Tuesday 8 March 2016

Σε ποια χώρα σε σκότωσαν, Πανίκο Δημητρίου;




Αφιερωμένο στους Πέντε Δικαστές του Ανωτάτου που σε ξανασκότωσαν σήμερα. Τα ονόματα τους είναι:
Μύρων Νικολάτος, (Πρόεδρος), Λεωνίδας Παρπαρίνος, Αντώνης Λιάτσος, Κώστας Παμπαλλής και Γιασεμής Γιασεμή.


Με επίσημη δικαστική πράξη, Πανίκο, Πέντε Δικαστές, πέντε σοφοί εκλαμπρότατοι άρχοντες της Δικαιοσύνης, αποφάσισαν πως οι Εγγλέζοι που σε σκότωσαν τον Ιανουάριο του 1975 διέπραξαν τάχα το φονικό σε μια ξένη χώρα. Έγραψαν:
«Το γεγονός ότι ο Ποινικός Κώδικας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο περί Δικαστηρίων Νόμος της Κυπριακής Δημοκρατίας δίνουν εξουσία στα κυπριακά δικαστήρια, υπό προϋποθέσεις, να επιληφθούν αστικών ή και ποινικών αδικημάτων που διαπράττονται από ή εις βάρος Κυπρίων, εντός των περιοχών των Βάσεων, δεν συνεπάγεται, βέβαια, ότι το έδαφος των Βάσεων καθίσταται, καθ' οιονδήποτε τρόπον, έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.»

Το χώμα που πότισες με το αίμα σου, Πανίκο, είναι σε ξένη χώρα. Δεν το ήξερες; Το Ακρωτήρι είναι στο εξωτερικό. Σε μια άλλη χώρα. Εκεί σε σκότωσαν οι εχθροί μας. Δεν το ήξερες; Μα το λέει επίσημα και το Ανώτατο Δικαστήριο. Και δεν είναι μια τυχαία απόφαση: οι Πέντε Δικαστές αυτοί συγκροτούν το υψηλότερο σώμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Δεν υπάρχει πιο υψηλό κλιμάκιο Δικαιοσύνης στην Κύπρο από το Πενταμελές.

Δεν το κατάλαβες καλά; Να σου το πω ξανά, μήπως το καταγράψεις. Σίγουρα την ώρα που ξεψυχούσες κάτω από το τεθωρακισμένο που σε συνέθλιψε περνώντας ΔΥΟ φορές πάνω από το άγιο σώμα σου, Πανίκο, δεν θα μπορούσες ποτέ σου - μα ποτέ σου! - να διανοηθείς πως θα 'ρχόταν μια μέρα που Πέντε νεοκύπριοι Δικαστές θα έγραφαν και υπέγραφαν επίσημη απόφαση που λέει πως δεν υπάρχει τίποτα που να συνεπάγεται «ότι το έδαφος των Βάσεων καθίσταται, καθ' οιονδήποτε τρόπον, έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.»
* * *

"Το αίμα σου παιδάκι μου, θα γίνει παπαρούνα
θα γίνει γιασεμί λευκό, κι ανάσταση Ονείρων
θα γίνει χορός καρσιλαμάς στης Λευτεριάς το σπίτι..."
- στίχοι του Χ. Πισιάρα, "Μνημόσυνο στον Πανίκο Δημητρίου"

Ήμουν σε μια διαδήλωση μερικές μέρες μετά 'που σκοτώθηκες, Πανίκο. Ερωτούσα τον φίλο μου Χρίστο να μου το πει ξανά γιατί δεν το είχα καταλάβει. "Ναι Πέτρο, τον επάτησε ΔΥΟ φορές το τεθωρακισμένο", μου είπε ο Χρίστος. "Οι δικοί μας στη διαδήλωση ήταν άοπλοι, οι πλείστοι μαθητές. Μετά 'που την πρώτην φορά που τον επάτησε, ο οδηγός εσταμάτησε, ξαναξεκίνησε, έκαμε σάλτο και ξαναπέρασε 'που πάνω του. Δεν ήταν δυστύχημα. Ήταν φόνος."

Οι διαδηλώσεις εξοργισμένων μαθητών και ενηλίκων ήταν τόσο έντονες εκείνες τις μέρες μετά που σκοτώθηκες, που ο Προεδρεύων της Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης διέταξε το ασύλληπτο: έβγαλε έξω τον στρατό με εντολή να τηρούν οι στρατιώτες την τάξη στις διαδηλώσεις. Κατεβαίναμε στους δρόμους και βρίσκαμε τους πρώην συμμαθητές και φίλους μας που μας περνούσαν ένα-δύο χρόνια τώρα ντυμένους στο χακί, με και όπλο και ξιφολόγχη απέναντι μας.

