Γράμμα σε έναν Άγνωστο 18χρονο Τούρκο Στρατιώτη

Αδελφέ μου

Μου είναι δύσκολο να σου γράψω αυτές τις μέρες. Οι σκηνές που πλημμυρίζουν την οθόνη μου με γεμίζουν θλίψη και οργή σε βαθμους που τα χέρια μου δεν μπορούν να πληκτρολογήσουν.

Σε είδα στη γέφυρα του Βοός Πόρου 18 χρονών να κρατάς ένα G3. Πολλές σκέψεις ξεπήδησαν μέσα από το υποσυνείδητο μου. Είναι απίστευτο το τι μπορεί να γεννήσει το γέρημο το υποσυνείδητο.

Μια από τις πρώτες ήταν το τι μέσον έχεις για να υπηρετείς στην Πόλη. Βλέπεις όλοι όσοι έχουμε υπηρετήσει υποχρεωτική θητεία κάτι έχουμε πάθει. Ένας μέρος των σκέψεων μας και των κυκλωμάτων μας έχει για πάντα χαρακτεί διαφορετικά από όλους όσους δεν έχουν ποτέ αναγκαστεί να καθαρίζουν σκατά στις 6:50 το πρωί. Και είναι ανώμαλες αυτές οι σκέψεις. Δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο με τα πλείστα αθώα ανθρώπινα όντα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν τι μέσον έχεις...

Σκέφτηκα μετά αν ο πατέρας σου ήταν ανάμεσα στις ορδές των Μεχμετζίκ που αιματοκύλισαν τον τόπο μου. Αν αυτός έριξε σφαίρες ή οβίδες ενάντια στον πατέρα μου, αν έβαλε κι αυτός το χέρι του ώστε στα τέσσερα μου να γίνω και εγώ Σύριος πρόσφυγας στην ίδια μου την πατρίδα. Δεν φταις εσύ γι αυτό αδελφέ μου. Ο πολιτισμός μου με έμαθε να διαχωρίζω τις πράξεις των γονιών από αυτές των παιδιών των.

Είδα στο πρόσωπο σου την απορία και την απόγνωση. Ξέρω τι σημαίνει να υπηρετείς σε ένα χώρο στον οποία σταματά η λογική και «αρχίζει ο στρατός». Ξέρω ότι οι δικοί σου αξιωματικοί είναι πολύ πιο άγριοι και απάνθρωποι από οποιονδήποτε είχα εγώ όσο δύσκολος και αν ήταν. Οι μαθητές μου στο Κουρδιστάν μου στέλλουν ακόμη γράμματα για τις «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» του τουρκικού στρατούς τις περιοχές τους.

Σε όσους σήμερα σε κατηγορούν και χάιρονται με το μαστιγωμένο σου σώμα θέλω να φωνάξω για να σε υπερασπίσω. Βλέπεις αδελφέ μου ξέρω τι κάνουν οι τριάντα σφαίρες που γεμίζουν το G3 σου και οι άλλες 200 που κουβαλούσες στις γεμιστήρες σου – αν τις κουβαλούσες. Ξέρω τι κάνει το πενηντάρι πολυβόλο στο άρμα δίπλα σου. Και ξέρω ότι δεν χρησιμοποίησες ούτε μία. Θα μπορούσες να εξοντώσεις τον όχλο που ερχόταν από απέναντι. Θα μπορούσες να τον κατακόψεις. Δεν το έκανες. Ήσουν αθώος αδελφέ μου.

Σε είδα γυμνό μέσα στο στάβλο και η ψυχή μου μάτωσε. Θυμήθηκα τον γείτονα μου τον κύριο Χ. Επιστρέφοντας από την αιχμαλωσία δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Ο λεβεντάθρωπος που γνώρισα ψηλός και λυγερόκορμος σαν κυπαρίσι ήταν μονίμως απών. 

Ένα μέρος του ουδέποτε επέστρεψε. Χρόνια μετά έμαθα για τα βασανιστήρια που υπεστηκε από τις αφηγήσεις των συμπολεμιστών του. Το μοναδικό του αμάρτημα ήταν ότι στάθηκε να αντιμετωπίσει στρατιώτες σαν και σένα που εισέβαλαν στον τόπο μου. Και ότι ήταν όμορφος, ψηλός και λεβέντης. Ο όχλος δε συγχωρεί ποτέ την ομορφιά αδελφέ μου. Του θυμίζει την ασχήμια του. Και ο όχλος είναι πάντα βίαιος απέναντι στην ομορφιά.

