Το πιο πάνω άρθρο της Λίας Ιωάννου είναι από την
Κερυνιώτικη Ηχώ, 6ης Σεπτεμβρίου, 2019.
* * *
Πως προχωρούμε;
του Πέτρου Ευδόκα, petros@cyprus-org.net
Δεν είναι μόνο οι εμπρηστές. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα λιγοστά δάση που μας έχουν απομείνει στην Κύπρο είναι από την "ανάπτυξη", δηλαδή από τις μανούβρες του Κεφαλαίου, Κράτους, Κλήρου και Κομμάτων που διαρκώς τρων την γή - και όπου ομορφιά φυτεύουν ένα έκτρωμα από άσφαλτο, τσιμέντο, σκυρόδεμα, γυαλί, ατσάλι... "για το καλό μας".
Στην Λευκωσία ένα μόνο δάσος μας απέμεινε, ένα και μοναδικό. Αν χαθεί, χαθήκαμε. Και όμως οι "αναπτυξιακοί" θέλουν να το μοιράσουν για να περάσει ένας αυτοκινητόδρομος τεσσάρων λωρίδων για "διευκόλυνση" της τροχαίας. Η "διευκόλυνση" - ισχυρίζονται - είναι κυρίως για να εξυπηρετήσει μερικές χιλιάδες πληθυσμό που αγόρασαν οικόπεδα και έκτισαν στην παρακείμενη περιοχή ακριβώς επειδή δεν είχε τροχαία κίνηση! Όπως τους ξενοδόχους που κατέστρεψαν όλες μας τις φυσικές ακτές και τώρα παραπονιούνται επειδή οι ταξιδιώτες και τουρίστες απογοητεύονται που δεν βρίσκουν έστω μια ακτή, μια παραλία στη φυσική της μορφή, εκείνη που περικύκλωνε όλη την ακτογραμμή της Κύπρου πριν την "ανάπτυξη" που γέμισε τις ακτές με τσιμέντο, σκυρόδεμα, γυαλί, ατσάλι, άσφαλτο. "Για το καλό του τουριστικού προϊόντσος", βέβαια.
Και τώρα που δεν έμειναν προσιτές ακτές για "ανάπτυξη", στρέφονται στο μόνο μέρος της Κύπρου όπου υπάρχει μια τελευταία μικρή έκταση κάπως "άγριας" φύσης - στον Ακάμα - και θέλουν να τον μετατρέψουν σε μια απέραντη Αγία Νάπα. Ενώ οι πιο τολμηροί - και πολιτικά πιο ισχυροί - από τους "αναπτυξιακούς" στοχεύουν το δάσος του Τροόδους. Εκεί θα "αναπτύξουν το τουριστικό προϊόν", μας λεν, και βέβαια δεν θα απομείνει ούτε και εκεί πλέον ούτε ίχνος του φυσικού δάσους μες το οποίο κάποτε ζούσαν εκατοντάδες είδη πουλιών, σαύρες, χέλια, κάβουρες και καραβίδες του γλυκού νερού, χελώνες ξηράς, γύπες, αλεπούδες, ελεύθερα αγρινά, λαγοί, αετοί, κουκουβάγιες.
Το Δάσος Αθαλάσσας είναι πολύ πιο προσιτό, και θα το σφάξουν πολύ πιο εύκολα. Ήδη από το 1960 ως σήμερα 40% του Δάσους έχει απωλεσθεί στην "ανάπτυξη". Η σφαγή του δάσους είναι το πρώτο βήμα για το σχέδιο που έχει ήδη τροχιοδρομηθεί και θα μας επιβληθεί φέτα-φέτα, με την μέθοδο του σαλαμιού:
■ Προς κατευνασμό των όποιων αντιδράσεων, η Πολεοδομία αποκρύπτει την πρόθεσή της για την τμηματική εφαρμογή του αρχικού Τοπικού Σχεδίου του 1990 που περιλαμβάνει την μετατροπή της Λεωφόρου Ακαδημίας σε δρόμο πρωταρχικής σημασίας τεσσάρων λωρίδων και την επέκτασή της μέσα από το Δάσος Ακαδημίας προς το ΣΟΠΑΖ (Παλλουριώτισσα) καθώς και μέσα από το Δάσος Αθαλάσσας, προς τον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού. Από εκεί, με ένα νέο ανισόπεδο κόμβο (ΑΗΚ), θα συνδεθεί με την περιοχή Στροβόλου.
Με ένα "κλικ" μπορείτε να μεγεθύνετε τον πιο κάτω χάρτη για να δείτε το πρώτο βήμα της "ανάπτυξης" που θα διασχίσει το Δάσος:
Το Δάσος Αθαλάσσας είναι προσιτό, και θα το σφάξουν εύκολα. Αν τους αφήσουμε.