Ο συμμαθητής σου Παύλος, Πανίκο, ένας από τους συναγωνιστές που ήταν δίπλα σου την ώρα που εσύ έδωσες την τελευταία πνοή για την πατρίδα "σε μια ξένη χώρα μακρινή" - "σε χώρα του εξωτερικού", θα έλεγαν οι Πέντε Δικαστές - περιγράφοντας εκείνες τις στιγμές με τα έντονα χρώματα που έβαψαν όλες εκείνες μας τις μέρες, αφηγείται:

"Δεν ξαναμίλησα για τον χαμό του Πανίκου. Είμαι σίγουρος ότι άλλοι συμμαθητές/φίλοι θα το έχουν ήδη κάνει. Εκείνη την Παρασκευή, όλοι μαζί οι συμμαθητές, φύγαμε από το σχολείο και βρεθήκαμε με τους μαθητές άλλων σχολείων έξω από την πύλη των Αγγλικών Βάσεων στο Ακρωτήρι. Δεν υπήρχαν σ’ αυτή τη διαδήλωση Δεξιοί ή Αριστεροί, Εθνικόφρονες ή μη. Πήγαμε όλοι εκεί να διαμαρτυρηθούμε για τον –και πάλι- καταστρεπτικό για τη πατρίδα μας ρόλο της Αγγλίας και τη συμπαιγνία της με την Αμερική και την Τουρκία. Αφορμή: η μεταφορά των Τ/Κ από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα για να ολοκληρωθεί το εθνικό ξεκαθάρισμα στον τόπο μας, μετά από τις ολέθριες συνέπειες της εισβολής λίγους μήνες πριν.

Καθ’ οδόν πετροβολούσαμε και καταστρέφαμε ό,τι αγγλικό συναντούσαμε, κτήρια και εγκαταστάσεις, αναποδογυρίζαμε και καίγαμε αγγλικά αυτοκίνητα κ.λπ. Είχαν γίνει αρκετές ζημιές. Και φθάνουμε πρό των πυλών των βάσεων όπου οι Άγγλοι παρατάχθηκαν κατά μήκος των συρματοπλεγμάτων από την εσωτερική πλευρά. Εμείς τους πετροβολούσαμε και φωνάζαμε συνθήματα, αυτοί έριχναν δακρυγόνα για να μας αναγκάσουν να απομακρυνθούμε και να διαλυθούμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και κάποια κορίτσια που μας έφερναν συνεχώς πέτρες για να τις πετούμε στους Άγγλους. Ο Πανίκος ήταν κάπου 5 μέτρα μακριά μου, εκεί που ήμαστε όλοι από το γυμνάσιό μας, οι περισσότεροι φίλοι Βαρωσιώτες σε εκείνο το σημείο.

Βλέπουμε να βγαίνουν τα τεθωρακισμένα από την πύλη. Το πρώτο καταφέρνει και διαφεύγει. Αμέσως όλοι μας ζώνουμε το άλλο, πετροβολώντας το ή και κτυπώντας το με τα χέρια μας. Το κυκλώσαμε όλοι και προσπαθούσαμε να πετροβολήσουμε τη θυρίδα του οδηγού, να το ακινητοποιήσουμε, να το καταστρέψουμε αν ήταν δυνατό. Ορισμένοι προσπαθούσαν να ανεβούν απάνω. Το τεθωρακισμένο άρχισε να σαλτάρει ρυθμικά, 1-2 μέτρα μπροστά κάθε φορά. Κάποια στιγμή βλέπω τον Πανίκο να προσπαθεί να ’ρθει προς την άλλη μπροστινή πλευρά του τεθωρακισμένου. Σε ένα από αυτά τα σαλταρίσματα, η μπροστινή πλευρά έριξε κάτω τον Πανίκο και στο επόμενο σαλτάρισμα τον είχε καταπλακώσει ο μπροστινός τροχός. Αρχίσαμε να φωνάζουμε στον οδηγό. Ένας από μας κατάφερε να πεταχτεί πάνω στο τεθωρακισμένο και από τη θυρίδα προσπαθούσε να μιλήσει στον οδηγό. Αυτός συνέχισε τα σαλταρίσματα και τότε ο πίσω τροχός πέρασε ξανά πάνω από το κορμί του."
Ο ήρωας Πανίκος Δημητρίου – Μνήμες και παραδειγματισμός

