στην συμμετοχή του Νικόλα στις προεισαγωγικές εξετάσεις. Κι όμως, το Παιδί που κάποιοι ξέγραφαν μία δεκαετία πριν, τους εποστόμωσεν. Και διεκδικεί με αξιώσεις την εισδοχή του στο Παιδαγωγικό τμήμα του πανεπιστημίου Κύπρου μέσα από την συμμετοχή του στις Εξετάσεις. Διδάσκοντας Ανθρωπιά, Ήθος και Αξιοπρέπεια. Τα ίδια προσόντα που έδειξαν οι Παιδαγωγοί του:

«To dream team! Οι καθηγητές μας. Οχι δεν ήταν ειδικοί , όχι δεν είχαν ξανά εμπειρία .. Ήταν όλοι  σωστοί επαγγελματίες , μελέτησαν , έμαθαν ,  και εκπαίδευσαν τον Νικόλα με διαφοροποιημένο τρόπο διδασκαλίας. Όλο το διαφοροποιημένο υλικό το έφτιαχναν οι καθηγητές του. Όλα τα εξεταστικά δοκίμια επίσης οι καθηγητές του. Τον συμπεριελάμβαναν σε ολη την εκπαιδευτική διαδικασία . Πάνω από όλα όμως η σχέση που είχαν μαζί του ως παιδαγωγοί ήταν ζηλευτή ..  Το αφιέρωμα που έκαναν για τον Νικόλα στο βιβλίο του σχολείου αποτυπώνει αυτή την αμφίδρομη σχέση αγάπης , σεβασμού και εκτίμησης. Αυτό είναι το σχολείο , αυτή είναι η ενιαία εκπαίδευση , αυτές είναι οι εμπειρίες , οι γνώσεις και τα συναισθήματα που προκαλεί.. Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ πάρα πολύ για τον επαγγελματισμό σας και την τεράστια αγκαλιά αγάπης και αποδοχής που δώσατε στον Νικολα . Σας ευχαριστούμε για το υπέροχο ταξίδι γνώσης που κάνατε μαζί !»
https://www.facebook.com/yioulap/posts/5535519863159988

Ο Θρίαμβος του Παιδιού, ο Θρίαμβος των Ανθρώπων του Δημόσιου Σχολείου που ανοίγει Λεωφόρους.

Πίσω από τα Φώτα, πίσω από την Δημοσιότητα, μια Μυσταγωγία Παιδείας: Ο Νικόλας και ο Κωνσταντίνος...

 

{ Από την τελετή επίδοσης του Μεταπτυχιακού του Κωνσταντίνου}

Ευλογήθηκα και εγώ να μετέχω αυτής της Μυσταγωγίας την τελευταία εβδομάδα των προεισαγωγικών εξετάσεων του Νικόλα. Η Γιούλα με προσκάλεσε να τους δω να μελετούν Μαθηματικά.

 

Έφτασα στο διαμέρισμα ενώ ξεκινούσε η προετοιμασία. Ο Νικόλας προσδέθηκε στο τροχοκάθισμα και ήπιε το νερό του ενώ ο Κωνσταντίνος ετοίμαζε το μάθημα – Σύνολα – στην οθόνη. Γελάσαμε στην διαδικασία, καλαμπουρίσαμε και μετά οι δύο πρωταγωνιστές αφέθηκαν μόνοι να συνεχίσουν τον Αγώνα. Ο Μίλτος και εγώ αποσυρθήκαμε πίσω από το τροχοκάθισμα να παρακολουθούμε. Ο Νικόλας αποκτά την γνώση με τον ιδρώτα του. Κυριολεκτικά.

 

Το Παιδί που μέχρι πριν λίγο χαμογελούσε και συμμετείχε της παρέας και της πλάκας μεταμορφώθηκε μπροστά στα μάτια μου σε μία σαΐτα, που είχε μάτια μόνον μπροστά. Απόλυτη Συγκέντρωση. Παρακολουθούσε το μάθημα, βυθιζόνταν στο μάθημα, μετείχε του μαθήματος σε μία Κοινωνία με τον Δάσκαλο του που έμοιαζε στα μάτια μου να διαπερνά τα Φυσικά. Και ο Δάσκαλος του να του εξηγά με απόλυτη ηρεμία τα πάντα, την άσκηση, το περιεχόμενη, την ύλη, το πρόβλημα. Με την νοηματική αλλά και με ένα πλαστικό σπαθάκι παιδικό που «κόβει» το σύνολο, ο Κωνσταντίνος στα μάτια μου μετέτρεπε την Διδακτική και την Διδασκαλία σε Τέχνη. Διότι είναι Τέχνη το Δασκαλλίκι και ο Κωνσταντίνος το κατέχει σε ένα Βάθος απροσμέτρητο. Ο μόχθος του Παιδιού συναντούσε τον μόχθο του Δασκάλου. Ο Δάσκαλος έπρεπε να διαβάσει, να ξαναμάθει την ύλή έξι τάξεων και με την βοήθεια των καθηγητών και των καθηγητριών να την μετατρέψουν στην γλώσσα που το παιδί που επικοινωνεί με ένα Όχι και ένα Ναι, να την κατανοήσει και να μπορεί να αποδώσει σε εξετάσεις αξιολόγησης.