Δεν γνωρίζω αν έχουν εξαντληθεί όλα τα έννομα και ειρηνικά μέσα. Μπορεί όχι. Αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Μετά από αυτά όμως μόνο δύο δρόμοι αντίστασης ανοίγονται, που πιθανώς θα είναι απαραίτητοι και οι δύο:
• Αφ' ενός μαζικές ειρηνικές εκδηλώσεις όπου με καταλήψεις, παθητική αντίσταση, ειρηνική μαζική ανυπακοή, καθιστικές διαδηλώσεις, ειρηνικά μπλόκα, αλυσοδέσιμο διαδηλωτών σε δένδρα ή σε οχήματα, εκσκαφείς, φορτηγά, κλπ. η αντίσταση θα δείξει ότι ο κόσμος είναι πρόθυμος να υποστεί συλλήψεις, δίκες, και περαιτέρω κινητοποιήσεις τέτοιου τύπου μέχρι να ακυρωθούν τα έργα και να σωθεί το Δάσος.• Αφ' ετέρου, εκστρατεία με προσεκτικές και μη-βίαιες καταστροφές μηχανημάτων, εργαλείων, παγίδευση δένδρων, τοποθέτηση εμποδίων, φραγμών, αλυσίδων, συγκόλληση κλειδαριών, ξεφούσκωμα λαστίχων, άμμο στις μηχανές. Αυτά όχι μόνο επί τόπου στο εργοτάξιο, αλλά και στα γραφεία και τις εγκαταστάσεις όποιας εταιρείας ή κρατικού μηχανισμού εμπλακεί στις εργασίες για καταστροφή του δάσους, καθώς και όποιας τράπεζας χρηματοδοτήσει τα έργα.
Συνολικά δηλαδή, οι δύο πιο πάνω επιλογές που απέμειναν για την διάσωση του δάσους αποτελούν ταυτόχρονα πράξεις που χωρίς να βλάψουν κανένα παρακάμπτουν πλέον τον συμβολισμό ή την παράκληση των πολιτών προς τις αρχές για "να κάμουν κάτι": αποτελούν πράξεις αδιαμεσολάβητης πολιτικής δράσης και άμεσης εμπλοκής όπου οι ίδιοι οι οργανωμένοι πολίτες αλλάζουν τα πράγματα με τα χέρια τους.
Δεδομένου ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση ενάντια στο καθεστώς που να ΜΗΝ έχει υποστεί προσπάθεια υπόσκαψης από προβοκάτορες που προσπαθούν να εξωθήσουν τις εκδηλώσεις σε βία ή σε πράξεις που βλάπτουν τον σκοπό της εκδήλωσης, είναι σίγουρο πως τέτοιες κινητοποιήσεις άμεσης εμπλοκής θα είναι δύσκολο να διατηρηθούν ειρηνικές ή μή-βίαιες. Αλλά την ευθύνη για κάτι τέτοιο την φέρει το καθεστώς - που στέλνει τους προβοκάτορες σε αυτές τις αποστολές - όχι οι ειρηνικά και δίκαια διαμαρτυρώμενοι πολίτες. Η πιθανότητα τέτοιων εξελίξεων δεν θα πρέπει να μας αποτρέψει. Ή θα αποδεκτούμε την δύναμη που κατέχουν οι προβοκάτορες ή θα χάσουμε το δάσος. Ποιό επιλέγουμε;
Έχουμε φτάσει ως εκεί; Δεν το γνωρίζω. Αλλά πλησιάσαμε.
■ Παρακαλούμε δώστε την υποστήριξη σας με υπογραφές, εδώ:Δήμαρχο και Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς, Κύπρος: ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΑΘΑΛΑΣΣΑΣ
Ευχαριστώ πάρα πολύ τους αγωνιστές Λία Ιωάννου και Στέλιο Ιωάννου για την διαχρονική τους αφοσίωση σε αυτόν τον αγώνα που εμπνέει και εμβολιάζει και εμάς, καθώς και για τα κείμενα, πληροφορίες και αποσπάσματα που εμπλουτίζουν το παρόν άρθρο.
Σήμερα, ο αγώνας σιγά-σιγά μετατίθεται στους ώμους νεότερων ακτιβιστών• μετατίθεται στους αυτόνομους οικολόγους, φυσιολάτρες, πανθεϊστές, πατριώτες, περιβαλλοντιστές, ποιητές, τρυφερούς σαμποτέρ, εραστές και ερωτευμένους που ελπίζουμε θα επωμιστούν τις νέες πρωτοβουλίες για τις κινητοποιήσεις που χρειαζόμαστε για να διασωθεί το Δάσος Αθαλάσσας. Αν αυτές δεν γίνουν στο εγγύς και άμεσο μέλλον, το Δάσος χάνεται.
* * *
Posts
No comments:
Post a Comment