Η δίκη στην οποία οι Πέντε Δικαστές συνέταξαν και υπέγραψαν επίσημη απόφαση που λέει πως δεν υπάρχει τίποτα που να συνεπάγεται «ότι το έδαφος των Βάσεων καθίσταται, καθ' οιονδήποτε τρόπον, έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας», είναι απολύτως και άμεσα συνδεδεμένη με τον συνεχιζόμενο αγώνα να επανακτήσουμε το έδαφος που τώρα κατέχουν παράνομα οι Εγγλέζοι στις βάσεις στο Ακρωτήρι και στην Δεκέλεια. Η απόφαση των Πέντε Δικαστών αφορά την δίκη όπου ο Χαμπής Χειμώνας, γεωργός από την Ξυλοφάγου, με την βοήθεια του δικηγόρου του Μιχάλη Παρασκευά, έθεσε στο Ανώτατο Δικαστήριο αμφισβήτηση της νομικής υπόστασης του δικαστηρίου της Βρετανικής Βάσης Δεκέλειας. Αυτά και άλλα πολλά τραγικά για την υπόθεση, αποκαλύπτει ο αδιάφθορος δημοσιογράφος Μάριος Δημητρίου (και ο Μάριος συμπολίτης σου πρόσφυγας από την Αμμόχωστο, Πανίκο):
Πέντε δικαστές είπαν όχι στον Χειμώνα
Του Μάριου Δημητρίου

Η απόφαση των Πέντε Δικαστών ήταν ομόφωνη.

Κανένας από τους Πέντε Δικαστές δεν πρόσφερε εναλλακτική ή παρεκκλίνουσα ερμηνεία, η διαφωνία. Κανένας τους δεν είπε:
"H συμφωνία εγκαθίδρυσης των Βρετανικών βάσεων στην Κύπρο κρατά από την εποχή όταν η Κύπρος ήταν ακόμα κατεχόμενη αποικία του Αγγλικού Στέμματος, οπότε η συμφωνία δεν έχει καμία νομική εγκυρότητα πλέον από τότε που η Κύπρος έγινε αποδεκτή στα Ηνωμένα Έθνη ως ανεξάρτητη χώρα. Ούτε και αν αυτή η συμφωνία εγκαθίδρυσης των βάσεων ανανεώθηκε μεταξύ των Κυβερνήσεων Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου σε επόμενα χρόνια, αυτό δεν προσδίδει οιαδήποτε επιπλέον νομική εγκυρότητα γιατί απλούστατα ουδεμία Κυβέρνηση έχει δικαίωμα να απεμπολήσει την κυριαρχία εδαφών που ανήκουν σε ολόκληρο τον λαό και να παραδώσει την κυριαρχία των όπου θέλει."

Κανένας από τους Πέντε Δικαστές δεν είπε:
"Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ήδη διακηρύξει ότι όλες οι αποικίες, κατεχόμενες και αποικιοκρατούμενες περιοχές είναι ελεύθερες πλέον και δεν υπάγονται στις αποικιακές δυνάμεις που τις κατέχουν. Η Διακήρυξη του ΟΗΕ περί Απονομής Ανεξαρτησίας σε όλες τις Αποικιοκρατούμενες Χώρες και Λαούς έχει ήδη από το 1960 εντοιχιστεί παντού ως θεμέλιο του Διεθνούς Δικαίου, και δεν νοείται καμία εξαίρεση σε αυτό. Ορίστε το πρωτότυπο κείμενο της Διακήρυξης...
Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples
Adopted by General Assembly resolution 1514 (XV) of 14 December 1960

Κανένας από τους Πέντε Δικαστές δεν είπε:
"Το νομικό καθεστώς των εδαφών και πληθυσμών που υπάγονται στις βάσεις είναι ακριβώς όπως εκείνο της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου: αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Δημοκρατίας της Κύπρου όπου όμως η Δημοκρατία επί του παρόντος παρεμποδίζεται να ασκήσει την δικαιοδοσία της λόγω της στρατιωτικής παρουσίας ξένων δυνάμεων. Με άλλα λόγια είναι πανομοιότυπο με το νομικό καθεστώς όλων των κατεχόμενων εδαφών και πληθυσμών μας, όπως έγινε αποδεκτό και κατά την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση."

Κανένας από τους Πέντε Δικαστές δεν είπε:
"Ουδείς δικαιούται, είτε είναι απλός πολίτης είτε αξιωματούχος του Κράτους, από απλό ως και το πιο κορυφαίο μέλος οιασδήποτε από τις τρεις εξουσίες (Εκτελεστικής, Νομοθετικής, Δικαστικής), να παραδώσει την κυριαρχία μέρους ή όλης της χώρας σε ξένη επικυριαρχία, όπως όταν διαθέτει ιδιωτική του περιουσία. Ουδείς αξιωματούχος κατέχει τέτοια εξουσία ή εξουσιοδότηση από το Σύνταγμα ή από τον λαό ώστε να απεμπολήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε άλλη ξένη κρατική ή ιδιωτική η οικονομική δύναμη."