Αδελφέ μου στα όπλα είμαι στρατιώτης 28 χρόνια τώρα. Ο λεπτός μαλλιαρός δεκαοχτάχρονος φαντάρος που ήμουν είναι πια ένας ευτραφής φαλακρός έφεδρος. Συνεχίζω να υπηρετώ, συνεχίζω να εκπαιδεύομαι στα όπλα και να ετοιμάζω το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μου για την αναθεματισμένη ώρα που η ζωή και οι ψυχοπαθείς που κυβερνούν τη χώρα σου θα μας φέρουν ξανά αντιμέτωπους. Τα γεγονότα στον τόπο σου μου δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι αυτό δεν θα γίνει. Αντιθέτως βλέπω ότι μπορεί να μην έχω να αντιμετωπίσω εσένα αλλά βαρβάρους με χαντζάρες και επικλησεις στον Αλλάχ. Για εκείνους θέλω να ξέρεις ότι δεν έχω κανένα ανθρώπινο συναίσθημα ούτε και οίκτο. Μόνο αβυσσαλέα οργή για όσα αντιπροσωπεύουν Εσένα όμως αδελφέ μου δεν μπορώ να σε μισήσω. Προσπάθησα όταν ήμουν πιο μικρός, όταν η πίκρα μίας ζωής γεμάτης αδικία στρεφόταν εναντίον σου και εναντίον κάθενος σαν και σένα.

Μεγάλωσα τώρα αδελφέ μου και δεν μπορώ. Έκανα παιδιά δικά μου, η μεγάλη μου κόρη είναι 20 και αν ήταν αγόρι τώρα θα τελείωνε τη θητεία της. Το μόνο που επιθυμώ είναι να ζήσει, να ευτυχήσει και να πεθάνει εν ειρήνη σε αυτό τον κόσμο. Μισώ αδελφέ μου τη στολή σου και όλα όσα αντιπροσωπεύει, μισώ όλους εκείνους που σε καθοδηγούν και στρέφουν τα όπλα σου ενάντια σε γέρους νέους και παιδιά που κάποια από αυτά είναι πρώην μαθητές μου. Εσένα δεν μπορώ να σε μισήσω.

Αδελφέ μου αν ποτέ βρεθούμε ο ένας απέναντι στον άλλο σε ένα πεδίο μάχης θέλω να ξέρεις ότι πραγματικά δεν σε εχθρεύομαι. Η Αντιγόνη του τρόπου μου με έμαθε ότι «δεν γεννήθηκα για να εχθρεύομαι αλλά για να φιλώ». Δεν υπάρχει ίχνος μίσους στην καρδιά μου για σένα και τη 18χρονη νιότη σου. Δεν υπάρει ίχνος οργής για τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα όνειρα σου. Σου εύχομαι ολόψυχα να γλιτώσεις από το φρενοκομείο στο οποίο ζεις και να ευτυχήσεις πραγματικά σε ένα κόσμο καλύτερο από αυτόν που έζησα εγώ και οι γονείς σου.

Θέλω όμως να ξέρεις αδελφέ μου ότι εγώ αντίθετα από σένα δεν θα διαστάσω. Η ψυχή και η καρδιά μου θα σκίζεται κάθε φορά που θα τραβώ την σκανδάλη του G3 και θα νιώθω το κλώτσημα του όπλου στον ώμο μου με τους ξεσκισμένους τένοντες. Κάθε φορά που θα νιώθω την πυρακτωμένη βολίδα να φέυγει από την κάννη και να ξεχύνεται προς εσένα θα κλαίω όπως κλαίω τώρα που σου γράφω αυτά τα λόγια. Συγγνώμη.

Δεν μπορώ όμως να εμπιστευτώ τους ψυχοπαθείς που κυβερνούν τον τόπο σου. Δεν μπορώ να σκεφτώ την πιθανότητα να υποστώ εγώ και όλοι οι άνθρωποι μου που θα βρίσκονται πίσω από μένα όλα όσα υπέστηκες εσύ.

Αδελφέ μου θέλω να ξέρεις ότι αν έρθει ποτέ εκείνη η ώρα θα σταθώ απέναντι σου. Με πόνο ψυχής και σώματος θα σταθώ απέναντι σου. Και θα σε πυροβολήσω χωρίς κανένα απολύτως ενδοιασμό. Χωρίς ίχνος μίσους μέσα μου. Θα σε αγαπώ το ίδιο όσο σε αγαπώ την ώρα που σου γράφω αυτά τα λόγια.

Καλήν Ελευθερία αδελφέ μου! Και καλός πολίτης...

Σόλων Αντάρτης~solon_antartis@yahoo.com

~~~~~~~~~~~~