 

Συγκρατούσα τα δάκρυά μου στην διαδικασία, τρέχουν τώρα ενώ τα γράφω... Από τη μια η Οργή για τους ανΥΠΠΑΝρκτους αναρμόδιους που δεν έκαναν τον κόπο μία φορά να επισκεφτούν την Παιδαγωγική αυτή διαδικασία, για να καταλάβουν. Από την άλλη η Βύθιση στην Αγάπη του Δασκάλου προς τον Μαθητή, του Μαθητή προς τον Δάσκαλο που βαρεί πάντα πολύ περισσότερο στην πιλάντζα (ζυγαριά).

 

Ο Νικόλας, ο Κωνσταντίνος και το άφατο Μυστήριο της Παιδείας.

 

Παρακολουθούσα το μάθημα για μιάμιση περίπου ώρα. Είδα με τα μάτια μου τον Νικόλα να ανταποκρίνεται σε απλά και σε πολύπλοκα προβλήματα, να απαντά ορθά, να κάνει λάθη, είδα τον Κωνσταντίνο να εξηγά, να ξαναεξηγά όπου χρειάζεται, θυμήθηκα τα σύνολα, έμαθα πράγματα για τα σύνολα που δεν είχα μάθει ποτέ και που ο «ανάπηρος» μαθητής μας τα γνώριζε και τα απαντούσε. Διέκοψα το μάθημα για να φύγω. Αφού τους ευχαρίστησα γύρισα στον πρώην μαθητή μου και με το πειρακτικό ύφος που ταιριάζει σε ένα κλίμα Αγάπης του είπα: «Να πήξεις...» Ο Κωνσταντίνος μετέφρασε και σκάσαμε όλοι στα γέλια. Πήρα τα δάκρυά μου στο αυτοκίνητο και στον δρόμο προς το σπίτι.

 

Ό,τι και αν γίνει στις εξετάσεις ο Νικόλας έχει κερδίσει. Πάλεψε με ένα αναίσθητο και ανΥΠΠΑΝρκτο σύστημα και το γονάτισε. Κυριολεκτικά. Ανάγκασε ολόκληρο Υπουργείο να αλλάξει τον προγραμματισμό του και να ανοίξει την πόρτα προσαργμογής των εξετάσεων στα παιδια με αναπηρίες που μέχρι σήμερα θεωρούνταν παιδιά ενός άλλου Θεού. Στην πορεία ανέδειξε στρεβλώσεις, ελλείψεις, αλλά και έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς και πολλές από εμάς να αναζητήσουμε το Παιδί μέσα μας και να βρούμε λύσεις για όσα οι θεσμοί έπαιζαν πελλό. Δεν γνωρίζω τους Συνοδοιπόρους του στην Μέση Εκπαίδευση. Έχω όμως απέραντο σεβασμό στην Ανθρωπιά και τον Επαγγελματισμό τους. Και τους ευχαριστώ από καρδιάς που μέσα στην Κυπριακή εκπαιδευτική πραγματικότητα αναδεικνύουν όλα εκείνα που μας Ενώνουν.

 

Αφήνω τελευταίο τον Συνάδελφο. Τίποτε από όσα έγιναν δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την παρΟυσία του Συναδέλφου. Στα μάτια μου ο Κωνσταντίνος Μαλεκκίδης πραγματώνει στο Μέγιστο όλα εκείνα που θα έπρεπε κανονικά να κουβαλούμε όλοι και όλες που ασχολούμαστε με την Παιδεία του τόπου. Ο Κωνσταντίνος αξίζει να βρίσκεται μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας και να μοιράζεται την Τέχνη του. Όνειρό του είναι να σπουδάσει Παιδαγωγικά. Σε άλλα κράτη τα πανεπιστήμια θα έκαναν ουρές για να «στρατολογήσουν» τον Κωνσταντίνο. Στην Κύπρο το Πανεπιστήμιο δεν του προσφέρει θέση μέσα από τις θέσεις για τους ενηλίκους που παρέχει, με την δικαιολογία ότι άλλοι έχουν καλύτερα προσόντα. Για ακόμη μία φορά μένω άφωνος.

 

Παιδεία χωρίς Καρδιά δεν υπάρχει.

 

Ο Νικόλας, ο Κωνσταντίνος μας θυμίζουν ξανά ότι η Καρδιά είναι η Οδός. Εύχομαι να το θυμηθεί και το Πανεπιστήμιο Κύπρου...

Υστερόγραφον:

Μιλώντας με τον Μίλτο αυτές τις μέρες, τον ρώτησα τα ανθρώπινα:
«Δεν κουράζεσαι; Πώς αντέχεις;»

Ο Μίλτος ένας από τους Ήρωες του αξιακού μου Γαλαξία μου απάντησε άμεσα, χωρίς σκέψη:
«Παίρνουμε όλοι δύναμη από τον Νικόλα. Όταν βλέπουμε το Παιδί να μεν τα παρετά, να αγωνίζεται καθημερινά, να δρώνει για να μάθει, παίρνουμε τζιαι εμείς Δύναμή. Αφού αυτός δεν κουράζεται τζιαι δεν τα παρετά, ποιός είμαι εγώ να τα παρετήσω;»

Διδάσκουμε στα Σχολεία μας την Ισότητα και την Ενσυναίσθηση. Καιρός να αποτελέσουν τον Κανόνα και όχι την Εξαίρεση...

 

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

~~~~~~~~~~~~