Κανένας τους, Πανίκο, δεν διαφώνησε. Η ομόφωνη τους απόφαση είναι πως τα εδάφη και οι πληθυσμοί μας που κατέχονται από τις Βρετανικές βάσεις "δεν συνεπάγεται" να αποτελούν μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας:
Δεν υπάρχει τίποτα που να συνεπάγεται «ότι το έδαφος των Βάσεων καθίσταται, καθ' οιονδήποτε τρόπον, έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.»

Εσύ θυσίασες τη ζωή σου για την μητέρα πατρίδα... σε μια ξένη χώρα. Όταν σε σκότωσαν οι εχθροί που κατέχουν παράνομα τη χώρα μας το αίμα σου, Πανίκο, πότισε το χώμα και βοήθησε όλη την περιοχή του Ακρωτηρίου να ελαφρυνθεί, να αναδυθεί λίγο πιο ψηλά από την θάλασσα συμπαρασύροντας και την υπόλοιπη Κύπρο λίγο πιο ψηλά, λίγο ψηλότερα ώσπου λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα.

Ενώ εδώ χαμηλά, τα οπισθιοσφόγγια αλαλάζουν με την πλέον "επίσημη νομική γλώσσα" πως εσύ σκοτώθηκες αλλού, τάχα σε μια ξένη χώρα. Σίγουρα όχι σε έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Είσαι ίσως ο μόνος νεκρός σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, Πανίκο, για τον οποίο δεν απορούμε που βρίσκεσαι τώρα μετά θάνατον, μα μόνο για το πως ονομάζεται η χώρα όπου σε σκότωσαν οι εχθροί.

Το αίμα σου που κύλισε κάτω από το τεθωρακισμένο, σκορπίστηκε μέσα στα χώματα, μέσα στις σκόνες, μες τον άνεμο και τον αέρα που αναπνέουμε, μπήκε μέσα μας και ενσωματώθηκε με το δικό μας αίμα, Πανίκο. Μιλά από μόνο του. Μας καθοδηγεί στην τήρηση Ιερών Νόμων πολύ ανώτερων από αυτούς που αραδιάζουν τα ανδρείκελα, ακόμα και αν θεωρούνται η ανώτατη Δικαστική εξουσία του τόπου. Παραμένουν ανδρείκελα του ξένου κατακτητή που καταπατά τον τόπο μας.

Εσύ μαζί μας έζησες, μαζί μας πέθανες, μαζί μας ζεις. Όχι σε κάποια ξένη χώρα: Εδώ. Τώρα.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Κάθε 17η του Γενάρη, 33η φορά σήμερα, να σου ζητάμε συγγνώμη, ηρωικέ μας Πανίκο, για την αναξιότητά μας."
Πανίκος Δημητρίου
του Λάζαρου Μαύρου

"Μ Ο Λ Ι Σ την προηγούμενη μέρα, Πέμπτη 16.1.1975, η Ολομέλεια της Βουλής της καθημαγμένης Κύπρου, είχε αποφασίσει ομόφωνο ψήφισμα ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Το πρωί της ημέρας που οι Εγγλέζοι σκότωσαν τον Πανίκο Δημητρίου, οι εφημερίδες πρόβαλλαν, 1η σελίδα, την απόφαση της Βουλής και την απαίτηση του λαού «να φύγουν ΑΜΕΣΩΣ οι Βάσεις από την Κύπρο». Η «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ δημοσίευε και κύριο άρθρο, που έγραφε: «Έξω ΑΜΕΣΩΣ οι Βρετανοί από την Κύπρο. Να φύγουν και αυτών αμέσως τα στρατεύματα. Να διαλυθούν οι βάσεις τους και να επιστρέψουν στον δικαιούχο λαό τα κυπριακά εδάφη, που διά της βίας κατακράτησαν και τα ονόμασαν κυρίαρχα»…"
Πανίκος Δημητρίου & διαιώνιση των Βάσεων
Του Λάζαρου Μαύρου
και

Ο ήρωας Πανίκος Δημητρίου – Μνήμες και παραδειγματισμός
του Παύλου Τουμάζου
και


Μνημόσυνο στον Πανίκο Δημητρίου
Στίχοι Χ. Πισιάρα, μουσική Νάσου Παναγιώτου

Λίγο ακόμα - 1971    
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Στίχοι:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

No comments:

Post a Comment